ford'un dagenham (londra)'daki fabrikasında çalışan işçi kadınların 1968 yılında erkeklerle eşit ücret alabilmek için yaptıkları grevi anlatan film.

başrolünde happy-go-lucky'nin sinir bozucu poppy karakterini oynayan sally hawkins var.

http://www.paramountpicturesintl.com/…deindagenham/

(sleepy99 - 10 Ekim 2010 21:57)

bob hoskins takviyeli kadrosu ile 1968'de londra dagenham'da bulunan ford fabrikasındaki kadin işçilerin eşit ücret grevini neşeli biçimde aktaran bugün festivalde gösterilen nigel cole filmi.

(butcher weather report - 2 Nisan 2011 23:30)

film hakkında spoiler vermeden şöyle bir anekdot vermeden edemeceğim. bir kadın diğer bir kadına şöyle der:
"...hep tarih kitaplarını okurken, tarih yazan insanların neler hissettiğini merak ederdim. işte sen bunu bana anlatacaksın."
ve kadınların 1970 yılında erkeklerle aynı maaşı almasını konusunda yasa çıkar.

(euphrates - 3 Nisan 2011 00:51)

izlemesi zevkli, sürükleyici güzel bir film lakin filmin senaryosu hakkında söyleyeceklerim var. karikatürize edilmiş karakterler ve bazı noktalarda seksist diyebileceğimiz mizah anlayışı ile filmin senaryosu bazı noktalarıyla filmin karşı durduğu düşünceye hizmet ediyor. örnek vermeden önce bu seksist mizahı salondaki seyirci tepkilerinden bile anlayabiliriz. şöyleki bazı komik sahnelerde sadece salondaki erkekler kahkahalara boğuluyordu. bu bile yeterli bir kanıttır bence. neyse bunun en bariz bir şekilde hissedildiği noktaya dönecek olursak

--- spoiler ---
filmin son bölümünde bakanla(o da bayan) grev yapan işçiler buluştuktan sonra basın açıklaması yapmak için çıkıyolar ve basın açıklaması yapmadan önce ufak bir sohbet ediyorlar. aşağı yukarı şöyle bir diyalog:
b:bakan
g:grev yapan işçilerin lideri

b: üstündekini x dergisinde gördüm çok yakışmış
g: evet akşama geri götürücem(ödünç almıştı onu diyo), sizin üstünüzdeki de çok güzel ayınısından bende de var.
b: c&a den giyiniyorum kazıklanmanın lüzmü yok.
(gülüşmeler)

şimdi şu diyalogtan şu anlam çıkmıyormu: devrimde yapsalar neticede bunlar kadın ve kadınlar bir araya geldiğinde ya makyajdan bahseder yada kıyafetlerden. ve bu da filmin karşısında olduğu, güzel görünmek haricinde hiçbirşeyden anlamayan vasıfsız kadın stereotipine selam çakıyor.

--- spoiler ---

bir iki tane daha böyle ufak detay var. ama onun haricinde filmin falsolu metni yok. o yüzden bunun kasıtlı olmadığını düşünüp senaristin öküzlüğü diyip görmezden geldim. sonuç olarak film güzel, izleyin izlettiriniz efendim.

(kostya - 6 Nisan 2011 21:22)

bunu seven north country i kesin sevecektir.

(labit - 8 Nisan 2011 09:49)

içine bolca mizah katılmış bir ken loach filmini andırmaktadır.

(in case i dont see ya - 13 Nisan 2011 23:46)

yapımcıları arasında bbc'nin de olduğu film. (bkz: bbc ve trt arasındaki farklar)
yönetmen nigel cole'un da kötü bir iş çıkardığını söyleyemem fakat bu öyküden mike leigh ya da ken loach gibi güçlü (ve solcu) sinemacıların neler çıkarabileceğini de merak ediyor insan.
film, her ne kadar iyi bir analizden ve tarihsel bir süreçten (öncesinde ve sonrasında yaşananlar) yoksun olsa da keyifli vakit geçirmek için ideal.

iki güzel analiz için;

http://www.guardian.co.uk/…-in-dagenham-film-review
http://www.guardian.co.uk/…ham-history-women-strike

(bkz: yazmaya üşenmek)

(canon in d - 17 Mayıs 2011 12:43)

baş rolündeki aktristin sıcaklığı (bkz: sally hawkins) ile kendisine çekmiş , konusu ve gidişatı açısından iç ısıtan filmlerkategorisinde hemen yerini almış bbc soslu ingiliz filmidir.

eşitlik ayrıcalık değil haktır sözünü içimizde hissetirmesi açısından da çokça başarılıdır.

(hosvelkam - 14 Haziran 2011 18:44)

http://www.haberajans.com/…m-yeter-yazisi-2582.html

(edvarda mack - 18 Haziran 2011 11:45)

baştan sona gerilimi düşürmemeyi başarmış sendikal bir film. ayrıca sendikacıların üç kağıtçı modellerinden her yerde mevcut olduğunu bu film bir kez daha gösterdi. allah cümlemizi hükümet yanlısı sendikalardan korusun amin.

(zengi - 27 Haziran 2011 14:04)

kadın işçilerin mücadelesine sonuna kadar destek veren bir çalışma bakanının içinde yer aldığı film. darısı başımıza diyelim. sınıf mücadelesinden öte, kadınların erkek egemenliğine karşı mücadelesine vurgu yapılıyor. sloganlardan biri de "we want equal sex " .
seyrettiğimiz sinemadaki (capitol ) filmin flu ve bozuk görüntüsü , sanki olayların cereyan ettiği 1970 lerden kalma etkisi vermekteydi. filmin sonunda işverenin (ford) inceden bir reklamı seziliyor. konu güzel, oyuncular iyi, kurgu ve senaryo daha iyi olabilirdi. tavsiye edilir.

(abidik - 30 Haziran 2011 21:33)

halen vizyonda olan ama pek kalmayacağını tahmin ettiğim, bu yüzden gitmeyi düşünenlerin ertelememesini tavsiye ettiğim film. istanbul'da muhtelif alışveriş merkezlerinde gösteriliyor; beyoğlu'ndaki sinemalar neden almamış merak konusu.

çok sade ve etkileyici oyunculuk, sarkmayan senaryo, adam gibi müzik kullanımı, tadı tuzu yerinde renkler... sadece bunlar iyi film yapmaya yeter de artar made in dagenham'ı.
gerçek bir olayı sinemaya uyarlamanın handikapları vardır herhalde, romantize etmek ya da büsbütün gerçeklikten uzaklaşmak en başta. film bunlara düşmüyor, bir kahramanlık hikayesinden çok hayat hikayesi anlatıyor. film bitip de isimler akarken gösterilen asıl "kahraman"larla, grevi yaşamış kadın işçilerle, yapılan röportajlar da bunu doğruluyor sanki. o grev bir hayat olmuş hepsi için.

gidin görün bu filmi, “hoş bir seyirlik”in ötesinde, iyi bir yapım. güleceksiniz, öğreneceksiniz, etkileneceksiniz, benim gibi işçi sınıfına karşı platonik bir aşk besliyorsanız “everybody, out!” sözüyle işçiler makinelerin başından kalkarken gözyaşlarınızı tutamayabilirsiniz bile.

eve dönünce de morrissey'den dagenham dave dinlersiniz, klibinde ford başrolde. "i could say more, but you get the general idea"
http://www.youtube.com/watch?v=lgyn5ijb964

(tanidik - 1 Temmuz 2011 13:03)

gurur verici bir film. adalet adına olan bütün başkaldırıların -üstelik de zaferle sonuçlanmışlarsa- heyecanını yüreğimde hissediyorum. bazı sahnelerde yumruğum havada destek verirken buldum kendimi. rosamund pike da var filmde hem, kendisi akrabam olur.

(sharon and hope - 9 Temmuz 2011 01:19)

harika. cinsiyetçi dönemleri anlatan ama kadınların bir türlü ezilmekten kurtulamadığı mad men gibi yapımlara katlanamayanlar için^*, zaferle biteceğini bilerek izlenecek gerçek başarı öyküsü. o zamanın kadınlarının, bu zamanın kadınlarına neler armağan ettiklerini görmek, elimizdeki hakların kıymetini bilmek ve gerçek eşitlik isterken utanmamak için izlemek gerek.

britanya'da 1970'ten önce kadınlara aynı iş için erkeklerden az maaş vermek işverenin yasal hakkıydı. bu kadınlar sayesinde eşit maaş yasalaştı. filmde anlatıldığı üzere, onlara destek olan, en azından köstek olmayan kocalarına da haklarını teslim etmek gerek, maskülen baskıdan sıyrılmak erkekler için de zor.

kadınlar hala birkaç iş kolu dışında erkek çalışanlardan az maaş alıyor. o birkaç iş kolu da mankenlik ve porno oyunculuğu gibi erkek talebine göre dönen sektörler. 1968de bir avuç mütevazı işçinin talep ettiklerini biz en okumuş halimizle patronumuzdan isteyemiyoruz. ibret almak gerek.

(biyiksiz kedi mahmut - 19 Ekim 2011 21:54)

http://gordumduydumyaziyorum.blogspot.com/…ham.html

(mdocy - 27 Aralık 2011 05:38)

kadınların eşit ücret mücadelesi ve aslında genel olarak sınıf mücadelesi üzerine dolu dolu konuşan nigel cole filmidir.

--- spoiler ---

ford'un onbinlerce erkek işçiyi çalıştırdığı londra'nın banliyölerindeki dagenham tesislerinde koltuk yüzlerini diken ve erkek işçilerden çok daha düşük ücretlerle çalıştırılan konfeksiyon işçisi 187 kadının hikayesi, sendikaları aracılığıyla işverene yaptıkları çağrının yanıtsız kalması ile başlıyor. kadınların kararlılıklarını kanıtlamak için tek başlarına greve başvurması önce hafife alınıyor. grevin etkili olduğu anlaşılınca ise kadın işçiler kısa devre yapılıp, grevin apar topar bitirilmesi planlanıyor.

film bu noktadan sonra giderek öğretici oluyor. yürütülen mücadelenin sendikaların ufkunu aştığı oranda, yeri geldiğinde komünist partiye bağlılıklarını vurgulayan sendika bürokratlarının ford'un şantajları karşısında nasıl teslim olduğu, itidal çağrılarının yerini bir süre sonra ayak oyunları ve grev kırıcılığı girişimlerine bıraktığı filmde ibretle izlenebiliyor ki bunlar gayet tanıdık durumlar. bu sürecin anlatıldığı sahnelerden rita o'grady'nin ford yöneticilerine ve sendikanın başına tüneyen akbabaya çantasından çıkardığı kumaş numuneleri ile verdiği ayar ve çektiği restin filmin belki de en kayda değer yeri olduğunu da söylemeden geçmeyelim.

şüphesiz her mücadelede olduğu gibi kadın işçiler de gelgitler, ileri çıkış ve geri düşüşlerle karşılaşıyorlar. bezen, yılan, yenilenler olduğu gibi hiç düşmeyenler ve yeniden ayağa kalkmasını bilenler de çıkıyor.

neticede grev yayılıyor ve ford'un üretimi kaydırma tehditlerine rağmen mücadele zafere ulaşıyor. her ne kadar film sonu itibari ile işçi partisi iktidarına haketmediği bir kredi vermiş ve hatta ford'a bile zeytin dalı uzatmış olsa da 1970'de ingiltere'de çıkan eşit ücret yasasına yolu açan bu mücadeleyi hakkıyla anlatabildiği için filmin bu arızaları filmi ve hikayenin görkemini gölgelemiyor.

nihayetinde, "eşitlik ayrıcalık değil haktır" diyen rita ve iş arkadaşları ders veriyor; kocalarına, patronlarına ve devlete. filmin sonunda çalan şarkı da belki bizim için alttan alta birşey söylüyordur; "you can get it if you really want"...

--- spoiler ---

(lumpenproleter - 26 Eylül 2012 11:00)

kadın çalışmaları ya da femimizm'e giriş derslerinde gösterilmesi gereken film. hakların sendika gibi hiyerarşik örgütlerin değil tabanın zorlamasıyla kazanıldığını yeniden hatırlatıyor.

(bkz: haklar ayrıcalık değildir)

(disconnectus erectus - 24 Kasım 2012 23:53)

ken loach filmlerini andırıyor evet ama ken dayı filmin sonunda asla "ford'u eleştirdik ama bakmayın ford şu an rakiplerine parmak ısırtıyor" yavşaklığı yapmaz, ford'un halen devam eden hukuksuz uygulamalarını bulur ifşa ederdi, arada böyle bir etik/politik fark var.

(sakarkral - 29 Kasım 2012 09:26)

bugünlerde izlenilmesi gereken bir film. insanların haklarını nasıl alınlarının teriyle, eylemleriyle, grevleriyle aldığını gösteren bir filmdir. ayrıca eylem yapan bu kadınların, baştakiler tarafından nasıl insan yerine konuldukları da pek dikkat çekicidir.

ama daha önemli bir sahne var ki

--- spoiler ---

başroldeki karaker hakları için kendini parçalarken kocası sürekli "sen yokken çocuklara bakıyorum, karıya kıza bakmıyorum" diye lütfeder. o sırada kadının söylediği o kadar önemli ki "zaten yapman gereken şey o". hatta izlemek isteyene link

--- spoiler ---

(rhys - 18 Haziran 2013 02:08)

kesinlikle ve kesinlikle izlenmesi gereken, belgesel tadında ama belgesel sıkıcılığını üstünden atmış bir film. genel kültür ile dolup taşıyor insan. sally hawkinsin muhteşem oyunculuğu ile, ford fabrikasında erkeklerle aynı maaşı alamayan kadınların " equal pay for women" eylemleri ve o coşku çok net yansıtılmış filmde.

filmin sonunda çalan jimmy cliff'in you can get it if you really want şarkısı filme cuk oturmuş. love it!

(bokye - 3 Eylül 2014 03:15)