yorucu film.
çok yorucu film.
görüntülerin tekrarından, hızından, zaman algımızla oynamasından değil.
ne kadar büyük bir şeyin ne kadar minik bir parçası olduğumuzu, adeta döve döve kabul ettirmesinden...

(kaktus - 2 Şubat 2007 22:42)

yuksek kalibrede bir surmenaj macerasi.
uygarlik, teknoloji ve hayat kavramlari uzerine i$ildayan bir manifesto.
gelecek ku$aklara miras birakilmasi gereken bir $olen, san'at eseri.

qatsi trilogy'nin babasi olan yonetmen godfrey reggio'nun bu ilk film icin tam 7 yil ugra$mi$ olmasi donemin imkansizliklarinin ve olasi hudutlarin bile ne derece zorlandiginin ustun bir kaniti. eser, zamaninin otesinde duran bircok teknik ayrintiyi iceriyor. time lapse recording deyu isimlendirilen usulun, sadece memleketimin ulvi televizyon programciklarinin jeneriklerinde gorunen cicek acma, bocek konma sahnelerinden cok daha carpici olarak kullanabilecegi gercegi goze sokuluyor. hatta bu teknik kullanilmasaydi film anlatmak istedigini tam olarak anlatamazdi bile denilebilir.

oyle yerlerde, oyle cekimler yapilmi$ ki insanin bu estetizasyona inanasi gelmiyor. goruntuler gozlerin onunden akip giderken beyinde hissedilen uyu$ma ve avuc iclerine kadar yansiyan karincalanma hissiyati, filmin psikoaktif etkilenimlerini delicesine vurguluyor. vizyonlar akiyor, akiyor ve akiyor... zihin kendini sorguluyor. etrafini sorguluyor. filmde, sorgulama durtusu uyandirmayan, amiyane tabirle ekrana "mal mal" baktiran tek bir sahne bile bulunmuyor. her bir kare du$unmeye ve muhakeme geli$tirmeye sevkettigi icin evet, izleyen gercekten de yoruluyor.

gelelim filmin neredeyse diger "yari"si sayilabilecek olan ogeye; ses. philip glass burada kendini bile a$mi$. onceden muzigin endustriyel kismina, ticari yonune ve dahi "soundtrack" gibi tehlikeli i$lere bula$mami$ olan glass, yonetmen reggio'nun teklifini reddetmi$ oncelikle... fakat bu projenin bamba$ka bir$eye donu$ecegini anladiginda i$i kabul etmi$. filmin tamamina nak$ettigi ana bir tema mevcut. ve bu cumleler uzerine kurguladigi enfes kompozisyonlar her bir sahneyle kol kola girmi$, saatler surecek bir ofori hali vadediyor. goz ve kulaklarin ugradigi bu muazzam saldiri, bu $olen noronlari peri$an ediyor. bu yuzyilin ve hatta binyilin kamillerinin felsefesi ve ya$am tarzi olacagina inandigim minimalizmi tami tamina 25 sene once i$itsel bicemde ete kemige buruyen ve de bunu kusursuza yakin olarak gercekle$tiren bu buyuk adamin onunde saygiyla egilmekten ba$ka bir$ey gelmiyor elden.

son soz ise dillerinde, kulturlerinde ve ya$ayi$ tarzlarinda "zaman" kavramina dair hicbir olcut, yapi, tense vs. bulundurmayan hopi'lere birakilmi$;

"if we dig precious things from the land, we will invite disaster.

near the day of purification, there will be cobwebs spun back and forth in the sky.

a container of ashes might one day be thrown from the sky, which could burn the land and boil the oceans..."

(magick - 26 Eylül 2007 10:51)

powaqqatsi gibi belli bir konusu olmayan, hizli yada yavas cekilmis goruntulerden olusan bir filmdir buda. fakat bundaki goruntuler powaqqatsi gibi az gelismis ulkeler degildir. dogadan ve teknolojik yapilardan,makinelerden vesaireden yer yer hizli, yer yer yavas cekimler aktarilmistir. ozellikle filmin baslarinda kalin bir ses tonunun surekli "koyaanisqatsi" demesi ve bulutlarin ustunden bulutlarin cekildigi bolumun hizli cekim olmasi dolayisiyla insana dalgali bir denizi cagristirmasi en akilda kalici bolumleridir.

(yunus - 21 Mayıs 2002 00:33)

çok geç tanıştığım bir yapım. üzerimde çok değişik duygular uyandırdığını söyleyebilirim. bunlardan belki de en önemlisi, giderek bireyselleşen yaşamda çok ama çok daha büyük bir şeyin parçası olduğumuz hissi.

müzikler ise başka bir olay. filmin doğası gereği çok büyük önem taşıyorlar ve hipnotik bir etkileri olduğunu söylemek yanlış olmaz heralde...

(thesharkisworking - 25 Mart 2008 23:01)

yönetmenliğini godfrey reggio'nun yaptığı, müziğini philip glass'ın yaptığı 1982 yapımı belgesel nitelikteki filmin ve filmin soundtrack'ını içeren albümün adı. film hiç bir sözlü anlatım ya da yazı içermez, tamamen birbiri ardına dizilmiş görüntülerden oluşur.

albümdeki parçalar:
1. koyaanisqatsi 03:28
2. organic 07:43
3. cloudscape 04:34
4. resource 06:39
5. vessels 08:05
6. pruit igoe 07:53
7. the grid 21:23
8. prophecies 13:36

not: cloudscape buradan dinlenebilir ==>
http://youtu.be/v-7i0tsp-cg

(poor misguided fool - 21 Kasım 2002 09:53)

doğadan seçilmiş görüntülerle başlayan film, kumsalda güneşlenen insanlarla birlikte batı medeniyetinin topraklarına adım atar. glass'ın hpnotize edici minimalizmi eşliğinde yolların, binaların, bekleme salonlarının trafiğini izlemeye başlarız. ve görüntüler neredeyse hissedilmeyen bir ivmeyle hızlanmaya başlar. hızlı görüntüler, kalabalık, koşturmaca ve sık sık araya giren bilgisayar oyunları ve makineler. nihayet patlamaya eşlik eden ise bir uzay mekiğinden kopan ve dönerek ağır çekimde düşen, yanmakta olan parçadır. giderek hızını artıran ve en sonunda her bireyini sıradan bir sistem sinyaline çeviren uygarlıktan eşsiz hareketli fotoğraflar...

(enis zenci - 14 Eylül 2003 01:22)

hopi dilinde cilgin hayat, dagilan hayat, dengesiz hayat..

(ssg - 20 Mart 2001 22:49)

http://www.koyaanisqatsi.org/…lms/koyaanisqatsi.las

(mika - 21 Mart 2001 01:00)

1983 yapımı ve qatsi üçlemesinin ilk filmi. uzun metrajlıdır ve anlatıcısı yoktur. daha sonra baraka gibi dokümanterlerde de kullanılan , çarpıcı görüntülerin ustaca montajlanmasıyla filmin oluşturulması yöntemi ilk kez bu filmde uygulanmıştır.

(sunchaser - 23 Ekim 2003 00:34)

(bkz: philip glass)

(kereste - 1 Temmuz 2001 21:31)

türkiye'den anarşist bir fanzin:

http://www.anarsi.org/kfanzin/

(mago de oz - 17 Ocak 2005 13:28)

time lapse recording teknigi ile çekilmis hipnoz filmi. bi süre sonra kendini hayal mi gerçek mi ayirt edemedigin bir ortama isinlayan cümbüs.

(femme fatale - 26 Nisan 2005 00:17)

(bkz: qatsi trilogy)

(femme fatale - 11 Haziran 2005 00:20)

povakatsi'nin muzikleri ne kadar olmadiysa, delta airlines ucus oncesi muzigi kivamindaysa, bununkisi o kadar olmustur. 80 lerin endustrilesen toplum hezeyanlari ve bicimine en guzel uyum saglayan muziklerden birisidir philip glass'in besteledigi soundtrack. lakin philip glas abiye luzum kalmadan ortalama bir sequencer'da arpeggiator opsiyonuyla da bu filmin muziklerinin kabasini cikarmak mumkun. onu da soylemeden gecmemeli.

(otisabi - 11 Haziran 2005 00:56)

muhtesem bi soundtrack. calinmaya baslanir. ses acilir. komsular eve beklenir.

(rocco - 11 Ekim 2005 19:27)

(bkz: godfrey reggio) yönetmen
(bkz: philip glass) müzik
(bkz: ron fricke) görüntü yönetmeni, montaj
(bkz: francis ford coppola) prodüktör

(bkz: powaqqatsi)
(bkz: naqoyqatsi)

(uzuntu - 30 Ocak 2006 14:07)

koyaaniquatsi epey çarpıcı bi belgesel , o kadar çarpıcı ki şu gecenin kör saatinde uyumadan, uyuklamadan pür dikkat izleyebildim, düşündüm , düşündüm, bağlantılar kurmaya çalıştım elimden geldiği kadar ,kurdum da . belki bi 40. dakkasına kadar ne zaman bitcek bu film , cahillik edip başladık ama..." gibisinden serzenişlerde bulunabilirsiniz ama sonra öyle bi uçuşa geçirir ki sizi , bi de sinema sistemi varsa tüyleriniz diken diken olur , feleğiniz şaşar , üzülürsünüz , kızarsınız , böyle hayatın mna koim dersiniz. çoğu kurmaca filmden daha bi karamsarlığa düşürür bu film insanı , misal fight club izleyip " ah şu tüketim toplumu yok mu " diye veryansın eden adam, bu filmden sonra evini barkını bırakıp ormana kaçabilir^*.

--- spoiler ---
mağara resimleriyle başlar film , bi kaç boş arazi görürürüz, doğanın saf halini görürüz ,antenler barajlar derken bi bakmışız günümüze gelmişiz. yapılaşmanın doğurdğu vahim sonuçları görürüz, çarpık kentleşme vs, ardından insanlar girer kadraja , ne kadar otomatik yaşadığımızı vurgular film , hep kontrol altında olduğumuzu vurgular , hele bi fabrika işçisi hanım teyze vardır ki çok üzmüştür beni , bi anda insan olduğu çıkıvermiştir aklımdan , yürüyen merdivenlerdeki insanlar vardır bi de hızlandırılmış çekim olduğu için insanlardan oluşan bi çarka benzer o yürüyen merdivenler , hemen ardından da trafiği gösterir o da elektrik kablolarına benzer, sanki bi makinanın içindeki minik parçalarmışız hissi uyanır aniden , anarşistliğin azar gene kaçıp gidesin gelir . philip glass ın da kontrolündeyizdir bu arada , o bizi istediği duyguya sokar müzikleriyle . insan ve doğa ikiliği bu filmden daha iyi vurgulanmamıştır şu ana kadar. ha bi de arada matrixvari duygular da uyanır insan da iyice kaptırırsa kendini .ooff of.
--- spoiler ---
filmin ismi koyaanisquatsi "kayyaaniszatsi " diye okunur , giriş ve çıkış parçalarında devamlı arkadan telaffuzunu duyarız zaten.

(ditriell - 14 Mart 2006 06:04)

yonetmeni godfrey reggio nun 'biz teknoloji ile birlikte degil, teknolojinin icinde yasiyoruz ve buyuk resmi de hic gormuyoruz. bu film biraz o buyuk resme bakma denemesiydi' dedigi^* film. sicmisiz bence. filmle de pekisti bu dusuncem. sicmisiz da anlamadigim sey o degil benim. benim anlamadigim sey su: madem sictik, niye hala sictigimiz bokun uzerinde oturmakta israr ediyoruz? niye sifonu cekmiyoruz?

(fitfit - 22 Nisan 2006 05:24)

"müthiş! büyüleyici! ses ve görüntünün çarpıcı bir senfonisi. bir sanat eseri!"

- los angles times

edit: vay amına koyim. az bile demişler...

(yersen - 8 Mayıs 2006 16:10)

bittiginde once bir afalladim sonra dusunceler ustuste gelmeye basladi. bu goruntuleri izlememi saglayan teknolojinin bir anda nekadar tiksindirici oldugunu dusunmeye basladim. ama yapacak birsey yok tekrar tekrar izlenecek bu goruntuler yeniden yasanilan hayattan insanliktan nefret edilecek. aradan birkac saat gececek ve tekrar bilgisayar, internet, entry, .... eski hayata donulecek yani sifonu cekecek olan birini bulmak sart yoksa biz bokun kokusuna coktan alistik

(tembel insan - 24 Temmuz 2006 16:57)