1989 yılında microillusions tarafından piyasaya çıkarılan shoot'em up oyunu.

(freezetimes - 1 Temmuz 2015 20:38)

2018'in erken dönemlerinde çıkacak olan 18. judas priest albümü. resmi tw sayfasından müjdelenmiştir. oranın yalancısıyım ben. tabi eskisi gibi önce peygamber gönder sonra ona vahiy gönder o yazsın etsin durumu falan yok. direkt en üst makamdan geldi bu bilgi.

eşit: 13 mart'ta amerika turu başlıyormuş. en geç şubatın ortasında çıkacak olan albüm diye ekstra bir tanım girelim o zaman.

(kelimelerle oynayan adam - 23 Ekim 2017 17:23)

tracklist'i aşağıdaki gibi olan albüm.

01. "firepower"
02. "lightning strike"
03. "evil never dies"
04. "never the heroes"
05. "necromancer"
06. "children of the sun"
07. "guardians"
08. "rising from ruins"
09. "flame thrower"
10. "spectre"
11. "traitors gate"
12. "no surrender"
13. "lone wolf"
14. "sea of red"

(kelimelerle oynayan adam - 5 Ocak 2018 18:23)

painkiller'dan bu yana yayınlanmış en iyi judas priest albümü olmuş. 2 tane eh dediğim şarkı dışında hepsi favorim oldu, heavy metal nasıl yapılır sorusuna mükemmel bir cevap niteliğinde şarkılar. insan bir albüme aşık olur mu? oldum sözlük.
apple music
spotify

(orderindisorder - 9 Mart 2018 00:30)

redeemer of souls dinlerken "artık bu grup doyuma ulaştı, herhalde judas'ın sonbaharını dinliyoruz" diye düşünmüştüm. firepower albümünün de klasik judas şarkılarıyla dolacağını düşünüyordum fakat never the heroes single'ını dinleyince bu albümde bir şeyler olacakmış hissiyatı yaşadım.

işte kod yazmaya başlamadna önce bu albümün spotify'a düştüğünü görüp albümü açıp keyifle işimi yapayım dedim ama istinasız her şarkıda "offf ne yapmışlar bunlar ya" tepkisi oluştu. özellikle rob halford'un bu tanrısal sesini duymak vücudumun her bir hücresini titretti adeta. daha sonra rising from ruins'de bitince albümü kapatmak durumunda kaldım çünkü tek bir satır kod yazdırtmadılar bana adam akıllı.

dünden bu yana dinleyip duruyorum ve angel of retribution'dan sonra ve kimilerince haklı olarak painkiller'dan sonraki en iyi jp albümü olduğu şüphesiz. lone wolf dışında her şarkıyı felaket seviyorum belki lone wolf'u da zamanla severim. neyse velhasıl gerçekten uzun zaman sonra bu yaşta böyle bir albüm çıkarmaları müthiş iş. bilmiyorum sesimi kim duyar ama metal tanrılarını son bir kez canlı kanlı görmeden dünyadan göçüp gidersem lanetlenmiş hissedeceğim kendimi.

(forsaken12 - 10 Mart 2018 18:46)

aracla kaza yapmama sebebiyet verebilecek bir baska judas priest eseri, ya da daha dogru ifadeyle; saheseri.

(meccaz - 10 Mart 2018 19:02)

çıkalı 3 gün oluyor, günde ortalama bir 5 kere dinliyorum albümü sanırım. bence son 18 yılda çıkmış en iyi heavy metal albümü, akıp gidiyor, thrash metal ve power metal denilebilecek şarkılar var keza, yenilikçi ama bir o kadar da judas priest bir albüm.
herhangi bir grup bu albümle müzik dünyasına girse ciddi başarı elde eder ve çok ses getirirdi, albümü judas priest yapınca, e koskoca judas priest yapsınlar bir zahmet diyoruz. 3 günde karar vermek çok sağlıklı olmasa da, benim 5 en iyi judas priest albümü listemde 3. sırada yerini aldı albüm. belki de judas priest ve halford'a olan aşkım taraflı yaklaşmama sebep oluyordur, kim bilir?

(orderindisorder - 11 Mart 2018 12:52)

(bkz: heavy metal ölmüştü demediniz mi lan)

ölmemiş be amına koyayım. yanıyor!!

(orgazm sigarasi - 15 Mart 2018 21:09)

bu başlık altındaki bütün övgüleri hak eden judas albümü. herkes her şeyi söyledi zaten, dinliyor dinliyor doymuyoruz bundan güzel şey mi var?

(matilda mother - 6 Haziran 2018 08:46)

dinlemelere doyulmayan judas priest albümü.

bu seneki yıldızım kalmah'tan palo idi bu albüme kadar. daha da üstüne çıkılamaz diye düşünüyordum. bu düşüncemin nedeni de son dönemde albüm çıkartan eski grupların^* sürekli vasat albümler yapmalarıydı. hangi albümde ''babalar dönüyor.'' diye heyecanlandıysam hepsinde afedersiniz babayı aldım. bu yüzden insan ister istemez vasat albümlere bile çok iyi gözüyle bakıyor. ha palo da çok iyi ama öncekilerin üstüne konulmuş bir şey var mı? yok.

işte bu döngüyü judas priest bozmuş. eski albümlerini taklit etmeden, nostalji yapacağız diye aynı şarkıları koymadan, post-x, post-y garabetlerine bulaşmadan eski albümlerinde ne çalıyorlarsa onların üstüne eklemeler yapıp, sade, aynı zamanda özgün, mükemmel bir iş çıkartmışlar ortaya.

albümde boş şarkı yok. beğenmediğim bir şarkı var o da albüme ismini veren firepower. ancak hem albüme ismini vermiş, hem açılış şarkısı olmuş hem de çoğu insanın favorisi olmuş bu şarkıda demek ki bilmediğim bir şey var diyorum. bu şarkı dışında^* her şarkıda mükemmel riffler, mükemmel vokaller, ve mükemmeliğin ötesinde muhteşem davullar var. bana göre albümü efsane yapan da bu davullar.

sözlere ise tam göz atamadım ancak gazlayıcı ve fantastik sözler ağırlıklı anladığım kadarıyla.

sözün özü ''köklerine dönmüşler.'' denilerek haksızlık edilen aslında hiç köklerinden uzaklaşmamış metal gods'un; bu seneye damgasını vurmuş, şimdiye kadar yirmi kere kendini dinlettirse de sıkmayan, bir yirmi kez dinlense dahi sıkmayacak olan saf, gerçek heavy metal albümüdür.

(sansari - 14 Haziran 2018 03:19)