'yalnızlık hazır bulunmaz,oluşturulur.yalnızlık,yalnız başına oluşturulur.'
'insan, içinde bir yabancı barındırır-yazmak, işte o yabancıya ulaşmaktır.'

yazmak adlı kitabından altı çizilenler...

(turuncuizler - 12 Aralık 2007 00:23)

günlerce, chivas regal damlalarına boğulup sadece m.d okudum... ayılmam haftalar aldıysa bu,
her ikisini -yani chivas ve marguerite- aynı zamanda almamdandır.. gündelik yaşamın sakil bir yanı var, sürdürmek zor.

(tavus - 29 Ocak 2008 11:52)

1960’da cannes film festivali’nde gösterilen alain resnais’in yönetmenliğindeki hiroshima mon’amour(hiroşima sevgilim), duras’ın ününü doruğa çıkarır. 6 ağustos 1945’de, annecy gölü kıyısındaki evinde dinlenen duras, gazetedeki hiroşima’ya bomba atıldığı manşetini okuduktan sonra asla savaş üzerine, o anlar üstüne yazamaz. filmin senaryosunu ısmarlamış olduklarında da hiroşima’daki korkunç sayıdaki ölümün karşısına bir aşk öyküsü koyar, bir aşkın ölümünü... ve film, “sen , hiroşima’ya dair hiçbir şey görmedin” cümlesiyle başlar.

(cirquedusoleil - 26 Kasım 2002 12:42)

nedense hayatıyla ilgili hiçbir pişmanlık hissetmediğini düşündüğüm yazar, geçmişi bütün canlılığı ile tekrar kurabiliyor ve en ufak bir keşkesi yok, bu garip huzura özenmemek elde değil...

(le silence de la mer - 28 Nisan 2012 01:02)

aşkın en esaslı halini anlatmış:

''onunla buluşmayı düşünmüyor.
yalnız kalmak istiyor şimdi.
onu düşünmek,onu bilmek,sevmek için''

(corpsemre - 7 Şubat 2013 11:54)

“i think about you. but i don’t say it anymore.” - diye güzel bir lafı vardır.

(profmooreng - 16 Nisan 2015 12:35)

''hayatımın daha başlarında artık çok geçti.'' kısa ama bir o kadar derin anlam içeren bu sözün sahibidir kendisi.

(french goddess - 8 Haziran 2015 20:35)

"aklımın, karanlık bir yerlerine sıra sıra dizdiğim kağıtları düzene koymak zorundayım.
hiç silinmeyecek bu yazdıklarım.."

(haydi raki doldur - 10 Mart 2016 14:22)

914 yılında çinhindi'nde doğdu. burada büyüdü ve kişiliği şekillendi. çok erken yaşta hayatı kavraması gelecekte iyi bir yazar olacağının belirtisiydi. yaşadı, biriktirdi, bekledi. kendilerine karşı sorumluluk hissettiği annesi ve kardeşleri öldükten sonra hep yaptığı gibi sarhoş oldu, rahatladı, hatırladı ve anlattı. kâh karşında birisi varmış gibi kâh kendi kendine anlattı. yitikliği anlattı, sevgili’yi yazdı. bu kitapla, 1984’te goncourt ödülü’nü aldı. sevgili filmini beğenmedi. kitabı, kuzey çinli sevgili olarak tekrar yazdı. 'bu berbat film beni, tekrar roman yazmaya zorladı' dedi.
konuşurken ketum, yazarken açık davrandı. sevgili hayatındaki tüm tabuların yıkıldığı bir itiraf romanıydı, oysa çok az konuştu.

(kepmis - 31 Ağustos 2018 15:20)

"marguerite donnadieu" ya da montparnasse mezarlığında mezar taşında yazdığı gibi kısaca m.d., matematik öğretmeni olan babasının görevi nedeniyle bulundukları şimdiki güney vietnam'da 4 nisan 1914'te doğdu.

çocukluğunu su içinde geçirdiğini söyler. (nehir teknesinde, başında şapkası, kıpkırmızı dudaklarıyla nehre bakan şehvet kokulu küçük bir kız..) alkol komasına girdiği ve hastanede koma halinde geçirdiği son beş ayına kadar da alkol içinde... (uzun etek, üzerine boğazlı bir kazak ve yelek giymiş, abilerinden birini ilaç parası bulamadıkları için bronşitten kaybetmiş, yazdıklarını bastırmak için yayınevlerini intihar etmekle tehdit etmiş, fransız direnişçilerine katılmış, kocası toplama kamplarına kapatılmış, fakirliğin o kahrolası acılarını her zaman zenginliğe tercih etmiş, çekik gözleri ve güzelim dudakları kırış kırış bir çerçeve içinde tüm hatlarıyla aşağıya doğru sarkmış, çökmüş bir kadın.)

farklı bir kadın ve farklı bir yazar. eserlerinde hayata karşı korkusuzca duruşu izlense de, "yazmak her zaman korkutucu bir yolculuğa çıkmak gibidir" der.

(atlantis - 10 Şubat 2006 14:36)