Facebook Yorumları
  • comment image

    savaş sonrası görüntüleri.

    tenlerin ölümle ete dönüştüğünü, yorumcunun sesini aradan çıkararak, yalnızca hareket eden görüntülerle anlattığı 3dk.lık sessizlikte, filmi durdurmak durumunda kaldım. ağzı açık kalmış ölüler, henüz saçları dökülmemiş çıplak kadınlar, kollarından yakalanıp bir çukura atılırken, üst taraftan bir ses -hitchcock ya da orson welles tonunda-, tek gözlü gözlüğünü veya pul koleksiyoncusu büyütecini görüntülerin üzerinde gezdirir gibi sakin, mesafeli, ihtiyar, ve erkek bir sesle "cesetlerin çaresine bir an önce bakılmalıydı. çok ceset ve az zaman vardı." derken, şiddetin gösterilmeyen ve dokunulmasına müsaade verilmeyen kısmıyla ilgiliydim. sessizliğin bu filmde oynadığı rol, britanyalı ve royal academy of arts'ta sanat eğitimi almış bir oyuncu gibi, belki bir yıldız kenter ya da rutkay aziz gibi, çenesi yukarıda, sanki birazdan kulise dönüp aynanın lambalarını söndürecek ve herşeyi unutacak gibi. acıyı içselleştirmeyen film ile kısmen de olsa şahit edildiğimiz "siz, bu korkunç kıyımın sorumlularını durdurabilirdiniz..." nutkunun, ansızın, ders veren sesin cümlesini tamamlamasına fırsat verilmeden kesilmesi, güzeldi. belgesellerde iritasyonumu doruğa çıkaran dramatizasyon, görüntüye uydurulan senfoni, yok. hiçkok, filme tretman destekçisi olarak hizmet etmiş, bilgisi mevcuttur. yönetmenin soyadı bernstein. 1985'te yayınlanmış. toplu mezarlar hakkında dondurucu, şok eden; fakat, ateşlemeyen ve şiddeti körüklemeyen garip bir döküman.


    (lacivert kadife ve kirmizi visne - 24 Ekim 2007 22:42)

Yorum Kaynak Link : frontline memory of the camps