--- spoiler ---
yemle kandırılıp öldürülen hayvanlar gibi çorba geldi umuduyla arabaya yaklaşırken polisler tarafından katledilen, bazen sokakta uyurken kafaları büyük taşlarla bir anda patlatılarak öldürülen çocukların hayatta kalan arkadaşlarından biri olan ve babasını hiç görmemiş annesi ise o 8 yaşındayken gözlerinin önünde boğazı kesilerek öldürülen ve kesinlikle yaşadığı hayatı kendisi tercih etmemiş olan "mancha" nın bir belediye otobüsündeki yolcuları rehin almasını anlatan belgesel.
ya da
sokakta hiç suçu olmayan senin benim gibi insanları kırmızı ışıkta beklerken silahla bıçakla tehdit eden, zengin olduklarına inandıkları insanları soymayı hakları olarak gören, gece polisleri kalabalıklar halinde sıkıştırıp boğazlarını kesen ve dilendikleri paralarla kokain, yapıştırıcı ve ya tiner alarak tek suçu rio'da yaşamak olan insanların gece sokağa çıkamamasına neden olan bir dolu serseriden biri olan "sandro'nun" suçsuz insanların olduğu bir otobüsü alıkoyarak suçsuz bir kadını öldürmesi ve sonra da ölmesini anlatan belgesel.
--- spoiler ---
hangisinin doğru olduğuna kim karar verecek.

(rapper134 - 9 Ekim 2008 00:33)

belgeselde adı geçen brezilya özel timleri için; (bkz: bope)

bağlantılı olarak; (bkz: tropa de elite)

(ayanux - 9 Haziran 2011 13:29)

bus # 174. rio de janeiro'da gunlerce konusulan "174 numarali otobusun kacirilmasi" vukuatini belgeleyen jose padilha filmi. helikopterden yapilan cekimler, yoksulluk ve fuhus mekani cidade de deus'un rahatsiz edici goruntuleri, yolcularla megafon kullanilarak yapilan kisa roportajlar, roportajlari bolen silah sesleri, tinerci sandro'nun neden otobus kacirdigini arastiran sosyologlarin sacmasapan konusmalari, panik, silah sesleri.. pixote, who killed pixote ve cidade de deus kadar -nasil denir- afallatici.

(blixa - 21 Nisan 2003 01:15)

çok iyi hazırlanmış ve aldığı ödülleri hakeden bir belgesel.

olayın toplumsal zemini ve zanlının neden bu hale geldiği ince ince işlenmiş. sözkonusu otobüs kaçırılma olayı çok çeşitli açılardan kamera kaydına alındığı ve anladığımız kadarıyla zamanında televizyonlardan canlı yayınlandığı için anlatım zengin görsel detaya sahip. kurgu zaten mükemmel. olay ise gerçekten tüm yönleriyle fevkalade trajik.

ayrıca brezilya özel tim polisinin de 30cm mesafeden zanlıyı değil de rehineyi vurması an an görülmekte.

(kal ho naa ho - 1 Mart 2012 12:34)

sandro'nun hayatında ve tabi ke de dönemin brezilya toplumunda ters giden şeylere, ihmal kültürüne, adaletsizliğe ve eşitsizliğe güçlü eleştiriler barındıran belgesel. cidade de deusla aynı senede yayınlanan bu belgesel, verdiği mesaj itibariyle cidade de deus'a benzese de ondan önemli bir farkı var: burda mermiler, cesetler, kan ve gözyaşları gerçek!
sandro'nun davranışını kesinlikle desteklememekle beraber, yönetmen seyirciyi onunla empati kurmaya davet ediyor. bu trajik olayın meydana gelmesinde katkıda bulunan, ırk ve sınıf ayrımı, fırsat eşitsizliği, polis yolsuzluğu ve beceriksizliği, medyanın sansasyonel yaklaşımı vs. gibi bilumum faktöre değiniyor film boyunca, ve film adım adım beklenilen sona yaklaşıyor. tabi tüm bu olayların onlarca kameranın önünde ceryan etmesi ve canlı yayınlanması yönetmene uygun görüntüleri bulup bir araya getirmek için iyi bir fırsat veriyor.
sonlara doğru sandro'nun kameralara bakıp 'bu olanlar bir aksiyon filmi değil, gerçek hayat' dediğini görüyoruz, işin trajikomik kısmı ise tüm bu olanların sonradan film olması ama sandro'nun bunu izleyecek kadar yaşayamaması.
o dönemde cidade de deus, brezilya'da böylesine bir toplumsal yaranın varlığını dünyaya gösterdi, onibus 174 ise bu yarayı deşip buz dağının görünmeyen kısmını biraz da olsa uluslararası seyirciye gösterdiği için son derece başarılı bir belgesel kanımca. izleyin, izlettirin efendim!

(pilushkin - 21 Mayıs 2015 23:00)

dunya'da rus ozel timleri'nden daha da beter ve beceriksiz timlerin brezilya'da oldugunu bize kanitlayan belgesel film.. normalde basit bir rehin alma olayini, zanlinin bu i$e kalki$ana kadar kucuklugunden beri neler ya$adigini ve bugune hangi psikoloji ile geldigini de aktarmasi nedeniyle iki saatlik bir surecte bol roportajlarla bezeli bir $ekilde anlatiyor josé padilha.. ozellikle son yarim saati tam bir psikolojik gerilim, ustelik aktorler ve rol yok, birebir gercek hayat.. evet, brezilya toplumsal hayatinin zorluklarini oyle ya da boyle biliyoruz, fakat polis te$kilatini boylesine gozler onune seren bir yapima da ben $ahsen rastgelmemi$tim.. koca brezilya polisinin (hem de ba$kentte gorev yapanlar) birbirleri ile haberle$meleri icin telsizleri bile yok, el kol i$aretleri ile haberle$iyorlar.. etrafta bir cok sniper var ve rehin alma olayinin ilk saatlerinde sandro kolunun ve kafasinin tamamini otobus camindan di$ari cikarmasina ragmen ate$ edilmiyor (gerci belgeselin sonunda ya$ananlari gordukten sonra iyi ki ate$ etmemi$ler diyorum).. insan hayatinin ne kadar ucuz oldugunu gosteren bu etkileyici yapimin 2002 ve 2003'te aday oldugu tum film festivallerindeki odulleri almasi da ayri bir ba$arisidir.. sonu itibariyle metin goktepe'yi akillara getiriyor..

(huger - 17 Ekim 2004 10:41)

(bkz: sokak cocuklari)
(bkz: mendil satan cocuklar)

(bosch kalfa - 22 Temmuz 2005 13:22)