önce filmin konusunu yazalım da tam olsun;

“yönetmenliğini, senaryosunu, kurgusunu ve hatta kostüm tasarımını dolan’ın üstlendiği film, bazen şiddete meyilli bazense fazla sevecen sorunlu ergen oğlu steve’i tek başına büyütmeye çalışan dul anne diane’ın hikayesini anlatıyor. komşuları olan kyla bir gün hayatlarına girince, hem annenin hem de oğlun hayatları değişiyor. uyguladığı 1:1 ekran oranı ve müzik, renk ve kurgu seçimleriyle xavier dolan’ın bu son filmi, birçok eleştirmen tarafından en iyi ve en olgun yapıtı olarak görüldü, jüri başkanı jane campion tarafından “o gerçekten dahi, filme bayıldım” sözleriyle övüldü.”

muazzam bir film. nicedir bir film bittiği halde, sinema salonunu terk etmekte bu kadar zorlandığımı hatırlamıyorum.

xavier dolan ile geçen sene “tom a la ferme” filmi sayesinde tanıştım. gerilimin dozunu kararında tuttuğu o filminde de; karmaşık, zaman zaman saplantılı ve karanlık olan aile ilişkileri merkezdeydi. bu sefer, bir anne oğulun etrafında dönen bu hikayede buram buram dram kokuyor. ahlakçı olmayan, illa bir taraf tutmana gerek olmadığını hissettiren, sana “bu doğru, bu yanlış” demeyen bir film mommy. böyle filmleri sevmeli. evet, belki diane’i çoğu kez tasvip etmiyorum, ancak kızamıyorum da. tıpkı steve’e kızamadığım gibi. çünkü birine duyduğumuz his, diğerine o kadar bağlı ki. birbirlerini sevmekten başka şansları olmadığını bilen insanlar öyle güzel bağlı ki. bu filmdeki bağlar da dokunuyor insana. ve ne olursa olsun, “umut” var diyor. zira steve hala koşuyor, kulaklarımda hala born to “die” çalıyor.

steve: birbirimizi hala seviyoruz, değil mi?
die: en iyi yaptığımız şey bu ahbap.

dipnot: dolan’ın, sahneye göre müzik seçmekte usta olduğuna ikna olmamak mümkün değil. steve’in karaoke için seçtiği; “vivo per lei” şarkısının türkçe meali, “onun için yaşıyorum” demek ve buradaki “o” bir kadını temsil ediyor. film bir dido şarkısı ile açılıp, bir lana del rey şarkısı ile kapanıyor. bu kadar popüler şarkının, böyle iyi kullanılabileceğine inanamıyor insan. hele ki, celine dion dinlemekten bu kadar etkilenebileceğine hiç inanamıyor.

https://www.youtube.com/watch?v=j-fwdrzsizs
https://www.youtube.com/watch?v=vuwcik-m6di
https://www.youtube.com/watch?v=6hzrdeceekc
https://www.youtube.com/watch?v=o_1af54do60
https://www.youtube.com/watch?v=dr5-snlvbts
https://www.youtube.com/watch?v=bag1guxuu0g

(dolls - 13 Ekim 2014 23:43)

bir kadinin neden bir oglu olmasi ve neden bir oglu olmamasi gerektigini cok sarsici bir sekilde anlatan film. bogazinizin orta yerine yerlestirdigi yumru bir sure gitmiyor.

(angelfake - 19 Ekim 2014 01:58)

bir xaiver dolan hayranı olarak,filmekimi 2014te sabırsızlıkla beklediğim filmlerdendi.. soluksuz izledim desem yeridir.. müzikler bir dolan klasiği olarak her karenin arkasında vardı yine, diğer filmlerine oranla daha farklı seçimler gerçekleştirmiş olsa da.. laurence anyways ve heartbeats deki kadar coşku içindeki renkleri çok göremesem de bu filmi daha gerçek hayat kokusuna dayandırdığım için sırıtmadı gözümde müzik seçimini de bu popüler kültür ve gerçek hayat alıntısına dayandırmış olabilir diyorum ve oyuncu seçimi ve performansa diyecek laf bulamıyorum..

--- spoiler ---

steve'in kaykay'la kayarken ellerini iki yana açmasıyla sahnenin ekranı kapladığı kare kesinlikle başarılı..artık hayat steve'in, cümlesiz kelimesiz bu kadar güzel bir teknikle anlatılırdı.

yine steve'in eve ilk geldiğinde çarşafını serdiği kare kesinle xaiver kokuyor..

hayallerin hayal olduğu öyle hızlı ve flu görüntülerle başarılı anlatılmış..

annesi öptüğü ve odasına geri çekildiği an, çok etkileyici..

--- spoiler ---

hayata karşı da sevdiklerimize karşı da çoğumuz böyleyiz belki de, bu kadar hırçınlığımızın altında sadece 'biraz daha sevilmek var'ı bana tekrar tekrar düşündürmüş güzel filmdir..

(olamadimolduramadim - 20 Ekim 2014 23:19)

sinemada izlenmesi gereken filmlerden biridir.

--- spoiler ---

filmin belli yerlerinde görüntü formatının değişmesi filme muhteşem bir hava katmış. eksik saymadıysam eğer filmin ilk yarısından sonra iki kez bu değişim var. ikisi de steve'in en mutlu olduğu zamanlarda gerçekleşiyor. biri bisiklet sahnesi, diğeri de annenin hayalini kurduğu gelecek sahnesi.

--- spoiler ---

(shezo - 22 Şubat 2015 18:52)

filmi bugun sinemada izledim. salonda ben diyeyim 5, sen de 6, hadi bilemedin topu topu 7 kisi vardi. buraya yazmayacagim bir ozelliginden dolayi mutlaka sinemada izlenmeli, kucuk ekranda ayni etkiyi yaratip bogazina o dugumu atamayacagindan neredeyse eminim.

bir de;

anneyseniz bu filmi izleyin; hayatta hicbir amaciniz yokmus gibi geliyorsa, anlam yukledikleriniz bir bir anlamini kaybediyorsa bu filmi izleyin; evlatsaniz bu filmi izleyin; evladiniz varsa, evladinizi kaybettiyseniz bu filmi izleyin; silikseniz, sivriyseniz bu filmi izleyin; kadin avcisiysaniz bu filmi izleyin; babaniz yaninizdaysa, babaniz gittiyse bu filmi izleyin; hic gercek dostunuz yokmus hissine kapiliyorsaniz bu filmi izleyin; insansaniz bu filmi izleyin.

(not - 25 Şubat 2015 23:56)

son zamanlarda izlediğim en harika filmlerden biri.

iki kadının şarap içtiği sahnede siz de onlarla beraber kahkaha atmaya başlıyorsunuz, onlar dans edince siz de mutlu oluyorsunuz. ''işte sinema bu be'' diye hayran kaldığım sayılı anlardan biriydi. her şeyi geçtim şarkı seçimleriyle bile xavier dolan alkışı hakediyor, gerçekten mükemmeldi.

(brooklyn carter - 6 Mart 2015 00:14)

son dönemlerde izlediğim en güzel filmlerden biridir. xavier dolan'ın şimdilik zirvesidir. kendisi henüz 26 yaşında olduğu için daha nice güzel yapıtlar ortaya koyacaktır. mommy de bunlardan biridir.

--- spoiler ---

babanın ölümü konuşulduğu sırada hastalığının öğrenildikten 3 hafta sonra öldüğünü söylüyor diane, hastalığının ne olduğunu öğrenemiyoruz o an. biraz sonra da babanın mikrodalga fırınlarla ilgili bir icat yaptığını söylüyor. diane eşinin uğraştığı alanın radyasyon sebebiyle kansere sebep olabileceğini bilmiyor bile belki. işte bu ufak detay, neden bilmiyorum çok hoşuma gitti.

--- spoiler ---

(ryokosha - 18 Mart 2015 06:07)

xavier dolan'ın filmografisinde, şimdilik zirvede olan son filmi. kendi filmografisinin başyapıtı.

tüm dolan filmlerini izlemiş biri olarak, yönetmenin bir önceki filmi tom a la ferme isimli filmine kadar çekmiş olduğu tüm filmler için genel anlamda kararsızdım. beğenmeyle beğenmeme arasında gidip geliyordum. beğensem de içime sinmeyen bir şeyler oluyordu. tom a la ferme ile kırılma noktası yaşadım ama mommy benim için xavier dolan'ın başyapıtı oldu. tek kelimeyle mükemmeldi.

şimdi, ekranın 1:1 (kare) formatı sinir bozucu, evet. insanın filmi izlerken ekranı sağdan ve soldan çeke çeke genişletesi geliyor, evet. çünkü bu üslup hem göz yorucu, hem iç daraltıcı hem de ziyadesiyle zorlayıcı. netice alışık olunan bir ekran seçimi değil.
ama böyle bir ekran tercihi kesinlikle yerinde olmuş. çünkü xavier dolan ekran yönetimini adeta bir sihirbaz gibi kullanmış. nasıl istiyorsa öyle yönetmiş. coşkulu ve yoğun sahneleri de depresif sahneleri de 1:1 sayesinde harika yönetmiş. yönetmen bu filmiyle teknik olarak sinemaya yepyeni bir tarz getirmiş bulunuyor.

film ise konu ve işleyiş bakımından klasik bir xavier dolan filmi; özenle seçilmiş müzikler (bu sefer hep bilindik şarkıları tercih etmiş dolan ama filmin içerisine her zamanki mükemmellikte yerleştirmiş parçaları), harika kotarılmış çekimler, başarıyla uygulanmış renkler... ayrıca dolan bir daireyi de bu filme tamamlamış oluyor ve annesini henüz öldüremediğini görüyoruz.

--- spoiler ---

filmdeki anne ve çocuk arasındaki ilişkinin yer yer doğal, yer yer normlara uygun, yer yer çarpık oluşu tamamen dolan'ın imzası ama ikisi arasında filmin başlarında geçen mastürbasyon muhabbeti aklıma we need to talk about kevin'ı getirdi.
filmin kendisinin ise (daha doğrusu hikâyenin) nereye, nasıl, hangi yönde varacağı belli olmuyor. ve tabii steve ile die arasındaki ilişkinin de. komşuları ise ayrı bir dünya.

filmde her şey yerli yerinde kullanılmış. objelerden kıyafetlere, dekorların renk seçimlerinden ışığa kadar her şey kusursuz filmde.

ve elbette lana del rey'li kapanış filmin finalinde insanın boğazında bir yumru bırakıyor.

--- spoiler ---

(feministim ben - 4 Nisan 2015 14:25)

özveri kavramının somut karşılığının filmde diane isimli kadınla anlatıldığı film. muazzam.

ludovico einaudi'nin experience'ına zaten hastaydım. filmde öyle bir kullanılmış ki, ağladım. evet, ağlattı o tınılarla birleşen sahneler.

anlatmaktansa, izlenmesi tavsiye edilir.

(gece sessizligi mudavimi - 17 Ekim 2015 21:40)

yani şu filmde zaten iki tane güzel sahne var. 1.si kyla'nın ilk kez bunların evine gelip çılgınca dans ettikleri sahne 2.si ise herkesin bahsettiği ludovico'nun experience şaheserinin kullanıldığı müthiş false ending. yani sahneyi tek başına filmden habersiz izlesen çok da etkilenmezsin belki ama filmin akışında izleyince adamı darmadağın ediyor. bütün filmi bu sahneyi hazırlayabilmek için çekmiş gibi geliyor bana. işte o efsane kısım;

https://www.youtube.com/watch?v=2dtvuowazhe

(greyback - 17 Ekim 2015 21:59)