(bkz: deux ou trois choses que je sais d elle)

(caponsever - 1 Aralık 2007 21:55)

godard tarafından tasarlanan afiş filmi şöyle duyurur:

ona, yeni kapitalizmin acımasızlığı
ona, fahişelik
ona, paris bölgesi
ona, fransa'nın %70'inin sahip olmadığı banyo
ona, devasa bina komplekslerinin korkunç yasası
ona, aşkın fiziksel yanı
ona, gündelik yaşam
ona, vietnam'da savaş
ona, modern tele-kız
ona, modern güzelliğin ölümü
ona, düşüncelerin dolaşımı
ona, yapıların gestaposu

(denis lavant - 14 Haziran 2010 13:19)

godard ın sözleriyle: " bir roman formunda, ama sözcüklerler değil de müzik notalarıyla yazılmış sosyolojik bir deneme " olarak tanımlanmıştır.

(handeyener - 12 Ekim 2010 12:02)

" "o" ("elle") bu filmde, kuşkusuz, erkekler arasında yaygın bir "kanı"ya göre, hakkında daima "pek az şey" bilinen "kadın"ı imler. başka bir deyişle (bu dişi "o" zamirinin, fransızca'da din anlamına gelen "religion" sözcüğünün de dişi olmasıyla yaratabileceği belirsizlikle oynayarak), o'nu ancak biçimsel, dıssal olarak, veya dar anlamda, hatta islam ilahiyatını konuşturarak, "zahiri" bir şekilde, niteliklerinin basit bir dökümü, sayımı aracılığıyla tanıyabiliriz. bu da bir say-gı (sayım, hesaba katma, kale alma, göz önünde bulundurma) biçimidir. ancak en iyisi olup olmadığını nasıl bilebiliriz?

bu film üzerine g. deleuze şunları yazıyordu: "böylelikle godard", deux ou trois choses que je sais d'elle'e ilişkin olarak, kameranın gördüğünü nesne, film kahramanının gördüğünü ise özne olarak adlandırır, bu ikisinin toplamını alıp 1+2=3 nihai özdeşliğe, 1+2+3=4, yaşama varır (jean luc godard par j.l. godard)"(g. deleuze, l'image temps)..." (m. başaran- gıyabında yerineler)

(objet petit a - 30 Ağustos 2012 10:10)

bence filmin en güzel sahnelerinden biridir. ekranda sadece bir kahve fincanı ve kahvenin dönüp duran, yer yer karıştırılan ve dağılan köpüğü görülür. dış ses bize, kadın karakterin aklından geçenleri -ki fincandaki kahve gibi dönüp duruyordur ve dağınıktır- söyler.

“ …yaptığım her hata yalnızlığımın farkına varmama neden olurken, nesnel yaşantımdan kaçmayı başaramayıp bilinç dünyamı izole ederken, var olabilmenin erdemine ulaşamayıp üstelik hiçliğe doğru da yol alamazken, dinlemek zorundayım, etrafıma daha çok bakmalıyım…dünyaya, aileme, ikizime.”

(reenkarnekaplumbaga - 19 Mayıs 2015 02:50)

1967 tarihli jean luc godard filmi. dil ustune, ozellikle sinema dili ustune her zamankinden fazla yogunlasmis, hatta bunun filmin temel anlatisi haline getirmis godard bu filmde. zaten hakkinda 2 ya da 3 sey bilinen kisi, basrol oyuncusu degil, sinemanin ta kendisi..

"where is the beginning? but what beginning? god created heaven and earth. but one should be able to put it better. to say that the limits of language, of my language, are those of the world, of my world, and that in speaking, i limit the world, i end it. and when mysterious, logical death abolishes those limits, there will be no question, no answer, just vagueness. "

(glass sealed - 29 Ekim 2005 10:53)

anlaticimiz godard. siir gibi okur filmi.

"should i have talked about juliette or the leaves, since it's impossible to do both at once? let's say that both, on this october evening, trembled slightly."

(glass sealed - 29 Ekim 2005 10:56)

"what is art? form becoming style; but the style is the man; therefore art is the humanizing of forms. "

(glass sealed - 29 Ekim 2005 10:57)

(bkz: que sais je)

(siralop - 29 Ekim 2005 10:58)

"there is increasing interaction between images and language. one might say that living in society today is almost like living in a vast comic strip."

"how do you render events? how to say or show that at 4:10 p.m. that afternoon, juliette and marianne came to the garage where juliette's husband works? right way, wrong way - how can one say exactly what happened? of course, there is juliette, her husband, the garage. but are these the words and images to use? are there no others? am i talking too loud, looking too close? "

(glass sealed - 29 Ekim 2005 10:59)