yasujiro ozu'nun son filmi olmasının yanı sıra onun iyice saflaştırdığı sinemasının, geçmişle hesaplaşmasının, uzlaşmasının ve şimdisini kabullenmesinin en olgun ürünlerindendir.
filmi ozu sabiti chishu ryu sürükler. kızının evlenmesinden korkmakta olan bu işadamı, çevresinden örneklerle beraber durumunun farkına varacak ve kızının iyiliğini düşünmeye başlayacaktır. film, japonya'nın savaş sonrası kendiyle ve modernle hesaplaşmasıyla da desteklenerek kurulacak ve çözülecektir. işıl ışıl setsuko hara'nın yerini daha basit bir oyunculuk sergileyen ve ne yazık ki daha taze^* diye nitelendirmek zorunda olduğumuz shima iwashita almıştır ryu'nun kızı olarak. o da aslında masahiro shinoda'nın gediklisi bir oyuncudur.
filmin en muhteşem yanlarından biri de ozu'nun renkli sinemayı nasıl kendi tarzının yararına kullanabildiğinin göstergesi olmasıdır. her ne kadar equinox flower'dan beridir renkli filmler çakiyor olsa da, bu filmdeki renkli donukluğun tadı başkadır.
yine dönüp dolaşıp yaş, evlilik, diğerlerini düşünmek gibi temalar etrafında dönen bir film yapmasına rağmen/yapması sayesinde yarattığı etki inanılmazdır.
ingilizce adı "an autum afternoon" diye geçer genelde. her ne kadar imdb'de ozu'ya başlamak için iyi bir film olduğunu yazsalar da, "yok canım daha neler"dir. bu filmi anlamak ve sindirmek için önce bir fırın ozu izlemek gerekir. öyle de bir yeri vardır. öte yandan ilk kez izliyorsanız da izleyin dert değil, sonra tekrar izlersiniz!

(mccormick - 16 Aralık 2006 12:52)

filmin ismini ilk duyduğumda, drama olduğunu da bildiğimden; i said saçlar no dedim kabilinden bir çeviriyle 'sanma no aji' olarak kabullendim. 'sanma ki acı yok', oysa bu filmin içeriğine de uyuyordu. ancak ayşe arman'la-yosujiro ozu'yu aynı entride yazmanın dayanılmaz hafifliği üzerine mevzudan hızla uzaklaşıyorum.

demem o ki, filmin ana malzemeleri;
nefis müzik, hulusi kentmen havasındaki babacan adam^*, ama arkadaşlar iyidir, en az üç çocuk doğurun, japonlar ikinci dünya savaşı'nda kaybetmeselerdi nolurdu alt metni/paralelinde filme dair politik okumalar, upuzun diyaloglar, konusunu kısa bir text/plotta okuyan insanın 'aa ensest mi var yoksa?' sorusunun aksine saf bir içerik/sinema ve bolca da naiflik.

(monochrome - 3 Ağustos 2009 20:07)