ingilizce adı lily sometimes - gerçi bu adla da bulunmuyor ekşi'de - olan, türkçeye "çıplak ayakla salyangozlar üzerine (çıkmak)" olarak çevrilebilecek, romanından uyarlanmasına izin veren ve filmi de yöneten fabienne berthaud'ya yalnızca yaptığı işin büyüklüğünden dolayı bile büyük saygı duyulması gereken, ludivine sagnier'nin en iyi filmi olarak öne çıkarılsa kimsenin tek bir eleştiri dâhi edemeyeceği, denis menochet'nin "kıllı, figüran kotasını doldurması planlanan savaş filmi aktörü" kisvesinden çıktığı ve bütün bunlardan önce yazmanın gerekliliği içinde unuttuğum diane kruger'ın helen'den^* beri oynadığı en güzel senaryoya sahip, 2010 yapımı fransız filmi.. öyle hemen fransız filmi dedim diye yüzünü buruşturma; tam bir festival filmi bu.. ayrıca fransızların o audrey tautou ve amelie bayalığında çektiği onlarca filme de benzemiyor.. afişi ahanda altta:

http://imgur.com/k5jnk

kısaca ve spoiler'a kaçmadan konusunu söylemek gerekirse; fransız taşralarından birinde yaşayan - filmin sonuna kadar tam anlaşılamadığı üzere - zeka engelli lily'nin annesini kaybetmesinden sonra ablası clara ile olan bağını izliyoruz.. filmin ilk 20 dakikasının ayrı bir inme, ilk 1 saatinden sonraki son bölümünün - zaten film 1 buçuk saat kadar sürüyor - ayrı bir travma yarattığını belirtmek gerekiyor.. özellikle ilk bölümdeki anne kavramının başrol oyuncularının mimik, göz ve davranışlarından görmek büyük keyifti.. sonraki yaklaşık 40 dakika, sanki bir şeyleri anlatmayı isteyen ama tıpkı benim normal hayattaki halim gibi sıklıkla kekelediği için iki lafı birleştiremeyen ve bu nedenle de sanki sonu gelmeyecekmiş gibi görünen bir film edasındaydı.. ama son bölüm - ki vizyona girseydi eğer bizde, kesinlikle bu 1 saatlik bölüm ve son yarım saat ayrılırdı, aranın yeri bile böyle olurdu - filmin tamamını içine alan bir yapıdaydı..

yer yer "madem festival filmi, neden bu kadar bayağı o zaman?" eleştirisini ben de getirdim.. kruger'ın clara, sagnier'nin lily performansları eğer bu kadar iyi ve hiçbir bölümde değişmez bir yapıda olmasaydı, o bahsettiğim ilk 1 saatlik bölümde filmi izlemekten vazgeçebilirdim.. ancak özellikle lars von trier depresyonunda ve tekdüzeliğin içinden pırlanta bulmaca yönünde ilgisi olanların, benden farklı olarak, filmin ilk 1 saatini de, filmin tamamını da beğenmesi yüksek olasılık çünkü, temple grandin'deki claire danes performansının daha içsel bir formunu izlemek üzeresin.. bunun bilinciyle filme yaklaşınca sanki bazı taşlar filmi izlemeden önce yerine oturmuş gibi oluyor.. ben hiçbir bilgim olmadan izlemeye başladım ve o ilk 20 dakikalık bölüm beni gerçekten çarptı.. ludivine sagnier'nin en iyi filmi diye boşuna demedim.. nasıl danes'in oyunculuk çıtasında farklı bir yerde yer alan temple grandin performansı hafızamda hep yer edicekse, sagnier'nin de bu filmdeki lily karakterini içe işleten oyunculuğu aynı etkide kalacak benim adıma..

klasik festival filmi kotasında yer almasına rağmen kruger'in konu ve içerik olarak ara sıra yer aldığı filmlerden biri bu.. bazı bölümleri sıkabilir, algıda filmin gereksiz yere uzatılmaya çalışıldığı imgesi oluşturabilir ama sonunu getirebilenler için ikinci bir temple grandin vakası olacaktır.. piyasada gırla gereksiz film varken bu filmin es geçilmesine gönlüm razı olmadı ve önermek istedim.. son karar gene de senin..

http://www.imdb.com/title/tt1576450/

(lake of the hell - 8 Temmuz 2012 00:18)

çevirisini yaptığım, bünyesinde (bkz: diane kruger) ile (bkz: ludivine sagnier) gibi iki kaliteli oyuncunun bulunduğu tipik fransız filmi.
http://divxplanet.com/…eds-nus-sur-les-limaces.html

(cemocem69 - 19 Mart 2014 00:59)