post prodüksiyonu başlamış filmin. james franco varken, penn badgley denen angutu jeff buckley olarak seçen casting ekibinin kafasını sikeyim.

edit: benzemiyo amk.

(art bastard - 20 Nisan 2012 01:47)

merak uyandıran filmdir. ayrıca; ota boka james franco istemeyin artık arkadaş. zahmet olmazsa önce bi bak filmin bütçesine, yönetmenin daha önce yaptığı işlere.. james franco'da hazır bekliyodu zaten.

(tradizione - 20 Eylül 2012 01:37)

tim buckley'nin 1991 yılında gerçekleşen tribute konserindeki jeff buckley performansı hakkında bir film. filmde penn badgley'e, 28 weeks later filminden hatırladığımız imogen poots eşlik ediyor.

(proserpexa - 25 Mart 2013 03:39)

iki nesil iki şarkı yazarı iki buckley... ziyadesiyle etkileyici bir film. selpaklar şirketten.

(ya iste boyle senden naber - 30 Mart 2013 13:48)

alt yazısı halen çıkmamış olan film. dixplanet uyuma jeff buckley'ye sahip çık!

(alextacy - 7 Ağustos 2013 22:54)

keşke biri altyazıya katkı yapsa denilen baba ogul derlemesidir.

(othervoices - 13 Eylül 2013 09:32)

son sahnesiyle insanın ağzına sıçan, şahane coverların havada uçuştuğu filmdir. objektif izlemek mümkün olmamakla beraber, tim'e ağğız dolusu küfredeceğinizin garantisini veriyorum gençler.

(malmazel - 1 Aralık 2013 22:50)

penn badgley'in ne kadar iyi şarkı söyleyebildiğini kanıtladığı film. eğer filmde james franco oynasaydı, film müzikal açıdan bu kadar başarılı olamayabilirdi.

(a c helyanwe - 21 Ocak 2014 22:12)

insan bu projeyle karşı karşıya geldiğinde refleks olarak "james franco daha iyi olurdu yeaaa" gibi bir kafaya girebiliyor fakat filmi izledikten sonra, vaktiyle matt dillon'a benzetiliyor olmaktan neredeyse şikayet eder bir tavırla bahseden bir adamı^* canlandıracak aktörün, hatta kopyası kadar andıran bir james franco bile olsa, penn badgley kadar hassas, sağlam, oturmuş bir perfomans sergileyebileceğinden epey şüphe ediyor insan.

badgley daha bir ergenken adamın müziklerini dinlemeye başlamış, bahsedildiği gibi de, filmde tüm parçaları ve doğaçlamaları kendisi çalmış, söylemiş. filmdeki -misal- plak seçme sahnesinde ortaya koyduğu, tüyleri diken diken eden performansıyla da "budur!" hissiyatı verecek kadar adamı sindirmiş biri olduğunu ispat ediyor. en sevdiği jeff buckley şarkısı da strange fruit'muş bu arada. saygılar!

filmde biraz gölgede kalmış bir ilişki var ki, o da jeff'in gary ile olan arkadaşlığı.
gary lucas'ı da neredeyse kopyası sayılabilecek kadar başarıyla frank wood canlandırmış, grace'in tohumlarının nasıl atıldığını izah edebilmek adına tadı damakta kalan, samimi sahneler sıkıştırılması hoş olmuş.

jeff buckley ile pek alakası olmayan fakat tanımak isteyen biri için, baba-oğul ilişkisi(zliği) yeterince açıklayıcı fakat adamı araştırmış, duymuş ve hatta işitmiş birileri için ise o ilişkinin işlenişinin biraz ısrarcı ve sıkıcı olduğunu da kabul etmek gerekir sanırım.

filmi, müziklerin teliflerini bile alamadığı için yarım yamalak bulan yorumlar da var fakat yine de, aynı yorumların yapıldığı amerikan topraklarında bile hala bu muhteşem müzisyenin merhum da olsa ite kaka yeniden sahneye çıkarılması, anılması, başka ülkelerdeki hayranlarını beş misli mutlu ediyordur.

(nesta - 13 Şubat 2014 13:29)

penn badgley seçimine dair şüphelerimi plakçıdaki led zeppelin iii sahnesiyle birlikte yok eden filmdir.
adam şarkı sırasına göre "medley" yaptı resmen ayaküstü, ilk kez o sahnede bir aktörden ziyade jeff buckley'nin kendisini gördüğümü hissettim.
yine de önümüzdeki yıllarda mark rendall'ı da en az bir kez jeff buckley olarak görmek isterim. belki sesi buna penn badgley kadar uygun olmayabilir ama, jeff'e müthiş benzemesinin yanı sıra canlandırdığı rollerden müzisyen yanının da kuvvetli olduğunu görüyoruz.
(bkz: mark rendall)

(pink doors of purple zeppelin - 24 Nisan 2014 15:26)