birine kar$i daimi kesintisiz dinmeyen ofke hissine sahip olmak ve bu kizginligi dindirebilmek icin ki$iye zarar verme yol ve yontemlerini incelemek/ara$tirmak i$lemi.. gerekirse hayatin aki$ini bu hissiyat ugruna boktan sapaklara cevirmek.. du$unsel sapiklik veya olgunluk eksikligi..

(ssg - 3 Mart 2000 13:50)

o kadar çok yapıyorum ki bu işi ben, "ne zorum var" diye düşündüğümde aslında kin sahibi olmayı sevdiğimi farkettim.. herkes birşeyler biriktirir ben de kin biriktiriyorum, üstelik herkese sevgi dolu yaklaşmaktan daha kolay zira tahammül etmek zorunda değilsin...

(mismiyav - 23 Temmuz 2010 14:42)

asla beceremediğim..

hafızamın çok zayıf olmasına bağlıyorum bunu..
beyin yerine 256 kb ram taşıyorum sanki kafamın içinde..

(sivitas solis - 1 Kasım 2010 14:47)

olan olmusla, gecmis bitmis demekle gecistirilemeyecek kadar ciddi durumlarda, farzdir. olan niye sana olmus, niye sana yapilmis? yapanin yanina kar kalacak diye icin icini yiyecegine, kini beslemek ve karsiligini vermek gerekir.

(cormisan - 10 Mart 2011 19:05)

yapılan iyiliğe de kötülüğe de angajman kuralları gereğince misliyle karşılık verdiğimden dolayı içinde bulunduğum durum.

neden bu şekilde davrandığımı sorana, tokat gibi zamanında yaptıklarını yüzüne vurmak iyi geliyor bünyeme. hakedene ettiği gibi davranıcaksın arkadaş!
türlü kahpelikleri yapıp gidene güleryüz gösteremem kusura bakmasınlar. er ya da geç bedelini ödeyecek.
zira intikam ateşidir insanı ayakta tutan, polyannacılık değil. enseme vurup lokmamı alanın, midesini delip geri alırım. öyle de sapık huylarım var.
sözlükten de listeme dahil ettiğim bir kaç isim var.

"şüphesiz ki zafer sabredenlerin olacaktır!"

(copcuyeataryapancocugunkemeri - 30 Mayıs 2014 17:47)

"ben doğrusu kin tutarım. yani birisiyle çatıştığımı pek unutmam. ben "haksız" bir tasarrufu, kimsenin yanına bırakmamaya çalışırım. yufka yürekliliği hak eden vardır, etmeyen vardır. yani mel'unun birine, niye yufkalık yapayım ki? yalan söylemiş, hırsızlık yapmış, dolandırmış, aldatmış, onu unutmam. yaptığını, kimsenin yanına bırakma taraftarı değilim. af müessesesi ya da boş verme çalışmaz. mesela hiç unutmam, iki kişinin kavgasında mağdura dedim ki: herif bunu bana yapsa, burada da fena cevabını alır, on sene sonra da, yirmi sene sonra da alır. bitmez o fasıl; açılmıştır onun defteri. elim ayağım tuttukça ona bir şey yaparım. hiç kimseye toplumda "hak etmediği bir statüyü" vermemek lazım. bu haksız bir imtiyazdır." ^*

(nouma21 - 31 Temmuz 2014 12:29)

eskiden dünyanın en kinci insanlarından biriydim. ilkokulda çelmeyle beni düşüren kızdan intikam almak için liseyi bekledim ve herkesin donunu göreceği şekilde, etek giydiği bir gün iki seksen yere serdim. manyaklık.

tacizci müdürü işten attırdım, kesmedi başka iş bulamasın diye her yerde yaptığını anlattım, girdiği iş yerine mail attım kovdurdum, adam başka ülkeye kaçtı sonunda. ceviz ticareti işine girmiş. takım elbiseyi çıkarmış pijamayla ceviz ayıklıyordu en son facebook fotoğrafında. bundan pişman değilim aslında. sanırım son tacizi olmuştur.

böyle türlü intikamlar almışken bir anda ne olduysa ben sıkıldım. çok basit bir mantık kurdum, biri bir şey mi yaptı: bunu yaptı çünkü ben onun gözünde don lastiğiyim. önemsizim yani, donu düşen biri için önemli gerçi ama o konu dışı şimdi. ve don lastikleri kin tutmaz!

efil efilim, sinir yok, kin yok. çıkar hayatından bitsin gitsin, büyük rahatlık. iki türlüsünü de tecrübe etmiş biri olarak, yapılanı unutmayın ve bir daha o insana güvenmeyin ama kin tutarak kendinizi yorduğunuza değmez derim. erdem falan bilmem ben, işin felsefesinde değilim. kin tutmak sürekli öfke ve mutsuzluk getirir. sonra tansiyon, kalp, ülser, reflü, migren... erken yaşlanırsınız, memeleriniz sarkar, iktidarsız kalırsınız mazallah!

ne diyoruz? hepimiz don lastiğiyiz, esneğiz, mutluyuz!

(lustralseyahat - 4 Ekim 2015 00:21)

size sky tutturan kişilere karşı gelişen immün cevap.

(pandayavrusu - 15 Şubat 2016 00:12)

kolay kolay gerçekleşmiyecen bir eylemdir. kişi veya kişiler sizin karakterinizi çok iyi bilmektedirler ve size damara göre şerbet verirler. siz "yapma bunu bir daha kızıyorum, delirtiyor beni bu tür hareketler" demeniz halinde bile ayar olduğunuz hal hareketleri yapmaya devam ederler.
bir: hadi neyse, iki: hadi neyse diye geçiştirirsiniz olayları. ama nereye kadar. sabrında bir sonu var. işte kin tutmak zaman alan birşeydir. bir anda kin tutulmaz. karşı tarafın yaptığı terbiyesizlik ve şerefsizlikler sonucunda kin tutulur. (bkz: arkadan vurmak)

(chosen - 30 Ocak 2005 18:14)

kin tutmak bir yaşam tarzıdır. asla "ben bana yapılanı unutmam"la bitmez. beraberinde tercihlerin ve vazgeçişlerin kolaylığını getirir.

kinci olduğunu iddia eden hiçbir insan kıymet bilmez de değildir. genelde "unutmamak" fiili sadece kötülükleri değil iyilikleri de içerir. yaşanan en kötü olaydan sonra yapılan iyilikleri göğüs kafesinizde hatırlayıp kininizden düşersiniz. kalan kinle hayatınıza devam edersiniz.

evet, hafızayla çok ilgisi vardır. en son b12 ölçümlerimde üst sınır 600'lü bişeylerken benimki 900 çıkmıştı. 4 yaşında gördüğüm evlerin ayrıntılarını hatırlıyorum. eski sevgilimin anasının cep telefonunu, çoook eskiden muhabbetimiz olan ve aynı okula dahi gitmediğimiz bi çocuğun okul numarasını ve lisemdeki tek dinci kızın abisinin doğum tarihini falan hatırlıyorum. hafızada balık ekolünü benimsemiş herkes daha şanslıdır. zira o son görselleri hatırlamayacaktım.

insanın sırtına yük müdür, evet. ama insan nedense seviyor kinini. çok çirkin ve pejmürde ama ne yaparsan yap seni bırakmayacak bir arkadaş gibi. seçişlerini ve vazgeçişlerini kolaylaştırıyor ama bu seçiş ve vazgeçişten sonra midenin üst tarafında hissettiğin yumruğu tam atılırken bileğinden yakalayamıyor.

bedensel kusurlarımız var hepimizin. kin de bence bi ruhsal kusur, vesilesiyle kendimizi içimizdeki sirklerde bir freak show'da teşhir ettiğimiz.

(venusteki limon agaci - 12 Eylül 2017 10:12)