çok enteresan bir anekdotu içeren film, şöyle ki;

--- spoiler ---

işine son verildiğinde nikita kruşçev ne yapmış biliyor musun? oturup iki tane mektup yazmış, yerine atanan kişiye vermiş ve şöyle demiş: işin içinden çıkamayacağın bir duruma düşersen, ilk mektubu oku, kurtulacaksın. işin içinden çıkamayacağın duruma bir daha düşersen, ikinciyi oku. bir süre sonra, adamımız kendini zor bir durumda bulur ve ilk mektubu okur, mektupta ''bütün suçu bana yükle.'' der. böylece adam suçu ihtiyara atar ve her şey yoluna girer. sonra kendini gene zor bir durumda bulur ve ikinci mektubu açar. mektupta ''otur ve iki tane mektup yaz.'' der!

--- spoiler ---

(endless bliss - 15 Ocak 2011 13:25)

filmi ilk kez birkaç gün önce cnbc-e’de yayınlandığında seyredebildim (yani dvd’sini alamayacak kadar fakir biriyim); sadece bu filmi seyredebilmek için hayatımda ilk kez bu kadar uzun süre tv karşısında oturdum (yani televizyonda ağzının tadına göre bir şey bulamayacak kadar entel biriyim); filmin başlığına ilk kez filmi seyrettikten sonra baktım (yani bir film seyretmeden önce sözlükte ne denmiş diye merak etmeyecek, sözlüğü film-zevki için bir referans olarak kullanmayacak kadar burnu-havada biriyim); ve hakkında bu kadar az entry girildiğini görünce şaşırdım (yani ben de “sözlükçü”yüm).

hakkında bu kadar az entry girildiği için birçok aşikâr nokta da hakkı yenmemesi gereken bir bilgi kaynağında tam anlamıyla es-geçilmiş (esefle karşıladım “kuşkusuz, doğal olarak”) – bilmem-kaçıncı kez (yazar olduktan sonra ilk defa) seyrederken aklıma oblomovluk/oblomovculuk, doğu-batı, ya da sadece batı ve bilumum benzer mevzu hakkında çeşitli yazma-dürtüleri getiren “the big lebowski”de yaşadığım gibi bir çeşit yarın-yaparımcılıkla (evet, entelektüel camiada tam olarak ne olduğunu yukarıda belirttim – çok da yukarı değil) yazabileceklerimi ertelemeyeyim de ampul (not: oy vermeyeceğim - ve bir daha bukalemunluk etmeyeceğim, ok?) yanar yanmaz yazayım, dedim, daha çok arz-ı endam edeyim şu ortamda, dedim ve… ne yazacağımı unuttum. [bu entryi aslında film bahsi-geçen kanalda yayınlandıktan bir gün sonra yazmıştım; ama tam “yolla”dığım sırada yaşadığım köyün telefon hattından kaynaklanan talihsiz bir problem nedeniyle entrym gitmedi, bu da kırk yılda bir yazdığım için ruhumda fırtınalara sebep oldu, çok sinirlendim, çok kızdım, çok anlatım bozukluğu yaptım.]

neyse:

ilk olarak: bir taraftan michael douglas’ın karakteri uyuşturucuyla mücadele ederek altmış milyon çocuğun hayatını kurtarmak hayalleri kurarken, “ne olup bitiyor bilmiyorum ama her şey çok kötü, umutsuzum” gibi hayatım boyunca suratımla vermeyi isteyebileceğim en iyi mesajı hiç zorluk çekmeden bütün film boyunca verebilen catherine zeta jones, uyuşturucu ticaretiyle iki çocuğun hayatını kurtarmakta.

ikinci olarak: michael douglas daha çok sözlerinde kendisini belli eden bir vatanperverlikle, çocukların hayatını kurtarabilmek için, bir kariyer/karakter mücadelesi verirken, benicio del toro ağbimizin, üstağdımızın oynadığı garakter, neredeyse sadece içinde bulunduğu durumları değerlendirerek çocukların mutluluğunu görebiliyor, uyuşturucu mücadelesinde de kısmen başarılı oluyor.

üçüncü olarak: uyuşturucuyla, uyuşturucu bağımlılığıyla mücadele konusunda oldukça iddialı olan yargıcın alkol bağımlılığı tam olarak vurgulanmakta filmde. mesaj açık. bence son sahnede, kızının konuşmasından sonra ona yöneltilen “sizi de dinleyelim?” önerisinde de, onun kendisinin sadece *dinlemek* için orada olduğunu söylemesinde de bu mesajla ilgili bir şeyler mevcut. yani umutsuz vaka (mı?).

dördüncü olarak: bağımlılık konusunda aile baskısının rolü hakkında oldukça basit çözümlemeler – ama yanlış mı? değil.

son olarak: benicio del toro ağbimizin generale baktığı sahneye bayıldım. muhteviyatında derin anlamlar barındırdığından filan değil – her türlü hissî yoruma açık olduğundan. ben de öyleyim, ben de hissî yorumlara açığım – neyse onlar.

hikâyelerin birbirleriyle birleşme özelliğinin başarısız görülmesine getirilecek bir yorumum da var: zaten hikâyelerin birbirleriyle birleşmemesi gerekiyormuş. yani yönetmenin ya da senaristin, ya da benicio del toro ağbimiz üstağdımızın hikâyeleri birleştirmek gibi bir amacı yok, buna ihtiyaç da yok.

(me that ave been what i ve been - 31 Mayıs 2011 16:44)

catherine zeta jones filmin başında golf kulüplerinde takılan, hayır işleriyle uğraşan klasik kocası zengin ev kadını portresinden, başları belaya bulaşınca geçtiği dik duruşlu, yeri gelince kocasını kurtarmak için ölüm emirleri veren, uyuşturucu satıcılarıyla birebir pazarlık yapan devlet gibi kadın rolüne çok iyi geçiş yapmış. kısa rolünde çok başarılı buldum. bundan ziyade etkili bulduğum diğer performans da don cheadle'a ait, sevmediğim filmi yok adamın.

filme gelirsek; farklı hayatları anlatıyor olması açısından 21 gram'a benzetildiğini ve sonunda insanların kesişmediği açısından da eleştirildiğini okudum. öncelikle her film böyle çevrilmek zorunda değil, biz de sonunda sunay akın'dan bir hikaye dinler gibi "aa o adam demek ki o muymuş" demek ihtiyacı hissetmemeliyiz bence. iki film de çok başarılı, sadece bunda karakterlerin birbirleriyle tanışmalarına gerek yokmuş demek.

film gerektiğinden uzun veya sıkıcı da değil. 147 dakika bu tarz mesele anlatan bi film için gayet normal. uzunmuş da sıkıcıymış da demek için reklamlar dahil bir buçuk saatlik star tv'nin garip yaratıklı filmlerine fazlasıyla alışmış olmak gerekiyor. basit bi televizyon filmi değil sonuçta. ama oldum olası uyuşturucu filmlerinden süpersonik, hayatı değiştirecek ilham verici mesajlar çıktığını düşünmediğim için, benim adıma klasikler arasında yer almaz bu film o ayrı.

(sebnamy - 18 Ağustos 2011 02:46)

irene kasırgası sonrası ray castro rolünü canlandıran luis guzman'ın yaptığı güzel espiriyi anımsatan dalında son derece başarlı film.

--- spoiler ---

ray : fırtınalara neden kadın ismi verilir?

montel gordon: bilmiyorum.

ray: çünkü ilk geldiklerinde ıslak ve vahşi olurlar, sonra da giderken evini ve arabanı alırlar.

--- spoiler ---

(some kind of nature - 28 Ağustos 2011 18:50)

bostancı sahil'de ortalığın tozunu attıran cafe. etraftaki cafe ve diğer mekanların hayli müşterisini çekmiş durumda. otoparkında ara ara klasik arabalar olur. nargilesi güzeldir, bir de buranın közcüsü, ki eskiden fenerbahçe piramit'ten bildiğimiz hasan abi, işini o derece severek, o deneli mutlu, motive bir şekilde yapar, her daim o kadar güzel yüzlüdür ki bir kişisel gelişim kitabı yazsa milyonlar satar bence. ben alıp okumam zira yazarın bizzat kendisini tanıyorum. gerektiğinde onla sohbet ederim. ama çok satar.

(mumyn - 10 Ekim 2011 21:51)

sarı-mavi renkli bir film...

(bagimsiz elektron - 11 Ekim 2013 20:48)

traffic ve the low spark of high heeled boys albümleri bütün parçaların güzel olduğu albümler kategorisinde olan, 60-70'lerde doğup büyümüş, dinlemekle eskitilemeyen ingiliz progressive rock grubu.

(mentol - 21 Aralık 2013 19:03)

pychedelic rock doneminin unutulmaz grubu.nedense pek bilenmez ve dinlenmez,her zaman hakkını veremedigimiz bir grup olarak gormusumdur.(sometimes i feel so) uninspired parcasini unutmak mumkun degildir.
orjinal ilk kadrosu :
steve winwood (keyboards, guitar, bass and vocals)
jim capaldi (drums and vocals)
dave mason (guitar and vocals)
chris wood (sax and flute).

albumleri ;

mr. fantasy (67)
traffic (68)
last exit (69)
best of (69)
john barleycorn must die (70)
welcome to the canteen (71)
the low spark of high heeled boys (71)
shoot out at the fantasy factory (73)
on the road (73)
when the eagle flies (74)
smiling phases (91)
far from home (94)

(eloian - 4 Mart 2005 13:57)

king crimson ne kadar muhteşemse, farklı bir moodda traffic en az o kadar muhteşemdir denebilecek, insanın çini ısıtan, gülümseten, güneşli bir bahar günü salıncakta sallanırken kulaklığınızda olması gereken ayrı bir efsaneler topluluğu

(kiziltrude - 17 Mart 2005 15:01)

chris wood'un flüt ve saksafon çaldığı muhterem grup. hidden treasure, shanghai noodle factory ve low spark of high heeled boys parçaları çok sevilir. diğer elemanları steve winwood, jim capaldi ve dave mason.

(psykhe - 19 Ocak 2006 16:34)