metacritic puanı şu an için sadece 11 incelemeyle verilmiştir.

edit: son derece gaddarca bir biçimde oynadım. ve sonunda olanlar beni gerçekten etkiledi. hakikaten puanını hak ediyormuş.

edit2: sanma ki bilgisayar bozuk, oyun çöktü.

(ssczus - 4 Ekim 2015 21:16)

sözlükte yeterince bahsinin geçmemesini belli bir kültürel aşinalığı çağrıştıran (gerektiren demeyelim) görsel tarzı ve biraz dil hakimiyeti gerektiren yazımına bağladığım, geldiğimiz yılda "oyun" denilen olguyu bir adım daha ileri götürebilmiş, bunu da oldukça rahat bir şekilde yapabilmiş gibi gözüken iki oyundan biri undertale (başka bir oyundan da umutluyduk, ama olamadı). ancak nasıl bunlardan ilki -- söyletmeyin şimdi bana o şaheserin ismini -- seneler önceden "geliyorum ve geldiğimde hepiniz ismimi biliyor olacaksınız" dercesine, tarihsel bir sürecin sonucu olarak şartların olgunlaşmasıyla gümbürdete gümbürdete gelmiş bulunuyorsa, undertale de tam o kadar sessiz sedasız, şahin bey'in dediği gibi denizin buz gibi soğuk sularından da değil, dibini bırakın derinliğini bile baktığımızda anlayamadığımız karanlık bir boşluktan, ismi verilemeyen bir tür evrensel maddeden geliyor. ben bunu değerlendirmeye çalıştığımda, kafamı bu boşluğun içerisine daldırdığımda ne algılayacağımı bile tam olarak idrak edemiyorum. gözlerimi kapamak inanın daha bir renkli bir resme sebebiyet veriyor. toby fox isimli inanılmaz mütevazi bir dahi tarafından şekillendirilmiş, evet: ama bu deha hakkında da, en büyük takdiri hakeden o tevazu hali, zekası ve çalışkanlığı dışında hiçbir şey bilmiyoruz. undertale'i fonlarken tam olarak nasıl bir canavarı beslediklerinin farkında olmayan masum kickstarter köylüleri dahil, kimse beklemiyordu, kimse geleceğini dahi bilmiyordu (aksini iddia eden kişi eğer bu bahsettiğim köylülerden biri değilse, ağzının ortasına bir tane yapıştırın). beni şaşırttı, herkesi şaşırttı: ondan korkmadık ama emin olun titredik.

titremedik belki, ama istesek titreyebilirdik de. bu oyun, spoiler vermeden hakkında konuşması en zor oyunlardan biri olsa da, biraz anlatmaya çalışalım. fazla ağdaya gerek yok, ki eğer gerek olsaydı, oyun zaten bu kadar iz bırakamazdı. undertale, siz onu nasıl oynarsanız öyle bir oyun. ancak buradaki konu "yaptığınız seçimlerin etkisini görmek" değil. burada olan bitene kıyasla o tırnak içinde yazdığım şey fazla soğuk ve mekanik kalıyor. o tanımın içerisinde tasarımcının elini görebiliyorsunuz. hayır, undertale bunu biraz daha ileriye taşıyor, daha farklı. oyuncu onu oynadıkça, undertale onu tanıyor ve hatırlıyor. her şeyi hatırlıyor, hiçbir şeyi unutmuyor. attığınız her adım ve yaptığınız her hamle bu oyunun aklında ve vücudunda iz bırakıyor. bu oyun sizin dostunuz, arkadaşınız -- ya da düşmanınız. ve oyunu oynayan kişi olarak sizden bir beklentisi var.

hayır, yok. ama sizin ondan beklentiniz şu olsun: undertale'i nasıl oynarsanız oynayın, undertale size görmek istediğiniz şeyi gösterecek. istediğiniz şeyi elde edeceksiniz, ve asıl bu noktada sınanacaksınız. eğer vardığınız noktadan pişmanlık duyarsanız, geriye dönmek isterseniz, yeni bir başlangıcı dilerseniz, undertale bunu bilecek ve emin olun fikrini söyleyecek. bazen sizi affedecek, bazen etmeyecek. bazen de affeder gibi yapıp affetmeyecek ve bazı şeyleri geri almak için artık çok geç olduğunu anlayacaksınız. bunun farkına varacak ve bu soğanın dışınıı merak edeceksiniz. didikleyeceksiniz, kurcalayacaksınız, alternatifleri deneyeceksiniz. undertale'in bir beklentisi yok dediysem eğer, yanlış konuşmadım. ancak tam da bu noktada, oyunun oyuncudan istediği tek şey şu: oyuncu olmanın getirdiği bu ruh halini, bu meraklanışı, biraz olsun dizginlemyebilmesi.

eğer tüm bu üsttekiler size ekşi sözlük'te otuzbir çekmenin hoş bir örneği olarak gözüküyorsa... ne kadar da haklısınız, size yüzde yüz katılıyorum. ancak, bu durumda böyle düşünürsek eğer, ben de, siz okuyucular da yanılıyor oluruz. üstte yazdıklarımın hiçbirinde bir benzetme ya da soyut çağrışım yok. bunlar undertale'i yedikten sonra sıçtığım şeyler değil, undertale'in lezzetinin kendisi. undertale'i oynarsanız, gerek daha zayıf gerek daha güçlü bir şekilde, bu yazdıklarımın hepsini siz de yaşayacaksınız. bunu yaparken -- özellikle eğer ingilizceniz belli bir seviyedeyse ve internet kültürüne aşinalığınız varsa -- çok güleceksiniz, çünkü belli ki toby fox çok komik bir adam. öyle ki, üsttekileri yazmasam bile bu oyunu çoğu oyundan ayrı bir konuma yerleştirirdi, ama sırf o değil. bazen gözleriniz dolacak gibi olacak, bazen aklınız beyniniz sikilecek, bazen de tüyleriniz diken diken olacak. bakın, şimdi bok gibi benzetmeler geliyor. undertale eşit derecede komik, tekinsiz, ve merak uyandırıcı bir ziyafet. üstüne insaniyetten ve katıksız canilikten istediğiniz gibi bir baharat serpiştirebileceğiniz, ama yedikten sonra tadı damağınızda kalacak, inanılmaz bir sevgi ve gönül işi. yanında da, bu yapımı dünyaya getiren ve biz zavallılarla paylaşan genç adamın, oyunların ortaya çıkarıp önümüze sunduğu en son cinyus olduğunu doğrulayan nitelikte, yine kendi ellerinden üretilmiş bir müzik kokteylini içeceksiniz.

ve eğer benim gibiyseniz, günler boyunca unutmayacaksınız. undertale'i oynayın. sonra o biraz sizi oynasın. undertale ile oynaşın.

bence artık fallout 4 gelmese de olur. 2015 yılının en iyi iki oyunundan biri, undertale. ve o adını vermediğim diğerine ayıracak <caps>çok sayıda</caps> saatleriniz yoksa, bu yıl kim olursanız olun oynamanız gereken tek oyun.

(inscrutable - 24 Ekim 2015 12:53)

japon nes ve snes rpg oyunlarindan esinlenen über ötesi soundtrack'i olan oyundur.

enemy approaching

ghost fight

heartache

(mutlu tuccar - 7 Aralık 2015 14:15)

game awards 2015'te best indie game seçilmemesine üzüldüğüm oyun. soundtrackleri o kadar tatlı ki hepsi polyfonik tonda olmasına rağmen oyun harici açıp dinletiyor.

(tomwaitsforme - 7 Aralık 2015 14:20)

uzun zamandır oynadığım en iyi oyunlardan biri.
yazanların, çizenlerin, kodlayanların ellerine sağlık.

---------------spoiler---------------

klasik oyunlardan alıştığım üzere önüme geleni kesip biçtikten sonra exp. pointin execution point olduğunu öğrenmemle yıkıldım.
dolayısıyla oyunu da yanlış sonla bitirdim.
sil baştan kimseyi öldürmeden oynamaya sabrım olmadığı için "doğru son"u youtube'dan izledim.
bütün arkadaşlarımızla yeryüzüne çıkmak varmış işin sonunda.
bana nasip olmadı :'(

---------------spoiler---------------

(frankoturk - 6 Ocak 2016 09:38)

(bkz: greater dog is pet)

(dusunmeyenadam - 1 Şubat 2016 23:14)

...

(nokta kom - 21 Şubat 2016 18:54)

kimilerine inanması güç gelebilir belki ama bu efsanevi oyun game maker oyun motoruyla geliştirildi.

(kendi yalnizliginda bogulan yazar - 14 Mayıs 2017 12:52)

top listeme girmiş oyun.biraz zaman geçtiğimde tekrar oynamayı düşünüyorum.her şeyi ile harika bir oyun.müzikler harika kimseyi öldürmeden bitirdim oyunu.boss savaşı dizaynı harika tamamen kendisine ait bir dünyası var.boss demişken bossların dizaynı da harika farklı,zira kimi yerlerde gözlerimden yaş geldi.tek bir kişinin böyle bir oyun yapması inanılmaz bir şey.grafik her şey değildir kimi zaman bir oyunu rezil eder kimi zaman yükseltir.belki daha çok parası olsa farklı bir grafik yapar muydu bilmiyorum lakin bu hali ile çok güzel.zaten işe grafik konusundan girersek işin içine sanat tasarımı girer o apayrı bir husus.

top list
1-) persona 5
2-) undertale
3-) final fantasy vıı
4-) witcher 3
5-) unchertead
6-) valkyria chronicles remastered

bonus: compatitive oyunları sevmem çok ama overwatch burada olacaktır.en büyük sebebi karekter tasarımı.bunun yanında başlığı değil ama metal gear solid 5 oynadım oyunu beğendim çünkü diğer oyunları oynamadım ki bu büyük ukte vehasıl kelam onu da beğendim ama listemde yok.neden bilmiyorum ama çok etkilemedi sanırım söylenen senaryo sorunu dolasıyla olsa gerek.

sonradan gelen not: kıyamadım valkyria chronicles remastered gerçekten herkesin bilmediği güzel bir jprg.

eyyormalarım bu kadar.

(hepoleolurzaten - 22 Kasım 2017 14:48)

sevdirin ulan bana bu oyunu diye bağırmak istediğim oyun. defalarca deneyipte sevemediğim, sıkıntıdan çatırdadığım oyun.

kaynar sular iyice alın civarına geldiyse lince başlamadan önce bir dinleyin. ben bu oyunu oynayamıyorum. mesele grafik falan değil. anlayamadım ki ben bu oyunu ? gidiyoruz ama hop yanına bişey sıçradı bişeyler dedi. sen kimsin niye daha önce 10 larca kez konuşmamıza rağmen gene aynı şeyleri konuşuyoruz. amaç ne ? ne bileyim bana sevdirin şu oyunu allah için. neyi göremiyorum ben niye bu kadar övülüyor bu oyun. hani başarılı falanda denmiyor. gelmiş geçmiş en iyi oyunlardan birisi deniliyor. çıldıracam.

diğer neden sevildiğini anlayamadığım oyunlar:

-sanitarium
-halo

(dishonorable - 14 Aralık 2017 03:11)