seksenlerin müziğinin de dönemin diğer kitle-kültür ürünleri gibi “yoz” olduğu söylenir; ben bu yargıya katılmıyorum, birçok kişinin de katılmayacağını zannediyorum. şimdi kulaklarımızı meşgul eden ne kadar janr varsa, bunların birçoğunun seksenlerde ortaya çıktığını, daha evvel var-olanlarınsa şimdiki soundlarını seksenlerde bulduğunu söyleyebiliriz. hip hop, mesela. seksenlerin başlarında daha çok serbest stil funk olarak görülebilecek müzik, tekno (newcleus), punk (the clash) ve hatta metalin (tartışın: run-d.m.c.) de yardımlarıyla hızlı bir şekilde yayılarak kısa sürede (en çok beş yıl) en büyük kendini-ifade, hatta toplum-tercümanlığı yöntemlerinden biri haline gelir – tabii her başarılı akım gibi (en iyi örneklerimizden biri punk) akımı ellerinde tutmak isteyenlerin oyuncağı olmasından da kaçınılamaz. punk demişken, hızla yayılan punkın hızla yayılan ve sonra kendisini de kapsar hale gelen neticesi: post-punk, ortalığı kasıp kavurmasının yanı-sıra, seksenlerde diskoyla, teknoyla, endüstriyel müzikle ve metalle ilişki kurar. genel olarak kısa kısa şarkılarla beyin matkabı işlevi görmeyi başarmış hardcore punkçılar ortaya çıkıp altın-çağlarını yaşarlar ve fazla süre geçmeden metale yönelirler. metal, takibini benim bile başarıyla gerçekleştiremediğim demokratik sub-janr açılımlarına seksenlerde başlar (ki bu konuda büyük rol oynayan gruplara listemizde haksızlık etmek zorunda kaldık – “vol. 2”de görmek dileğiyle). dünya üzerindeki en güzel şeylerden birisi olan shoegaze, noise pop’un açtığı yolda ve taşıdığı polenlerle seksenlerin başında doğup hemen hemen aynı yıllarda ölmüş no wave’in küllerinden doğar. noise, minimal tekno, house gibi janrların en sağlam kolonları dikilir. ve muhtemelen bu listede en çok yer verdiğimiz janr (ki bunun janr olarak değer görmesine “sevgisiz”mişçesine kızılabilir de), gitar-popu, (ya da jangle rock/indie pop filan mı desek?), alternatif rock ve punkla birleşip günümüzde “her şey” olmayı başarmış indie’ye yol verir. (“paving the way to pavement.”)

ancak bütün bunlar seksenlere özgü moda-yozluğunun müziğe hiç bulaşmamış olduğu anlamına gelmez. yetmişlerde duyarlı bireyler muhtemelen herkesin tamamlamaya kalkıştığı eksiğin cinselliklerini yeterince özgür yaşayamamalarından kaynaklandığını düşünmeye başlamışlardı. “yetmişlerin sonu, seksenlerin başı” olarak belirteceğimiz dönemde kitle-kültür ürünlerinde belli bir “devrim” yaşandığı da birçoğumuzun malumudur. böylece zahirî bir devrimle birlikte eksikliklerini tamamladıklarını sanan genç bireyler bunu kendi “yeni kimliklerini” çizebilmek için fırsat addettiler. bu, görüldüğü üzere, (kimliksel) bir çelişkiydi – yani: müziklerinin duygusal yapısında olsun, hal ve hareketlerinde, giyim ya da kuşamlarında olsun, seksenlerin, belki de renkli kameraların yeterince gelişmemiş olmasının da kanıt sağladığı, samimiyetsizliğinin failiydi. seksenlerin ana-akım janr, new wave/synthpop, vokalistlerinde, ne kadar hareketli bir altyapıya şarkı söylüyor olurlarsa olsunlar, hâlâ ufukta bir şeyler arayan romantist tavrının bulunmasının sebebi de aynıydı.

müzikle ilişkili bir sonuca varmak gerekirse: günümüz müziğini müzikteki duygusal samimiyetsizliğe pek pirim vermemiş oluşumların müzikleri şekillendirirken, o zamanların müziğindeki ana-akım samimiyetsizlikten günümüze pek bir şey kalmadı. çünkü [iyi] müzik(te samimiyet), sanıldığı gibi anlık itkilerin bir sonucu değil, kâğıt-üzerindekilerin olmasa bile, kendine hâkim bir zihnin çalışmalarının sonucudur. müzik tarihinin zihinsel durumu en karmaşık insanlarından ian curtis’ın eserleri buna kanıt gösterilebilir.

gelelim listemizin yapısal özelliklerine. aksi takdirde pek zahmetli olacağını ve buraların new order, prince, pixies, smiths gibi büyük isimlerle dolup taşacağını öngörerek her sanatçı/gruptan bir esas şarkı seçtik, aynı sanatçının diğer şarkılarına haksızlık ettiğimizi düşündüğümüz durumlardaysa, o şarkıların ayrıca isimlerini verdik – yine de elizabeth fraser üç esas topa kafa uzatmayı başardı. listemizi hazırlamadan önce her şarkıya üç beş kelime yazmayı düşünmüştük, ama sık sık tekrara düşeceğimizi öngörememiştik; bu yüzden de sık sık tekrara düştük – ama daha fazla tekrara düşmemek için “yetterlan!” deyip bazı şarkılar hakkında yazmaktan vazgeçtik. bazı şarkılar için çok kuru laflar söyledik, bazı şarkıların yapısını tarif ettik, bazı şarkılar içinse haklarında saçmalamayı [bilinç-akışı, derdim ben olsam, çok acımasızsınız] uygun gördük. es-geçtiğimiz şarkılar ya da çene-düşüklüğümüz için bizleri ayıplamayın. ayrıca: bu iş burada bitmez.

200. “don’t stop believing”, journey

199. “diddy wah diddy”, 8-eyed spy

rock’n’roll’u shoegaze’le birleştirip icra eden birçok sanatçı var artık ama muhtemelen bu kadar erken ve bu kadar yetkin gerçekleştiren pek kimse olmamıştı daha önce. “no wave owen. 8 eyed, dude.”

198. “smalltown boy”, bronski beat

seksenlerin diskosunda/barında, gay olsunlar ya da olmasınlar, dans ederken aynı zamanda ağlıyorlardı da sanırım. bu kadar çok hüzünlü ama dans edilebilir synth-pop şarkısı bulunmasının başka bir açıklaması yok gibi.

197. “the sicilian clan”, john zorn

tam üzerine film çekmelik bestelerden--pardon: coverlardan.

196. “set it off”, strafe

club klasiklerinden.

195. “reward”, teardrop explodes

işte bu şarkının coşkusu da seksenler gençliğinin her ne kadar bütün özgürlüklerini kendi ellerine almış olduklarını zannetseler de aslında kendi özgürlük sevdaları içinde hapis kalmış bulunduklarını anlatıyor.

194. “camino del sol”, antena

antena, elektro-samba gibi bir müzik yapıyor. tatlı bir müzikleri var; hatta remikse de açık bir müzikleri var ki, house’un yükseleni todd terje bu şarkıyı es-geçmemiş mesela.

193. “tempo”, anthony red rose

kısmen oryantal bir ragga.

192. “reagan youth”, reagan youth

bu grubun çok hoşuma giden özellikleri var: bir kere kısa şarkı yapıyorlar, mesela bu bir dakikalık bir şarkı. müziği siyasî değerlendirmemek gerektiğini düşünenlerle hemfikirim ama siyasî düşünüp onları her şartta ironiyle dile getirebilene de saygı duyarım, ki reagan youth böyle bir grup.

191. “hate the police”, the dicks

hardcore punk’ın siyaseten de doruklarından birisi: (sanırım) single kapağında “dicks”in “d”si orak ve çekiçle yazılıdır. sözleri de “elimde bi silah var, yoluma çıkma indiririm,” minvalinde ilerler.

190. “the new rap language”, the treacherous three

seksenler başının aşırı funky, disko eğilimli, dans soslu hip hop incileri aslında bitmek tükenmek bilmiyor. listemizde bunlardan birkaç tane var: bunları, işin doğrusu, pek de özenle dağıtmadık, oldukça “lousy” bir iş çıkardık.

189. “eye of the lens”, the comsat angels

comsat angels’ın (bu arada ballard’ı rahatlıkla post-punk’a katkılarından dolayı ödüllendirebiliriz) ilk iki albümü, “waiting for a miracle” (1980) ve “sleep no more” (1981) janrın en iyi örneklerindendi. ancak grubun en iyisi bu albümlerden ikincisine ancak sonradan dahil oldu. her neyse, o kadar da önemli bir şey söylemedim ya, olsun…

188. “candyskin”, the fire engines

punkla altmışların sunshine popu birleştirilirse nasıl bir şey çıkar ortaya?

ayrıca (bkz: get up and use me)

187. “ashes to ashes”, david bowie

186. “pay to cum”, bad brains

internet café’den kafayı içeri uzatarak bir arkadaşa bakıp hemen oradan uzaklaşan kanun kaçağı gibi bir hardcore punk şarkısı.

185. “immortal rites”, morbid angel

184. “alleys of your mind”, cybotron

erken dönem teknonun detroit ayağından insanı neşelendirmekten, ayağa kaldırmaktan çok dark ambient esintileriyle ve robotik vokalleriyle insanı korkutan bir örnek sunuyoruz şimdi de size…

183. “psycho cupid (danceband on the edge of time)”, mekons

daha evvel de belirttiğim gibi ismi yeterince açıklayıcı.

ayrıca (bkz: last dance)

182. “paradise”, change

italyan diskosunun hem en funky hem en soulful örneklerinden.

181. “ullyses”, dead can dance

dead can dance’ın bazı şarkıları ölülerin şarkıları gibi; bazı şarkılarıysa ölülerin danslarının şarkıları gibi (ve bazıları da konserve gibi). bu ikinci kategoriden, ama birinciden de bütünüyle kopamamış. ölürken dans eden bir adamın arkasından yazılmış – ama dikkat buyurun: dans ederken ölen adam değil.

ayrıca (bkz: mesmerism), (bkz: the host of seraphim)

180. “everybody knows”, leonard cohen

bu şarkıyı yıllar önce ilk defa rufus wainwright coverı sayesinde duymuş ve çok beğenmiştim. o zamanlar bob dylan ve nick cave hayranlığım hat-safhada volta attığı için, sanki çok benziyorlarmış gibi, hiç dinlememiş olduğum leonard cohen’den ve müziğinden nefret ederdim. bunları aştık tabii sonra sonra; aşmama en çok sevinmemin sebeplerinden biriyse bu şarkının bulunduğu “i’m your man” albümüdür. albümü ve şarkıyı, özellikle bu şarkının müthiş aranjmanını ve cohen’in alaycı vokalini işittiğimde rufus’a öfke duymaya başladığımı bile söyleyebilirim.

ayrıca (bkz: first we take manhattan)

179. “white horse”, laid back

komik şarkı sözleri, oldukça eğlenceli, dans müziği olduğunun farkında bir müzikle herhalde neşelenmek isteyen siyah tişörtlü kitleleri tatmin edecektir.

178. “walking with jesus”, spacemen 3

gecelerimin en iyi refakatçilerinden spiritualized’ın öncüllerinin, gecelerin bir başka sadık refakatçisi “the perfect prescription”daki kasvetli garları: anlamışsınızdır ya, açayım yine de: yüksek tavanlı, geniş, içinde insanların kaybolduğu, gri tonlu, yani tozlu, ama barok bir istasyon binası.

177. “enola gay”, orchestral manoeuvres in the dark

grubun ismini duyunca/okuyunca insan dinleyeceği her şarkıdan karanlık bir atmosfer akacak zannediyor. bu şarkıyı dinlemeye başladığında öyle bir şey gerekmediğini anlıyor. şarkı devam ettiğinde sürekli aynı notaları tekrarlayan synth sayesinde gerçekten de ortada bir karanlık bulunduğu sonucuna varıyor.

ayrıca (bkz: maid of orleans)

176. “needle to the groove”, mantronix

175. “jam on it”, newcleus

bu da erken dönem hip hop şarkılarından, hatta o zamanların breakdance marşı gibi bir şeymiş anladığım kadarıyla; ama erken-dönem hip hoplarından onlar gibi funk tabanlı olmamasıyla ayrılıyor. bunun daha çok teknodan beslenmiş bir bası ve melodisi var – dolayısıyla ambient’ten de…

174. “beautiful child”, swans

bu aralar post-rock gibi işlerle uğraşan grubun bir zamanlar nasıl ve hangi hayatlara kastettiğine şahit olabilirsiniz.

173. “sex beat”, the gun club

şu basit punk şaheserlerinden.

172. “i can’t leave without my radio”, ll cool j

171. “murderous”, nitzer ebb

nitzer ebb’in müziği nine inch nails’inkinden daha az şehvetli değil muhtemelen; ancak metalden çok popa yakın olduğu için şehveti daha kabul edilebilir görünüyor.

170. “minor threat”, minor threat

ian mckaye’in nasıl geldiğini gösterir yort-savuldur.

169. “golden brown”, the stranglers

bir zamanlar o kadar çok dinledim ki, benim için melodisini ne zaman hatırlayacağımı bilemediğim şarkılardan birisi olageldi. dolayısıyla, bu çok sevimli pop klasiğine kendisini bir şekilde ilgilendiren bir listede yer vermemem söz-konusu olamazdı.

168. “song to the siren”, this mortal coil [feat. elizabeth fraser]

tim buckley bestesi. en iyi this mortal coil albümünden^*. lanet olasıca estetik bir filmde^* kullanılmış. tamam, bütün bunlar şarkının iyi olacağına yeter kanıt. lakin bu şarkıda liz fraser’ın sesi var… buna ne denir?

167. “life’s what you make it”, talk talk

mark hollis’in vokalinin nelere kadir olabileceğini tartışmak pek akıl kârı değil. bu vokale girdaba dönüşmekle dönüşmemek arasında salınan bir gitar riffi, diskoya ucundan kulağından bulaşmış davul & perküsyon ikilisi, ve tuz & biber niyetine klavye de eklenince, ortaya sükûnetimize eşlik edecek farklı bir refakatçi çıkıyor.

ayrıca (bkz: i don’t believe in you), (bkz: the rainbow)

166. “a hole in the pocket”, gang of four

gang of four post-punk’ın belki de en büyük isimleri. dans ettirirken düşündürmeyi en iyi başarabilen şarkıların icracıları. muhtemelen fugazi’yle birlikte en iyi “politik şarkı sözü” yazan adamlar. 80’ler kariyerlerinde 79 efsanesi “entertainment!”taki gibi marşları yok belki; ama baslarının enerjisi, gitarlarının öfkesi, seslerinin titreşimi hala orada.

165. “vienna”, ultravox

şarkı o kadar sakince kuruluyor ki, insan bir yere varacak mı varmayacak mı merak bile etmiyor; sonra bir yerden kemana benzer bir şey işitince anlıyorsun ki şarkı güzelmiş.

164. “under pressure”, queen [feat. david bowie]

163. “all of my heart”, abc

böyle piyanolu, orkestrasyonlu, duygusal olma iddiasında/derdinde ama her türlü klişesine rağmen başarılı bir pop şarkısı.

162. “on the radio”, crash crew

hip-hop klasiği.

161. “birthday”, the sugarcubes

björk’ü “post”la, “homogenic”le tanımış bizler için, kendisinin insan-üstü sesini seksenler standardında bir enstrüman organizasyonun üzerinde işitmek ilk bakışta biraz tuhaf geliyor tabii. ama yine de o standardın üzerine o sesin olabilecek en iyi şekilde oturtulduğunu görüyorsunuz.

160. “never let me down again”, depeche mode

159. “ostia (the death of pasolini)”, coil

sadece en iyi yönetmenlerden birinin^* ardından yazıldığı için değil, yaydığı gizemli karanlığın en içsel emellerimiz için iyi bir örtü oluşturması vesilesiyle de seviyoruz.

ayrıca (bkz: the anal staircase)

158. “head like a hole”, nine inch nails

157. “vanishing girl”, the dukes of stratosphear

tamamen 60’lardan fırlamış gelmiş sevimli bir pop şarkısı. aynı zamanda kendisi baş-icracısı andy partridge’in ne büyük bir müzik adamı olduğunun da kanıtı. sen git xtc’yle zamana mekâna sığmayan (britanya baroğu mu dersin afrika ritmi mi) bir müzik yap, sonra gel düklerinle altmışların popunu altmışlarda icra edilenden daha güzel bir şekilde icra et… e, bir de güzel güzel komik komik şarkı sözleri yazıyor zaten hep.

ayrıca (bkz: you are a good man albert brown), (bkz: brainiac’s daughter)

156. “just a friend”, biz markie

oldukça anlayışlı çınlayan bir piyano, görece ağır bir beat, böylelikle hafif hafif salınan eli yüzü düzgün bir çalışma.

155. “first light”, harold budd/brian eno

“ulan ambient neymiş, ben müziğimi adamakıllı isterim,” diyen de, sevgilisinden ayrılmış olması sebebiyle doğal olarak sözlüğe entrysini girebileceği “insanı durduk yerde kötü hissettiren bir şarkı” arayan da, intihar etmeye çoktan karar vermiş ama intihar etmeden önce hangi şarkıyı dinlemesinin daha iyi olacağına bir türlü karar verememiş karamsar da, hayatın tesadüflerine gömülmüş bulunduğundan bir dine girmeyi içten içe arzu edip dini kötülemek için pür-dikkat sebep arayan ateist de rahatlıkla dinleyebilir bunu.

ayrıca (bkz: the jezebel spirit)

154. “s.p.q.r.”, this heat

surf rock gitarıyla shoegaze belirsizliği birleşmiş de bir deneysel roma birliğinin atak marşı olmuş; ama o devirde surf rock’ın modası geçmiş, piyasada shoegaze yok.

ayrıca (bkz: paper hats)

153. “this angry silence”, television personalities

yine bir punk & pop karışımı.

ayrıca (bkz: diary of a young man)

152. “kings of the wild frontier”, adam and the ants

kendi çapında skandallar yaratıp olası kariyeri tehlikeye atmış gruptan iyi bir vokal-punk.

151. “appetite”, prefab sprout

grubun en güzel albümü “steve mcqueen”in en iyilerinden sağlam, oturaklı bir pop şarkısı.

150. “streets of your town”, the go-betweens

gitar-popunun en güzel örneklerinden.

ayrıca (bkz: cattle and cane)

149. “west end girls”, pet shop boys

bassline’ı çok kıpırdatıcı olsa da, hikâyesinden bile değil, hikâye-anlatımından durultucu bir hislilik akar bu şarkının. zaten pet shop boys’u sevmemizin sebebi de budur herhalde.

148. “monster jam”, spoonie gee meets the sequence

147. “your phone’s off the hook, but you’re not”, x

yine insanın çileden çıkacak derecede sevip benimseyeceği bir gitar riffi… “this party’s gonna be off the hook…”

ayrıca (bkz: los angeles)

146. “stigmata”, ministry

motor gibi bir metal-dans şarkısı.

145. “dirty talk”, funky 4+1

benim gibi giorgio moroder sevenler için moroder’i aratmayacak kadar güzel bir şarkı. hatta inanmazsınız ama bu şarkının funky bile olmadığını iddia ediyorum. minimal sayılabilir.

ayrıca (bkz: that’s the joint)

144. “lost in a moment”, sad lovers and giants

en az magazine’inki kadar kıvamında, yer yer ondan bile daha zarif bir post-punk-pop çalışması.

143. “tally ho!”, the clean

bir atari-punk şarkısı.

142. “gentle tuesday”, primal scream

grubun henüz bildiğimiz soundunu bulamadığı, daha doğrusu sadece bu şarkının bulunduğu albümde yer-almış jim beattie’nin sounduyla iş gördüğü zamanlardan. albümün geneli için çok hoş şeyler söylemek o kadar mümkün değil. gelgelelim, bu, çok güzel bir indie pop şarkısı – hatta neredeyse bir “sunshine pop” şarkısı. [yok canım, değil tabii.]

141. “sweet dreams (are made of this)”, eurythmics

140. “party fears two”, the associates

disko basına, güçlü vokaline dinamik yaylılarla eşlik ediliyor.

139. “nightporter”, japan

138. “children’s story”, slick rick

iyi bir hikâye anlatımı.

137. “there there my dear”, dexys midnight runners

grubun üflemelilerle kurduğu rock’n’roll dünyasının en iyi örneklerinden biri.

136. “you should all be murdered”, another sunny day

o güzel isme bakıp bir başka punk şarkısı olduğunu mu düşündünüz? yanıldınız. vokalin ilk nağmelerini işitip “morissey!” mi dediniz? yine yanıldınız. (“lan ne retorik yazıyorum arkadaş!” dedim.) yine de en azından smiths’inkileri aratmayacak kadar güzel ve içli bir gitar-pop şarkısıyla karşı karşıyayız. bu sevindirici mi, yoksa üzücü mü? siz karar verin. (muhtemelen yanılacaksınız.)

135. “beyond belief”, elvis costello

hayatımda karşılaştığım en zor işlerden biriydi costello’nun en iyi seksenler şarkısını seçmek.

134. “final day”, young marble giants

tatlı bir gitar-pop kesiti.

ayrıca (bkz: choci loni)

133. “back on the chain gang”, the pretenders

altmışların o güzel popunu, kalitesinden kaybetmesine izin vermemek suretiyle seksenlerin gitar sounduna taşımış ve başarıya ulaşmışlar.

132. “indian summer”, beat happening

oldukça ilkel, kabul. oldukça da güzel – zevkinize, bilginize… bir mağaranın duvarına gustave caillebotte çizmek, akordu bozuk bir elektrik gitarla led zeppelin bestelemek gibi… hatta, şimdi çok alt-metinli bir şey söyleyeceğim, üzerine çalı çırpı örtmüş bir audrey hepburn gibi.

ayrıca (bkz: bewitched)

131. “shouting out loud”, the raincoats

grup, zaten bilumum garabetle dolu post-punk tarihinin en tuhaf gruplarından birisidir. grubun “odyshape” isimli albümü, zaten bilumum garabetle dolu post-punk tarihinin en tuhaf albümlerinden birisidir. yazdıklarında tekrara düşmekten kaçınan birisi olarak şunu da belirtmeliyim ki, “shouting out loud”, bu tuhaf grubun o tuhaf albümünde yer alır ve grubun caz baslı, aksak ritimli, karman çorman yaylı düzenlemesine sahip şarkılarının en iyi örneklerinden birisidir.

130. “she sells sanctuary”, the cult

güzel bir rock şarkısı.

129. “the boys of summer”, don henley

ismi bile seksenler, ama gayet güzel.

128. “the boy with the perpetual nervousness”, the feelies

1980 tarihli zamanının birazcık ilerisinde sayılabilecek bir albüm olan “crazy rhythms”ın açılışı ve muhtemelen de en iyisi.

127. “falling”, julee cruise

126. “man in the long black coat”, bob dylan

dylan’ın seksenlerde yaptığı işler her zaman (seksenlerden önce bile) küçümsendi; ancak bu küçümseme bence haksızcadır. “infidels” ve “empire burlesque” iyi albümler: yani 10 üzerinden nereden baksak 7’yi hak eden; daniel lanois prodüksiyonlu “oh, mercy”yse oldukça iyi bir albümdür: yani 10 üzerinden 8 üstü… “man in the long black coat”sa atmosferi vesilesiyle dylan’ın en güzel işlerinden “time out of mind”a konsa sırıtmaz.

ayrıca (bkz: jokerman), (bkz: every grain of sand)

125. “clear windowpane”, saint vitus

“doom metal’in babaları”nın en baba şarkısı.

124. “son of a gun”, the vaselines

bütün sadeliğine rağmen pop’la punk’ın pop’tan ayrıldığı (grunge) bütün yeri kaplayacak kadar özgün, zengin bir sounda sahip olduğunu söyleyebiliriz herhalde.

123. “i love rock’n’roll”, joan jett & the blackhearts

marş gibi bir riff var elinde, oradan yürüyorsun. çok basit görünüyor belki ama kaç tane marş gibi riff sayabiliriz?

122. “temple of love”, the sisters of mercy

karizmatik janr, karizmatik topluluk, karizmatik vokal, karizmatik eser.

121. “uncertain smile”, the the

çok şenlikli bir melodiyle başlasa da üflemelileriyle asıl karakterine kavuşur.

120. “no ufo’s”, model 500

birçok değişim/geçiş şu bu barındırmasına, esas ritmi olmasa bile tali ritimleri sürekli değişmesine rağmen elektronik müziğin gerektirdiği basitliğe sahip; aynı zamanda elektronik müziğin sahip olmasa gereken zenginlikten de nasibini almış.

119. “my pal”, god

üyelerinin yarısı aşırı-doz eroinden hayatını kaybetmiş bir avustralyalı rock’n’roll grubundan oldukça güzel bir indie-gitar şarkısı.

118`.` “it ain’t easy being white”, george oscar bluth [feat. franklin]

117. “tainted love”, soft cell

116. “graceland”, paul simon

115. “relax”, frankie goes to hollywood

seksenlerin resmî gitar soundu, synthesizer ‘ı, beat’i, bas ritmi, hatta vokal standartları bile bu şarkıda mevcuttur; ama elbette şarkının klasik olmasına yetecek kadar düzenli bir şekilde.

114. “the usurper”, celtic frost

grup isviçreli olsa da “her zaman savaşmış ve her zaman yenilmiş” [borges’ten machen vesilesiyle taliesin] olan keltlerin mirasını kabul etmiş görünüyor; zira bu şekilde atağa kalkarsanız mağlubiyeti garantilemişsiniz demektir. bu vesileyle biz de dünya liderlerine seslenip, vatanî görevden kuşkusuz daha mühim olan insanlık görevimizi yerine getirelim.

113. “swamp thing”, the chameleons

joy division’ın nevrotik yanıyla the stone roses’un kusursuz gitar-popu bir araya geliyor; hem de bir grubun kapanış tarihiyle diğer grubun açılış tarihinin tam ortasında. bu kozmosun biz fanilere gönderdiği mesajlardan biri değil de nedir?

ayrıca illaki (bkz: in shreds), ve o kadar da illaki olmamakla birlikte (bkz: tears), (bkz: soul in isolation)

112. “jockey full of bourbon”, tom waits

111. “fade to grey”, visage

aslına bakarsanız seksenlerde synthi bu denli ön-planda tutan her grup bir şekilde “dark wave”e bulaşmıştır, öyle anılmış olsun ya da olmasınlar. çünkü, seksenler denince aklımıza gelen erkek vokali ele aldığımızda her zaman bir ağlamaklılığa temayül, onun da ötesinde mistik olana çağrı bulunduğunu, dolayısıyla seksenlerin her zaman “olmayana kötü bir sesleniş”ten ibaret olduğunu görürüz. visage’da da bir şey değişmiyor.

110. “every breath you take”, the police

vidyosundaki cam-silici rolündeki sevgiliyi hatırlayıp (yanlış hatırlamıyorumdur umarım) gülesim geldi şimdi; ama aşkın nevrotik yanına en iyi dokunuşlardan birisidir bu…

ayrıca (bkz: every little thing she does is magic), (bkz: synchronicity ii)

109. “beat box (diversion one)”, art of noise

beat’in üstüne vokal oyunları, tuşlu ve üflemeli melodi eşliği. kısmî karmaşıklığına karşın kayıtsızca duru, hatta çok da ufuk-açıcı.

108. “don’t you (forget about me)”, simple minds

107. “private idaho”, the b-52’s

madem hemen hemen her şeyi punk’a bağlıyoruz; gelin buna da surf-punk diyelim.

106. “push it”, salt-n-pepa

105. “senses working overtime”, xtc

grubun en kolay nüfuz edilebilir, en pop melodilerinden. hayır, grup çok kompleks bir müzik yaptığından söylemedim tabii ama… ne bileyim, diskografisine bakınca grubun, böyle diyesi geliyor insanın…

ayrıca (bkz: sacrificial bonfire), (bkz: dear god)

104. “happy birthday”, altered images

doğumgünü şarkısı dediğin böyle neşeli olur. gerçi seksenlerde doğumgününün bile böyle saf neşeyle kutlanması pek olası görünmüyor seksenlerin havasını içine çekememiş olan bana.

103. “forbidden colours”, david sylvian & ryuichi sakamoto

bu da böyle kendince sallanmalık bir şey.

102. “a new england”, billy bragg

muhtemelen bu listede birkaç kere “marş” lafı ettim, birkaç kere de “tek gitar melodisi” gibi şeyler söyledim. işte, şarkıyı dinleyin, bu son cümlenin de yardımıyla benim için bu yorumu tamamlayın.

101. “optimo”, liquid liquid

acelesi olan perküsyonuna rağmen güzel bası zihnimizde bir yerde oyalanıp durur; ama kısa olduğu için rüzgâr gibi de geçiyor. [ayyy… cidden bir şeyin rüzgâr gibi geçtiğini söyleyecek hallere mi geldim?]

100. “shout”, tears for fears

tekdüze bir şarkı misali hiçbir ritim değişikliği, ya da en azından aksaklığı olmadan ilerliyor; ama sololarla gelen bir ruh durumu değişikliği, bir sabırsızlık da mevcut. yani müzikte sabırsızlığı göstermenin tek yolu ritmi yükseltmek değilmiş demek ki…

99. “bastards of young”, the replacements

isminin vaat ettiği öfkeyi, protestoyu hakkıyla yerine getiriyor. o öfkenin, ya da protestonun yerinde olup olmadığı ayrı bir konu tabii, ama herkesin hayatında bunları yerinde bulacağı anlar olmuştur, gelin itiraf edelim. (espri bu, anlamamışsınızdır gerçi ama, popüler bir gazetemizle ilgili.)

ayrıca (bkz: i will dare), (bkz: unsatisfied)

98. “buffalo stance”, neneh cherry

sene henüz 89, ancak ortalıkta aynı zamanda hem hip hop, hem pop, hem funk, hem new wave, hem de disko olabilen bir şarkı var. buradan janelle monaé’ye de selam ederim fırsat bulmuşken.

97. “i can’t go for that (no can do)”, hall & oates

seksenler o kadar güzel baslarla dolu ki, çoğunun üzerini doldurmaya bile gerek kalmıyor; ama hall & oates disko basını ve disko vokallerini sabit tutarak, kalanını çok güzel ağır-pop hareketleriyle tamamlıyorlar. sonuç olarak da dans etmek için de, oturarak dinlemek için de münasip bir şarkımız oluyor.

96. “moody”, esg

95. “atlantic city”, bruce springsteen

david bowie’ye laf etmedim, bruce springsteen’e de bunu deyip kaçacağım zaten.

ayrıca (bkz: the river), (bkz: i’m on fire), (bkz: dancing in the dark)

94. “south bronx”, boogie down productions

basit ama etkili müzikleri bulunduğu ve tam anlamıyla hip hop icra eden ilk grup oldukları için boogie down productions, ve onların en iyi şarkıları olduğu için de “south bronx” oldukça önemli.

93. “let the music play”, shannon

92. “shipbuilding”, robert wyatt

bu listedeki en iç burkucu şarkının içinde liz fraser olmaması içimi burkuyor. ancak, wyatt, costello’nun sözlerini kendince o kadar güzel dile getirmiş ki, dinlerken muhtemelen fraser’ı filan hatırlamak istemezsiniz.

91. “the mercy seat”, nick cave & the bad seeds

ayrıca (bkz: tupelo), (bkz: stranger than kindness)

90. “more than this”, roxy music

89. “the greatest gift”, scratch acid

dönemin en iyi hardcore gruplarından birinin punk camiasında klasik addedilen eseri.

88. “back in black” ac/dc

87. “crash”, the primitives

listemizdeki çoğu gitar-pop şarkısı insanı oturtup düşüncelere sevk edebilecek kapasitedeyken bu şarkımız her yeri nereden geldiği belli olmayan bir ışıkla dolduruyor. zaten o ışığın nereden geldiği belli olmadığı için diğerleri insanı düşüncelere sevk ediyor ya, oralara girmeyelim…

86. “that’s when i reach for my revolver”, mission of burma

replacements, dinosaur jr., nirvana: ortak noktaları gibi bir şey. tabii moby halinin daha ünlü olması da olası.

85. “the chauffeur”, duran duran

84. “the fairytale of new york”, the pogues [feat. kirsty mccoll]

sakin, şirin, yalnızlaştırıcı başlar, orkestrasyonla filan. sonra birden iskoçya halk şarkısı kıvamına dönüşüp folk-punka belirsiz bir baş selamı verir. sonra orkestrasyonla iskoçya halk şarkısı öğeleri birleşirler: ortaya maalesef kalabalıkların birlikte salınmasına yol-açacak bir şarkı çıkar. valla ben bu güzelliği hep tek başıma yaşıyorum.

83. “punk rock girl”, the dead milkmen

folk-punktan daha öte bir tavrı var bu şarkının, ama ne olduğunu henüz çözebilmiş değilim. yine de insanı “neşelemek”te gayet başarılı…

82. “girls just wanna have fun”, cyndi lauper

81. “it takes two”, rob base and dj e-z rock

ne diyeyim, klasik funk hip hop dans.

80. “can you feel it?”, mr. fingers

sadece ilk house şarkılarından değil, aynı zamanda en güzel house şarkılarından. ilk saniyesinden gaz vermeye başlar, eklenen ya da çıkarılan seslerle gaz oranı değiştirilir; ama dorukları eşsizdir: beatlerin ve ağbimizin ortak bir şeyler söylemeye çalıştığı kısımlar.

79. “under the milky way”, the church

benim gibi “alternatif rock dediğin akustik gitar içerir, ağırdan gider, elektrik gitar sazı eline alınca da arkana seni arkana yaslatır,” diyenlerdenseniz, aslında yanlış bir düşünceye sahipsiniz, ama en azından doğru şarkıdasınız.

78. “our lips are sealed”, the go-go’s

sağolsun trainspotting, kimsenin orijinalini bilmediği şarkılardan biri olabilir mi? olabilir. ama bilenler de var, gördüm ben. ilk dinleyişte beğenilecek, mutlu anlarda eşlik edilecek, güneş ışıklı eserlerden.

77. “touch me, i’m sick”, mudhoney

bu kadar basit bir gitar riffiyle bir gitar soloyu, gitarın izini takip eden davulları ve kendisini çatallayan vokalleri bir araya getirmek o kadar zor bir şey gibi görünmezken şimdiye kadar neden daha iyilerini dinleyemedik diye dövüm dövüm dövünürüm geceleri kurtuluş parkı’nda yanımda üç-beş güvercin yumurtası ve fabrika ağzıyla.

76. “strings of life”, rhythim is rhythim

sabahlara kadar dans-edilmelik bir şarkı olarak elektronik müzik playlistlerimizde yerini almış durumda. genelde synth-tabanlı geçişleriyse takdire fazlasıyla şayan.

75. “lesson no. 1 (for electric guitar)”, glenn branca

iki parçalık bir elektrik gitar senfonisinin ilk parçası. müthiş organize.

74. “everyday is like sunday”, morissey

ayrıca (bkz: suedehead)

73. “blue boy”, orange juice

orange juice’ın “the glasgow school”u hayatımda dinlediğim en iyi iki üç derleme albümden biridir – punk pop nedir, nasıl yapılması gerekir, punk’ın duruşundan taviz vermeden nasıl aynı zamanda dünyanın en güzel pop şarkıları icra edilir, hepsini gösterir. “blue boy” elimizdeki en iyi örnek.

ayrıca (bkz: falling and laughing), (bkz: love sick)

72. “like a prayer”, madonna

ayrıca (bkz: like a virgin), (bkz: holiday), (bkz: material girl)

71. “save it for later”, the english beat

yorucu iş ve okul günleri artık gözünüzü mü korkutmaya başladı? patronunuzun ya da hocanızın suratı artık size ortalama bir ork suratından daha mı korkunç geliyor? artık elf şarkıları duyamamaktan mı şikâyetçisiniz? beyaz eteğinize ya da şortunuza dökülen vişne suyu rüyalarınıza mı girmeye başladı? dert etmeyin! (burada bir sırıtma vardı – şimdi o sırıtmayı hayal edemeyeceğinizi düşündüm, yazma iştahım kaçtı.)

70. “history lesson (part ii)”, minutemen

kısacık şarkılardan oluşan, lakin her şarkısı hemen hemen aynı derecede melodik zenginliğe ve duruşa sahip bir albümün en iyisini seçmek oldukça güç. bizden önce seçmek zorunda olanlara en tatlı melodi bu gözükmüş olsa gerek. açıkçası hak veriyorum. “this is bob dylan to me.” ha, bir de bob dylan denince – david bowie’ye bir zamanlar belli bir sempati beslemişsem, kendisi bunu dylan’a borçludur, bunu da böyle bilsin yani.

ayrıca (bkz: corona corona)

69. “angel of death”, slayer

ayrıca illaki (bkz: raining blood)

68. “sex bomb”, flipper

potansiyel distortionlı, saksafonlu, dolayısıyla gıcırtılı, nitelik bakımından olsun, ilham verebilirlik bakımından olsun, hâlâ gıcır gıcır, çılgın, avangart bir punk şarkısı – e uzun da. işten kovulduğunda patronun kafasına vurulacak cinsten.

67. “walking on thin ice”, yoko ono

bu şarkıyı john lennon ve zorlu efsanelerinden soyutlayıp düşünürsek oldukça güzel bir şarkı – hatta en oturaklı dans şarkılarından birisi.

66. “problemes d’amour”, alexander robotnick

65. “looking from a hilltop (megamix/restructure)”, section 25

alexander robtnick’le bunu alt alta koymamız tesadüfî değildir elbette: ikisi de insanda dans etme isteğinden çok vuruşları, girip çıkan sesleri dinleme, kafa-içi mekanlarda salınma isteği duyuran şarkılar.

64. “there she goes”, the la’s

gitar popunun, pop çocuksuluğunun, çocuksuluk basitçiliğinin, basitçilik müziğinin doruklarından birisi. çok kısa olduğu için “loop’a alınası şarkılar” listenize rahatlıkla girebilecek, çok şeker olduğu için sıklıkla loop’a alınabilecek şarkılardan.

63. “the breaks”, kurtis blow

62. “don’t you want me”, the human league

61. “can’t be sure”, the sundays

gelelim şimdi de ingiltere’nin güzel gitar-pop gruplarından birinin ilk ve tartışılabilir (ve sonuca varılamaz) en güzel eserine.

60. “lorelei”, cocteau twins

cocteau twins’in zarif shoegaze’iyle liz fraser’in heretik ilan edilesi vokallerinin en bütünlüklü buluşmasıdır muhtemelen.

ayrıca (bkz: amelia), (bkz: aikea-guinea), (bkz: blue bell knoll)

59. “der mussolini”, daf

tonu bizi parodiden başka bir yere götürmeyen bir vokal mussolini’den, hitler’den bahsediyor. arkada bağırıp çağırıp duran birileri var. synth hoplayıp duruyor. sandalye de hopluyor… ne oluyor yahu?

58. “numbers/computer world 2”, kraftwerk

albümde ayrı ayrı görünseler de aslında aynı olan iki farklı şarkı. ayrı değiller ama farklılar. neyse, saçmalamayı keseyim: bu efsanevî alman grup bildiğiniz gibi romantik birkaç robottan oluşuyor. bu da onların batarya hallerini en iyi yansıtan şarkılardan birisi.

57. “waiting room”, fugazi

müzikte siyasetin ustalarından fugazi’nin en iyi şarkısı.

56. “primitive painters”, felt [feat. elizabeth fraser]

indie pop her zaman böyle bir şey; ağırdan ağırdan zenginlikleri doldurur – ilk yokladığınızda hafif gelen ama yürüdüğünüz yol uzun olduğundan gittikçe ağırlaştığını hissettiğiniz bir yük gibi. bunlar da müzik tarihinin en güzel dizeleri arasına girebilir: “primitive painters are ships floating on an empty sea / gathering in galleries were stallions of imagery…”

ayrıca (bkz: cathedral)

55. “pink frost”, the chills

hafiften hafiften, çok güzel koyuyor – eli hafif diş hekimi gibi, şefkatli katil eli gibi bir şarkı. özellikle vokalin dizelerin son hecesini yaydığı yerler, insanda sample alma itkisi duyuruyor. alıp da nerde kullanacağız, bir de o var tabii…

54. “rise above”, black flag

ilk on saniyesinde white stripes’ın kariyerindeki bütün gitar riffleri mevcut sanki. bir de ne olursa olsun, punk’la pop’un her zaman kol kola yürüdüğünün kanıtı gibi. [pop’un tek başına yürüdüğü de oluyor elbette, ama punk tek başına yürüyemiyor—tamam tamam, o da yürüyor. neden yürüyemesin ki?]

53. “the sweetest girl”, scritti politti

ilginç bir gruptan ilginç bir pop şarkısı: motorik bir beatin üzerine gayet soft bas yürüyüşleri, flüt’vâri bir enstrümandan çıkan mellow melodiler, robert wyatt’ça çalınmış bir piyano, ve hiçbir şekilde dengesini/sükûnetini kaybetmeyen bir vokal.

52. “halber mensch”, einsturzende neubauten

insan sesi kullanımı meselesinde dağları taşları bile yerinden oynatabilecek derece kuvvetli. bahsi geçenin nelere kadir bir enstrüman olduğunu kanıtı.

51. “love like blood”, killing joke

birazdan cure’æ dæ geleceğiz; ama “şu cure biraz daha sert müzik yapsaydı süper olurdu” minvalli dilekleriniz varsa, siz o durağa uğramayabilirsiniz bile.

ayrıca (bkz: requiem)

50. “emma’s house”, the field mice

etliye sütlüye karışmayan, sakin sakin kendi yolundan giden, mood değişikliği yaşıyorsa bile kimseye sezdirmeden yaşayan şu güzel, günün her saatinde yanımıza alabileceğimiz gitar-pop şarkılarından.

49. “pink turns to blue”, hüsker dü

cayır cayır bir hardcore gitarının altında ilginç bir duygusal yoğunluk, pop duyarlılığı mevcut. hatta köprü görevi gören bir riffi var ki, günümüz ingiliz indie pop gruplarının ellerine verseniz, çok tatlı şarkılar çıkarırlar; hüsker dü’nün bu şarkısının tatlılığı, her ne kadar mensubu olduğu janra uzaksa da, gözümde/kulağımda hiçbir indie pop şarkısını aratmamakta.

48. “chime”, orbital

ömrümü minimal teknonun nimetlerinden faydalanarak geçirmeyi isterdim elbette; böyle gözlerini kapatıp arkana yaslanıyorsun diyelim, aynı “structure”, on dakika boyunca, burnunun üstünde, uçarken belli bir noktayı aşmaya bir türlü cesaret edemeyen sinek gibi deviniyor. siz post-rock guruları belki inanmazsınız buna ama, ben müzikte gerçekten bir manevi doygunluğa ulaşabiliyorsam bunları dinlerken ulaşıyorum.

47. “you made me realise”, my bloody valentine

sigur ros bir şarkının ortasından bir orkestra geçirir de my bloody valentine bir sanayi devrimi geçiremez mi? bu şarkı bulutlu bir hava gibi ama öyle değil. yani aşırı bulutlu, gökyüzünün mavisi görünmüyor, ama bir yerlerden sızan bir güneş-ışığı var. duygusal düşünmeyin ağbi…

ayrıca (bkz: feed me with your kiss), (bkz: strawberry wine), (bkz: lose my breath)

46. “just like heaven”, the cure

ayrıca (bkz: close to me), (bkz: pictures of you), (bkz: disintegration)

45. “me, myself and i”, de la soul

rap tarihinin ilk radyo-tiyatrosu kıvamındaki konsept albümünün (bkz: 3 feet high and rising) en güzel şarkısı, ki o albümde bunlardan daha bir sürü var.

ayrıca (bkz: the magic number)

44. “8th wonder”, the sugarhill gang

43. “blue thunder”, galaxie 500

grubun “on fire”ı muhtemelen dünya üzerindeki en güzel “kış albümü”. özellikle kar yağarken albümün 3 numarası “snowstorm”u dinlemek “gerçek” bir kar fırtınası “sanrı”sına yol-açıyor. ne var ki, sakinliğini depresyon patlaması şeklinde dışa vurma potansiyeli bulunan giriş şarkısı, grubun diğer bütün şarkılarına da geçiş yolu gibi. onların bütün olarak hissettirdiklerini tek-başına hissettiriyor.

ayrıca (bkz: decomposing trees), (bkz: temperature’s rising), (bkz: king of spain)

42. “human cannonball”, butthole surfers

butthole surfers’la punka istediğiniz yerinden yaklaşabilirsiniz; ancak kendilerinin punktan filan çok çok ötede duran bir müzikleri vardır – her ne kadar muhatapları “kısıtlı bir punkçı grubu”nu aşamamışsa da. bunu kendinize ispat etmek için bu şarkıdan maada, bahsi geçen şarkımızın ihtiva edildiği “locust abortion technician” isimli, bu satırların yazarının da en sevdiklerinden biri olan, albümü, en azından o albümden “kuntz”ı dinlemenizi öneririz.

ayrıca (bkz: jimi)

41. “my favourite dress”, the wedding present

gitarı henüz yalnızca annesinin yardımıyla el sallayabilen bir bebeğin parmakları gibi, akarsu gibi.

ayrıca (bkz: brassneck)

40. “holiday in cambodia”, dead kennedys

bu şarkıyı neden güzel addettiğimden filan bahsetmeyeceğim, bir kere olsun dinlemiş olan zaten bilir bu şarkının neden güzel olduğunu. benim meselem şu: kafamda ben de çok güzel punk şarkıları yazabiliyorum, ama iş onları icra etmeye geldiğinde bunu başaramayacağımı bilerek. yine de, bakın yemin bile edebilirim, biafra’nınki gibi bir punk vokaline sahip olduğumu bilsem, beni mtv’de bile görebilirsiniz – o derece. ya da görmeyin zaten beni mtv’de ağbi, ne yapacaksanız görüp de!

39. “planet rock”, afrika bambaataa & soul sonic force

38. “blister in the sun”, violent femmes

37. “hey ladies”, beastie boys

beastie boys’un funky hınzırlıklarının doruk noktası olduğunu düşünüyoruz.

ayrıca (bkz: fight for your right to party), (bkz: johnny ryall), (bkz: no sleep till brooklyn)

36. “the killing moon”, echo & the bunnymen

birçok abartıların kışkırtıcısı, tetikleyicisi, körükçüsü haline gelmişse de, oldukça güzel bir şarkımızdır, “the killing moon”. aynı zamanda epey epey doğu mistisizmine sahip olduğunu söylemek de yanlış olmayacaktır.

35. “beat bop”, rammellzee vs. k-rob

beastie boys’un en çok etkilendiği şarkılardan biri olduğunu söylemek ilk dinlemede bile olası.

34. “call me”, blondie

arkadaş ben bu grubun müziğini ne kadar seviyorum! “atomic”le bu şarkıyı alalım mesela sadece grubun güzel albümlerini bir kalem geçip, birbirlerini oldukça andırsalar da iki saat boyunca sadece bu ikisini dinleyebilirim. tamam, deborah harry’nin vokali çok iyi ama grubun başarısı daha çok o sesin bu güzelim gitar sounduyla müthiş kol-kolalığından kaynaklanmakta.

33. “it’s like that”, run-d.m.c.

sadece nakaratını aynı şekilde tekrarlasalar bile yetecekmiş aslında.

ayrıca (bkz: walk this way), (bkz: it’s tricky), (bkz: rock box)

32. “radio free europe”, r.e.m.

“murmur”ın açılış şarkısı, bu büyük grubumuzun ilk ve muhtemelen en büyük işi.

ayrıca (bkz: so central rain), (bkz: it’s the end of the world as we know it), (bkz: oddfellows local 151)

31. “just like honey”, the jesus and mary chain

elektrik gitarlı pop tarihinin en önemli albümünün açılışını yapar ağır ağır – ve hatta: cayır cayır.

ayrıca illaki (bkz: head on)

30. “kerosene”, big black

noise tarihinin en sağlam organizasyonlusu, en dibe oturanı, özellikle sonuna geçiş, notasız bile olsa, dünya üzerindeki en güzel geçişlerden biridir. tabii uzayda ses gitmiyor – ki star wars’un bilim-kurgu olamama sebebidir.

29. “running up that hill (a deal with god)”, kate bush

şarkının orijinal ismi olan “a deal with god”daki “deal”ın “anlaşma”dan çok “hesaplaşma” anlamında kullanıldığını düşünürüm hep. bush’un vokalindeki yoğun arzu ve davulların tehditkâr devinimi, şarkının ortalarındaki neredeyse heretik yükseliş filan… hepsini de haklılığıma kanıt olarak görürüm; ama meselemiz kate bush olunca, emin olamıyoruz elbette.

ayrıca (bkz: cloudbusting)

28. “i know you got soul”, eric b. & rakim

grubun çığır-açıcı kabul edilen albümünün^*, tartışılır ama, en iyisi, diyelim.

ayrıca (bkz: paid in full)

27. “straight outta compton”, n.w.a.

herkes “fuck tha police”i bilse, övse, şu bu addetse de, en sevdiğim rap albümlerinden biri olan “straigt outta compton”ın en iyisinin bu isim şarkısı olduğunu düşünürüm. üç metrelik karın üzerinde büyüyen bir çığ misali pürüzsüzcesine yuvarlanan dizelerin ve folk-blues tınılarının yanı sıra, “vapur funk,” diyeceğim, ne anlarsınız bilmiyorum. “that shit is tough!”

ayrıca (bkz: fuck tha police), (bkz: 8 ball)

26. “pump up the volume”, m/a/r/r/s

aritmi, willy van der kerkhoff ve secret omen bu şarkıyla ilgili entry yazmışlar…

25. “welcome to the jungle”, guns n’ roses

24. “the magnificent seven”, the clash

clash’ın hem erken dönem hip hop’ın üstatları kadar funky takıldıkları, hem de kendilerinin aslında bulunmayan ska köklerini unutmadan icra ettikleri bir şarkı. bende machine’in “there for but the grace of god go i”ının uyandırdığı tepkileri uyandırıyor genelde.

ayrıca (bkz: should i stay or should i go), (bkz: rock the casbah)

23. “rawhide”, scott walker

“climate of hunter”dan – tabii bu görkemli giriş albüm hakkında iyi görüşler edinmenizi sağlayacak. sağlamasın diye biz de görkemli girdik. walker’ın en iyi şarkısıdır, yine de.

22. “cities in dust”, siouxsie and the banshees

müziğin ilk notası sizi ayağa kaldırmaya yetmedi mi? valla isabet olmuş aga… çünkü ilerde siouxsie’nin sesini işitip kafanı dayayacağın bir yer arar hale geleceksin: hele bridge misali kısımdaki öyle ayakta dinlenebilecek bir vokal değil.

ayrıca (bkz: dazzle)

21. “freak scene”, dinosaur jr.

bana seksenlerin “smells like teen spirit”ini seçmem söylenseydi koşa koşa amerika’ya gider, bu şarkıyı kapıp gelirdim: belki “smells…” daha güzel bir şarkıdır ama bu şarkı bana hep daha zenginmiş gibi gelmiştir ve, doğrusunu isterseniz, ben bunu, sürekli sound değişikliklerini, gitar sololarını filan daha çok severim.

ayrıca (bkz: tarpit), (bkz: in a jar)

20. “dream baby dream”, suicide

sevdiği kıza kendisini kıskanmadığını gösterirmiş gibi gözükürken bile aslında onu kıskanmasının çok doğal olduğunu anlatmaya çalışan âşık adamın, sevdiği erkeğin açık açık başka bir kadına ilgi duyduğunu görüp aslında kıskanmıyormuş gibi kayıtsız kalarak sevgilisinin kendisini hatırlamasına ve hatta kıskanmasını sağlamayı arzu eden âşık kadının obsesyonuna sahip. böyle olunca: “bir obsesyon olarak kara sevda”yı en iyi anlatan şarkılardan birisi. sözlerinin sürekli rüyaya/hayale devamı telkin etmesi de tam olarak obsesifin fantezi dünyasının yıkılmasını temsil ediyor. o ateşi daha fazla yakamayacak, bundan böyle karanlık kalacaklar.

19. “o superman (for massenet)”, laurie anderson

“big science” isimli eşsiz benzersiz bir albümden, albümün kendinden bile daha eşsiz benzersiz bir şarkı, ki 11 eylül sayesinde gerçek efsanelere konu olmuşluğu bile var. bir şarkı bütün kompleks hallerine karşın nasıl dupduru ilerler, nasıl bir sonuca varır, 80’lerde yayınlanmış en robotik şarkılardan biri olduğu halde nasıl aynı zamanda en duygusal şarkılardan biri de olabilir, ve bunu nasıl hiçbir şekilde duygu sömürüsüne yer vermeden gerçekleştirebilir sorularının cevabıdır aynı zamanda. kimse de sormadı yahu!

18. “youth of america”, wipers

şarkının öylesine eşsiz, muhtemelen yazıldığı tarihe dek bir benzeri daha yazılmamış bir gitarı var ki, içerdiği agresifliği, protestosunu, hatta ikisini birleştirelim: progresifliğini, hatta solosunu, hatta muazzam progresyonunu bile unutturabilir.

17. “the day before you came”, abba

ilk saniyesinden bile “odamı ne düzeltecem lan şarkı dinlemek dururken!” etkisini yaratabilen eserlerden. en iyi pop akışlarından birisiyle o güzel vokalin, o hemen hemen oturaklı sözlerin işbirliği zaten yeterince güzelken, bir de yaylılar ve arka-vokaller dahil olur işin içine zaman ilerledikçe. ağır ilerleyen bir pop şarkısının nasıl olması gerektiğine dair bir ders bile sayılabilir bu şarkı.

16. “how soon is now?”, the smiths

smiths’in şarkıları o kadar duygularla bağdaşıktır ki çoğunda isteseniz bile müzikle birlikte adamakıllı ilerleyemezsiniz; grup, hemen hemen her zaman sizi kendi duygularına ortak etmek ister. ancak, bu şarkıda morissey’in vokalleri bile tam olarak müziğin sizin için akışının bir parçasıdır. kendi çapında dronelar olsun, sağdan soldan geçen gitarlar, diğer enstrümanlar olsun, zamanının -fikrimce- çok çok ötesindeki ritmi olsun, hepsi bir arada dinleyici için akar, dinleyiciyi çeker.

ayrıca (bkz: this charming man), (bkz: there is a light that never goes out), (bkz: the queen is dead)

15. “ace of spades”, motörhead

bu şarkı için tek bunu söyleyip geçmem garip olacak belki: bugüne kadar dinlediğim en “gitar riffi – şarkı sözü uyumu”na sahip şarkıdır büyük olasılıkla. bunda lemmy’nin o şarkı sözlerini kart destesinden çıkmış, yaşı dolayısıyla kısık sesli ama metalci papaz’vâri vokalinin etkisinin büyük olduğunu da söylemeye gerek yok.

14. “the message”, grandmaster flash & the furious five

efsanevî baslı, klasik funky hip hopların kralı olarak listemizde manevi olarak üst, maddi olarak alt sıralarda arz-ı endam etmekte. “it’s like a jungle sometimes…”

ayrıca (bkz: the adventures of grandmaster flash)

13. “ghost town”, the specials

herkesin ucunu kulağını bir yerden duyduğu, ilk kez dinleyenin bile kendini bir şekilde daha önce işitmişçesine “familiar” hissettiği şu şarkılardan biri. komik sayılabilecek arka vokaller, ürkütücü mü yoksa ürkütücü-parodisi mi olduğu belli olmayan ön vokaller, saksafon filan. epey de oryantal, söylemesi ayıptır. [değildir – söylemesi ayıp değildir yani.]

12. “rebel without a pause”, public enemy

bu şarkıda tanımlayamadığım bir ses var. o sesi neyin çıkardığını merak ediyorsanız secret omen gibi, funkychild gibi yazarlarımıza başvurabilirsiniz. açıkçası, ben merak etmiyorum: buradan “insan beyninin derinlerine gömülmüş bir şeyi nasıl merak eder?” gibi retorik sorular çıkarmak daha zevkli. “bring that beat back!”

ayrıca (bkz: don’t believe the hype), (bkz: black steel in the hour of chaos)

11. “teen age riot”, sonic youth

iki dakika süren intro’vari müzik yerini en ufuk açıcı gitar rifflerinden birine bırakır; davul ve perküsyonun ve thurston moore’un “rahvan gidelim” telkinli vokallerinin eşliğiyle, o riff bizi şarkının sonuna dek takip eder. bunlara rağmen, şarkıya nüfuz etmek oldukça güçtür; çünkü kendisi depresyonun asık-suratlı ağırbaşlılığına da sahiptir. her daim mesafesini koruduğu halde nikâh şahidiniz olmasını isteyeceğiniz bir arkadaşınız gibidir. (“bu ne biçim benzetmeydi?” demeyin, bence gayet hoştu ve hoş olduğunu düşünen benden başka üç kişi daha bulabilirim.)

ayrıca (bkz: death valley ‘69), (bkz: cross the breeze), (bkz: shadow of a doubt)

10. “billie jean”, michael jackson

ayrıca (bkz: beat it), (bkz: thriller), (bkz: smooth criminal)

9. “born under punches (the heat goes on)”, talking heads

david byrne ve ekibi o kadar zengin bir iş çıkarmışlar ki, aynı anda çalan enstrümanları ayırsan üç dört farklı şarkı yazabilirsin.

ayrıca (bkz: this must be the place), (bkz: once in a lifetime), (bkz: listening wind)

8. “third uncle”, bauhaus

baş döndürücü bir şekilde başlar, ayakların hareketsiz bir şekilde kalmasına imkân yoktur, sonra alttan üste bir gürültü seli aktığını işitiriz. fani dünyayla ilişkisini büyük ölçüde kesmiş, sadece helalleşecek iki üç dostu kalmış vokalimiz mısraları çatır çatır dökmeye başlar; mısralar dökülürken gitarlar gittikçe agresifleşirler; daha sonra, vokalimiz “ulan ne kesecekmişim dünyayla ilgimi!” moduna girer – sonra çift-vokale döneriz; şeytan melek kapışmasından bile öte bir şeydir çift-vokal bu şarkıda: şeytanla şeytan çarpışır. sonunda kimin kazandığını kimse bilmez, çünkü şarkı bitmez, sadece fadeoutla kaybolur.

7. “totally wired”, the fall

post-punk’a post-punk’ı (joy division misal) alıp başka yerlere taşıyanların eserlerinden başka bir marş seçmek gerekir: “totally wired”, alçak tavanlı bir odada boyu hemen hemen tavana değiyor olmasına rağmen kendisine eğilmeyi yediremeyen otoriter erkek gibi; ama aynı zamanda, aynı odada bulunan ve belli ki endişelendiği için o erkeğe biraz eğilmesini telkin edip duran, biraz da “witness for the prosecution”daki hemşireye benzer, genç bir kadın gibi.

ayrıca (bkz: how i wrote elastic man), (bkz: the classical), (bkz: spoilt victorian child)

6. “where is my mind?”, pixies

bu şarkıyı dinlemek gerçekten, birçok başka pixies şarkısını dinlemek gibi, insanda kafasının üzerinde yürüyormuş hissi uyandırıyor. özellikle café’vari, nüfusunun yarısı playstation, diğer yarısı tavla oynayan bir mekânda, yani hiç beklemediğim bir yerde omlet yerken çalmaya başladığında bu hissim tavan yapmıştı: o durumda tavan, aslında normal durumlarda taban oluyor tabii anlayacağınız üzere. sonra, şarkı bittiğinde, omletimin soğuduğunu, bütün tadının da kaçtığını fark ettim tabii, ama değmediğini söyleyemem, o derece güzel bir şarkı.

ayrıca (bkz: wave of mutilation), (bkz: gigantic), (bkz: monkey gone to heaven), (bkz: hey)

5. “i wanna be adored”, the stone roses

şarkı mükemmel ismi ve uzun introsuyla artan beklentilere o denli güzel bir gitar melodisi ve vokal işbirliğiyle karşılık veriyor ki, sonlara doğru yükselen tempoyu, havadaki ihtiras kokusunu, gerilen atmosferi, kırılan kadehleri, “i wanna…”dan “i gotta be adored”a dönüşen sözleri filan artık bütün güzellikleriyle algılayamıyoruz bile.

ayrıca (bkz: fools gold), (bkz: she bangs the drums), (bkz: made of stone), (bkz: waterfall)

4. “atmosphere”, joy division

joy division’ın obsesif ritimlerinin, depresif atmosferlerinin, kendilerinden başka kelimelere ihtiyaç duymayan şarkı-sözlerinin dibi. joy division’ın en feci noktası.

ayrıca (bkz: love will tear us apart), (bkz: the eternal), (bkz: decades), (bkz: heart and soul)

3. “new year’s day”, u2

u2’nun seksenlerde birçok iyi işi var ama en iyisini seçmek için iki kere düşünmeye bile gerek duymadım: kendileri böyle bir gitar şarkısı daha yazmadılar, muhtemelen yazamayacaklar da, muhtemelen başka yazan da olmayacak. o derece güzel, eşsiz, benzersiz…

ayrıca (bkz: bad), (bkz: with or without you), (bkz: i still haven’t found what i’m looking for), (bkz: sunday bloody sunday)

2. “blue monday”, new order

new order bu şarkıyla joy division’ın, daha doğrusu ian curtis’ın açtığı yoldan çıkmayı mı denemiştir, emin değilim. bana daha çok ian curtis’ın açtığı yolu daha bir dallandırıp budaklandırmak istemişler gibi geliyor. sonuç olarak müziği de dallandırıp budaklandırdılar. kendi başlarına bir âlem olmayı başardılar – dünyanın en güzel şarkılarından birkaçını yaratarak on seneden daha az bir süre içinde.

ayrıca (bkz: temptation), (bkz: bizarre love triangle), (bkz: confusion), (bkz: age of consent)

1. “when doves cry”, prince

prince, seksenlerin yozluğunu büyük ölçüde hayat felsefesi olarak kabul etmiş, ama muhtemelen çok zeki bir adam olduğu için ne bu hayat felsefesini ne de kendisini, öyle gözükmese bile, hiçbir zaman pek ciddiye almamıştı. bu açıdan, kendisinin seksenlerde bugün bize kanye west neyse (zamanının en iyi müziğini yapan asshole, lâkin prince’in entelektüel düzeyi de tartışmaya kapalı: öyle de garip biri) o olduğunu söylemek yanlış olmayacaktır. “when doves cry”a gelirsek, gitarı, synthi, synthleştirilmiş yaylısı, ritmi, şarkı-sözleri, vokal düzenlemeleri ve sessizlik anları bu kadar uyumlu giden, bu kadar düzgün kurulan, ve kurulduktan sonra çok da iyi bir şekilde sonuca bağlanmayı başarabilen şu nadir uzun şarkılardan. bunun bir benzerini geçtiğimiz on sene içinde outkast’tan (bkz: b.o.b.), ve yetmişlerde the who’dan (bkz: baba o’riley) görmüştük. [ben pek görmüş sayılmam gerçi.]

ayrıca (bkz: kiss), (bkz: raspberry beret), (bkz: i could never take the place of your man), (bkz: little red corvette)

(me that ave been what i ve been - 12 Şubat 2012 20:43)

üstadça hazırlanmış işbu listeye bakıp "bence şunları es geçmemek gerekir" bahsiyle isimleri sıralayacakken kendimi tutamama sonucu bir anda 100 şarkılık devasa alternatif liste yapmış bulundum. ki 100'e gelince durduğum için nice gözden kaçmaması gereken de gözden kaçmış ve üçüncü bir alternatif listeye davetiye çıkarmış olabilir. her neyse diyerek ele alınmamış gruplardan olabildiğinde youtube'lu bir alternatif çıkartıyorum aşağı:

1- a-ha – living a boy’s adventure tale
2- alphaville – a victory of love (kesinlikle en top sahibi şarkılardan, aslında sounds like a melody’yi daha çok severim ama bu parçanın eline su dökemeyeceğini bilirim, alphaville’in bence açıkara en iyisi)
3- the isley brothers – between the sheets (grubun efsanevi dönemi altmışlardı malum, ama bu hot şarkı bambaşka, sample almayana kız vermedikleri vaki)
4- the jam – that’s entertainment (halkı galeyana getirebilecek kalibrede bir şarkı, aslında bu albümden (sound affects) monday de çok rahat konulabilir, man in the corner shop da gönül rahatlığıyla girer)
5- bob marley – redemption song (oy oy oy)
6- metallica – one
7- new model army – vagabonds (yapılmış en akılda kalıcı girişlerden)
8- billy joel – the longest time (30 yıllık bi gecikmeyle de olsa döneminin en güzel doo wop şarkılarına kafa tutacak bir güzellik, üstelik şarkıdaki bütün enstrümanları billy joel “söylüyor”)
9- billy idol – eyes without a face (kesinlikle şarkıcısını aşan parçalardan)
10- the cars – i’m not the one (kişisel listemde tüm zamanların en sevdiğim 100 şarkısından biri)
11- the korgis – everybody’s got to learn sometime (aslında beck’in dillere pelesenk yorumu nedeniyle bu şarkıdan soğumak mümkün, ama yine de akıllara ziyan klavyesinden alamıyor insan kendini)
12- peter gabriel – games without frontiers
13- spandau ballet – true
14- iron maiden – remember tomorrow
15- alan parsons project – old and wise (belki çok klişe bi şarkı oldu ama colin blunstone'un sesi bile yeter bu parçaya yer vermeye)
16- erasure – a little respect (vince clarke’ın yolunu ayrı çizmesinin herkese yaradığının kanıtı)
17- suzanne vega – tom’s diner (ismini bilmeseniz de duyduğunuz anda tanıdığınız şarkılardan)
18- inxs – need you tonight
19- 3rd bass – sons of 3rd bass (yılda bir ya da iki tane gelecek bomba etkili parçalardan, beastie boys’a laf etmeseler daha da çıkarlardı)
20- the sun and the moon – i love you, you bastard (bu da define mahiyetinde mühim bir şarkımızdır)
21- in embrace – this brilliant evening
22- crowded house – don’t dream it’s over (okyanusya kıtasının en itibarlı şarkılarından)
23- camouflage – love is a shield
24- the commodores – nightshift
25- john lennon – (just like ) starting over
26- manowar – kingdom come (gruptan nefret etmeme rağmen bu şarkının şaheser olduğunu kabul etmediğim bir an yaşanmadı)
27- gipsy kings – trista pena (en kral işleri)
28- modern talking – atlantis is calling
29- dead or alive – you spin me right round
30- purple hearts – jimmy (vokalin jimmie bağırışı, kibariye’nin annesinin şöfeeeeer iyle yarışır.)
31- marianne faithfull – so sad
32- genesis – turn it on again (phil collins geldi genesis bozdu döneminin güzide şarkılarından)
33- the dream syndicate – i have faith
34- paul mccartney – one of these days (yesterday ve she’s leaving home’u yapan adamdan olduğu çok belli)
35- the unknowns – rat race (adı gibi bilinmeyen grubun bel kıran parçası
36- dire straits – your latest trick
37- the monochrome set – goodbye joe
38- berlin – take my breath away (aslen burada einstürzende'den z.n.s vardı ancak grubun asıl listede de olduğunu fark edince değiştireyim dedim, zaten berlin'in bu muhteşem parçası nasıl olmaz di mi o da var)
39- caetano veloso – sim/nao
40- tracy chapman – baby can i hold you
41- gary wright – comin’ apart
42- kajagoogoo – too shy
43- sting – russians (sting açık açık rusları tehdit etse de prokofyev esintili parça muhteşem)
44- magazine - thank you (falettinme be mice elf agin)
45- hunters and collectors – throw your arms around me
46- it’s immaterial – driving away from home
47- epmd – it’s my thing
48- men at work – down under (söylemesi en keyifli şarkılar listesinin ilk sıralarında, eni vici vokke ile birlikte)
49- savatage – gutter ballet
50- heart – alone
51- happy mondays – 24 hour party people
52- mylène farmer – maman a tort
53- matthew wilder – break my stride (bu şarkıyı sevmeyenin insan olmadığına dair bilimsel kanıt bulunsa, bilime olan inancım artar)
54- supertramp – it’s raining again
55- kino - jizn v steklah (rusların şaşırtıcı başarıdaki post punk ekiplerinden)
56- fairground attraction – find my love
57- lloyd cole & the commotions – rattlesnakes
58- the raw herbs – don’t bury me yet (daha ölmedik!)
59- sade – smooth operator
60- men without hats – the safety dance (men at work'ün ve down under'ın kuzeni)
61- the style council – long hot summer
62- kitchens of distinction - the third time we opened the capsule
63- meat puppets – oh me (unplugged nirvana coverıyla tanımıştık)
64- tom tom club – genius of love
65- the proclaimers – over and done with
66- cheap trick – everything works if you let it (olur da dinlerseniz vokaldeki net paul mccartney öykünmesine dikkat edin)
67- yazoo – nobody’s diary
68- a certain ratio – do the du
69- department s – is vic there (i wanna be your dog benzeri bir post punk)
70- kc and the sunshine band - give it up (ing. bırak hacı ya)
71- the bolshoi - looking for a life to lose (şarkıda hala çözemediğim garip bir coşkunluk var)
72- cutting crew – i just died in your arms
73- the durutti column – sketch for summer
74- yeah yeah noh - temple of convenience (post punk’ın keyifli cenahından)
75- scorpions – rock you like a hurricane
76- survivor – eye of the tiger
77- electric light orchestra – yours truly, 2095
78- seona dancing – more to lose (ricky gervais’in şaka olmayan müzik geçmişinin en melodik parçası)
79- julian cope – world shut your mouth (zaten ortalık karışık)
80- noir desir - aux sombres héros de l'amer
81- virginia astley – love’s a lonely place to be (astley’in – rick ile bağlantısı yok- çocuksu sesiyle dolu bu şarkı nedense bana hep cazip gelmiştir)
82- murray head – one night in bangkok (abba parmağı var diye hatırlıyorum, bakmaya dahi üşendim ama siz inanın bana)
83- toto – africa (yani, koymasam ayıp olurdu)
84- phil collins – another day in paradise
85- baltimora – tarzan boy
86- a flock of seagulls - wishing (if i had a photograph of you) – bu şarkının kendi parantezi ben not yazmadım)
87- dennis edwards – don’t look any further
88- mano negra – sidi h’bibi (arapça punk, evet!)
89- devo – whip it
90- the bangles – the real world
91- the kinks – living on a thin line
92- tina turner – what’s love got to do with it
93- big audio dynamite – e=mc²
94- the psychedelic furs – pretty in pink
95- oya bora – tasvir-i şikayet (durmak bilmeyen harika bir melodi)
96- king – love and pride
97- we've got a fuzzbox and we're gonna use it – console me
98- air supply – making love out of nothing at all
99- the pointer sisters – i’m so excited
100- diana ross – upside down (chic’in el attığı bir iş, kötü olması mucize olurdu)

(charles h duell - 13 Şubat 2012 02:17)

kendimi tutamiyor ve

when doves cry - prince and the revolution
born under punches the heat goes on - talking heads
pink frost - the chills
don't believe the hype - public enemy
cool - pylon
it takes two - rob base & dj ez rock
into the groove - madonna
atomic dog - george clinton
tempo - anthony red rose
map ref. 41 n 93 w - wire

dönence - baris manco ve kurtalan ekspres
sultan-i yegah - nur yoldas
ele güne karsi - mfö
git - sezen aksu
egri bügrü - baris manco ve kurtalan ekspres
bir kulunu cok sevdim - ibrahim tatlises
sinanay - sezen aksu
kibar gelin - edip akbayram ve dostlar
bana bana - grup pan
hayat katari - erkin koray

diyorum. böyle listeler artmali.

(ultraviolator jr - 13 Şubat 2012 03:18)

sen ağlama
unutamadım
şafak türküsü
yalnızım dostlarım
where did your heart go

(annemeokuroldugumusylemeyinobeni modera - 13 Şubat 2012 03:29)

(bkz: 50'lerin en güzel albümleri/@cigarette smoking man)

(bkz: 60'ların en güzel albümleri/@cigarette smoking man)

(bkz: 70'lerin en iyi metal/hard rock albümleri/@cigarette smoking man)

listelerini yaptiktan sanra 80'lere atlamak gerektigini dusunuyorum.

rock you like a hurricane - scorpions^*
sweet dreams - eurythmics
jump - van halen
dreams - van halen
back ın black - ac dc
hells bells - ac dc
welcome to the jungle - guns n' roses
eye of the tiger - survivor
born to be my baby - bon jovi
one - metallica
crazy train - ozzy osbourne
ace of spades - motorhead
living after midnight - judas priest

goruldugu uzere aslinda o kadar verimli bir 10 yil degilmis.

(cigarette smoking man - 3 Eylül 2013 19:48)

80'lerde doğan kızlar kadar güzel şarkılardır aynı zamanda ;)

(burası kişiye özel..
işte aralarından en tatlı, en güzel ve en özel olan birisine aşağıdaki listeyi armağan etmek isterim.
dilerim ki, doğduğu için benim olduğum kadar kendisi de memnun olsun, iyi ki doğduğunu bilsin...)

burası 80'lerin müziğini seven herkes için ^*:

80'lerin en güzel 132 şarkısı

132 ) rick astley --- never gonna give up
131 ) kool and the gang --- fresh
130 ) boy meets girl --- waiting for star to fall
129 ) anita ward --- ring my bell
128 ) kenny loggings --- footloose
127 ) men at work --- be good johnny
126 ) starship --- we built this city
125 ) deniece williams --- let's hear it for the boy
124 ) den harrow --- don't break my heart
123 ) scandal --- the warrior
122 ) alison moyet --- all cried out
121 ) simple minds --- promised you a miracle
120 ) daryl hall & john oates --- out of touch
119 ) tears for fears --- people are people
118 ) bangles --- i'm walking on sunshine
117 ) the power station --- get it on
116 ) kajagoogoo & limahl --- too shy
115 ) donna summer --- i feel love
114 ) duran duran --- hungry like the wolf
113 ) fiction factory --- feels like heaven
112 ) toto --- africa
111 ) joan jett & the blackhearts --- i love rock n roll
110 ) cyndi lauper --- i drove all night
109 ) belinda carlisle --- circle in the sun
108 ) michael sembello --- maniac
107 ) culture club --- i can't help falling in love with you
106 ) status quo --- in the army now
105 ) al bano & romina power --- felicita
104 ) dead or alive --- you spin me round (like a record)
103 ) paul young --- come back and stay
102 ) steve winwood --- higher love
101 ) c. c. catch --- midnight gambler
100 ) eurythmics --- here comes the rain again
99 ) the communards --- don't leave me this way
98 ) fine young cannibals --- she drives me crazy
97 ) king --- love & pride
96 ) rick springfield --- jessie's girl
95 ) toni basil --- hey mickey
94 ) warrant --- sweet cherry pie
93 ) dexys' midnight runners --- come on eileen
92 ) kim wilde --- love blonde
91 ) samantha fox --- do ya do ya (wanna please me)
90 ) fine young cannibals --- i've been thinking about you
89 ) laura branigan --- gloria
88 ) raggio di luna --- comanchero
87 ) belinda carlisle --- la luna
86 ) visage --- fade to grey
85 ) c. c. catch --- i can lose my heart tonight
84 ) bangles --- walking like a egyptian
83 ) cutting crew --- (i just) died in your arms tonight
82 ) terence trent d'arby --- wishing well
81 ) pat benatar --- invincible
80 ) evelyn thomas --- high energy
79 ) steve winwood --- valerie (call on me)
78 ) alphaville --- forever young
77 ) soft cell --- tainted love
76 ) duran duran --- reflex
75 ) usa for africa --- we are the world
74 ) til tuesday --- voices carry
73 ) eruption --- one way ticket
72 ) gazebo --- i like chopin
71 ) wham --- wake me up before you go go
70 ) kim wilde --- kids in america
69 ) daryl hall & john oates --- maneater
68 ) yes --- owner of lonely heart
67 ) abba --- voulez vous
66 ) pet shop boys --- domino dancing
65 ) kim carnes --- bette davis eyes
64 ) cyndi lauper --- time after time
63 ) laura branigan --- looking out for number one
62 ) belinda carlisle --- heaven is a place on earth
61 ) michael jackson --- beat it
60 ) blondie --- the tide is high
59 ) bangles --- manic monday
58 ) donna summer --- hot stuff
57 ) diana ross --- upside down
56 ) fleetwood mac --- little lies
55 ) dolly parton --- 9 to 5
54 ) boney m --- ma baker
53 ) jermaine jackson & pia zadora --- when the rain begins to fall
52 ) culture club --- do you really want to hurt me
51 ) cyndi lauper --- girls just wanna have fun
50 ) modern talking --- chery chery lady
49 ) europe --- final countdown
48 ) bill medley & jennifer warnes --- (i've had) the time of my life
47 ) alphaville --- sounds like a melody
46 ) survivor --- eye of the tiger
45 ) fairground attraction --- perfect
44 ) pet shop boys --- go west
43 ) the power station --- some like it hot
42 ) madonna --- like a virgin
41 ) jayne collins --- (if you ever had a) broken heart
40 ) modern talking --- brother louie
39 ) bonnie tyler --- the best
38 ) cheap trick --- i want you to want me
37 ) irene cara --- flashdance... what a feeling
36 ) a-ha --- take on me
35 ) bad boys blue --- you're a woman i'm a man
34 ) sabrina --- boys
33 ) pet shop boys --- it's a sin
32 ) taylor dayne --- tell it to my heart
31 ) samantha fox --- touch me (i want your body)
30 ) abba --- money money money
29 ) alphaville --- big in japan
28 ) donna summer --- she works hard for the money
27 ) modern talking --- you're my heart, you're my soul
26 ) pat benatar --- sex as a weapon
25 ) duran duran --- wild boys
24 ) gloria gaynor --- i will survive
23 ) madonna --- like a prayer
22 ) boney m --- rasputin
21 ) the pointer sisters --- i'm so excited
20 ) sandra --- in the heat of the night
19 ) patti smith --- because the night
18 ) irene cara --- fame
17 ) kim wilde --- keep me hanging on
16 ) weathergirls --- it's raining men
15 ) abba --- gimme! gimme! gimme! (a man after midnight)
14 ) michael jackson --- billie jean
13 ) madonna --- la isla bonita
12 ) blondie --- one way or another
11 ) nena --- 99 luftballons
10 ) bananarama --- venus
9 ) sandra --- (i'll never be) maria magdalena
8 ) bonnie tyler --- i need a hero
7 ) blondie --- atomic
6 ) queen --- another one bites the dust
5 ) pat benatar --- hit me with your best shot
4 ) eurythmics --- sweet dreams (are made of this)
3 ) samantha fox --- (i can't get no) satisfaction
2 ) c. c. catch --- cause you're young
1 ) laura branigan --- self control

---

(listeyi oluşturma kriterleri:
- liste dinlendiğinde 80'ler müziği olarak algılanan (pop-funk-disco-elektronik-^{* *} v.b. tarzlarda) şarkılardan seçilerek hazırlanmıştır.
- şarkıların yayın tarihleri sadece 80'ler olmayabilir, 70'lerin sonlarından, 90'ların başlarına kadar olan zaman diliminden olabilir.
- slow, rock veya o yıllara ait olup da çok güzel olsalar bile dinleyince 80'ler hissi vermeyen veya grupların tarzı üzerinden klasikleşen şarkılar derlenmemiştir.
- ayrıca bir şarkıcı veya gruptan en fazla üç şarkı seçilmiştir..
- son olarak -en önemlisi- seçilen şarkılar ve sıralamadaki yerleri "bildiklerime, hatırladıklarıma ve kısmen de paşa gönlüme" tabidir..
- arayıp bulması size kalmakla beraber, sonrası için keyifli dinlemeler dilerim)

(juvares - 19 Nisan 2014 13:21)

fair control: symphony of love

roxanne : charlene

aphavılle: bıg ın japan

falco: vıenna callıng, rock me amadeus, jeanny vs.

bolero: ı wısh

scotch: dısco band

modern talkıng: say say bıtmez

(equinoxe - 27 Ekim 2014 10:19)

bi ufak liste benden

duran duran - the chauffeur (bu şarkı en başta olmalıydı)
alphaville - a victory of love (aslen zamansız olmasına rağmen 84 yılına aitti sanırım)
a-ha - hunting high and low
depeche mode - stripped
pet shop boys - rent
new order - true faith
the smiths - there is a light that never goes out
erasure - breath of life (tüm zamanların en iyi synthpop şarkısı olabilir)
the cure - how beautiful you are (evet bu hiç seksenler tadında olmadı ama kıyamam bu şarkıya)
visage - fade to grey (80li yıllar new wave marşı demek yanlış olmaz heralde)
ınxs - never tear us apart

(bj - 15 Ocak 2015 18:35)