junji ito mangasından uyarlanan tomie serisinin 2011 de gösterime giren son bölümü. her ne kadar filmin türü korku olarak verilse de, seyirciyi korkutmakdan çok uzak olduğunu söylesem sanırım eleştirilmem. herşey dün gece yapacak bir şey bulamadıktan sonra söyle güzel bir korku filmi indireyimde korka korka izleyim hevesinin doruk yapması ile başladı. önce forumları bi turladım, sonra bulduğum filimlerin fragmanlarına sardım, karşıma bu film çıktı. açtım fragmanı giriş aynen şöyle:
"all fans of horror movies, sorry for the dull and boring horrors coming out lately. now there you go. we got some real creep for you"
aha dedim yıllarca beklediğim şey tam olarak da buydu. izlediğin onca aptal saptal korku filmi için sonunda bir özür dileyen çıkmıştı. hissediyorum, bu film aylarca beni korkutacak, evde yalnız kalamıcam, gece su içmeye mutfağa gidemicem, kim bilir belki tuvalete bile kalkamam ay çok heycanlı. imdb puanına baktım 5.6 ortalama bi puan, iyi mi ki, aman boşver zaten imdb ile ne zaman hem fikir oldum ki! hemen indirdim filmi. hemen dediysem toplam 14 kişi paylaşıyodu 1 saat 35 dakikamı aldı (14 kişinin paylaşımından kıllanmalıydım aslında ama izleyeceğim varmış kaçılnılmazdan kaçış yok). neyse uzatmayım efendim, film indi heycanla bağladım tv'ye başladı. oh dakika bir gol bir biri öldü, klasik çekik korku filmi, şimdi bu öldüyse kesin geri gelir sonra olaylar olaylar. aynen de öyle oldu kalktı geldi.

--- spoiler ---
iki kız kardeş,
biri güzelmiş digeri çirkin ben bu çekiklerin güzellik anlayışına aşina değilim.
güzel olan ablanın ismi tomie, küçük kız kardeş fotograf çekmeyi seven bir hanım. o gün de bir arkadaşı ile okul çıkışı bina, çatı cam çerçeve ne gördüyse fotografını çekerken ablasını ve kendisinin platonik aşık olduğu genci sohbetin dibine vurmuşken görür. neyse ablamız buna koşarak gelir. bu onun resimlerini çeker. çekerken ablasına iltifatlar iltifatlar sen şöyle güzelsin de böyle harkuladesin, abla derki kısa kes ben senin içini bilmem mi yaa ne kıskanç şeysin bilmemne, pat orda ablanın tepesine inşaattan koca anten düşer kız orda ölür.
buraya kadar hadi ok diyelim,
sonra
tomie 18. yaş gününde tam bir yıl sonraya tekabul ediyormuş kalkar gelir. kapıyı çalar anne baba iki gözü iki çeşme sarmaş dolaş, hoşgeldin beş gittin. sen öldüydün nerden kalktın geldin diyen yok. bir mutluluk yumağı oluşturur. sonra efendim saçmalıklar birbirini takip eder, tomie insanları değiştirmektedir. baba kafayı yer tomie yi bi tur da o keser, parçalama işlemine anne yardım eder , kafayı çöp kutusuna atarlar sonra kaf aordan çıkar babayla sohbete devam. anneyi keserler bedenini tomieye verirler, okulda bir tomie daha peyda olur, efendim sonra oooooffff içim şişdi yeminle. anlatamiiiiciiiimmmmmm
kissadan hisse: izlemeyin ya böyle kötü film mi olur.
--- spoiler ---

serinin önceki 5 filmini bilmiyorumdur, yönetmenin vermek istediği mesajı yani: aslında bir tek tomie yok, bir den çok var, karşımızda kıskandığımız imrendiğimiz kişiler olacaktır ve onların her biri aslında bizim için birer tomie dir. hem kimsenin bana ihtiyacı yok die üzülme bir gün birinin ihtiyacı olur, seni çok sever ve seni öldüresiye sever tatlım kıssadan hissesini de anlamamış olabilirm. filmin o psikolojik ve sanatsal boyutunu kavrayacak kadar yetkin bi sinema birikimimde yoktur.
ammaa,
uc uca eklenmiş peluş terlikler şeklindeki kırkayakdan kafalarla, kapıdan bakan salak saçma kocaman gözle, okul koridorlarında hottiri hottiri koşan başsız bir gövdeyle, yemek kutusundan çıkan küçük kafalar ya da uzayan dillerle korkmayacak kadar çok korku filmi izlemişlliim var.

ne diyim, fragmana inanma 85 dakikana yanma, film biter ekrana eblek eblek bakarsın, elinde üzüntü ve muz kabukları ile kala kalırsın.

(kupakizi - 8 Haziran 2012 13:15)