ispanyolca üç sınır. güney amerika'da amazon havzasında kolombiya, peru ve brezilyanın birbirine yaklaştıkları ve sınır oluşturdukları bölge. leticia (kolombiya), tabatinga (brezilya) ve santa rosa (peru) bu bölgede yer alır ve bir şehir (ülkeden) diğerine sınır kontrolü olmadan geçiş yapılabilir. tabi öncelikle bu geçişin sadece bu şehirlerle sınırlı olduğunu söylemek gerekir, eğer daha ilerilere gitmek isterseniz bir ülkeden resmi çıkış, diğer ülkeye resmi giriş işlemi yaptırmanız gerekir. normal pasaport taşıyan t.c vatandaşları brezilya veya kolombiya tarafına vizesiz seyahat edebilirler, peru tarafına devam etmek isterlerse leticia'da yer alan peru konsolosluğu'ndan vize almak zorundadırlar. hususi veya hizmet pasaportu olanlar ikili anlaşma gereği karşılıklı olarak vizeden muaftır. leticia bu üçlü içinde en güzeli ve turistik olanıdır. konaklama ve yeme içme daha iyidir, santa rosa (amazon nehri'nde ada) en kötüsüdür. belli bir saatten sonra elektrik yoktur, herhangi bir düzgün market vs yoktur. çoğunlukla yerliler yaşar, yerlilere yönelik yüzen marketler vardır, market diyince a101 gelmesin aklına bidonla motorlu teknelere gaz satan şeyler bunlar. en fazla muz alırsın belki ufak tefek bir kaç gıda maddesi. üç ülkenin parası da dolaşımda kullanılır, ve bölgeye özel bir parite kullanılır. bundan kastım şu, brezilya reali ile kolombiya pezosu aşağı yukarı bire birdir, peru nuevo sol'ü bunların üçte biri değerindedir. ama ödeme yaparken real verip para üstünü pezo alabilirsin. aklında olsun gideceğin ülke neresiyse o ülkenin parasına dönüştür son günde paranı yoksa elinde diğer ülke paraları hatıra para olarak kalabilir. leticia ve tabatinga'da döviz değişimi yapan bir iki ofis bulunmaktadır. ucuz olsun dersen tabatinga tarafında kal, ama bizim siteler gibi bir mahalle görürsün bu tarafta. önemli değil, ya yürüyerek ya da moto (kısaca moto diyorlar uzunu moto taxi) ile leticia geçebilirsin formalite bir sınır vardır kimse gelip geçerken müdahale etmez. tabi iki tarafın da sınır görevlileri, fiziki müştemilatlar vs. var. tabatinga ve leticia'daki iskelelerden karşıya santa rosa adasına ve burdan tekrar leticia ve tabatinga'ya teknelerle geçilebilir. santa rosa'da gıcık bir imigracion görevlisi vardır ve türkseniz sizle biraz uğraşabilir eğer peru yönüne gitmek istiyorsanız. bu bölge amazon'da geçiş bölgesi gibidir adeta (bkz: gökgözler) dinlenme tesisi ya da afyon gibi kavşak. ya aşağıdan (fiziki dünya haritasının bizim anladığımız şekliye duruşuna göre) peru veya brezilya'dan gelip yukarı kolombiya'ya devam edersiniz, ya da yukarı'dan karayiplerden kolombiya, venezüela'dan aşağıya. bu bölgeye karayoluyla ulaşım yoktur, kolombiya leticia havalimanına bogota aktarmalı iki saate yakın bir uçuşla gelinebilir, bu anlamda dış dünyayla uçuş bağlantısı olan tek şehirdir bölgedeki. tabatinga ve santa rosa'dan zaman zaman çift pervaneli küçük uçaklarla yakın bölgelere uçuşlar vardır. ama ya çok pahalıdır ya da olmayabilir, en iyisi leticia'yı kullanmak. geldiniz bu bölgede amazon turu yapıp (pirana yemek, pempe yunuslarla yüzmek, değişik flora ve faunayı görmek için turlara katılabilirsiniz. bu turların iki türlüsü vardır, turistik olanı ve gerçek macera içereni. turistik olanı iki gün sürerken, gerçek macera içereni 15-20 gün de sürebilir daha da fazla sürebilir. daha da fazla sürebilir çünkü kaybolabilirsin, ölene kadar ne kadar süre dayanırsan. gerçek macera içerenine katılırsan, bir süre tekneyle gidip sonra orman içinde yürürsün, ama öyle böyle değil 7-8 gün yürürsün, sıcak bir yandan flora ve fauna bir yandan, kamp yaparak gidersin ve gerçek yerli kabilelerine ulaşırsın. tüm amazon havzasında dış dünyayla bağlantı kurmamış 300'e yakın kabile vardır. bunların çoğu brezilya'daır, hani ara ara hürriyet tarzı gazetelerin internet sitelerinde haberleri olur, helikoter'e mızrakla bakan yerliler haberi. gerçek macera turu risklidir bölgeyi bilen iyi bir yerli rehber olması bile bazen hayat kurtarmayabilir. national tarzı belgesel kanallarında yerli rehberle amazonda kaybolup geri dönemeyen turistlerin hikayelerini görebilirsin. bir hikaye'de örneğin tura giden gruptan tek bir turist bir şekilde 2 ay sonra çok kötü durumda dönebilmiş, rehber dahil grubun tamamı ölmüş. (bkz: yerli rehber daha fazla ilerlemek istemiyor) siz bu tip maceralara girmeden brezilya'ya (bkz: manaus) ya peru (bkz: iquitos) ilerlemek isterseniz tabatinga'dan gemiye binecekseniz. bu gemilerin hızlı (yerliler rapido diyor) ve yük gemisi olanları var, hızlı olanlar 7-8 saatte sizi iquitos'a götürürken manaus'a biraz daha uzun sürede götürüyor. yük gemilerini romantik buluyorsanız iquitos'a gemi küpeştesinde yıldızları izleyerek (ki pislik içinde gidecen s.kerim romantizmini deme şansın yüksek) iki-üç günde gidersin, manaus'a ise 4-5 günde. manaus'da bir bakmışsın amazon nehrinin rengi maviye dönmüş, halbusi üç sınır bölgesinde rengi kahverengiydi. hatta manaus'da diyecekler abi gel tekne turumuz var nehrin maviyle kahverengi olduğu ve karışmadığı bölüme turumuz var gidelim. gideceksin bakıcaksın hakikaten nehir aşağıda mavi yukarıda kahverengi ve birbirine karışmıyor. aklına (bkz: kaptan gusto) gelicek, dua ediceksin. bunun sebebi ise bildiğim kadarıyla, kulağıma çalındığı kadarıyla suyun ph değerleri arasında ki farklılık ya buna benzer birşey. daha fazlasını istiyorsan lütfen beni ekle anakondaneco@hotmail.com.

(terbiyesiz neco - 22 Temmuz 2015 10:55)