2007 yapımı bağımsız film..
bir gencin üvey kardesini aramak amacıyla çıktığı yolculukta başından geçenler...
orta karar bir film olsa da (bkz: zoey deschanel) için izlemeye değer..

(ragnarak1 - 15 Ekim 2008 10:29)

çok şirin sempatik bir filmdir the go-getter.
içinde hem zooey deschanel hem de jena malone'u barındırabilecek potansiyele sahip harika bir yol hikayesidir.

anasının ölümünü abisine haber vermek için bir adet araba çalıp yola çıkan mercer'ın hikayesidir film. ne tesadüftür ki çaldığı arabanın sahibi zooey deschanel'in sesidir, ve zooey telefonunu arabada unutmuştur. böylece birbirini hiç görmemiş iki insanın arkadaşlıkları başlar, olaylar gelişir.

hikayesiyle, sinematografisiyle ayrı bir filmdir.

ayrıca harika bir soundtrack listesi vardır. o da aşağı yukarı şöyle bir şey. dinleyin, dinletin.

(art bastard - 15 Şubat 2010 08:41)

yönetmeni olan martin hynes'ın hayatından kesitler üzerine kurulu tam anlamıyla tatlı bir film.
uygulanmış çekim teknikleriyle izlemeyi görsel olarak da keyifli kılıyor.

(aglaia - 24 Mayıs 2010 22:47)

yaklaşık 1 dakika boyunca "to get better" şekline getirmeye çalıştığım cümle.

olmadı. b falan eksik.

(januss - 24 Mayıs 2010 22:50)

the black keysin brothers albümünde 11 numarada ikamet eden pek güzel şarkıları.

the go getter
i'll be the go getter
yes i am
i'll be the go getter
that's my plan
the go getter

hi-fi boom box
pretty girl in bobby socks
afterparty in a hotel room
pretty soon there will be no moon
stumble home in the pouring rain
let the water ease my worried brain
some days i just can't get alone
i need a head to lean my shoulders on

palm trees
the flat broke disease
and l.a. has got me
on my knees
i am
the bluest of blues
every day
a different
different way to lose
the go getter
the go getter
the go getter

i got a table at the rainbow room
i told my wife i'd be home soon
big ships are approaching the docks
i got my hi-fi boom box
mashed potatoes in cellophane
i see my life going down the drain
hold me baby and don't let go
pretty girls help to soften the blow

palm trees
the flat broke disease
and la has got me
on my knees
i am
the bluest of blues
every day
a different way to lose

the go getter
the go getter
the go getter
i'll be the go getter
that's my plan
that's who i am
the go getter
yeah the go getter

(marvin the martian - 8 Aralık 2010 21:27)

(bkz: go get her)

(zunuduko relkirbet - 4 Mart 2011 14:16)

bir yolculuğu anlatan filmdir.

zannedilenin aksine üvey kardeşi aramakla ilgili bir yolculuk değil, mercer'in ergenlikten yetişkinliğe doğru yaptığı yolculuktur. bu tema özellikle amerikan edebiayatında coming of age adı altında fazlasıyla irdelenmiştir hatta hala da irdelenmektedir.

bu filmleri geniş kapsamda ele alacak olursak ikiye ayırabiliriz. birincisi realist bir öyküye sahip filmler ikincisi ise romantik bir öyküye sahip olanlar. realist olanlar konumuz olmadığı için hiç girmiyorum. anladığınız üzere the go-getterromantik örgüye sahip bir yolculuk filmidir. benim bu filmden etkilenmemin nedeni mercer ve kate arasında geçen telefon görüşmeleridir. kanımca filmden anlayan herkes için de filmin en tatlı kısmı budur. bunun sebebi film gibi görsel bir olguda insanın görsel beklentilerini yıkıp sesle ve sözlerle bir şeyler anlatıyo olmasıdır. ayrıca kate'in işin içine kattığı merak unsuru da cabasıdır.

filmi izlerken bir gün sizi de böyle biri arasın ya da facebook'tan bir gün sahte bir hesaba sahip gerçek (?) bi insan sizinle öyle konuşsun, hayatınıza dahil olsun istersiniz. çünkü bilirsiniz ki siz de tıpkı mercer gibi gizin büyüsüne kendinizi kaptırır, hayatınız boyunca hissettiğiniz güvenlik hissine karşı gelir ve güvenilmemesi gerekene güvenirsiniz. karşınızdakinin size yalan söylemesine izin verirsiniz. çünkü kandırılmak istersiniz. amerikalıların "take a leap of faith" dediği olayı yaparsınız.

filmin romantik oluşu da burdan gelir zaten. çünkü gerçek hayatta o gerçek olduğunu umduğunuz kişi ya sizi işletmeye çalışan zeki bir arkadaşınız ya da anlattığından çok uzakta olan bir kişidir. fakat the go-getter'da bu fantaziniz gerçek olur ve mercer'in "o" olduğunu düşündüğü kişi gerçekte de "o" çıkar. yani mercer'in kate'le beraber olması ve kate'in yalan söylemiyo olması mercer'den çok bizim zaferimizdir.

(mathetic - 22 Mayıs 2011 00:53)

ben seviyorum yol hikayelerini. bi' de uzaktan sevmeleri. üstünüze alınmaya gerek yok. sakin... uzaktan sevebilme fikrini seviyorum ben. tüm mesafeleriyle. "ben evcil hayvan dükkanının oralardayım dediğinde, ülkeyi (dikey düzlemde de olsa) baştan başa katedebilecek birilerinin varlığına inanmayı seviyorum. çünkü her dakka el altında durmak alışkanlık yaratıyor. ve heyecanı en çok alışkanlık öldürüyor. ben, film izlerken en çok, gerçek hayatta başıma gelmeyecek şeylerin yarattığı heyecanı seviyorum.

ve büyük harflerle, durmadan, konuşmayı seviyorum. ne geliyorsa aklıma; söylemeyi. antik yunan'da^* veya mısır'da^* kusursuz işleyen şehirler inşa edebiliyorum; helsinki, lübeck, riga ve daha bilumum baltık limanıyla deniz ticareti^* yapabiliyorum; altı bayraklı enfes eğlence parkları^* kurabiliyorum. ama söz konusu insan ilişkileri olduğunda, bırak strateji belirlemeyi, ertesi günkü tavrımı bile kestiremiyorum.
ve işte tam da bu yüzden; kate ne kadar sabrediyorsa, ben bu filmi o kadar seviyorum; mercer ne kadar inat ediyorsa, ben de o kadar seviyorum. yapamadığım her "alıp başımı gitmeler" için, açamadığım her "en çok neli dondurma seversin" temalı telefon konuşmaları için, filmi başa sarıyorum.

ben her yol filminde, hiçbir yere varmaya çalışmayan kendi yolumdan, bir şeyler aramayı seviyorum.

(poisonblue - 27 Haziran 2011 20:16)