underrated bir yonetmen ve cok bencilce ama, ne kadar iyi olursa olsun, insan cok sevip, begendigini paylasmak istemiyor, bencillik yapıyor, underrated kalması dilegi ile.. fransız sinemasının yeni/ikinci godard'ı diyorlar kendisi için, yeniyi denemeye olan ilgileri karsılastırılırsa dogru denilebilir ama godard'ın 18 yıl artısı olsaydı, 2008'de bence philippe'den cok daha farklı seyler yapardı. yeni filmi la frontiere de l'aube, onumuzdeki haftalarda gosterime giriyor.

(uzuntu ve muz kabugu - 2 Mayıs 2008 13:05)

genellikle filmlerinde oğlu louis garrel'i oynatan fransız drama filmleri yönetmeni.
en son oğluna monica bellucciyi yedirmişti.
böyle babam olsun, bin tane düşmanım olsun.

(imkansizligin kekremsi tadi - 1 Ocak 2013 23:28)

(bkz: bunlar babadan oğula nesil heralde)

(valentin kozharsky - 14 Kasım 2013 01:28)

1948 paris dogumlu senarist, oyuncu, yönetmen. son olarak venedik film festivali'nde les amants réguliers ile en iyi yönetmen ödülü aldı.

oynadığı filmler:

le fantôme d'henri langlois (2004), les baisers de secours (1989), paris vu par..vingt ans après (1984), la cicatrice intérieure (1970)

yönettikleri:

les amants réguliers (2004)
sauvage innocence (2001)
le vent de la nuit (1998)
le coeur fantôme (1996)
la naissance de l'amour (1993)
j'entends plus la guitare (1991)
les baisers de secours (1989)
les ministères de l'art (1988)
elle a passe tant d'heures sous les sunlights... (1984)
rue fontaine (1984)
paris vu par... vingt ans après (1984)
liberte la nuit (1983)
l' enfant secret (1979)
le voyage au jardin des morts (1976)
un ange passe (1975)
le berceau de cristal (1975)
les hautes solitudes (1974)
athanor (1973)
la cicatrice intérieure (1970)
ce film est projeté dans 1 salle(s)
le lit de la vierge (1969)
le révélateur (1968)
marie pour mémoire (1967)
the who (1966)
anémone (1966)
droit de visite (1965)
les enfants desaccordes (1964)

(bleufonce - 12 Eylül 2005 12:03)

jacques rivette'in 'cocteau ve godard'in oglu' olarak tanimladigi, genelde elestirmenler tarafindan gunumuz fransiz sinemasi icinde ayri bir yere konulan, deneysellik, oyku anlatimi ve lirisizmi basariyla biraraya getiren garrel, ilginctir ki bunca senedir film yapmasina ve ovgu almasina ragmen pek bilinmeyen bir isimdir. filmlerine ulasim (frankofon ulkelerde nasildir bilemiyorum) birtakim festivaller ve ozel gosterimler haric pek kolay degildir. nouvelle vague'dan ve ozellikle godard’dan cokca etkilenmistir. filmleri kabaca iki doneme ayrilir: ilk zamanlarda bolca narkotik etkisi altinda cektigi deneysel, karanlik, ice donuk filmler ve elektro sok tedavisi gordukten sonra cektigi yine ice donuk, ama bu sefer deneyiminin daha anlasilir gosterildigi, anlatimi yalin, sairane filmler. garrel’in ayni zamanda hayatinin 10 senesini nico ile elektrigi isitmasi olmayan kohne bir (belki de birkac) evde gecirmis oldugunu da nico’nun hayatini konu edinen nico icon adli belgeselden ogreniriz. bu belgeselde de nico’nun yasamina cok kisa sureli de olsa cesitli sekillerde girmis cikmis bir suru insanla roportajlar varken, garrel, bir iki fotograf ve belli belirsiz goruldugu bir sekans disinda neredeyse hic ortaya cikmaz.

bir de suraya serge daney imzali bir garrel filmi kritigi konduralim tam olsun: http://www.rouge.com.au/1/garrel.html

(yaz - 27 Eylül 2005 08:09)