muhafazakarlığın artık dört duvar arasında kalması gerekirken zehirlediği anne, eşine ses çıkaramayan ama içten içe eriyen ve kızı için ölüme giden bir baba, kader denilen ama insanların hala algıladığı gibi olmayan bir hayata boyun eğen bir abla ve bütün bunların arasında açan bir çiçek camino...

inanmak ve reddetmek arasında
hoşgörü ile sömürü arasında
boyun eğmekle isyan arasında geçen bir film...

isa ve meryem ana tanımlamasıyla dinin sınırlarının çizildiği bir film...

(melatonin - 30 Aralık 2010 16:45)

iç parçalayan bir film. ölüme giden ufacık güzellik. içi içini yiyen bir baba. sindirmesi zor bir film.
kızın oğlana yaptığın göndermeleri ailenin hep yanlış yorumlaması:
"sevgili isa kızım seni sevdiği kadar kimseyi sevmedi."

(uther - 19 Şubat 2011 13:49)

izlerken ağlamaktan telef olduğum, mecazi aşk mı (cuco mu) yoksa manevi aşk mı (isa mı) sorularını sordurtan film. hemen hemen her sahneye yerleştirilmiş itici hıristiyan olguları, din adamlarının çirkinliği ve çıkarcılığı, annenin riyakarlığı, babanın silikliği, kızın hayat dolu oluşunun sürekli kısıtlanması film boyu iç karartan nedenler olsa da; daha sabi sübyanken başa kakılan din kavramı ve bununla beraber gelen dış dünya çekiciliği arasındaki çelişkiyi çok iyi verdiğini düşündüğüm film. ayrıca o ne güzel saçtır öyle dalga dalga.

--- spoiler ---

finaldeki öpüşme sahnesi kadar tatlı bir öpüşme ben daha hayatımda görmedim.

--- spoiler ---

(kubidiklimbik - 7 Kasım 2011 01:15)

din olgusunu bir kez daha reddetmemi sağlayan, 31 dakikasına kadar kendi hayatımı izlediğim, o ameliyat sahnesinde hıçkırıklara boğulduğum, 64 dakikasında ve 95 dakikasında gözyaşlarımı durduramadığım beni neşeyle başladığım bu cuma gününde hüzünlere boğmuş filmdir.

ağır derecede dindar olan anneden yer yer nefret ettiren ve aralarda derelerde kalan son sahnede pişmanlık hisseden ablanın sahneleri çok bunalttı beni. keşke hep babasıyla konuşsa, sevdiği çocuktan bahsetse imiş.

uzun uzun yazmak isterdim ama tıkanıyorum. içimden geçen cümleleri birleştirip aktaramıyorum bu filmle ilgili.

hüzünlenmek ağlamak istiyorsanız izleyin. bende bunu bana öneren arkadaşa sövmeye gidiyorum.

(ruzgarimsi - 11 Ekim 2013 15:41)

kesinlikle tanrının onaylamayacağı bir film.

küçük bir çocuğun ölüme giderken tanrıya koştuğunu düşünen bir anne, nereye gidecek olursa olsun; çocuğunu kaybedeceğini bilen ama "dur" bile, diyemeyen bir baba ve dünyada cehennemi yaşayan bir kardeş.

din gerçeğinin, dışarıdan izlendiğinde nasıl göründüğü gerçeğiyle, sizi başbaşa bırakıyor. burada işlenen tanrı, isa, meryem üçlüsü hırıstıyanlığa ait simgeler olmasına rağmen, bunları çıkarıp yerine diğer dinlerdeki simgeleri koyduğunuzda değişen hiç bir şey olmadığını göreceksiniz...

seyretmesi korkunç olmasına karşın, bu dünyaya, sadece "geri idade edilecek armağanlar" olarak geldiğimizi ve hatta yaşamamızın tek nedeninin tanrıya tapmak, olduğunu belirtmesi açısından ibret verici olabilir.

acaba neden koyunlarla sınırlı kalmadı ki canlılar? insanlara ne gerek vardı?, diye sormayı da ihmal etmemek lazım.

(inthedwarf - 21 Ocak 2014 21:47)

hüngür hüngür ağlatan film.

not: yaş 26, erkek 1 hafta sonra evleniyor.

(daha iyisini yapana kadar en iyisi bu - 11 Haziran 2014 00:49)

avrupai derler ya işte ondan kalitesi bu filmin...

kötüleme amaçlı değil iyi anlamında... örnekleme anlamında...

film iyi sözlük...

ancak anlatılan katı..

camino'dan sonrasında yan etkiler olarak muhtemelen;

inanç tereddütü yaşamak,daha sıkı bağlanmak,isyan etmek,boyun eğmek,aşırı kültür ve toplumsal farka maruz kalma hissi,kader,fıtrat falan filan...

edit:imla

(blackbird21 - 11 Haziran 2014 01:03)

gecenin köründe ağlatmış ispanyol filmi. film vasat bir anlatımla ilerlese de javier fesser için kötü yönetmen diyemeyiz. zira fesser yerinde kullandığı metaforlarla, mevzuyu ele alış biçimiyle potansiyelini göstermiş. son söz: drama afyondur! (çok ağladım be sözlük)

(librevxxiii - 11 Haziran 2014 06:05)

filmin içinde gözlenen belki de en çarpıcı duygu, camino'nun kendisine karşı ablasında gördüğü sevgi azalması ve bunun yarattığı hayalkırıklığıydı.

dünyalar tatlısı küçük bir kız ve onun dramatik öyküsü.

(cancan - 12 Haziran 2014 19:30)

fransa’dan ba$layip santiago de compostela’da birle$erek devam eden dört ayri rota var. bunlardan biri izlenerek kuzey ispanya boyunca, dogudan batiya, (keltlerin ya$adigi zamanlarda bilinmekte olan dünyanin sonu oldugu dü$ünülen atlantik okyanusu kiyisindaki) finisterre’ye yapilan bir yolculuk.. santiago de compostela camino diye geçiyor..

(mavimor - 14 Nisan 2005 13:26)