hepsi gelip geçici yerlerdir. insanın evi kendisidir.

(arsivciadam - 30 Aralık 2018 08:49)

doyduğu ve huzur bulduğu yerler insanın evidir.

(the she ronin - 30 Aralık 2018 09:01)

aslında çok güzel bir soru, cevabını zamanında çok düşündüm.
küçükken hiç kişisel alanım ya da sahiplenebileceğim bir yerim olmadı. iki farklı şehirde büyüdüm. hayatım boyunca her yeri hiç üzülmeden terk edebileceğim hissiyle yaşadım, ettim de.
ailemin evinde, arkadaşımın evinde, trende, çadırda, kütüphanede, otobüste... her yerde kaz tüyü yataktaymış gibi rahat uyudum.
ben kişisel alan ve aidiyet duygularını öğrenmedim.
insanın evi neresidir bilmiyorum ama benim evim hep burası olmayan bir yer olacak. hep kaçıp gittiğimde oraya ait hissedebilirim umuduyla yaşayacağım. artık doğru olmadığını biliyorum ama yine de düşüncelerim yok olup gitmiyor.

(parody - 30 Aralık 2018 09:07)

heidegger’e göre hiçbir yerdir. insan bu dünyaya fırlatılmış, yersiz-yurtsuz, ölüme-doğru yaşayan bir göçebedir.

(la libertad - 30 Aralık 2018 11:16)

insanın evi her yer olabilir. bana kalırsa asıl soru insanın yuvası neresidir olmalı. yuva daha farklı şeyler çağrıştırıyor sanki

(x oldum ben - 30 Aralık 2018 11:42)

ev bir yer değil, bir histir.

(my name is otto and i love get blotto - 30 Aralık 2018 12:07)

"biliyor musun, insana ac misin diye yalnizca yuvasinda sorarlar, eger bir kadin sana ac misin diye sorarsa bil ki orasi senin yuvandir"

(bkz: kilic yarasi gibi)

(yquem - 30 Aralık 2018 13:02)

baba evi... net...

artık hayatta olmasa da en huzur bulduğum yer orası.

aileden ayrıldıktan sonraki 7. evime taşındım dün. oldukça güzel, geniş, manzaralı... sonra her şeye uzaktan bir baktım. her şey daha da uzaklaştı.

insanlar görecek bu ev de. gülünecek, yenecek, içilecek, eğlenilecek. herkes gidince yine başka ev olacak.

yoruldum. kök salmak istiyorum. toprağa basmak... ve artık kalmak...

(ooopapatya - 30 Aralık 2018 14:30)

“hayatımın en mutlu zamanlarıymış, bilmiyordum. “ dediğimiz zamanlara denk düşendir.

(nisan mayis haziran - 30 Aralık 2018 22:33)

kapısından içeri girebilmek için can atarak gittiği yerdir insanın evi. huzurlu hissettiği, “oh bee” diyebildiği yerdir insanın evi. sevdiği insanların seslerinin yankılandığı yerdir. ben yalnızlığı önceden yaşadığım için biliyorum, yalnız insanın evi hiçbir zaman tam olmaz.

daha da küçültmek gerekirse, hayatını paylaştığı kişinin yanıdır insanın evi.

(keynesinenistesi - 3 Mart 2019 23:57)