king crimson milli marşıdır.

(oldbulllee - 26 Mart 2009 10:14)

hayatim boyunce babamin doğduğu yıllarda hayata gelip, rock tarihinin tüm efsanelerine tanık olabilmeyi hayal etmişimdir. bu şarkı ise tüm rock tarihinin hatta özellikle en önemlisi ve benim en çok ilgilendiğim progresif rock tarihinin en önemli ve en karmakarışık en önemli eserlerinin başında gelmektedir, ve ben her dinlediğimde bu şakının kayıt edildiği o odada hayal etmekteyimdir kendimi. (bkz: sarhoşken entry girmek)

(bullet tooth tony - 1 Ağustos 2009 00:25)

"17-18. yüzyıllarda klasik müzik nasıl çoşmuş, büyük besteciler çıkmaya başladıysa rock tarihinde de 1960ların sonunda benzer şeyler yaşanmıştır, bugün dinlediklerimiz bile hala o yılların etkisi altındadır" diye düşündüren şarkı. progressive rock bu olsa gerek, çok yönlü,senfonik, aşmış şarkıdır, resmen sanattır,eserdir..

(the narrati - 5 Aralık 2010 01:54)

progressive müziğin önde gideni, bayrak taşıyanıdır.
ayrıca bazı insanlar bunu dinledikten sonra aynen şöyle diyebilirler: "ulan bize epitaph falan dediler king crimson için, sikerim epitaph'ı başka böyle şarkı yok mu lan?!". hay hay derim ben de bir king crimson hayranı olarak;
(bkz: pictures of a city)
(bkz: indoor games)
(bkz: red)
ve belki (bkz: one more red nightmare) derim.
ama king crimson bile bu şarkıdaki mükemmel dokuyu tekrar edemedi, çünkü onlar tek bir türe bağlı kalamayacak kadar müzik dehası adamlardı. o yüzden king crimson moonchild içerir, i talk to the wind içerir, içerir de içerir, hepsini dinleyiniz efenim.
güncelleme editi: lizard, cat food, frakctured, the great deceiver, happy family, thrak, construcktion of light

(ayrintida gizli seytan - 7 Temmuz 2011 00:50)

guitar hero'da basslarını çalarken baya ter döktüren king crimson şaheseri. bassları gerçekten çok başarılı ve iyidir.

(katil bezelye - 1 Ocak 2014 23:45)

italyan bir kızcağızın şu şekilde yorumlayıp beni bunalımlara sürüklediği hasta olunası king crimson parçası.

(gates of delirium - 10 Şubat 2015 23:52)

roma imparatoru ii. frederick'in hikayesiyle paralellik kurularak yazılmış bir destan ve bir kehanet olan in the court of the crimson kingin açılış parçasıdır. içinde çılgınlı enstrümantal bir kısım olan mirrors da yer alır. çoğu insan şarkının "bakın biz ne kadar zor şeyler çalabiliyoruz" diyen sakallı ergen-üstü ingilizler tarafından yazılmış bir virtüöz manifestosu olduğunu düşünür. yazıktır. şarkı yalnızca king crimson gibi bir efsanenin doğuşu değil, schizoid man'in de doğuşudur.

peter sinfield'ın dünya görüşünün, en azından şiirlerine ilham veren kısmının, büyük bir ölçüde dualizmden etkilendiğini söyleyerek başlamak isterim çünkü peter sinfield'ın sözlerini yazdığı 4 king crimson albümünün hepsi dualizm'in mitoloji ve tarihe yedirilmesinden ibaret.

şarkıya gelecek olursak. 21st century schizoid man bir yetişkinin ağzından anlatılan bir doğum hikayesi. doğan şey bir insan gibi görünse de aslında tüm dişi enerjiden yoksun^* bir canavar. tamemen maskülen^*, tamamen mekanik bir bebeğin hayatının ilk dakikaları bu şarkı boyunca duyduğunuz sesler. anlatıcının yapmaya çalıştığı şey ise prometheus'un yaptığına benziyor. geçmişte yaptığımız ve neredeyse kesinlikle tekrarlayacağımız bir hatanın cezasını tekrar çekmememiz için, yalnızca bizim için, bize bir şans daha veriyor anlatıcı. hatamız ise çoğu insanın modernleşme veya sanayileşme dediği, ilerleme olarak nitelendirilse de geriye doğru giden veya en iyi haliyle daireler çizerek hareket eden bir akım.

sessiz, sakin ilk kısmın adı night sounds. endüstriyel devrimin pek çok getirisinin sesine maruz kaldığınız night sounds anne karnındakı sonsuz huzurun yok olacağına, hatta yok olmaya başladığına işaret eden ilk ipucu. birdenbire beliriveren, kulak tırmalayan saksafonlar, gürültülü gitar ve ziller ise dünyaya merhaba diyen bu denge yoksunu, korkunç bebeğin çığlıkları, hıçkırıkları.

şarkı teknolojinin ve insanın teknolojiyle doğayı iç içe var etme güdüsünün bizi götüreceği noktanın korkunç bir betimlemesi. sözler de bu doğal -> doğal-yapay -> yapay => doğal -> yapay düzenini takip ediyor.

cat's foot (doğal) -> iron claw (doğal-yapay)

daha da fazlası, daha da yapay olanı: (neurosurgeons scream for more)

blood rack (doğal-yapay) -> barbed wire (yapay)

en doğal olanlar en yapay olanlara hayat verene kadar:

death seed (doğal) -> blind man's greed (yapay)

schizoid man de böyle doğuyor. night sounds bir rahim betimlemesi olduğundan bir annesi olduğunu tahmin edebiliyoruz schizoid man'in, ancak doğan bu mekanik çocuğun kendi içinde feminen enerji^* bulunmayan, albümün kapağından yardım çığlıkları atan bir canavar olduğu gerçeğini değiştirmiyor bir annesinin olması.

schizoid man pek insan gibi betimlenmese de kendisi 21. yüzyılda yaşayan neredeyse her insanı sembolize edebilecek nitelikte. mekanik, kaybolmuş, dengeden yoksun, kafası karışık... yavaş yavaş, acı içinde yok oluyor ve var olduğu ilk andan beri yok olmayı bekliyor.

her kıtada insan hayatının farklı bir alanının çürüyüşü, bozuluşu anlatılıyor:

lk kıtada bilim:
neurosurgeons scream for more
at paranoia's poison door

kinci kıtada devlet:
politician's funeral pyre
innocents raped with napalm fire

üçüncüde ise sanat:
blind man's greed
poets starving, children bleed

tüm bunların arasında bir yerde vietnam savaşı'na bir gönderme gibi duran "innocents raped with napalm fire" dizesi var ama ben burda tecavüze uğrayan masum varlığın doğanın ta kendisi olduğunu düşünüyorum çünkü schizoid man modern insandan başkası değil. eskiden^* beri böyle bir anlayış hakim: "doğa edilgen, pasif, dişi; insan etken, aktif, erkek. insan icatlar yapmalı, mekanize etmeli her şeyi ve doğayı fethetmeli. tıpkı erkeğin kadını fethetmesi gerektiği gibi..." doğa ve insan sürekli bu şekilde betimleniyor: doğaya tecavüz ederek var olan insan...

bozulan, çürüyen ve bunlarda gittikçe daha başarılı olan modern insan tüm bu kaosun içinde kendine nasıl bir çare arayacak? yazının başında bahsettim dualizm nerede? şarkının başından beri artarak var olan kaos nasıl çözülecek? ortamda yalnızca bir makina-erkek ve progressive müziğin ilk düzgün örneklerinden sayılabilecek müzik var. diğer yarı nerede?^**

(systema encephale - 20 Nisan 2015 15:54)

şarkı dinleyen insanda biran durup lan "bu black sabbath mı aaa yok yok şimdi de iron maiden oldu" tepkisi vermeye yol açıp ortasında başlayan solosuyla birlikte jazz'a dem vuran insanın ağzına sıçan mükemmel progressive rock parçası.^**

(purepain - 23 Ocak 2005 11:35)

(bkz: in the court of the crimson king)

(ummagumma - 24 Eylül 2001 21:58)

guzumuzde 'dream theater dinliyorum ben' adamlar super yaa, progressive rock cok kuul yaa!! seklinde ici bos vecizlerle karı kız kaldırmaya calısan ozenti kesime dinletildiginde beyinlerinde atom bombası etkisi yaratıcak progressive rock dersi..^*

ote yandan gerek gitar soloları gerek aynı anda atılan 2 farklı saksofon sololarıyla, degisen degisen ve tekrar basladıgı yere gelen melodileriyle adam aglatan sarkı..

(streetprincess - 2 Eylül 2005 23:09)