louisa may alcott'in yazdigi super kiz cocuk kitabi. good wives (iyi zevceler), kucuk erkekler (little men) seklinde devam eder. babalari savasta oldugu icin anneleriyle yasayan meg, jo, beth (kitabin sonunu gormeden olecek) ve amy adli dort kiz kardesin hikayesi.

(yok - 16 Şubat 2000 23:06)

(bkz: en guzel cocuk romani)

(yok - 16 Şubat 2000 23:09)

uzakdoğulular tarafından çizgifilmleştirilmiş (şeker kız kendi örneğindeki gibi, yani bilirsiniz işte iri gözlü çizgi kahramanlar) olan bu başyapıt, hafta içi her gün saat 07,15 civarında star tv'de yayınlanır. okumadım diyenlerin birer fikir sahip olması sağlanır böylelikle. bir de çizgifilmimizin cenerik müziği vardır ki, takaşiva takaşiva...
bahis konusu çizgifilmde bir tek cozefin març^* sarı saçlı ve mavi gözlüdür. tabii sonraları para etsin diye saçlarını kesip satıyor. zaten kendisi esas kızdır da aynı zamanda..

(daphne - 26 Mart 2002 14:00)

artemis yayınlarından çıkan versiyonu insanı sinir edecek şekilde orijinal versiyondan farklıdır. yani beth'in hikayesi farklı bir şekilde sonlanmaktadır. insan kıyısına köşesine yazar, değiştirilmiştir, tam metin değildir vs dir diye. o kadar zaman ayırdım okudum, şimdi kendimi kandırılmış hissediyorum resmen. ayrıca klasikleşmiş bir kitabı ne diye değiştirirsiniz, neyse bu karakteri kurtaralım dersiniz ya? nası bi ukalalıktır. hayır çocuk kitapları bölümünden de almadım, gayet dünya klasikleri arasındaydı.

--- spoiler ---

kitaplar öyle kolay değişiyorsa anna karenina da ölmesin, martin eden intihar etmesin, rhet butler scarlett'i terk etmesin, sineklerin tanrısını da silelim yerine 2 yıl okul tatili'ni kolaylım literatüre olsun bitsin.

--- spoiler ---

(nevrotik pollyanna - 13 Kasım 2007 22:10)

kucuk erkekler bu romanin ertesinde cikmisti, jo profesor baeher (ya da herneyse) ile evlenip erik bagi adinda bir erkekler okulu kurar. ordaki erkekler kucuktur ve erkektirler, gelisecek olaylar ancak samanlikta igne bulunmasi, nat'in kemaninin kirilmasi kadar buyuktur, ama olsundur, okuyucu vefakardir..

(yok - 11 Nisan 2000 18:37)

çocukluğumun en keskin virajlarından biridir, çalıkuşu ile birlikte. bi feride olmak isterdim, bi amy march. ve nedense o jo denen kibir kumkumasına sinir olurdum. böyle bilmiş bilmiş bi haller, alıp başını gitmeler falan. tabii özgür hissedebilmenin, ödevlerim bittikten sonra rahat rahat televizyon seyredebilmek anlamına geldigini zannettiğim yaşlardayım o zamanlar. ve zannediyorum ki feride'nin en azından bi sebebi var, jo march'ın ki tamamen şımarıklıktan. - insan en çok kendi çocukluguna tahammül edebiliyor-
sonra, hikayenin kurgusu da ayrı bi kafa karıştırıcıydı benim için. zira biliyordum ve emindim ki esas kişi, illa ölmesi gerekiyorsa, hikayenin sonunda ölürdü. ve asla 17 yaşında değil. 'onyedi yaşında ölmek' büyük haksızlıktı ve dünya o zamanlar pek bi adil görünürdü gözüme.
sonra,
biz büyüdük ve kirlendi dünya...
feride kamurana döndü, amy üç kuruş paraya sattı hayallerimi, josephine çoluk çocuga karıstı. bi gun hepsinin hatırası, kendileriyle alakaları olmayan bi hikayeyle geri döndüler.
yaklaşık 20 entry boyunca soylenen ''hiç olmamış'' ''benzememiş'' yorumları yazmayacagım. bana march kızlarını ve dolaylı olarak kendi çocukluğumu özleten şey bambaşka bişey.

kitapçıdayım. ne aradıgımı hatırlamıyorum. bulamadım zaten. merdivenlerden inerken yolum çocuk kitapları reyonunun önünden geçiyor. muhtemelen okuma alışkanlıgını spiderwick günceleriyle edinmiş minik bi cosmo kızı annesine sesleniyor.
''aaa anne baaaaaak. küçük kadınların kitabı çıkmış''

(poisonblue - 10 Temmuz 2008 03:38)

şimdiye kadar gördüğüm kitaptan uyarlama filmler arasında kitaba en çok sadık kalınarak çekilmiş film

(gri balikcil - 19 Eylül 2008 10:24)

susan sarandon lı winona ryder'la uyarlaması, kitabın özünü tam anlamıyla yansıtan film.

gerçekten çocukluğumu ve okuduğum ilk anda hissettiklerimi filmde bulmuş olmak beni çok şaşırtmıştı. sanki daha önce izlemişim gibi. eserin en etkileyici yönlerinde birisi, fakirlikle iç içe geçirilmiş umutlardı bana göre. dickens ya da victor hugo okumaktan bile daha iyiydi bu yüzden. sefilleri öğretmen kontrolünde okuduğum zamanlarda depresyona girdiğimi düşünüyorum şimdi. kendimi çok mutsuz hissetmiştim. küçük kadınlar, bir edebiyat eseri gibi değerlendirilmez nedense ama bir çocuğa kendisini çok mutlu ve güçlü hissettirebilecek niteliktedir aslında ve bir kız çocuğu hatta çocuk kitabı olarak görülmemeli sadece.

çok güçlü ve kişilikli bir anne karakteri, kitabın uzun bir bölümü savaşta olan ve sonrasında da silik bir karakter olan baba yanında oldukça güçlü bir figürdür. genç, yakışıklı, afacan ve kanka aşığının aşkını reddetme gücünü göstererek kendi kararlarını ön plana çıkaran "yazar", "yaratıcı" jo karakteri, bunun yanısıra, talihsiz bir hasta kardeş beth, zenginlik ve güzellik peşinde küçük kardeş amy ve hayattan fazla beklentisi olmayan, saf, içi dışı bir, anne yönleri ağır basan bir abla mag; çeşitli kadın modeller sunar. genelde ön plana çıkan ve anlatıcı olan jo'dur. dönem gereği, kadınların genelde aşağılandığı, dekoratif birer eşya gibi, süs püs içinde olmakla şekillendirildiği, oy kullanmalarının mümkün olmadığı bir dönemde, romanın erkek karakterleri de, genelde daha yüzeyselce ele alınmış olmalarına rağmen, bu ideailin bir parçası kılınmışlardır. yani iyi, nazik, fedakar, kadınlara karşı saygılı olarak ele alınmışlardır. küçücük bir eldivenin, bir dantel parçasının, bir dilim ekmek ve tereyağının bile lüks olduğu bir durumda, bunlarla neşelenen kız çocuklarını, onların tek tek yeteneklerini, kendilerine özel durumlarını, kişiliklerini ve bütün bunlar sonucu geldikleri noktayı güzel bir dizge ile okuyucusuna sunan, uzun bir zamana yayılan, güzel bir kitap.

okurken kendimi özdeşleştirdiğim kişiye gerçekten benziyor muydum bilmiyorum ama yıllar zarfında, ona benzemeye çalıştığım ya da benzer yönler bulduğum çok oldu. demek ki, belki de hayat, zamanlar değişse bile kadınlara bir kaç temel farklı rol seçeneği sunuyor olabilir. sadece bir kaç tane.. zaman ve mekan farkına rağmen bunun böyle olduğunu düşünmek; doğrusu tuhaf hissettiriyor şu anda bana. bunun bu şekilde kitapta ortaya konmuş olması da, şu anda, o zaman anlayamadığım bir biçimci yönü vurguluyor. aslında, yaratılan kadın karakterlerin, güçlü kişilikleri ile gerçekten feminst bir duruş sergilese de, şablonlarla ilerliyor oluşu, bunun bilinçli değil sadece sezgisel bir seçim olduğu kanısını yaratıyor artık, düşündüğüm zaman.

(huthut - 10 Ocak 2009 17:26)

hayatımın belirli dönemlerinde, yaşımın kaç olduğuna, durumumun nasıl olduğuna aldırmadan, bir solukta tek seferde yeniden yeniden okuduğum sevgili kitaptır. ilk kez okuduğum o küçük yaşımda hayata bakışımın ilk tohumlarını attırmış, her kelimesini hatta her harfini anlamak için yeri geldiğinde yorganımın altında fener ışığında okumama neden olmuştur. yazarın betimlemeleri, az sayıda kitapta olabilecek şekilde tüm karakterleri eksiksiz şekilde gözünüzde canlandırabilmenize olanak sağlamaktadır kesinlikle.

dört kardeş, hayatın farklı zamanlarında bazı "an"lardan alınan kesitlerin farklı yüzlerde yansımasıydılar sanki. aynı kaynaktan çıkmışlardı, temelde benzer ama aslında çok farklıydılar. belirgin ve keskin karakterlerle oturtulmuşlardı, her birinin kendince doğru ya da bizce görünen yanlışları vardı, aslında amaç her birinden bu özellikleri sıyırıp tanıyabilmek ya da kendimizi bir nebze de olsa onlarda bulabilmekti. elbette ki birşeyler öğrenmekti, aileye, paylaşıma, mutluluğa, ahlaka, adalete, hayata dair.

(pelosko - 13 Mayıs 2009 22:36)

gerçek sonunu sözlükten öğrenip şok olduğum kitap. güzeldi, beğenmiştim, bir de çocukluğumda bilmeden değiştirilmiş versiyonunu okumasaydım. gerçi hiçbir şekilde anlayamazdım. kitapta herhangi bir uyarı yoktu, kafalarına göre yeniden yazmışlar eşşek herifler.

----- spoiler-----

beth' in öldüğü möldüğü yoktu benim okuduğum versiyonda. burda okuyunca nasıl üzüldüm var ya, içim yandı be. çocuklar üzülmesin diye mi böyle yaptılar anlayamadım henüz ama ne hakkınız var kardeşim sizin kitabı yeniden yazmaya. laurie' nin jo' ya kesik olduğu zaten barizdi de, açılıp evlenme teklif ettiğini de bilmiyordum ne yazık ki. bir de jo onu reddetmiş, iyice şaşırdım. sonra bir de amy ve laurie evlenmiş, yuh diyorum artık. bu kadar olayı nasıl çıkarırsınız yayınlamazsınız salak adamlar.

gece gece iyice sinirlerim zıpladı.

----- spoiler -----

(noxell - 28 Eylül 2010 05:31)

icinden sadece buyuk olan abla'nin kazak dikmeye cali$irken gozlerinin agzina vermesi ve gozu bantli olarak bir sure evde kalmak zorunda olmasi aklimda kalmi$ olan roman.. (bkz: spoil etmek)

(ssg - 30 Ekim 2000 11:05)

dear my girls adıyla yayınlanan mangwanın orjinal hali.

(lizzy - 10 Kasım 2011 16:06)

elime geçen her baskısını, devamını, önünü arkasını milyon kere okuduğum, gene de okuyacağım kitap. çok küçük çocuklar için çıkarılan bir baskısında, çocuklar üzülmesin diye sanırım, beth ölmüyodu, o versiyonu daha bir zevkle okurdum ben de

(kosimina - 7 Temmuz 2003 11:32)

icinde para etsin diye saclarini satan bir kiz in oldugunu hatirladigim bir cocuk kitabi.
nedne okudum bilmiyorum kucuk kadinlar diye bir eseri cocuk halimde.kucuk erkekler i bekleyememisim.

(otisabi - 8 Şubat 2001 04:30)

meg bir askerle evlenir, zaten içlerinde en edeplisi odur. jo gençken yan evdeki yaşlı ve zengin komşularının torunu laurie'yle (evet erkek) kırıştırsa da sonradan kendini yazarlığa verir, ardından öğretmen falan olur. saçlarını para için satan da odur (beline kadar upuzun ve çok güzeldi annesi ağlardı hatta jo naptın diye)
beth yan evdeki yaşlı ve zengin komşunun verdiği piyanoyla oyalanır ama zatürree falan olup ölür kitabın orta yerinde (ama mutlu ölür.. 15 yaşında, nasıl oluyorsa)
amy küçük kardeş olarak en yırtıklarıdır, acayip şımarıktır, burnu güzel olsun diye burnuna mandal takıp yatar (ne hırs varmış arkadaşım, nası acıtıyo var ya) büyüyünce politically correct bir kişilik geliştirdiğinden zengin ve uyuz bi halaları bunu avrupa seyahatinde yanında götürür, orda jo'nun eskisi laurie buna aşık olur (tanrıça diana gibisin der hatta) sonra da evlenirler.

amerika'da new england bölgesinde falan geçer bir de sanırım hikaye.. babaları da iç savaşta olduğundan hiç gözükmezdi bi beth ölürken bi de kitabın sonunda falan gelirdi..

(cheja - 8 Şubat 2001 16:14)

(bkz: jane eyre)
nedense bu ikisi birlikde anılıyo zihnimde

(bosgezen - 11 Şubat 2001 16:26)

bir dönem beni fransızca düşmanı, almanca hayranı yapan kitap. sebebi şudur; o dönemde kendimi özdeşleştirmeye çalıştığım jo karakteri de fransızcadan nefret ederdi, o nefret ediyor diye ben de etmeliyim gibisinden bir kuruntuya kapılmıştım ne de olsa çocuktum. ve bu sebepten az daha francophone olma şansını geri tepecektim.
(bkz: bir gün bir kitap okudum ve bütün hayatım değişti)
neyse ki hayır sahibi bir tanıdğımız anneme gaz verdi.annem özgür eğitim sürecini askıya alarak kafası karışmış çocuğunu tatlı sert biçimde ikna etmesini bildi. ben de fransızca konusundaki önyargılarımı yendim bu sayede.

(flut - 13 Mart 2005 13:05)

"küçük erkekler" den sonra bir de "jo'nun çocukları" vardı ki,burda da erik bagında okuyan cocuklar büyümüştü ve de aşk hayatları konu edilmekteydi.hatta küçük erkeklerdeki zihinsel özürlü genç (billy) ve fiziksel özürlü genç (dick)(kambur) bu kitapta "çoktan ölmüşlerdi" olarak geçmekteydiler ki ben o velet halimle bile oha demiştim.louisa^* ablamız böyle bir temizligi uygun görmüş,4. kitapta bir de özürlülerin aşk hayatıyla ugraşmak istememiş sanırım.

(bitter - 8 Ekim 2001 22:16)

--- spoiler ---
çocuk aklıyla, yakışıklı zengin romantik laurie'nin aşkına kayıtsız kalıp da, yaşlı, şişman ,sakar bir profesörü tercih ettiğini anlayamadığım jo'yu ,aslında bu tercihe sebep olan, kişiliği ve güçlü karakteri yüzünden sevdiğimi daha sonra romanı tekrar okuduğumda farkedebilmiştim.
--- spoiler ---
çocuk romanı deyip geçmemek lazım, küçük yaşta okunduğunda, bir daha okuyup ne kadar analiz etseniz de gözünüzdeki büyüsü yok olmayacaktır.

(huthut - 12 Şubat 2006 18:02)

konusuna dair hiçbirşey hatırlamamakla beraber, çocuk hafızamın kitabın içindeki sadece bir resmi unutamadığı kitap. yeşil veya sarı uzun güzel bir kıyafet giymiş incecik^* hoş bir kızın dayak yediği^* sahneyi çok net hatırlıyorum, bir de her bu resme baktığımda ağladığımı... neden ağlıyorsun'u geçtim^*, madem ağlıyorsun niye defalarca^* bakıyorsun^*???

not: belki de öyle bir resim yoktur kitapta. benim aklımda var da, bu kitapta diye uyduruyorumdur belki, mümkündür^*....

(mirimax - 16 Ocak 2006 18:47)