hikayeleri sıradışı hale getiren o kadim lisanın sinema sanatı açısından tek yansımasını toby dammit denilen fellini öyküsünde fark ettiğiniz bir üçlemedir.

vadim, çekim öncesi arası limoniymiş de, kendini affettirsin diye jean fonda güzellemesi çekmiş gibi bir hisse kapılmadım değil. tamamen zaaflı..

louis malle hep yaptığı gibi derinlemesine karakter kurcalaması yapacağı bir öyküyle sıraya girmiş. evet, vadim kadar vahim değildir çıkan sonuç, uzuuun kumar masası sahnesi hariç.

fellini... hakkında tek kelime edebilecek zihinsel ve ruhsal yeterliliğe sahip olmadığım için toby dammit'i sadece izledim. ama edebiyat gibi sinema sanatını da kusursuz yapan en önemli unsur zamana yenilmeyecek bir dil kurmaksa, toby dammit iyi bir örnektir.

(ranini - 6 Aralık 2006 15:05)

dvdsi 1 yetaleye satılıyor, yiyin gari.

(marido - 4 Temmuz 2009 21:30)

içinde, fellini'nin günümüz yönetmenlerini neden bu kadar etkilediğini bir kez daha açıklayan toby dammit'in de bulunduğu üçleme. vadim yine ıskalamış maalesef. onu da sevyoz tabi.

(mariadebonne - 7 Şubat 2010 15:48)

üç mühim yönetmenin elinden çıkma üç ayrı filmden oluşan 1968 yapımı bir çalışma: http://www.imdb.com/title/tt0063715/

--- spoiler ---
metzengerstein (roger vadim): bir jane fonda güzellemesi. adeta fonda'nın kamerayı neresine tutarsanız tutun güzel gözüktüğünü görelim, kabul edelim diye yapılmış bir çalışma. filmin başka da bir güzelliği, kanımca, bulunmuyor. insan biraz da sırf ilk hikaye olduğu için, filmi ileri sarmaya gönlü elvermediği için izliyor; en azından bana öyle oldu.
william wilson (louis malle): üç film içinden anlatı mevzusuna en çok yaklaşabilmiş olanı. içinde çok güzel bir kumar masası sahnesi barındırır. düşün ki alain delon sadist bir adam, brigitte bardot kumarbaz bir kadın. bu iki insan delon'un hileleri eşliğinde oturup kumar oynuyorlar. bardot kaybetmeye yakın, delon ile bir anlaşma yaparak son eli de kaybederse onun olacağını söylüyor. son eli de kazanan sadist delon odadaki bir dolu adamın yarı aç bakışları eşliğinde bardot'ya veriyor kırbacı, veriyor kırbacı. böyle de güzel bir sahne olmasaydı bu filmde, muhtemelen çok daha büyük bir hayal kırıklığı olurdu.
toby dammit (federico fellini): üç film arasından poe'nun ötesine geçebilmiş tek çalışma olsa gerek. bu çalışması vesilesiyle fellini'nin ne kadar şahane bir adam olduğunu anlatmak için kişisel bir anıma başvurmakta beis görmüyorum: ergenlik öncesi dönemimde, evimizin o seksenlere damgasını vurmuş olan kakmalı yaldızlı koltuk takımlarıyla donatılmış salonunda ailece televizyon izlediğimiz bir geceydi. izlediğimiz film ne hakkındaydı, evdekilerle birlikte ne zamandan beri o televizyonun başındaydık hiç haatırlamıyorum ama o gece topluca gerçekleştirdiğimiz aktiviteden aklımda sadece bir şeytan imgesi kalmış, filmde gördüğüm. sarı uzun saçları var, sanki tüm ekranı kaplıyor ve boynunu benden yana çevirerek yüzünün bana görünür olan tek yarısıyla gözlerimin içine bakıyor. işte hatırımda kalan bu tek kafa çevirme görüntüsü, üzerinden rahat bir on beş - yirmi sene geçmiştir, düzensiz aralıklarla hep zihnime düştü, hep "ulan nereden bulaştık o şeytana, nerede gördük de böyle unutamaz olduk?" dedirtti. işte sevgili sinefil; o şeytan, fellini'nin toby dammit'deki şeytanıdır. tekrar izleyip de gördüğümde götümün düşmesine sebebiyet veren, kanımı donduran, eski anılarımı canlandırması sebebiyle beni oturduğum koltukta doğrulmaya zorlayan, ufak kız çocuğu bedenindeki o şeytandır. belki bu şeytan çok çirkin olsaydı, ya da ne bileyim böyle yamuk yumuk bir şey olsaydı fellini gözümde bu anlamda bir reyiz olmazdı. çocukluğumdan beri zihnimde konuşlanmış olan bu şeytan örneğin bir the exorcist şeytanı olsaydı, aradan geçen onca zamana rağmen unutamamış olmama o kadar şaşırmazdım. işte biraz da bu yüzden, üçlemenin poe uyarlamasına en az benzediği halde en güzel, en bambaşka çalışması şüphesiz fellini'nin toby dammit'idir. izleyeni o kadar şaşaalı bir görsel çeşitliliğin içine sokuyor ki, üzerinden yıllar geçmesine rağmen aklınıza kazınıyor, öylece sizi içine soktuğu o şeyin içinde durup bekliyorsunuz.
--- spoiler ---

(onytl - 18 Kasım 2012 12:02)

güzeldir diye başladığım ama beni hüsrana uğratan film. belki ben sinemadan pek anlamıyorum ondan olabilir ama sonunu zor getirdim resmen. taş gibi kadınlar var, söylemeden geçemeyeceğim..

--- spoiler ---
vadim'in kısmı yani ilk filmde toplamda üç ya da bilemedin dört dialog geçiyor, acaba bize ne anlatmaya çalışıyorlar diye düşünürken film bitti.

malle kısmında ise alain delon ve brigitte bardot kumar masasından kalkıp da sevişecekler diye beklerken çok muhteşem bir sürprizle kadını kırbaçlamaya başlaması beni benden aldı. büyük bir şok yaşadım.

fellini kısmına gelince hiç anlamadığım fransızca ve kötü yapılmış dublaj artık beni çileden çıkaran son nokta oldu.

--- spoiler ---

(atrofi - 14 Aralık 2012 12:09)

1968 yapımı federico fellini ^*, louis malle ^* ve roger vadim ^* in edgar allan poe'nun üç öyküsünü sinemaya uyarladıkları film. brigitte bardot, alain delon, ve jane fonda gibi starları buluşturmuş nadide bir filmdir.

(iwillshowyouwhatitmeans - 26 Temmuz 2005 22:48)

federico fellini'nin cektigi edgar allen poe oykusunu kendi tarzinda yansittigi, uc yonetmenin orta metraj filmlerinin toplamasi olan film butunu..

--- spoiler ---
fellini'nin filmi diger iki filmden bariz farkliliklar icerir.. poe'nun oykulerini okumadim ama iddia ediyorum ki hikaye ile film birbirine taban tabana zittir.. cunku fellini'nin cektigi film ve kullandigi muzik, karakter cesitliligi ile oykuyu, fellini kendine uydurmustur.. roger vadim ve louis malle'inki biraz daha poevaridir.. ozellikle de malle'ninki..
--- spoiler ---

(whatdreamsmaycome - 15 Eylül 2005 19:49)

(bkz: tre passi nel delirio)

(monchhichi - 3 Mayıs 2006 14:24)

toby dammit - federico fellini
metzengerstein- roger vadim
william wilson- louis malle nin elinden cikan uc edgar allan poe oykusunden olusan film.
tekirdag da hic ummadigim bir sekilde satilamadigi icin bir liraya satilan fimler arasindan cikmistir.
metzengerstein kendi satosunda keyfi alemi sinirsizca yasayan bir kadinin ask ile nasil degisime ugradigini anlatir.digerlerine nazaran biraz daha silik kalir. jane fonda kontes rolundedir.
william wilson ise bulundugu ortamda herzaman bir numara olan adamin kendisiyle ayni adi tasiyan birinin cocuklugunda hayatina girmesi ile oyunlarinin bozulmasini ele alir.filmin sonunda iki farkli insan iki farkli son ile tek bedende birlesir. alain delonve brigitte bardot bas rollerdedir.
toby dammit ise digerlerinden biras daha farkli fellini farki bu ise eger aynen oyle,diger iki oykude oyku agir basarken bu film de oykuden cok sahneler goruntuler etkiliyor sizi encok..ozellikle de seytani kucuk sempatik gulumseyen kizin temsil etmesi..

(annabelsu - 15 Mayıs 2006 21:53)