önce nihat behram’a selamımızı sunalım. belki de geride bıraktığımız çocuğa bir özlem bu. aslında ne yaparsak yapalım ondan kopamıyoruz… onun sevdiklerini unutamıyoruz. ayrı bir yere koyuyoruz. farklı bir değer biçiyoruz. işte başlıktaki cümle bu durumu anlatıyor. bu filmler hep güzel kalacak gözümde. çünkü bu filmlerin çocukluğum gibi bir anlamı var. bu filmler o çocuğun filmleriydi. hep öyle kalacaklar.

tosun paşa: ilk izlediğim kemal sunal filmidir. trt ilk verdiğinde resmen gülmekten mahvolmuştum. o zamana kadar ismen bir cüneyt arkın’ı biliyordum. kemal sunal ikinci olmuştu. bu film önemli çünkü başka hiçbir filmde bu kadar gülmedim.

lord of the flies / sineklerin tanrısı: ne kitabı, ne ilk çevrimi. hiçbiri bu kadar etkileyemedi beni. show tv ilk kurulduğu zamanda yayınlamıştı. benim nazarımda başyapıttır bu film. ne zaman izlesem derin tahlillere dalarım. hem piggy’e yapılandan sonra “yapmayın n’olur?!” deyişimi nasıl unutabilirim?

rambo first blood part 2 / ilk kan 2: işte adrenalin üreteci. şahsen aksiyon sever bir insan olarak bu filmin yeri bende ayrıdır. zira aksiyon filmlerindeki pek çok atraksiyonu ilk defa bu filmde görmüştüm. rambo çok kan akıtmıştı. çok da yaratıcıydı. tavuk kesip, kanını yanıcı madde olarak kullanmak. sudan, çamurdan çıkıp milleti haklamak. bombalı ok(ne bileyim ismi ne..) atmak. envai çeşit silah. of of of… ağzım açık izlemiştim. hakikaten de şimdi bile heyecanlandım.

the running man / koşan adam: aksiyonun bir başka ayağı ve benim favori aksiyon adamım arnold. ilk star vermişti galiba. aman yarabbi bu ne teknik bir filmdi. sarı taytlı arnold’a yanlış yapılmıştı. arnold da “i’ll be back” demişti. sözünde de durmuştu. bölüm atlamalıydı üstelik. dynamo’yu nebçim de elektrik çarpmıştı? nasıl da kalemi sapladı salak avukata? kadın neresine saklamış ki kaseti? işte bu yorumlar, aksiyon, eğlence, apışıp kaldığımız efektler… bu filmi benim için unutulmaz yapan detaylar.

the fly / sinek: bu da show tv’nin ilk kurulduğu yıllarda aldığı gazın bizlere armağanıdır. tabii bilmiyoruz david cronenberg falan. bu filmin benim açımdan önemi, anamgilin izlememe izin vermemesi üzerine herkes yattıktan sonra gizlice izlemiş olmamdır. kişisel tarihimde ebeveyne ilk başkaldırıyı simgeler(hmm.. çok salakça lan).

fright night: bu filmi izledikten sonra yatakta cenin pozisyonunda yatıp, gözlerimi kırpmadan güneşin doğmasını beklemiştim. kimse demesin bana “olm o korku-komediydi”. korkudan altıma bile sıçamamıştım yeminle.

daha neler vardır da neyse… batman’den söz etmeye gerek yok herhalde. sözlükte ne kadar 80 sonu 90 başı çocuğu varsa bahsetmiştir zaten.

(yerli mal - 12 Mart 2010 23:25)