mélanie laurent'in yönettiği 2014-fransa yapımı film. beklediğimden hem çok daha iyiydi hem de çok daha farklıydı. film asla beklediğiniz gibi ilerlemiyor. ucundan lezbiyen temalı, romantik bir film gibi başlasa da (bilhassa ilk sahneleri la vie d'adele'e çok çok benziyor) başarılı bir psikolojik gerilime dönüşüyor. film, ortasından finaline kadar gerçekten vurucu ve sinir bozucu.

(feministim ben - 2 Mart 2015 19:03)

bu bir roman uyarlamasıymış. bunu bilmeden izledim ve izlerken ne kadar da poison ivy ne kadar da la vie d'adele diye düşündüm durdum. özgün bulmadım yani. ama gönlümü gerçekçiliği ve tahmin edemediğim sonuyla çaldı bu film.

--- spoiler --
gerçekçi buldum çünkü ergenliğimde kız arkadaşlarımla olan ilişkilerim böyleydi. ben de kafamı bozan arkadaşımı öldürürdüm. latife ettim, ürkmeyin. kızların arkadaşlığı da böyle ama yani. hem birbirinizin güzel yanlarını kıskanırsınız, hem içten içe beğenir ve arzularsınız birbirinizi. kabul görmek için yalanlar söylersiniz ve o yalanlar bir yerde elinizde patlar, küslükler olsa da birbirinizden uzak kalamazsınız, birbirinize koşarsınız ancak sonu da na böyle işte. bir cinnete bakar her şey, sıkıverirsiniz ümüğünü. buradan yakın kız arkadaşlarıma sesleniyorum, ayağınızı denk alın. kibar görüp, bundan zarar gelmez deyip sabrımı zorlamayın, katil etmeyin beni.^*
--- spoiler ---

melanie laurent bence iyi kotarmış. başka filmler çekmesinde bir sakınca göremiyorum. bir de tam bir kadın filmi. kadını etkiler, erkek meh der geçer.

(zinomseker - 6 Mart 2015 23:03)

melanie laurent'in yönetmenliğe harika ilk adımı.farklı duygulara kapılıp farklı beklentiler içine girdiğiniz, sizi ters köşe yapan bir senaryo.güzel kadınların güzel oyunculukları.işte karşınızda respire...

(regularhuman - 9 Mart 2015 06:25)

kadın kadın ilişkilerini anlatan bir film. konu ile ilgili la vie d'adele den biraz daha önde. la vie d'adele ne kadar tribünlere oynuyor ise respire bundan o kadar uzak kalmış. nihayetinde kadın kadın ilişkileri de az korkutucu değilmiş.

(heavy horse - 15 Mart 2015 18:20)

bu kadar sade bir fim olup bu denli etkileyici olması inanılmaz.

bence harika bir gerilim filmi...

(dahafazlasi - 21 Mart 2015 16:52)

fransızca olup nefes anlamına gelir. ayrıca mélanie laurent'un yönettiği 2014 yapım fransız filminin de adıdır.. psikopat bir kızın bir başka kızı ne hale getirebileceği üzerine güzel bir filmdir

(serpicoo - 23 Mart 2015 19:42)

bu filmi seyrettikten sonra, yönetmeninin kadın olduğunu fark ettim ve hiç şaşırmadım.

hikaye aslında çok sıradan, defalarca filmlere kitaplara konu olmuş bir konu. hiç bir özelliği yok, oyuncular olmaları gerektiği gibi ne fazlası var ne eksiği ....

ama bu filmi benzerlerinden ayıran özellik sanırım, filmdeki gerilim öğesinin temposunun yüksek tutulması ve finali .... bu da entry yazmayı hak etmesine neden oluyor.

ayrıca lezbiyen subtext bir çok kişi tarafından la vie d'adele ile benzer şekilde okunmuş ki bence yanlış bir okumadır bu. la vie d'adele lezbiyen temalı bir filmdir kuşkusuz ama respire için bu tema subtextin ötesine geçmez.

ergenlik döneminde kızlar ve kızlar arasında erkekler ile erkekler arasında kimi zaman duygusal kimi zaman fiziksel yakınlaşmalar söz konusu olur. bunlar karşı cinsi tanıma öncesinde kendini konumlandırma, kendini keşfetme çabasının bir aşamasıdır. bu yakınlaşmalarda keşif, hayranlık, öykünme, popüler olanla özdeşleşme çabaları yatar. ve çoğunlukla gelip geçicidir. dönemseldir. tıpkı charlie'nin çekici bulduğu ve rol-model olarak öykündüğü sarah'ın özgürlüğü, yetişkinliğe ilişkin bir cinsellik, alkol gibi sınırları aşması, popülerliğine öykünmesinin aşk gibi kimilerinde adlandırılması gibidir. bu bir dönemdir, dolayısıyla bunu yapmak her iki filme de haksızlık yapmaktır.

ama bu keşifler, keşfin ötesinde dönem değildir .... kalıcıdır, zira bu öykünme, beğenme, kendinle özleştirme değil basbayağı aşktır .... tıpkı la vie d'adele olduğu gibi.

(ride - 13 Nisan 2015 18:15)

fransız aktris melanie laurent'nin ikinci filmidir. ilk filmi olan les adoptes ile ilgili tek entriyi ben girmişim. melanie'nin bu ilk filmini zerre sevmeyip zerre de başarılı bulmamıştım. dolayısıyla bu kez sadece yönetmenlik ve senaristlikle yetindiği bu ikinci filmini merak etsem de temkinli yaklaştım. zira melanie ilk filminde bayağı acemiydi. diyaloglardan karakterlere, sahnelerin kesilip birleştirilmesine kadar onlarca sorunu vardı filmin. ama aradan geçen sürede melanie kendisini gayet iyi bir şekilde geliştirmiş. öyle ki iki filmi arka arkaya izlesem aynı kişilerden çıktığını düşünmezdim. şaşırtıcı bir şekilde melanie bu kez senenin (2014) kaliteli gerilimlerinden birisine imzasını atmış.

melanie gene bir kadın (genç kız) öyküsü anlatıyor. önceki filminde bir aileye ve bir kadının hayatını düzene sokma çabalarına odaklanırken bu kez liseye giden, aileleri sorunlu (bizim özdeşlik kuracağımız kızın babası annesini dövüyor; özdeşlik kurmayacağımız, bilhassa 40'ların hollywood ve avrupa sinemasında sıkça karşılaştığımız femme fatale karakterinse babası ortalıkta yok, annesi ayyaşın teki) iki genç kız arasındaki gerilime, çatışmalara odaklanıyor. bunu da gayet basit, abartıya kaçmadan, göze sokmadan, karakterlerini derinleştirerek yapıyor. evet, özgün bir öyküsü yok filmin (kötü kocalar, kötü anneler, aileleri yüzünden kötüleşen-fettanlaşan gençler) ama meramını etkileyici ve zaman zaman sinir bozucu bir şekilde görselleştiriyor. evet, melanie'nin gene kesme-biçme (sahneleri kesip birbirlerine bağlamada, kurguda) sorunları olduğu hissediliyor. bunun da önüne geçerse daha iyi bir yönetmen olacaktır. neyse ki bu kez daha iyi diyaloglar yazmış. les adoptes'teki diyaloglar, monologlar klişenin ötesinde faciaydı. özetle; kaçırılmamalı... ben sevdim bu filmi. la vie d'adele ile aralarında çok fark olduğunu da belirtmeliyim. mesela ilki lezbiyenliği ana tema olarak kullanırken burada lezbiyenlik çok da belirgin değil (belirgin değil; zira victoria henüz ergenliktedir. yukarıda da belirtildiği gibi karşı tarafın alkol-sigara-seks-yalan özgürlüğüne ve rahatlığına hayran kalmış, karşı tarafı rol model olarak görmeye başlamıştır). tabii bir de la vie d'adele'de buradaki gibi bir gerilim yoktu. melanie bildiğin hitchcock-vari bir gerilime imzasını atıyor. melanie, hitchcock gibi gerilimi yavaş yavaş arttırıyor, finale doğru zirveye çıkarıyor ve tam zirvedeyken filmini bitiriyor. aferin...

(sherlock holmes 90 - 14 Haziran 2015 21:07)

melanie laurent bu yasinda, yasindan daha buyuk olgunlukta isler yapmaya devam ettigi fransiz filmi. iki ana karakteri derinlemesine oyle etkileyici anlatmis ve olaylari o derece guzel baglamis ki izleyici filmde surekli empati kuruyor oyuncularla. filmde o kadar rahatsiz edici konu ve arkadasliklar olmasina ragmen bu dramatik hava beni uzmek yerine daha da merak uyandirdi ileriki sahneleri icin. yine de mutsuzken izlenmemesi gerekenlerden.

(servicio - 20 Aralık 2015 07:45)

melanie laurent'ın yönettiği, bence la vie d'adele' nin bir tık altında olan fransız filmi. tutku özgürlüğü sağlayan bir araç mıdır yoksa ona karşı olan bir engel mi? bu soruyla başlayan sahnenin ardından filmin baş kahramanı charlie, nietzsche' den alıntı yaparak; tutkudan vazgeçmek onu kontrol etmekten daha kolaydır diyor. çünkü tutku aşırıya kaçtığı zaman zarar verir. filmin geri kalanı bu tutku tanımı üzerinden gidiyor. ilk bölümü aydınlık ikinci bölümü ise tam tersi kapkaranlık olan psikoloji bozan bir film.

(old fashion - 10 Mart 2016 13:35)