dvd hakkında john petrucci ve mike portnoy'un vh1 metal mania'da eddie trunk'la yaptıkları röportaj, youtube'da 3 parça halinde bulunmaktadır.
1. bölüm: http://youtube.com/…ygj7c5bge0&mode=related&search=
2. bölüm: http://youtube.com/…zcwka1utze&mode=related&search=
3. bölüm: http://youtube.com/…bhmlf6vuw0&mode=related&search=

2. bölümde mike portnoy'un dvd'nin bonus discindeki documentary'i açıklarken ettiği lafı da yazmadan edemicem.
"... kind of like a behind the music but without anybody dying.." ^****

(learning to live - 19 Kasım 2006 00:42)

gece dair bazı notlar vermek gerekirse,

* petrucci inanılmaz derecede hasta hasta çıkıp çalmıştır. yüksek grip ve ateşle boğuşan gitar virtüözünü dvd'de bir çok çoğu sahnede burnunu çekerken görebilirsiniz.
* portnoy'un davul seti üzerindeki 4 8 15 16 23 42 rakamları tv dizisi lost'da yer alan esrarengiz rakamlara göndermedir.
* orkestra elemanlarının bir çoğu şimdiye kadar sayısız defa klasik müzik seviyesinde zorluğa sahip parçalar çalmalarına rağmen, hayatlarında bugüne kadar bu kadar -amerikan deyimiyle- insane bir müzik daha görmediklerini dile getirmişler ve gruba inanılmaz bir saygı göstermişler.
* 1 nisan 2006 günü new york'u abluka altında alan dream theater fan'ları dünyanın dört bir yanından bir araya gelmiş bir topluluk oluşturmuşlar. bazı ülkelerden örnek vermek gerekirse, irlanda, mısır, brezilya, italya, fransa, almanya, şili, japonya vb...

(jelly experiment - 21 Kasım 2006 00:46)

son zamanlarda dream theater konusunda overdose mertebesine yükselen biri olarak, izlemek için doğru zamanı yakalayana kadar yaklaşık 2 aydır başucumda beklettiğim ve nihayetinde bir ağrı kesici ile noktaladığım, gözlerimden yaş getiren konserdir.

--- spoiler ---

bonuslar hariç olarak ortalama 3 saat beni karşısında zımbalamış olan konser, ikinci yarısından itibaren ortama dahil olan octavarium orkestrası ile birlikte gerçeküstü bir etki bırakıyor. octavarium ağırlıklı playlist, özellikle bu albümü beğenenler için hazine niteliğinde. john petrucci ve mike portnoy için artık herhangi bir cümle kurmaya gerek yok, çünkü üzerlerine söylenecek bir şey yok. petrucci ile atışmaları ile john myung biraz daha göze çarpıyor. grubun en görüş ayrılığına neden olan kişisi lames labrie bu konserde tüm görüşleri aynı yerde ve hatta gayet iyi bir yerde topluyor. performansı konusunda beni en çok heyecanlandıran ise özellikle octavarium girişindeki solosuyla jordan rudess oluyor. bu arada smokini içinde orkestrayı yönetirken hal ve tavırları ile bir orkestra şefi kimliğinden uzaklara giden jamshied sharifi'de es geçmemek gerek.

sadece senfoni orkestrası ile yorumlanan vacant alışılagelmişin dışında bir etki bırakıyor. sacrificed sons aşmış bir yorumun yanısıra 11 eylül görüntüleriyle de birleşince sevmeyenlerin bile düşüncelerini değiştirebilecek bir etkiye sahip oluyor. özellikle dt dinleyicilerinin octavarium'a pek ısınamadıkları göz önünde bulundurulursa konserin final parçasının metropolis olarak seçilmesi gayet yerinde olmuş. gerçi istek üzerine uzattılar gibi görünse de, sağlam bir final. score'u izledikten sonra 25 veya 30. yıllarda "ne yapıp bunun üzerine çıkarlar?" diye düşünmemek elde değil. zira mike portnoy'un konserin sonunda dile getirdiği cümleler de bu söylemi zaten doğruluyor;

"- this is one of the best nights of our career."

--- spoiler ---

(yedek ruh - 11 Mart 2007 21:21)

amerika' da zencileri beyazlarla aynı otobüse bindirmeyen zihniyete sahip kanımca. ciddiye alıyor muyuz? tabii ki almıyoruz.

z.ö.g. edit: benim bahsettiğimle sizin bahsettiğiniz şeyler apayrı canlar.

(hssktr - 26 Aralık 2010 19:14)

bir film icinde gecen tum muzikler.
soundtrackten farki, soundtrackin filmin temasiyla alakali muzikler ve muzisyenler de icermesi, score'un sadece filmdeki parcalardan olusmasidir (sanirim).

(zomzom - 9 Temmuz 2000 15:46)

oyuna son gelen güncellemeyle beşiktaş'ın liverpool'dan yediği 5. golü, galatasaray'ın peter crouch'tan yediği voleyi ve deivid de souza'nın inter'e attığı golleri canlandırabiliyoruz. diğer paketleri açmam baya vaktimi alacak..

gelsin %10'a varan şarj yüzdeleri :(

(asimplemistake - 3 Mayıs 2013 18:23)

arif'in manchester'a attığı golü bulamadığım oyundur.

(piknik tupu - 26 Ağustos 2013 17:55)

androide gelmesini deli gibi beklediğim oyundur.

(enduksiyon bobini - 23 Ekim 2013 23:22)

"yirmi tane" anlami da vardir.

(robin - 3 Ağustos 2004 19:19)

evet... an itibariyle elimde bulunan orjinal dvd'sini 5.1 destekli ses sistemiyle olarak izlemiş olduğum dream theater ın 20.yılına özel çıktığı turnenin son konser albümü. öncelikle belirtmeliyim ki dvd'nin görüntü ve ses kalitesi inanılmaz. çok konser dvd'si izledim ama hiç böyle muhteşem kalitede bir prodüksiyon görmedim desem abartmış olmam sanırım. projede yer almış kişilerden birinin belirttiğine göre de dvd'nin her bir karelik bölümü üzerinde tek tek çalışılmış ve bu bariz bir şekilde kendisini belli ediyor. görüntü kalitesi çok çok üst düzeyde ve ses kalitesi de en az onun kadar iyi. surround sound grubun yalnız çaldığı bölümlerde ve özellikle orkestra ile bütünleşdiği kısımlarda mükemmel netlikle ve canlı atmosferi fazlasıyla yaşatmaya yetiyor. eee, peki grup nasıl ve score live at budokan 'dan daha mı iyi, olabilir mi, mümkün mü? şaşırtıcı ama cevabım kesinlikle evet. yani dream theateryine bizi şaşırtmaya devam ediyor açıkçası. grup yine yapacağını yapmış ve score ile yine çıtayı bir seviye daha yükseltmiş. albüm çıkmadan önce portnoy 'un bir çok muhteşem konser gecesi yaşadım ama bu başka bir şeydi, bu atmosfer beni çalarken sık sık göz yaşlarına boğdu dediğinde çok meraklanmıştım ve şimdi görüyorum ki kesinlikle haklıymış. inanılması güç ama doğru. tahmin edilebileceği üzere dream theater yine insanüstü ve nefes kesici bir performansa belkide tarihindeki en iyi performansa imza atmış. o harika live at budokan bile score 'dan bi iki gömlek aşağı kalıyor. grubun her yaptığını incik cincik ederek takip eden fanlar biliyorlar ki bu konserdeki playlist grubun her çaldığı yere ve amaca göre değişen playlist'lerden biri. grubun 1985 majesty'den 2005 octavarium'una kadar kısa bir kariyer özeti gibi. innocence faded, another won, afterlife, raise the knife, six degress of inner turbulence 'ın tamamı vb.. gibi grubun daha önce hiç bir konser dvd'sinde yer almayan parçaların bu özel gece için seçilmesi yine grubun geçmişten bugüne oluşturuğu ve kurduğu büyük puzzle'ın parçalarını tamamlıyor. zaten çok sağlam altyapıları olan parçalar orkestra ile birleşince hele bir de bu canlı gerçekleşince ortaya grubun gerçek gücünü daha iyi gözler önüne seren mükemmel bir sound ortaya çıkmış.salon için de birkaç kelime edicek olursak, hakkını vermeliyiz ki radio city music hall dream theater gibi vurucu etkisini canlı çalarken gösteren bir grup için biçilmiş kaftan. eğer zaten defalarca dinlediğimiz ve izlediğimiz pull me under, lie, home gibi parçaları playlist'e bekliyorsanız scenes from new york, live in tokyo, once in a livetime 'ı bulun. ama eğer bu büyük resmi görmek ve büyülenmek istiyorsanız ve bu büyük müzikal yolculuğa çıkmak istiyorsanız score'u kesinlikle ama kesinlikle bi yerlerden edinin ve izleyin.

--- spoiler ---
enstrümanlarında aşmış kişiliklerin virtüözitenin doruklarda gezindiği bu performansa bu kez her zamankinden daha belirgin bir şekilde james labrie 'de katılmış. evet tek kelimeyle söylemeliyim ki, labrie'nin performansı büyüleyici. herkes bir yana yaklaşık 3 saat kadar vokal yapan james labrie bir yana, bir tek detone bir tek kusur yok.john myungbu sefer her zamankinden daha hareketli, daha mimikli. john petrucci,mike portnoy, jordan rudessyine kusursuzlar.artık alıştık desem yanılmış olmam sanırım onlar her zamanki gibi muhteşemler.
--- spoiler ---

gel gelelim 2.dvd ve bonus materyallere,

--- spoiler ---
the score so far... grubun 20 yıllık geçmişini özetler nitelikle ve tahmin ettiğim gibi büyük bir arşiv değerine sahip. mike portnoy ,john petrucci ve john myung 'un yıllar sonra berklee college of musici ziyare etmeleri ve prova yaptıkları odalarda gezerek portnoy'u ilk gördükleri anı yeniden yaşadıkları kısımlar ve 3'nün biraraya gelerek bizler için şans onlar için mucize olan o anlar anlattıklar bölümler harika. para kazanmak için günlük işlerde çalıştıktan sonra (portnoy chinese food dağıtımı yapan elemanlardanmış) sabah altılara kadar kuaför salonlarının bodrumlarında garajlarda haftanın beş günü durmadan bıkmadan prova yaptıkları zamanları dinlerken şimdi new york'un en prestijli sahnesinde progressive müziğin günümüzdeki en büyük grubu olarak yer aldıklarını görmek gerçekten inanılmaz. grubun plak firmalarıyla olan problemleri, durmadan gruba müdahale etmeye çalışmaları, verilen sözlerin hiçbirin tutulmaması, falling into infinity zamanlarında yaşanan ve grubu epey zorlayan zamanların samimi bir şekilde anlatıldığı kısımlar etkileyici. sadece müzik yapmayı isteyen bir gruba, radyo canlısı parçalar yaptırmaya çalışmak ve onları para basma makinesi gibi gören bir şirketler de insanı işin farklı boyutlarını da gösteriyor. ama grup elemanlarının bir müzik okuluna gitme karar verdiklerinde ailelerini bu karara ikna etmeye çalışmaları daha sonra bu okuldan da ayrılacaklarını söyleyerek ailelerini yeni bir ikna sürecinde ne kadar zorlandıkları gerçeği,portnoy'un hayallerine sıkı sıkıya sarıldıklarını ve her başarı öyküsündeki gibi bu hayalin peşinden bıkmadan usanmadan gittiklerini anlattıkları bölümler öykünün en samimi kısımlarından biri.
tabi ki bu arada dvd'nin en büyük artısı hiç kuşkusuz silentman john myung'u ilk defa bu kadar uzun konuşması olsa gerek. ayrıca dvd'nin diğer konserlerden karışık ve yine bugüne kadar hiç resmi olarak yayınlamamış 3 parçayı içermesi onun kalitesini ve değerliliğini dream theater fanları için fazlasıyla arttırıyor. son olarak octavarium animation'ının da hoş bir süpriz olduğunu ekleyelim. şarkının bir bölümünü grup elemanlarının south park tadındaki animasyonları ile izlemek epey eğlendirici.
--- spoiler ---

son söz: hiç kuşku yok ki bu albüm dream theater' ın müzikte 20. yıl anısına, portnoy'un deyimiyle kariyerlerindeki bir bölümün, bir sayfanın bitişine yakışır muazzam güzellikte bir kapanış konseri. ne diyelim onlar böyle iyi müzik yapmaya devam ettikçe inşallah en azından bi 20'yi daha görürüz umarım.

(jelly experiment - 31 Ağustos 2006 19:31)