fires (which burnt brightly) ' ın yer aldığı 1973 tarihli procol harum albümü.

(laforgue - 3 Mayıs 2010 18:37)

john barrymore ve greta garbonun başrollerini paylaştığı film.

(betatron - 27 Eylül 2011 02:58)

başrolünde greta garbo'nun yer aldığı 1932 yapımı, oscar'lı bir edmund goulding filmi.

"buzlar kraliçesi" garbo, o aksanlı konuşmasıyla bir rus balerini canlandırır filmde. mekân berlin'deki grand hotel'dir. karakterlerden grusinskaya sahne stresini, sanatçı kaprisini bolca yaşayan balerindir; baron von geigern ise fazlasıyla centilmen, ne bir kolyeyi ne de bir cüzdanı çalabilen, sonunda da hayatından olan bir hırsızdır. filmdeki işadamı preysing gerek davranışlarıyla gerekse konuşmasıyla sinir edicidir. garbo, filmde sarfettiği "i want to be alone" sözüyle tarihe geçer ve o söz hayatıyla özdeşleşir.

(martin jacques mystere - 16 Ekim 2011 23:14)

1932'de en iyi film dalında oscar odulunu alan film.

(tequila boom boom - 31 Mayıs 2003 11:35)

(ara: grand hotel)

(robinbook - 23 Mayıs 2004 19:44)

siyah beyaz filmlerin tüm zarafetini üstünde taşıyan filmdir kendisi.
greta garbo'nun o içe işleyen muhteşem oyunculuğunun yanında grand hotel'de pek çok hayatın, hikayenin ve umudun kesişmesi nice hayallerin harcanması incelikle işlenir. sinemanın tüm asaletini omuzlanabilecek tek filmdir bana göre.

(satirdan kahraman - 19 Haziran 2015 01:59)

(bkz: grand hotel fc)

(historien - 8 Ağustos 2015 19:17)

"remember us to life"tan regina spektor sarkisi. sozleri boyle:

somewhere below the grand hotel
there is a tunnel that leads down to hell
take the dumbwaiter, the laundry chute
then sneak through the hall past the boy's shining boots
then left at the courtyard through the old garden
where all the bellhops smoke with the guards
and then you run to the old lake house
down to the old lake house
run to the old lake house where it begins

under the floorboards there's a deep well
that leads to a spring that sprung up in hell
that's where old devils danced and kissed
and made their blood pacts in the ancient myths
and running through forest they screamed in chorus
while piercing fair maiden's chests with their horns
and then they lay in the grass 'til the dawn came
sleeping away 'til the dawn came
lay in the grass where now stands the grand hotel

the maître d' and a fancy chef
silver's real, the liquor's top shelf
play some tennis, swim in a pool
stroll the garden shady and cool
you won't care that the devils
won't mind that the devils
won't know that the devils are near

somewhere below the grand hotel
there is a tunnel that leads straight to hell
but no one comes up for the souls anymore
they come for some comfort and for the dance floor
and hiding sharp horns under fedoras
do not disturb signs instead of a chorus
they toss and turn 'til the dawn comes
on soft sheets 'til the dawn comes
no one sleeps at the grand hotel

room service, mini-bar
scented soaps, chauffeured cars
stay a day, stay a week
here's the tunnel, take a peek
just call up your friends at the front desk
any hour at the front desk
call up your friends at the grand hotel
you'll always have friends at the grand hotel

(la celestina - 1 Kasım 2016 21:04)

madame grusinskaya's car!

"grand hotel... always the same... people come, people go. nothing ever happens..."

ama işte hiçbir şey olmuyor mu?

havaalanları gibi oteller de her gün değişik insanların kim bilir neler yaşadığı yerler. bu yüzden otellerin bu değişken, "yaşayan" yüzünü konu alan filmler ayrı bir ilgimi çekiyor. mesela işte hotel paradiso ya da youth ve hatta the grand budapest hotel.

yukarıdaki "... nothing ever happens" sözünü söyleyen aynı karakterin, bilge doktorun bir başka sözü de var bu değişken, "yaşayan" yüzle ilgili: "and what do you do in the grand hotel? eat. sleep. loaf around. flirt a little, dance a little. a hundred doors leading to one hall. no one knows anything about the person next to them. and when you leave, someone occupies your room, lies in your bed... that's the end."

birbirinden farklı hedefleri olan, birbirinden farklı karakterlerin belki de hayatlarındaki en önemli birkaç günü konu alsa da film sonuçta onların da büyük bir otelde birkaç günden fazla kalmamış misafirler olduğunu sonunda çok güzel veriyor.

1932 yapımı bu filmi ben beğendim ama herkese de öneremem. grusinskaya, baron, flaem, preysing, kringelein, suzette... klişe gelebilirler ama çok gerçekler. çok karakter olmasına rağmen, filmin herbir karakterin kişiliğini başarılı bir şekilde işlediğini düşünüyorum. yalnızca grusinskaya'dan yalnızca flaem'den, yalnızca kringelein'den ve tabii yalnızca baron'dan film olurken biz bu filmde hepsini bir arada birkaç gün içinde görüyoruz.

9/10 dedim 85 yıllık film olduğunu da hesaba katarak.

(kelek - 27 Aralık 2016 23:58)

su siralarda londrayi sallamakta olan basarili muzikal. 1928 almanyasinda berlinde bir otelde yasanan olaylari anlatan muzikal, west end sahnelerindeki diger muzikallerin klasik hallerinden ayrilan yapisi ile gercekten ilgi cekici.
(bkz: donmar theatre)

(sirin - 18 Aralık 2004 23:25)