(bkz: my father's son)

(monty - 28 Temmuz 2009 13:19)

insanların hayatlarında rol modelleri oluyor ki bu da benim açımdan babamdır.
ben ne yaptıysam babam için yaptım, babam gibi olabilmek için yırtındım... onu üzmek pahasına kimi zaman, bazen kendimi özleterek, bazen onu kızdırarak. o ne yaptıysa onu yapmaya çalıştım. benzer şeylere benzer tepkiler verdim, benzer hastalıkları kendimde gördüm bildim, benzer insanları benzer şekilde sevdim ki bu konuda bikaç istisna mevcuttur, benzer bir hayat kurmak için çabaladım.
evlat ebeveynlerinden yukarı çıkmak için çalışmalıymış hani, ben sadece babam gibi olsam nirvanama varırdım. günün birinde sırf bana kızgınlığından "güzel bir hoca değilsin" dedi diye birisi, basıp uzaklara gitmem belki bu yüzden, acaba babam gibi olamayacak mıyım korkumdan. sinir asabiyet hoş birşey değil diyen insanlara gülüp geçmem bu yüzden, afacanlıklar yaramazlıklar yapmam, kitaplarımı atlayarak okumam, üstüme başıma özen göstermemem, birkaç kişi hariç kimseyi ve hatta kendimi umursamamam, ilk ve son aşık olduğum kadın, seçtiğim meslek, hedeflediğim yaşam, görmek ve yaşamak istediklerim, beklentilerim taleplerim ve arz edişlerim hep babam gibi olma isteğimden.
bakınca buradan, çok mu yakınım babama, bir dostmuş arkadaşmış gibi mi sanki? hayır... o benden sıkılır, ben de ondan... sıkılma huyum da babamdan... tek bir insan, tek bir kitap, tek bir uğraş, tek bir radyo kanalı, tek bir yol ve tek bir saniye olmadı sıkılmadığım, her an değiştirmek tekdüzelikten sıyrılmak istedim. öyle çok ki, ondan bile sıkıldım onun benden sıkıldığı kadar; ve onu çok bir özledim hissettirmeden, onun beni özlediği kadar. onunla ve başkalarıyla olan konuşmalarım ya mizahi ve geçici kaldı, ya da hiç olmadı. bir dost olmadı ki en derin yaramı göstereyim, babam gibi yalnız kalmayı seçmişken...
onun annesinden korktuğu, sıkıldığı ve hem uzak hem yakın durmaya çalıştığı gibi yaptım anneme; haksızlık etmemeye çalışarak, en baş köşeye koyarak ama ihtiyaç dahilinde kullanarak...
en büyük kabusum, çocuk yaşta, lisedeyken yatılı okuldan haftasonu dönünce babamı ameliyattan yeni çıkmış olarak görmekti. düşündüm, dedim ki ıskalıyorsun taklit edeceğin modeli, seç artık, ya burası ya uzaklar... uzaklardan şahit olayım istedim, o uzaklarda büyüdüğü için belki de... onun mesleğini tercih etmek istedim ve mesleğindeki sevmediği unsuru ortadan kaldırarak meslek seçimimi yaptım. onun tavladığı gibi bir kadının peşinden koştum 10 sene boyunca ama onun kadar yakışıklı değildim ve şanslı, e bu da bizim farkımız olsun deyip kabullendim en nihayetinde...
aynı yemekleri seçtim aynı yemekleri sevdim onun ağzına attığı lokma kadar böldüm ekmeğimi. ekmeğini ilimden kazandı diye saçımı döktüm yoruldum, bilgiye erişmeyi öğrenip yeni bilgiler edinip üretmek için çabaladım, ve şimdi yavaş yavaş insanlara bilgiye erişmeyi öğretiyorum, en azından çabalıyorum.
kişiliğim benzesin istedim, başardım; hayatım benzesin istedim, uğraştım; hareketlerim benzesin istedim, aynen aldım; kelimelerim benzesin istedim, ağzından çıkacakları dile getirdim; rolüm benzesin istedim, rol çaldım; beklentilerim aynı olsun istedim, ulaşmak için halen uğraşmaktayım; kaderim benzesin istedim, bir onu başaramadım...
şimdi şöyle bir toplasam günü anlam ve önemine dair; bir tek babam bana yetti! bu ne ezilmişliğimden, ne sevgimden, ne karakterimin zayıflığından, ne de şuursuzluğumdan; bu sadece ama sadece en bir mükemmel babaya sahip olmaktan kaynaklandı hep...
ve yine toplasam çıkarsam çarpsam bölsem ve daha kaç işlem varsa onu yapsam, hep aynı sonuca çıkacak, bu bir babasının oğlu örneğidir, bu bir gayret sonucu oğulun babaya benzemek için çırpınmasıdır, ve bu bir mükemmel babaya sahip olmanın haklı gururudur... ve marifet hiçbir zaman babasının oğlunda değil,örnek model olabilen, sahiplenen ve yol gösterici olabilen, oğlunun babasındadır... iyi ki vardır böyle babalar, varolsunlar!

(asidiktesir - 20 Haziran 2010 21:20)

erkek çocuğun babasına benzeme durumu.

(diniszz - 21 Aralık 2002 05:49)

babalar tarafindan kullanildiginda ovunme anlami icermekteyken, anneler tarafindan kullanildiginda genellikle olumsuz bir anlam sezilen benzetme

(speedy - 13 Temmuz 2000 02:40)

(bkz: fils de son père)

(nohutcan - 4 Haziran 2011 12:26)

(bkz: hık demiş burnundan düşmüş)

(dreamer - 26 Mart 2003 14:22)

alışlagelmişin dışında bir cüneyt arkın filmidir. çünkü bu filmde arabeskçi bir çocukla başrolü paylaşmaktadır.

filme kötü demek iltifat olur, film içler acısıdır.

(begegnungen - 26 Kasım 2011 01:51)

(bkz: patris est filius)

(arvo - 17 Ağustos 2004 13:22)

bir kemalettin tuğcu klasiği.

(kasagi - 17 Ağustos 2004 13:31)

her akşam birçiftgülengözüyle babasının omuzlarından dünyanın yükünü atan şeker şey..

(luna - 9 Mayıs 2006 22:20)