izlerken ortadoğuda insan canının ne kadar değersiz olduğunu gözümüze gözümüze sokarak anlatan belgesel .. o kolu, bacağı kopan insanlar bir savaş filminden değil hepsi gerçek özellikle çocukların öldüğü sahneleri izlemeye herkesin yüreği dayanmaz sanırım izlerken epey gözyaşı dökeceğinizi bilerek izleyin, öyle dehşet görüntüler var ki durdurmadan izlemek mümkün değil, hele o halep'te nehirde bulunan cesetler bölümünde vahşet kelimesi bile yetersiz kalır, bana kalırsa en korkutucu yanı etraftaki insanların film izler gibi o cesetleri izlemesiydi..

şu acı söz aslında tüm belgeseli özetliyor; halep'te üzülmeye zaman yoktu

(sevgifakiri79 - 11 Ocak 2020 07:12)

annesi gazeteci, babası doktor olan bir kız çocuğunun adını taşıyan belgesel türünde 2019 oscar adayı bir film. anne kamerasıyla çektiği olayları, 2017'ye kadar yaşananları bize aktarıyor.

yaşananlar vahşet. hastanelerin vurulması, çocuk kadın demeden katledilmesini izliyorsunuz. amerikan yapımı kurgusal hollywood filmi de değil, hayatın içinden, gerçeklerden kesit.

ama sadece kan gördüm ben, aklımdaki suriye hakkında hiçbir soruya yanıt alamadım.

1) bu insanlar neler yaşadı da tepki meydana geldi? yani suriye'de kırılmaya yol açan gelişmeler nasıl yaşandı? "barışçıl protestolar" kimler tarafından kanlı hale dönüştürüldü?

2) filmde katil esad, katil rusya vurgusu var. kadın mücadelelerin başka örgütler tarafından sahiplendiğini eleştiriyor tek cümleyle ve sokağa çıkarken kapanıyor islami örgütten bahsediyor o kadar. bu örgütlere silah veren ülkelerin hiç mi suçu yok? tek suçlu esad mi gerçekten?

3) bu insanlar şimdi "esad kalsaydı da savaş olmasaydı, ülke 10 parçaya bölünmeseydi" diyorlar mı, pişmanlar mı?

4) yoksa tek mesele esad insin de nasıl inerse insin mantığı mı vardı?

5) katil esed tamam, ama esad'ı katil gösteren cnn'de yayınlanan fake görüntüler ve buraya demokrasi getiren amerika neden eleştirilmiyor? neden sadece rusya ve esad tü kaka? neden ülkenin en stratejik su kaynağı ve petrol kaynakları abd'nin desteklediği teröristlerin elinde?

bana bu soruların cevabını verin? sonra esad'a söz hep beraber ana bacı sövelim.

izlerken gözlerim doldu, kanım dondu ama sadece esad'a değil, ülkeyi o hale getiren en az onlarca devlet, lider ve terörist gruplara on kat sövdüm.

suriye el birliğiyle komşu ülkelerin ve arapların da desteğiyle parçalatıldı. bundan ders çıkarılıp aynı hataların iran'da yapılmaması dileğiyle...

iran'dan sonra ortadoğu'da dağıtılacak kart mart kalmayacak. bizi elimizdeki kare ası ve joker bile kurtaramaz o saatten sonra.

(cesario - 20 Ocak 2020 11:59)

bafta ödüllerinde en iyi belgesel filmi seçilmiştir.

(karahitayli - 4 Şubat 2020 12:49)

beni affedecek misin?

(gibi bi sey - 3 Şubat 2020 18:06)

savaşın soğuk yüzünü tokat gibi yüzümüze çarpan belgesel...suriye' yi bu hale getirenlere bela okuyorsunuz belgesel boyunca..

(ivancicikov - 6 Şubat 2020 19:46)

suriye'de yaşanan insanlık dramını anlatan film.

film tamamen suriyeli waad'in el kamerasıyla 2010'dan beri çektiği görüntülerden oluşuyor. direnişçilerin getirildiği hastanede çalışan doktor kocasıyla yaşadıklarını göstermiş kadın.

dram gerçekten. çocukların bombalarla yaşamaya alışması, sadece 1 hurma ile mutlu olan kadın falan. ne acılar daha yaşandı hiçbirini bilmiyoruz. suriye dramını gerçek görüntülerle görmek isteyen herkes izlemeli gerçekten.

(sereftir seni sevmek - 14 Kasım 2019 20:27)

filmde çok fazla şiddet, kan, ölü, yaralı var ve ne yazık ki hepsi de gerçek, yaşanmış olaylar. "ülkelerinde kalan muhalif sivil suriyeliler'in" başından geçenleri görüyoruz. savaşmayan muhalifseniz hayat daha da zor. insan yine de belgeseldeki / gerçek hayattaki karı kocanın bazı kararlarını sorgulamadan duramıyor. özellikle tartışmasız bir şekilde bencillikleri olan o haldeki şehirde hamile kalıp doğum yapmak. o da yetmiyor ikinciyi yapıyorlar. sonra da endişe ediyorlar. ben gerçekten anlamıyorum. örnek vereyim lion'da hayatları gösterilen, avustralya'da 1980lerde o güven ortamında belli bir aydınlığa-bilince kavuşup dünyaya çocuk getirmek yerine hala var olan şanssız çocuklara sahip çıkmaya çalışan bir çift ile belirsizliğin, şiddetin tam merkezinde doğurmaya devam eden bir çift. tamam kültürün böyle ama bu kadar da bencillik olmaz ki. hayır, belli ki bir şekilde mücadele etmek istiyorsun o çocukların ne suçu var? sakat kalsalar, ölseniz, ölseler, vb. yani hastanede çalışarak her gün onlarca kez şahit olduğunuz o korkunç olaylar başınıza / başlarına gelse ne diyecekseniz? sizden başka insanlara böyle bir kötülük yapabilir misiniz? ağlayarak bu kötülüğünüzü geçiştirebilir misiniz? hastanede böyle olaylara her gün defalarca kez tanık olmasanız gerçekten yine cahilliğe vereceğim.

evet kalmak çok zor, gitmek çok zor, savaş çok kötü, yaşananlar çok acımasız ama kararlarınız da boktan ne yazık ki. neyse ki bu sefer bu çift şanslıydı ve birleşik krallık'ta hayatlarını sürdürebildiler ama aynı durumdaki diğer milyonlarca çift?

bir de halep en sonunda ışid'ten, el nusra'ya tüm o grupların etkisi altında olan bir bölgeydi. tamam daha ılımlı muhalifler için en büyük talihsizlik bu grupların bütün bu mücadeleyi -silah güçleri yüzünden-onlar adına da devralması oldu ve bu çok büyük bir haksızlık ama belgeselde bir cümle dışında onlarla ilgili bir eleştiri de duyamadık. her gün rus uçakları tarafından bombalanırken bunu duymayı beklemiyorum ama öncesinde bu gruplar şehrin bazı bölgelerini ele geçirken en azından bir protesto duysaydık.

belgesel çok etkileyici. sahneler çok vurucu, rahatsız edici ve güçlü çünkü gerçekler. eleştirileri görünce bu sene daha birçok ödül de -haklı olarak- alacağını tahmin etmek zor değil. cannes da aldı. yine de tüm bu yaşadıkları talihsizliklere rağmen bencilliklerinden, düşüncesizliklerinden ödün vermeyen insanlara gerçekten kızmadan duramıyorum. hamza'nın ilk karısının bu filmi izlediğinde, kendisinin gitmesinden kısa bir süre sonra waad'la hamza'nın evlenmesi üzerine ne düşündüğü falan kendilerinin bileceği iş. orası kendi hayatları ama o ortamda çocuk doğurmaya devam etmek gerçekten kötülük.

(kelek - 30 Kasım 2019 19:06)

tamamlanması 5 yıl sürmüş, waad al-kateab ve edward watts' ın yönettiği belgesel.
savaşı bir kadının, annenin gözünden sunan oldukça etkili bir yapım. öyle bir durumda ve konumda kalan birinin yapabileceği en önemli şeylerden olan "neden hala buradayız" ı kızına anlatan ya da anlatmaya çalışan bir annenin deneyimleri.

(minimalist unicorn - 19 Aralık 2019 13:43)

suriye'de devlet kontrolündeki yayınların gerçekleri, yaşanan vahşeti göstermemesi yüzünden 21 yaşında el kamerasıyla kayda başlayan ve beş yıl boyunca 500 saati aşkın kayıt yapan waad al-kateab, hamileyken türkiye'ye oradan da şimdi yaşamakta olduğu ingiltere'ye geçmiş. kayıtlar 2012-2017 yılları arasında yaşananlara ait.

ayrıca "sama" arapça'da "gök/gökyüzü" anlamına gelen bir kelimeymiş.

fragman: https://www.youtube.com/watch?v=vsvbqtg2rm0

(cyrano - 19 Aralık 2019 13:52)

savaşı oyun zanneden bordo klavyeli milliyetçi gençlere ders niteliğinde bir belgesel-film. cannes'da verilen ödül ve koalisyon bombardımanı aynı batı'nın elinden çıkıyor, gerçekten ironik...

--- spoiler ---

ayrıca waad ve hamza'nın 2. çocuğu yapması akıl alır gibi değil. ortadoğu insanı gerçekten bencil.

--- spoiler ---

(4grammaton - 3 Aralık 2019 13:34)