seyretmekten bıkmadığım ve yine seyretmekte olduğum muhteşem film.
ölmeden önce mutlaka görülmesi gerekir.
dipnot:david morse kariyerinin en iyi oyununu çıkarmasına rağmen, jack nicholson çok daha iyi oynamıştır.

(brazen - 4 Ağustos 2008 23:09)

temposu düşük olsa da jack nicholson performansı için izlemekten ayrılamadığınız bir film.

--- spoiler ---

filmin beni en çok etkileyen sahnesi, john booth un jojo ya küçük kızı ezdiği kaza anını anlattığı sahne idi.
"inip baktığımda ağzı kıpırdıyordu anne veya babası ile konuştuğunu sandım.ancak benimle konuşuyordu.özür diliyordu sağa ve sola bakmadığı için özür diliyordu."

--- spoiler ---

bu filmin etkisi çocuğu olanlar ve olmayanlar üzerinde çok farklı olacaktır. bir de filmin başında yakınlarını kaybedenlerin katıldığı terapi seansı vardı ki "ı missing me" cümlesi ile herşeyi özetliyordu.

(kekremsitrak - 5 Ağustos 2008 09:53)

cnbc-e'nin rtük'ten uyarı almasına neden olan film olmuştur. artık neresinden dolayı uyarı almışsa, onu bilemiyoruz. ama anlaşılan defalarca televizyonlarımızda yayınlanan bu filmi bir daha göremeyeceğiz.

(filmmaker - 15 Ocak 2009 18:32)

sean penn'in hem yazdığı hem de yönettiği film.

jack nicholson kişisinin acılı babayı canlandırdığı filmde david morse sakallı hâliyle hem şaşırtıcı hem de oldukça karizmatik.

filmde freddy'nin acısı ve öfkesi kadar john'un da vicdan azabı ve sağlam kişiliği seyirciyi etkiliyor.

--- spoiler ---

john'un küçük kızın mezarını ziyaret edişi, anneyi orda görünce bakışlarında daha bir derinleşen suçluluk duygusu, çiçeği bırakıp uzaklaşması çok anlamlı sahneler olmuş. bir de hapisten çıkışından önce havada dolanan kuşların olduğu sahne çok güzel. ama filmin sonlarındaki koşma-kovalamaca sahnesi biraz gereksiz geldi. tamam, john'un amacı belliydi ama, yine de o amaç onca koşturmadan daha farklı bir şekilde gerçekleştirilebilirdi, bu kadar kasmaya gerek yoktu dedirtebiliyor.

filmin müziklerini jack nitzsche yapmış ama, filmde çalınan kimi parçalar da güzel, konuya uygun düşmüş. özellikle de bruce springsteen parçası "missing". soundtrack'ler arasında duyulan bir diğer güzel parça da dead can dance'in "the ubiquitous mr. lovegrove"uydu.

--- spoiler ---

(martin jacques mystere - 26 Ekim 2011 23:45)

güçlü-zorlayıcı bir hikaye, harika bir oyuncu seçimi ve oyuncuların müthiş performansları. sean penn, müthiş bir başarıyla filmde david morse, anjelica huston ve jack nicholson'un performanslarını dengelemiş. hiçbirisinin oyunculuğu diğerinin önüne geçmemiş.

--- spoiler ---

sean penn, katil rolünde olabilecek en masum yüzü seçmiş: david morse. sinemanın en şeytani yüzü olan jack nicholsan'ı ise trafik kazasında kızını kaybeden baba rolü için seçmiş.

vicdan azabıyla yaşamını söndüren katil john booth, öfke içinde yaşamı sömüren baba freddy gale karakteri kafa karışıklığı yaratıyor. sırf bu seçimle bile film, john booth'un lehine işleyerek başlıyor. ama alkollü araba kullanımından ölen küçük bir kız çocuğu da var ortada. çok ciddi bir suç.

öte yandan filmin bir sahnesinde sanki küçük kızda da suç varmış gibi gösteriliyor. john, jojo'ya çarptıktan hemen sonra arabadan indiğinde kızın konuştuğunu söyler. etrafına bakmadan yürüdüğü için kendisinden özür dilediğini anlatır. bu aklama çalışmasının anlamı ne, alkollü araba kullanmış ve küçük bir kızı ezmiş diye kızıyorsun sean penn'e. yani kafa karıştıran zor bir hikaye.

--- spoiler ---

sonuç olarak sean penn yerine başka birisi çekseydi ve başka oyuncular oynasaydı bu kadar etkileyici gelir miydi bilemiyorum.

(gulferke - 22 Eylül 2013 15:21)

jack nicholson'ın aşmış oyunculuğunun bile tek başına 7 oscar gücünde olduğu filmdir. oyunculuk değil aslında adam ruhundan damıtarak gerçeği sergiliyor.

(hingiryano - 5 Şubat 2014 19:41)

filme yillar once tv'de rastlayip izlemeye basladigimda bana yalniz bir kisiyi hatirlatmisti: charles bukowski'yi.

jack nicholson'in canlandirdigi karakter elbette bukowski ile cok alakali bir karakter degil. ama ayyas halleri ve bazi replikleri (mesela bir gece bar kapisinda "gecelerle aram cok iyi degildir, esime bir gunduz vakti asik olmustum" gibi bir sey soyluyor) bukowski'nin satirlarina acilan bir kapi gibiydi. ve son karede "dostum bukowski icin, seni ozluyorum" imzasini gorunce "vay anasini!" demistim.

sean penn nasil yapmis nasil etmis bilmiyorum ama bu filmine dostunun ruhundan serpistirmeyi basarmis.

(made in siberia - 24 Mayıs 2014 10:04)

1995 yılı yapımı, başrollerini muhteşem jack nicholson ile gelmiş geçmiş en underrated oyunculardan david morse un paylaştığı, sean penn in yönetmeni olduğu drama. freddy gale (nicholson), kızının trafik kazası sonucu ölümünü kaldıramayan bir babadır. kızını öldüren john booth (morse) un hapisten çıkmasını beklemektedir, çünkü onu öldürmeye kararlıdır. booth ise, alkollü araç kullanırken öldürdüğü kızın suçluluğuyla yaşamaya çalışmaktadır. jojo adlı bir sanatçıyla tanışan booth, onunla bir ilişki yaşamaya başlar, ancak booth un suçluluk duygusu, ikisinin önündeki en büyük engellerden biridir. nicholson un gittikçe akıl sağlığını yitiren babayı canlandırması görmeye değer. tabii babanın hayatının kızının ölümünden önce ne kadar iyi olduğu da bir muammadır, çünkü adam, booth u öldürerek sadece intikam almak istememekte, ayrıca eski karısına bazı şeyleri kanıtlama çabasındadır. film ağır ilerilyor ancak kendisini izletiyor. sean penn in yönettiği her film vakit ayırmaya değer. tabii jack nicholson ve david morse da az bir etken sayılmaz.

(ronnie - 5 Aralık 2004 01:36)

filmin yönetmeni olan sean peen, bu filmi çok sevdiği ve babası bellediği charles bukowski'ye adamıştır.filmde de bu yazı olarak geçer zaten. bukowski'nin ölümünden sonra çekilmeye başlanan film, 1995 de gösterime girmiştir. jack nicholson ve david morse'un oyunculukları her zamanki gibi izlenmeye değer...

(tut miki yan cek - 26 Temmuz 2006 16:05)