geri planda kaldigini gordugum, yeterince ilgi gormedigi icin uzuldugum bir film.
izledigim andan itibaren acayip bir sempatiyle baglandigim, surekli yeniden izlemek istedigim filmlerden birisi haline gelivermistir. liv tyler siritmiyor mu? siritiyor evet. hatta keske liv'in yerine, pek taninmamis kendi halinde sevimli bir kizcagiz oynasaymis o rolu. eminim daha fazla sevilecekti. bu filmde hem hayatin icinden^* sahneler izleyip "ah be abi" diyorum hem de gercek hayatta olmayacak seyler oldugu zaman yuzumdeki gulumsemeyi daha cok yayiyorum. evet kimse mutlu degil aslinda, hem bu kadar dibe cokmusken asla liv tyler gelip elimizden tutmaz. benim de tutan olmadi. ama film be abi bu. hem de mis gibi bir film.

(thewicked - 20 Eylül 2006 00:42)

genellikle kaybeden karakterleri oynamayi seven buscemi'nin boyle bir film cekmesi, adamin kaybetmeye olan sempatisini anlamaya calismaya sevk ediyor insani. yine de yonetmen mi oyuncu mu olsun denilirse, 'baba, birisi ceker ya, sen iyisi mi oyna' diyesi geliyor insanin.

(mebus - 11 Nisan 2005 04:40)

trailer'ı:
http://dreamentertainment.net/….php?id=333_0_15_0_c

(kokomichu - 26 Ağustos 2005 21:14)

komedi unsuru on planda olan bir filmdi de bunu bir tek ben mi kavrayamadim, tum salonu kahkahalara bogan sahnelerde sessiz gozyaslarimi saklamaya calistim diye sonrasinda kendimi sorguladigim steve buscemi filmi^*

(sleepflower - 31 Ekim 2005 14:34)

her ne kadar amerikan bagimsiz sinemasi bunyesine ait bir film olsada,"guzel kiz,depresif cocuk" klisesinden kurtulamayarak biz izleyicilere 100. kez ayni mevzuyu inandiriciliktan uzak ancak gulumsetmeye yakin bir sekilde islemis filmdir.
gercek hayatta,antidepresanlar in liv tyler getirmeyecegini bilmeyenlere...

(mascara - 25 Kasım 2005 23:19)

dünyada hickimsenin mutlu olmadigi hissiyatindan yola cikilarak, en büyük mutluluk elindekiyle yetinmektir dersi veren film. steve buscemi su gibi akan bir film yapmi$, en ufak bir pürüz yok aki$inda. liv tyler'in cami$ haliyle bile dünya güzeli olmasi da cabasi.

(addicted to xanax - 18 Şubat 2006 12:00)

tuhaf bi adamın^* evine dönüşü ve sebep olduğu olayları konu alan bi filmdir. her ne kadar ağır bi tabir olsa da lüzumsuz bir filmdir ,herhangi bişey vermez insana, duygulandırmaz ,bi halt etmez ,biraz gülümseme için izlenicek çok daha kaliteli filmler de vardır , her olayın nası devam edeceğini tahmin edebilirsiniz filmde ,diyaloglarda pek zayıftır .liv tyler güzeldir ama o hep güzeldir .
steve buscemi nin bi diğer filmi animal factory e göre pek bi zayıf kalmıştır.

(ditriell - 19 Şubat 2006 23:51)

liv tylerın koca popolu bir kasaba kızına nasıl dönüştüğünü merak edenlerin izlemesi gereken film...

(mahpeyker - 24 Mart 2006 14:36)

ortasinif amerikalilarin hayatinin hic de oyle dusundugumuz gibi olmadigini yumusak yumusak hissettiren, amerikan bagimsizlarinin bu aralar pek sevdigi siradan insan oykusu... anne ve baba beni ayriyetten dagitti...

(kediaman - 3 Nisan 2006 15:49)

buscemi nedense cok tatli, acitici, kendine has komikligiyle iz birakacak bir film potansiyelini nazarimda seyircisine ihanet ederek, onu en zayif aninda liv tyler'la vurarak amerikan olusuna mi, yoksa hollywood'a mi hala tam karar veremedigim bir seye kurban etmistir.

oncelikle sunu soylemek istiyorum ki, casey affleck abisinden^* cok daha iyi bir aktor, bunu kesinlikle soyleyebiliriz. tum film boyunca o kaybetmis, depresif hali beni bile bogdu. new york'ta bir seylerini birakip evine donmus bir yazar jim, ama cok bir teslim olmus, fazlaca vazgecmis bir karakter. onu her boyutuyla goruyoruz ki, bence filmin en buyuk basarisi jim karakteri, oyuncu secimi ve derinligiyle. bir anlam arama gibi bir cabasi da yok jim'in, her seyi coktan geride birakmis, sonu gelse de bir nefes alsam der gibi bir hali var. tum bunlarla, sonra onun o gozukmeyen sancisiyla oyle icine giriyorsunuz ki filmin, traji-komik anlar bile guldurmez oluyor, yerine gozler doluyor sanki. ailesiyle olan iliskisi ise zaten yeterince travmatik. ozellikle annesinin gelip "sizin bu kadar mutsuz cocuklar olmaniz icin biz neyi yanlis yaptik" tarzindaki sorusuna: "i don't know mom. maybe some people shouldn't be parents." demis, hem annesini hem de beni cok kotu yaralamistir bu hevesi fena kacmis adam.

her sey yolundadir aslinda, cok can yakici diyaloglar yoktur cunku karakterin kendisi susarken bile yeterince caninizi yakar, anlami tum sessizligiyle yerine koyar. olmasi gerektigi gibidir, bizim gibidir, onun bunun gibidir. tum bu haliyle tam da anlatmaya calistigi meselenin filmidir. fakat sonra liv tyler cikar sahneye, tum o guzeligiyle, sahaneligiyle o siradan filmin icinde oyle emanet durur, oyle egreti gelirki buscemi bu filmle jim'i depresyondan cikarir mi bilemeyiz ama seyircisini intihara surukler orasi kesin^*. cunku jim gibi gercek bir karaktere ragmen liv tyler liv tyler'dir, bir karakter olamamistir, cunku o rol icin fazla guzeldir, surrealdir. ne bileyim hic degilse bir kirsten dunst'a falan verilseymis rol, belki biz de bir umutla cikardik. cunku liv tyler gibileri ancak bir sinema salonunda girer hayatiniza.. illa guzellikmidir, soz konusu bu karakteri bu oyuncu oynarsa evet odur.

(inventionofsolitude - 8 Nisan 2006 03:13)