ikinci bolumunun(andante con moto) son olcusunun, o degilse bile son notasinin ilahi gucler tarafindan esere eklendigini dusunuyorum, daha da ileri gidip o notayi(mi) alfred brendel'in sviatoslav richter'den daha iyi caldigini soyleyecegim. calmak ve gormek isteyenler icin notalar:
http://imslp.info/…_op._58-ii._andante_con_moto.pdf
aslinda eserin bir insan evladi tarafindan yazilmadigini dusunmek en mantiklisi herhalde. ` : akli dengem yerinde olmayabilir evet`

(ciaccona - 2 Mart 2009 00:43)

konçerto anlayışında büyük bir devrim yaratan eser. o güne kadar bestelenen konçertolarda orkestra bölümlerini piyano soloları takip eder ya da zayıf bir eşlik söz konusu olurken beethoven bu konçertoda piyano ve orkestrayı bugün bildiğimiz anlamda beraber ve tamamlayıcı olarak kullanarak dehasını ispatlamıştır.

(svr - 29 Ekim 2002 19:33)

iliklerime kadar işleyen bir romanın tadını veren konçerto.yaşar kemal,dostoyevski,ya da balzac romanı okuduktan sonra hissettiğim doygunluk hissini bu konçertoyu dinlediğimde hissedebiliyorum.artık dinlemekle kalmayıp, çalışıp, çalmaya başlamak beni ayrıca mutlu etmekte.

(ravelcan - 25 Ağustos 2010 03:11)

ilk bolum sonunda 2 farkli cadenza mevcuttur. beethoven tercihi piyaniste birakmistir. uzun ve hizli olani cadenza, cogu virtuoz icin buyuk zorluk teskil etmistir.

(stormbringer - 8 Haziran 2004 22:28)

gülsin onay tarafından giriş kısmı şöyle çalınmaktadır: https://www.youtube.com/watch?v=4tvdf4qb3o8

(daphne - 29 Mart 2015 00:55)

bu konçertonun ilk taslakları 1802-1803 yıllarında, eroika'nın yazıldığı yollarda kalema alınmıştır.
yapıtın büyük bölümünün 1805'te tamamlandığı, konçertonu bütünüyle 1807 yılının başlarında ortaya çıkmış olduğu sanılmaktadır. ilk olarak 22 aralık 1808 günü viyana'da, beşinci ve altıncı senfonilerle birlikte seslendirilmiştir. konçerto bu türün en büyük baş yapıtlarından biridir. olsa olsa mozart'ta rastlanabilecek bir anlatım özgürlüğü, rahatlık ve akıcılık, esere baştan sona egemendir. en başarılı bölümü, bir anlamda "doruğu" sayılan ağır bölümde, müziğin sustuğu geçişler bile derin bir anlam, zamanına göre alışılmışın dışında yenilikler taşır.

ilk bölümde besteci, geleneğin dışına çıkarak, ana izleği hiç hazırlıksız biçimde solo çalgı eliyle sunar dinleyiciye. bu izlek daha sonra orkestranın eşliğiyle genişletilir, işlenir. lirik atmosfer ardından, vuruşlu ritimlerle süslü ikinci izleğe ulaşır. dört kesimli olan gelişme aşamasında ana izleğin ağırlığı her an duyulur.
ikinci bölümde ritmik, oldukça ağır kişilikte bir izlek, ilkin orkestranın akorlarıyla sunulmakta, solo çalgıdan dilediğimiz sıcak, yumuşak, yalvaran ezgi ile karşıtlık oluşturmaktadır.

son bölüme, bu eytişimin arkasından girilmekte, canlı, hafifçe senkoplu, yaylı çalgılardan işitilen ve piyanonun hemen ele aldığı bir tema, bölüm boyunca parlak biçimde işlenmektedir.

(yarikan tigin - 21 Şubat 2016 13:38)

özellikle kadanslarındaki trilleriyle beni benden alan konçerto. 2 farklı kadans olması önce sevindirir gibi olmuş, ama sonra görülmüştür ki her ikisinde de mevcut o harika pasajlar, kaçış yoktur velhasıl.

(xi an - 14 Ekim 2004 11:50)

bu eser için müzik tarihinin en büyük eserlerinden biri demek yetersiz kalır. çünkü konçerto alanında yaptığı devrimin ve piyanonun kullanımın güzelliğinin yanısıra ikinci bölümde müziğin sınırlarını aşmıştır. burada artık müzik yapmamaktadır. piyano ile orkestra arasında geçen öyle bir konuşma ve öyle bir savaş vardır ki bunun içine bir hayatı ve o hayatın verdiği tüm mücadeleleri sığdırabilirsiniz.

(empirikles - 23 Eylül 2005 18:08)