costa-gavras filmi.

bu kadar çok darbe/faili meçhul cinayet yaşamış bir ülkeden missing gibi, z gibi, solanas'ın sur'u gibi bir film çıkmaması ile cuntanın/faillerin yargılan(a)maması arasında bir bağlantı var mıdır sizce?

filmin can alıcı mesajı:

--- spoiler ---
baba, şili amerikan büyükelçiliğinde sorumluları dava edeceğini, hala suçluların hapse tıkıldığı bir ülkenin vatandaşı olduğundan gurur duyduğunu söyler. gelgelelim, filmin sonunda (bizim de buralarda pek sık duyduğumuz) devlet sırrı bahanesiyle kissinger'ın da içinde bulunduğu davalılar beraat eder.
--- spoiler ---

11 eylül 1973 şili askeri darbesinin gerçekleştiği, 16 ekim 1973 ise henry kissinger'ın nobel barış ödülü aldığı gündür. kissinger ödül törenine yoğun iş trafiği nedeniyle katılmaz. ödülü yerine bir başkası alacaktır.

bu dünyada anladığımız şudur: suç akılalmaz şekilde relatiftir.

bonus: 11'09''01 / ken loach (http://www.youtube.com/watch?v=cbc5f2z6pmi)

(asdf hjkl - 27 Kasım 2008 17:08)

cunta yönetimiyle içli dışlı olmuş, onu bağrına basmış, hayatında yer vermiş, demokrasisine dahil etmiş yurdum insanının izlemesi gereken bi film. (yoksa izlememesi mi?)
costa gavras, mübarek bi adamsın. keşke latin amerika'lara kadar uzanmışsın madem, şu garip komşuna da bi çevirseydin vizörünü. sonra hepimiz seni türk düşmanı ilan etseydik. medyamız çalkalansaydı, zülfü livaneli theodorakis'e telefon açsaydı, beraber açıkhava'da saz çalsalardı. tarih tekerrür etseydi. başka da bi halt olmasaydı.

- nobody in this regime is my friend any longer...

ha bu mu? filmden bir replik sadece.

(magdalena - 25 Şubat 2009 17:36)

evanescene imzalı ancak albümde^* yer almayan oldukça güzel bir şarkı...

please, please forgive me,
but i won't be home again.
maybe someday you'll have woke up,
and, barely conscious, you'll say to no one:
"isn't something missing?"

you won't cry for my absence, i know -
you forgot me long ago.
am i that unimportant...?
am i so insignificant...?
isn't something missing?
isn't someone missing me?

even though i'd be sacrificed,
you won't try for me, not now.
though i'd die to know you love me,
i'm all alone.
isn't someone missing me?

please, please forgive me,
but i won't be home again.
i know what you do to yourself,
shudder deep and cry out:
"isn't something missing?
isn't someone missing me?"

and if i bleed, i'll bleed,
knowing you don't care.
and if i sleep just to dream of you
and wake without you there,
isn't something missing?
isn't something...

(bkz: sözlük the lyrics base)

(purple is bliss - 5 Ağustos 2003 22:20)

i step off the train
i'm walking down your street again and past your door
but you don't live there any more
it's years since you've been there
but now you've disappeared somewhere like outer space
you've found some better place
and i miss you like the deserts miss the rain
could you be dead?
you always were two steps ahead of everyone
we'd walk behind while you would run
i look up at your house
and i can almost hear you shout down to me
where i always used to be
and i miss you like the deserts miss the rain
back on the train
i ask why did i come again?
can i confess i've been hanging around your old address?
the years have proved to offer nothing since you moved
you're long gone
but i can't move on
and i miss you like the deserts miss the rain
i step off the train
i'm walking down your street again and past your door
but you don't live there any more
it's years since you've been there
but now you've disappeard somewhere like outer space
you've found some better place
and i miss you like the deserts miss the rain

(bloodymary - 20 Mayıs 2001 21:12)

everything but the girl'in inanılmaz eseri
kilometre taşı diyebileceğimiz şarkılardan biri.
yıllar geçsede eskimeyecek şarkı.

(remedy - 24 Mayıs 2001 00:58)

evanescence imzalı olanı her günü boş ve anlamsız geçirmekte olan biri için son derece tehlikeli olan şarkı.
"kimse beni özlemiyor mu, kimse beni hatırlamıyor mu?" nidaları arasında dinlenilir durulur.
türkçesi de şöyledir:

missing

lütfen, lütfen beni affet,
ama bir daha dönmeyeceğim.
belki bir gün uyanmak zorunda kalırsan
o gün kesinlikle kimseye:
"birşeyler eksik değil mi?" diye sorma.

yokluğuma ağlamayacaksın, biliyorum
beni zaten çok önceden unutmuştun
ben bu kadar önemsiz miyim....?
ben bu kadar değersiz miyim....?
birşeyler eksik değil mi?
birileri beni özlemiyor mu???

yine de senin için fedakarlık edebilirim
sen benim için denemezsin bile, biliyorum.
oysa ben, sevdiğini bilebilmek için ölebilirdim bile!
çünkü hep yapayalnızdım.
birileri beni özlemiyor mu?

lütfen, lütfen beni affet,
ama bir daha dönmeyeceğim.
kendine ne yaptığını biliyorum,
titreyip hıçkırarak ağladın:
"birşeyler eksik değil mi?
birileri beni özlemiyor mu" diye

--chorus

eğer ağlasam, kanasam,
farkına varmayacaksın bile.
sadece rüyamda seni görebilmek için uyusam;
sensiz bir şekilde tekrar uyanacağım,
birşeyler eksik değil mi?
birileri beni özlemiyor mu...?

(utq - 23 Temmuz 2004 23:09)

darbenin akabinde, bir sahnede tanklar ve background'da kırmızı renkli marlboro reklamı görünür. mizansendeki renklerin hepsi net biçimde koyu ve sadedir, ama kırmızı göze çarpacak denli belirgindir.

nitekim amerikan büyükelçisi, orada (finalde şili, santiago bölgesi olduğunu anlarız) bulunmalarının nedeni olarak "amerikan çıkarlarını ve hayat tarzını koruma"yı gösterir. kimsenin dönüp kaldırmadığı cesetler, morglarda gömülmeyi bekleyen binlerce ceset, stadyumlarda tutuklu olarak bekleyenler, yaralı kaynayan hastaneler, ülkesine dönemeyen vatandaşlar... hemen herkes bir şekilde zarar gördüğü halde, kırmızı marlboro reklamına hiçbir şey olmamıştır.

kazanan kapitalizm olmuştur.

12 eylül darbesi ile yan yana düşündüğümüzde, çok kolay biçimde paralellikler kurabiliriz. nitekim costa-gavras'ın bu filmi, 1982'de, şerif gören'in yol filmiyle cannes'da altın palmiye'yi paylaşmıştır.

(hanging rock - 1 Mayıs 2016 22:52)

ilk kez launchcastde duydugumda sarkı bitene kadar internet cafede hareketsiz, etrafımda olan bitene tepki vermeden dinledigim ve bu sayede beni, insanların ''naapıyo ki bu acaba?'' bakıslarına maruz bırakan evanescence sarkısı.
(bkz: tapmak)

(rvnmakaay - 2 Aralık 2004 16:19)

1982 yılında cannes film festivalinde altın palmiye ödülüne yılmaz güneyin yol filmiyle birlikte ortak olan costa gavras filmi.

(verde - 27 Aralık 2004 15:11)

her zaman her yerde her şartta dinlenebilecek yegane şarkılardan bir tanesi. özellikle yolda yururken dinleniyorsa ki en zevklisi budur, adımlar hızlanır, insan etrafa başka bakmaya başlar.

(everythingbutthegirl - 6 Aralık 2001 03:53)