istanbul'da, kadıköy-bahariye'de, halil ethem(etham) sokak'ta, büyüksün abi'nin hemen yakınında.
oyunlar ve yakın ileri için planlanan diğer ayrıntılar burda mevcut. yani usulca diyor ki: bir tiyatrodan fazlasıdır bu mekân-ı cevher.

--- spoiler ---
şu an için erken belki; ama ilerde testosteron'daki gibi şöyle bir klip görür müyüz acaba hamlet'ten de? içerikse oyuncu kral-kraliçenin ihaneti ifşa ettiği o müthiş bölümden olabilir hatta, olabilir mi?

hiç olmadı, kemal aydoğan'ın bugünlerde aldığı onlarca dilekten biri olsun bu da.

--- spoiler ---

(indis - 12 Ekim 2013 23:05)

buranın mimarı arkadaşa bir çift sözüm var:
tuvalet kapılarına askı koymayı unutmuşsun la.

(bkz: nereye asacaklar)
(bkz: montla sıç)

(azmanyus - 21 Ekim 2013 17:42)

koltukları dışında herşeyiyle gayet güzel bir mekan.özellikle hamlete gideceklere tavsiye ara verilince kesin bi dışarı çıkın yürüyün yoksa oyunun sonlarına doğru 2 saat o koltuklarda oturmaya bağlı ortopedik sorunlar oluşabiliyor kendimden biliyorum.oyun öncesi fuayede mum ışında oyuna hazırlanan onur ünsalı görmek güzeldi. ayrıca oyunun ilk perdesine yetişemeyip ikinci perdeyi izleyenlere, gişe görevlisinin oyun bittikten sonra yetişemeyenlerin hiçbir talepleri olmamasına rağmen yanlarına gelip isterlerse bir sonraki oyundan yer ayırabileceğini söylemesi de güzel bir ayrıntıydı...

(mek - 4 Kasım 2013 12:15)

geçen gün biz de uğradık efenim bu haneye. tiyatrodan uzaklaştığım dönemlerde, beni böyle sarkacın bir ucundan yayla çeken bir kemal aydoğan rejisi gerçeği söz konusu. oyun atölyesinden biliyoruz aşinayız ama çiçeği burnunda bir mekanda insan ister istemez mütereddit biçimde merdivenlerden iniyor. iyi bir oyun değil de vernik kokusu, alçı sıva, "baretsiz girilmez" , "kaç dere dedik çöp dökmeyin" gibi şeylere çarpabilirim ve "en azından emek verilmiş" şeklinde kendimi avuturum diye düşünüyorsunuz.

önce öğretmen sahafların kokusu, ardından geçici ama ayrılırken çocuk gibi ağlayacağını bildiğiniz sandalyeler hemen ardından yine mütereddit karakterlerin hamleti bekleyişi. tiyatro gibi değil. oyun atölyesi hiç değil. oyuna geçmeden oyuna getiriliyorsunuz gibi. "lan?" dediğimde hep cepten yerim.

her nasılsa avrupa kupasına yükselmiş bir gençlerbirliği havası var ortamda. herkes bu şantiyede çalışmaktan dolayı atletik hale gelmiş. "entelektüel" olanlara kafadan yüksek prim verilmeyen ortamları severim. komünistler böyle kolektifliği başaramadılar hiç. işçiler patron olsun desen, adorno'nun yanlış hayat ve doğru yaşam'la ilgili cümlesini paylaşıp kaçarlar. maaş ve ödenekler yattı mı diye bankamatiğe bakmak için.

oyuna girişte yapılan oğuz atay muhabbetimizden midir bilinmez, hamlet'e hep ironi gözlüğünden baktım. kemal aydoğan'ın şekspir düşkünlüğünü bir kez daha sorguladım. bir kez daha "telifsiz diye abi yeaa" diyen kurtçuğumu tokatladım. ödenekli tiyatrolara "yersen sen de yap!" diyen yeni kurtçukları besledim. kimi yerde tehlikeli oyunlar'da erdem şenocak'ın sahne arkasına bakıp "hamlet!" dediği hiciv sahnesi aklıma geldi ve bu oyunda minimal dekorda dahi yapmacıklık barındırılmamasını takdir ettim. kimi yerde ise, "kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım" diyen selim ışık'ın mırıldandığı gibi "kötü intikam alırım korkusuyla bir türlü intikam alamayan hamlet" çağrıştı bende. eski elbiselerin sadece o dönemin "mizah" tiyatrosu işlenirken kullanılması eminim ki basit bir tesadüf değildi. düpedüz cevab'tı. oyun kısalmışmış evet ama duygu size "modern" eşantiyonlarla, gece pijamalarıyla nerdeyse bermuda şortlarla geçiyordu. özeti, gülüyordunuz lan. şekspir'in söylediğini babaanneniz de söyleyecek zaten. önemli olan orada esnememen. saksına biraz su gitmesi. herşey yapmacıklaşırken, birinciliğin tiyatroya verilmemesi.

velhasıl evet, şekspir'in ne dediğini önceden biliyorsunuz. genellikle bu "kıskançlık öldürür", "çok para adamı sapıttırır" gibi minimal temalar oluyor. ama aksi iddia edilemeyen makro gerçeğin etrafına yönetmenlerin ustaca uhu ile yapıştırdığı duygular, şakalar, pijamalar, tedirginlikler, heyecanlar size kar kalıyor.

ben hamlet'ten de çok karlı çıktığıma inanıyorum. moda sahnesi, moda'nın çocuğu haline gelen hamlet'teki ironi'nin, anti kasıntılığın ve bildik entelektüelizmin hicvedilmesinin de bir özeti olacak gibi.

sinema salonları ile bütünleşecek bu "sahne"nin, anadolu yakasının geleceğine damga vuracağı da çok çok açık.

yolunuz açık olsun efendiler. tüm ekip.

kötü tiyatro yaparım korkusuyla, kötü film oynatırım korkusuyla, kötü harç kararım korkusuyla ve halı sahada kötü defans yaparım korkusuyla kendinizi frenlemeyin. çünkü buradan gayet klas görünüyorsunuz.

(ebucan - 18 Kasım 2013 23:47)

çok iyi iç mimarisi olan sahne. oraya her gittiğimde kendimi aix en provencetaki sanat galerilerindeymişim gibi hissediyorum. çayı çok güzel ve ucuz. çay servisi yapan kişinin gözlerinden bilgelik akıyor. kendimi rahatsız ya da tedirgin hissetmiyorum orada ve en önemlisi seçilmiş, iyi seçilmiş etkinlikler sunuyorlar.

(mermeignacio - 15 Şubat 2014 17:47)

11 aralık 2013. istanbul'a nihayet doğru düzgün kar yağdı, bir telaşla bizim tiyatro bileti hava muhalefetinden patlar mı diye kendilerini aradım. zart diye açtılar telefonu, oyun var, ne güzel.

beraber gideceğim arkadaşımı aradım, 'tufan var, bu havada moda'ya değil hamlet babam için geçmem' dedi prenses. haliyle bi başıma toparlandım çıktım ofisten.

geçtim moda'ya, oyunun başlamasına daha bir saat var.

sinemaya tiyatroya yalnız gidemeyenler tanır, 'hehehe yalnızsın işte yalnız yalnız' diyen hayaletleri bekledim moda sahnesi'ne girince ilk bir 5 dakika. gelmediler.

onların yerine feci emek verilmiş bir mekan, oturup kitabınızı telefonunuzu karıştırmak isteyeceğiniz makul bir cafe ve neticede rejisinden tüm oyuncularına muazzam bir oyun geldi.

'özel tiyatrolar pahalı yea' diyenlerin lüzumsuz boykotunu kırmak için elimden geldiğince anlatmaya çalıştım. benim vıdılamam fayda etmez, onların inadını da kırdı moda sahnesi.

buraya da biraz o yüzden yazmak istedim. işlerini leziz yapan adamları görünce keyfiniz, umudunuz toparlanır. yaptıkları, seçtikleri işleri takip edin.

(celebrian - 5 Mayıs 2014 01:21)

(bkz: #35996668)

bir koca yıl geçmiş, kaç kez kapılarına dayanıp güleryüzle karşılandığımı saymadım. oturup çay içtiğim, gezinip koşturduğum hiçbir mekanı bu kadar sevmedim. bize aşamalarına tanıklık ettiğimiz ferah bir sanat merkezi verdiler, bazen gözlerim dolarak etrafa göz gezdirdim, bu sırada kendi kendime gülümserken birilerine yakalandım belki de. fuayeye indiğim her seferde bana da ait bir yere geldiğimi ve hangi köşeden kim çıkarsa görmekten mutlu olacağımı hissettim. moda sahnesi daha güzel ne verebilirdi ki bizlere?

şunu not düşmeliyiz ilk sezonlarını geride bırakmışlarken; 144 oyun oynanmış, bu oyunları 20 bin kişi izlemiş. konuk tiyatrolar 66 kez misafir edilmiş (ve iksv tiyatro festivali'nde de anadolu yakasındaki iki sahneden biri oldular sanırım), 14 kez konser mekanı olarak kullanılmış (belirtmek zorundayım, ne müthişti o kardeş türküler konseri). 7 ayda 40 bin tiyatro ve konser izleyicisine ulaşılmış. bunun yanı sıra çok kıymetli hocalar gelip seminer vermiş ve atölye çalışması yapmış, çocuklar için atölyeler düzenlenmiş, koltuklarına taptığım sinematekte bağımsız filmlere yer verilmiş. bunlar röportajlarında onların dile getirdikleri. daha mühim bir şey yaptı bu insanlar benim için; kalbime dokundular ve heyecanlarıyla ümit verdiler.

yeni sezon biletleri 1 eylül'de satışa çıkacakmış. :) galiba parkta güzel bir gün, roberto zucco ve akıllı şimdilik sezona başlayacakları uğurları. başka şeyler yapacaklarına eminim, sezon içinde oyunlar ve etkinlikler eklerlerse fuayede bir kuytuya saklanır ve oradan ayrılmam. epey oldu gitmeyeli, salonumu özledim, baştacı eden ev sahiplerini özledim. hiçbir şey yapamazsam arsızlığı ele alıp çaylarını içmeye gideceğim. mekanın müptelası olarak o on iki kişiye ve onlara inanıp yardım eden herkese çok çok teşekkür ederim, ya bu kararı almasaydınız? huzurunuz dindirsin, kahkahanız dört yanı sarsın hep ya!

takip edin lütfen moda sahnesi'ni, elli yıl sonra buranın ilk oyunlarını izlediğimizi göğsümüzü gere gere söyleyebileceğiz.

(time traveler bird - 28 Ağustos 2014 12:18)

bugün bu caanım mekan açılalı 1 sene oluyor, nicesini görmek nasip olur inşallah.

website
twitter
youtube
ınstagram
facebook
foursquare

e-bilet

bu da arkadaşla yürüttüğümüz blogumuz:
http://modasah.blogspot.com/

(indis - 9 Ekim 2014 21:41)

şöyle bir konuşmaya şahit olmayı hiç istemezdim dediğim mekan (önceden moda sahneydi şimdi sadece mekan).

ortaklardan biri moda sahnesinin cafesi olan dış bölümde ayakta kalır. ayakta kalmasından muzdarip değildir ama yine de ağzından şöyle şuursuz ve oldukça kaba cümleler çıkar (orada oturup sohbet eden bizleri düşünerek söylediğini sandığım).

-sonuçta burası saatlerce oturulacak bir yer değil?

arkadaşı gereken yanıtı verir ama bizimkisi söylediğinden zerre pişman gözükmemektedir. yazıklık yani!
çay kahve tost hizmetini de kendileri için yapmışlar demek ki. öyleyse cafeyi kapayıp yalnızca kendilerinin oturup sohbet edebileceği bir yere çevirsinler. kapısına da görevliler haricinde giriş yasaktır yazsınlar.
biz zilin çalmasını bekleriz oyuna girmek için. münasebetsizlikten başka da bişey değil bence.

ayıp ayıp

(role - 13 Mart 2015 14:17)

oğuz atay romanından uyarlanan ve erdem şenocak'ın oynadığı tehlikeli oyunlar oyununa bilet alıp gidemeyeceğim için e-mail göndererek biletimi açığa aldırdığım tiyatro sahnesi. dün akşam e-mail atıp nisan'daki oyuna yer istedim, güzel bir yer ayırarak cevap vermişler, sağolsunlar. oyunlardan sonra biraz oyalanırsanız çıkışta veya tiyatro kafesinde oyuncularla sohbet edebilirsiniz, aile ortamı gibidir yani moda sahnesi. uygun fiyatlarıyla ve sürekli yeni oyunları konuk etmesiyle anadolu yakasında hatrı sayılır bir sahneye kavuştuğumuz için çok memnunum.

(ssnmss - 24 Mart 2015 09:49)