bir diğer alexander kluge filmi, 1973 tarihli.

filmin konusu, alexandra kluge'nin (yönetmenin kız kardeşi) canlandırdığı roswitha'nın "emansipasyonu"dur. roswitha iki çocuklu bir ev kadınıdır. kocası üniversitede stajyerlik yaparken roswitha veteriner kisvesi altında illegal bir şekilde kürtajcılık yapmaktadır. "kendi çocuklarını beslemek için başkalarının çocuklarını alır".

roswitha kocası tarafından kötü muamele görmektedir, ne yapsa yaranamamaktadır. kürtaj muayenehanesi bir şekilde kapatıldıktan sonra kocası çalışmaya başlar, roswitha kendine kalan boş zamanı "emansipasyonu" için kullanır. politikayla ilgilenir, sınıf ayrımlarının ve işçi savaşımının ayırdına varır. kocasının çalıştığı fabrikanın kapatılıp portekiz'e taşınacağını öğrenince bunu grevler yoluyla engellemek için işçileri organize etmeye çalışır.

film zamanında feministler tarafından, roswitha'nın politik emansipasyonunun kocası vasıtasıyla gerçekleşmesi yüzünden ağır bir biçimde eleştirilmiştir.

ben izledikten sonra dönemin yoğun politize havasında böyle saçmasapan bir eleştiriye şaşırmadım. filmin konusu tam tersine roswitha'nın uyguladığı hatalı stratejidir. roswitha kendi hayatında direk gözünün önündeki yanlışları görmek yerine dikkatini işçi mücadelesiyle dağıtmaktadır. işçi mücadelesinin yıllar içinde edindiği folklöre kendini kaptırarak bir nevi "kaçış" yaşamaktadır. brecht şarkıları dinleyip gece vakti fabrikaya gizlice girip "maceralar" yaşamaktadır. çok karmaşık ve uzun bir tarihe sahip bir evrene yabancı olarak girip, bu evreni alabildiğine basite indirgeyerek kendince bir tecrübe yaşamaktadır. ama dönüp kocasına karşı yaşamındaki kölelik statüsüne bakmayı becerememektedir. filmin ismi bu açıdan anlamlıdır: "bir kölenin part time işi".

birçok açıdan benim izlediklerim arasında en "direkt", "dolaysız" alexander kluge filmidir. bu açıdan o dönemin politikayla, kadın haklarıyla, sol siyasetle ve öğrenci hareketiyle alakalı binbir tartışması içerisinde bir tepki olduğunu düşündürtüyor, üzerinde çok düşünülmüş bir refleksiyondan ziyade, hızla verilmiş bir cevap sanki. bu açıdan kluge'nin fassbinder'e benzediğini düşünebiliriz.

ha bu arada fassbinder de bir röportajında kendine göre alexander kluge'nin en önemli alman yönetmeni olduğunu söylemiştir. katılıyorum bi nevi.

(caponsever - 6 Aralık 2007 18:18)

türkçeye "bir cariyenin aylaklığı" olarak çevrilebilir.

(pepela - 6 Aralık 2007 18:28)