paramız çok ama fikrimizi pek yok diyen dreamwork, paramız yok ama sanırız iyi bir fikrimiz var diyen gençlerin çektiği filmi satın alır. ve biraz düşünmeye başlar. ‘’film çok basit, oldukça ucuza mal edilmiş, oyuncular da yönetmen de no name, amatör bir hali var. böyle vizyona soksak değeri anlaşılır mı, gidip yeniden çektirelim bunu birilerine.’’ ‘’yok ya, bunun ruhu amatörlükte zaten, böyle kalsın.’’ bence kalmasın profesyonellere emanet edelim.’’ vs. vs.
böyle diye diye filmi kimselere izletmez oldular. ama arkadaşlar iyidir ve bir şekilde bu işi çözebilir. beklenmedik bir zamanda film kucağınıza düşebilir.

insanın bilinmeyenle imtihanı, inandığı şeyle ilgilidir diye düşünüyorum. eğer inanmıyorsan yoktur. sen inanmaya başladıkça var olur, o saatten sonra da bir daha gitmez.
ben bu rahatlıkla güzel güzel yaşarken, biraz da filmin az bulunabilir olmasının cazibesiyle izledim bu filmi. ve üzerinden günler geçmesine rağmen ancak yazabilme cesaretini gösteriyorum. sonum hayrola…

oldum olası gore sevmem. bu sebepten paranormal activity çok çekici geldi bana. kanlı sahne gerginliği olmadan rahat rahat izlerim dedim^*. hay kan olaydı, testereler havada uçuşaydı, gözümün gördüğü bir şey olaydı da izlediğim saatlerde daralıp sonrasında unutsaydım filmi. ama yok, adından da belli olduğu üzere ortada paranormal bir şeyler var ve başımıza bela olacak. oldu da.

bu tür filmlerin babası sayılan the blair witch project, izleyicilerinin gönlünde her zaman ayrı bir yer tutacaktır. ama o filmin fikrinden, tekniğinden beslenen birçok film oldu. bazısı çok kötüyken bazıları da fikri geliştirip akılda kalıcı hale geldi. paranormal activity, -eğer bu haliyle izleyiciyle buluşursa- insanları etkileyebilecek türde bir film. (şahsen yeniden çekilmesinin çok yanlış olacağını düşünüyorum, çünkü daha etkilisini düşünemiyorum. zaten daha etkili olmasını da istemiyorum, korkuyorum lan.)

--- spoiler ---
film, türün meraklılarına dilediğini verecek gibi. ama aşina olmayan izleyicileri biraz sıkabilir. ilk yarım saati neredeyse hiçbir şey olmuyor denilebilir. oysa film o sırada izleyicinin detektifliğinden yararlanıyor. açık bir kapı, bir ayak sesi bile tedirgin edici olabiliyor.

genç çiftin yeni taşındığı evde, kızımızın geçmişinden taşıdığı ‘’şey’’ geceleri tuhaf olaylara sebep oluyor. kız, oldukça temkinli olmakla beraber, erkek arkadaşı biraz dalgaya alarak, biraz da olayı çözme merakıyla elindeki kamerayı kullanıyor. biz de kamera oluyoruz. adam bizi nereye koyarsa oradan izliyoruz evi.
burada çok akıllıca bir iş yapılmış ve gece çekimlerinde kamera evin sakinlerinin göremediği bir açıyla yerleştirilmiş. o yüzden çiftimiz gece uyurken biz zavallı izleyiciler, açık olan kapıdan koridoru, merdiven sahanlığını, arkadaki iki odanın kapısını gayet net görüyoruz. ve yer yer kafayı yiyoruz.
ekranın sağ altında ilerleyip duran saat de başlı başına bir gerilim unsuru.

sanırım beni birkaç gündür etkisinde tutan sahne ise, kızın uyurken gece yavaşça yatağından çekilerek sürüklenmesi ve ardından gelen olaylardı. o bacak o yataktan çıkarıldığından beri uyku haram bana.

filmin finali kimilerine göre filmin genel havasının dışında olduğundan, kötü gibi görünebilir. yani filmin ayakları birden yere basıyor denilebilir. bense aynen olması gerektiği gibi olduğunu düşünüyorum. çünkü yer yer izlediğim şey film mi yoksa gerçek mi onun bile ayrımını yapamadım. bu gerçeklik aynen o şekilde son bulurdu.

elbette amatörlükten kaynaklı eksikleri ve hataları var filmin ama bunlar o kadar önemsiz ki, dile getirmeye bile gerek yok. (bazı klişelere yaslanma şekli, internetten izlenen şeytan çıkarma görüntüleri vs)
--- spoiler ---

paranormal activity, biraz da izleyicinin içine girebilmesiyle amacına ulaşabilecek filmlerden. siz ne kadar inanmaya teşne olursanız film de sizi o ölçüde etkileyecek. dilerim tez zamanda vizyona girer de, ben de her önüme gelenle bu filmi konuşup, durumu normalleştirip, bunun bir film olduğunu idrak eder ve bana kazandırdığı saçma korkulardan kurtulurum.

not: ben insanlarla film paylaşmayı seven, isteyene ‘’yok olmaz’’ diyemeyen bir insan olduğumdan filmin kopyasını almadım. yoksa evde öyle bir film bulundurmaktan falan korkmuyorum. ne alakası var ya.

(pul - 1 Haziran 2009 13:56)

temposuz sahnelerini ilerleterek izlediğim ilk film.

doğaüstü olayları çözdüm de, o evi nasıl almışlar onu anlayamadım.

(financier - 7 Kasım 2009 19:41)

bittikten sonra kendimi salak yerine konmuş gibi hissettiğim ender filmlerden..

--- spoiler ---
karakterlerin ışık açmama alışkanlığınaysa küfür etmekten yorgun düştüm. gece ses duyuyorsun, kalkıyorsun karanlıkta eblek gibi dolaşıyorsun.. bir ışık açın ışık, az bari gerçekçi olun! bir gece önce yataktan sürüklenmişsin, ertesi gece aynı yatakta ışıkları kapatıp yatıyorsun. git bari salonda televizyon açık yat? sabah işe gitme derdiniz yok bir şey yok, hiç olmadı gece dışarıda sürtün gezin, gündüz yatın. bu neymiş ya!?? korkutucam diye bu kadar da..
--- spoiler ---

(sir gawain - 9 Kasım 2009 09:34)

dün akşam saat 23.30 gibi filmi izlemeye başladım. odamın ışıklarını kapadıktan sonra sesi de hatrı sayılır bir şekilde açtım. ilk 10 dakika kim nedir ne değildir anlamaya geçtikten sonra ilk gece görüntüsü ile tüylerim diken diken olmaya başladı. resmen tırstım. dakikalar ilerledikçe her gece görüntüsünde istemsiz olarak gözlerimi kısmaya, kulağımın birini tıkamaya başladım. gece görüntülerinin dozajı arttıkça elimin ses kumandasında olduğunu ve sesi kısıp kısıp açtığımı fark ettim. filmdeki bilinmezlik insanın gerçekten korkmasına sebep oluyor. filmi bitirdikten sonra utanarak söylüyorum ki saat 4 e kadar uyuyamadım, algıda seçicilik mi dersiniz ne dersiniz bilmem ama belki de her akşam duyduğum seslere aşırı tepki verir oldum. kısacası bu filme gece yarısı tek başına bakmak (ve bakmanın hakkını vermek, benim gibi öyle sesi kısarak değil) gerçekten cesaret isteyen bir iş. hassas bünyelerin psikolojilerini çok rahat bozabilir. her ihtimale karşı cuma veya cumartesi akşamı bu filmi izleyin ki ertesi gün işe uykusuz bir şekilde gitmek zorunda kalmayın. kısaca filmi beğendim, korkmayan insanlar nasıl bunu başarmışlar anlamadım.

(parapanna - 12 Kasım 2009 10:49)

iki tane mal insanın (yada salak demek daha güzel olur) mallıklarını anlatan mal bir film.

hiç kimsenin hayatında yapmayacağı kadar asalakca hareket edersen tabi korkarsın sesten mesten hamuga koyim. geri zekalı adam ışıkları açmadan karanlıkta yaratık arar hatta küfür eder. bir gece önce kimliği belirsiz birşey tarafından saldırıya uğrayan maldavallar hala karanlıkta yatar, hala aynı saatte yatar. açıkcası bu kadar salak iki kişinin bir haftasını izlemek gerim gerim gerdi beni, öyle ruhtan cinden falan değil bunların mallıklarından.

(tutankhom - 17 Kasım 2009 13:45)

filmdeki en "paranormal aktivite," katie'nin, o micah denen über-denyoya nasıl katlanabildiği.

(alibeyler - 18 Kasım 2009 10:52)

kız arkadasımın iki gece boyunca bana sarılı uyumasını sağlayan film, candır. harcanılan 15 bin doların her kurusunu hak eden filmdir. (az ya rahat rahat söylüyorum)

(kaptaninseyirdefteri - 22 Kasım 2009 12:33)

--- spoiler ---

kamera kayitlarina gore yasanan olaylarin 2006 yilinda gectigini goruyoruz. ancak micah'in kullandigi bilgisayarin wallpaperi windows vista'ya ait.

bu ne yaman celiski anne!

--- spoiler ---

(blastula - 22 Kasım 2009 22:16)

--- spoiler ---
evet, katie'nin ayağından sürüklendiği sahne aneeeem nidalarıyla kendi dizinizi filan ısırmanıza sebep oluyor, evet iblisin odaya girişinde kapıda gölgesinin görünmesi "ay yine napıcak" diye tırnak kemirtiyor, bir çözüm bulana kadar otelde kalmaya karar verdikleri gün katie'nin yataktan çıkmak, bir yere gitmek istememesi üzerine micha'nın dellenip odayı terk etmesinin akabinde hatunun sayko sayko sırıtması "hah, girdi kızın içine" diye adrenalin yükseltiyor ama filmi tek başıma izlerken katie'nin kalkıp yatağın yanında saatlerce dikildiği sahnede salonumun kapısının üstünde bulunan glade'in fofffsssslamasıyla yerden 8 cm yükseldim, 3. gözümün böyle açılacağını hiç tahmin etmezdim..
--- spoiler ---

(jellybonqueen - 13 Aralık 2009 23:18)

gece evde tek başınıza iken seyredilmesi gerekir efendim. sinemada bi sürü adamın içindeyken korkmazsınız tabi. ama evdeyken empati yapma oranınız 100 katına falan çıkıyor olması lazım, çünkü konu buna müsait. ben az önce izledim tek başıma, tüm ışıkları yaktım film bitince ama şimdi nasıl kapatıcam onları bilmiyorum. hassiktir diyorum hassiktir sevgili sözlük..

(turkce harf - 19 Ocak 2010 01:20)