2006 yilina ait 17 dakikalik bir kisa animasyon filmidir.
yonetmeni don hertzfeldt

(miel - 26 Temmuz 2009 10:38)

umut sarıkaya tipi mutsuzluk tanımlarından kendine bir hayat inşa etmiş olan bill'in iki nokta bakışları arasından işleyen harika bir kısa animasyon. gereksiz taramalarından sıyrılıp basitleşmiş çizimlerin en başarılı örneklerinden olması bir yana, cümleleri de çok sevimli yahu.

''süpermarkette, bill meyve seçerken her zaman ürün tezgahının arka tarafından seçmeye dikkat ederdi.
çünkü ön taraftaki meyveler, diğer müşterilerin kasık hizasına denk geliyordu.
benzin kokan yaşlı bir adam, büyük bir soğan tuttu ve: "büyük soğan" dedi hiçbir kimseye. bill'e gülümsedi ve bill ise çoraplarına baktı.
kasada bill kendisini tişörtünde,"ikinci olan ilk kaybedendir" yazan bir adamın arkasında buldu.
kasadaki kız: "bugün nasılsın?" diye sordu. bill cevap verdi:
"iyiyim, sağol.
sen nasılsın?"

kız cevap vermedi.
bill kendini kullanılmış hissetti.''

(dubara - 11 Ağustos 2009 22:25)

modern hayatı sık sık sorgulamama yol açan bir sahneye sahip don hertzfeldt filmi. tek bir kelimesini çevirsem büyüsü bozulacak gibi hissettim, dokunamadım.

--- spoiler ---

bill daydreamed about all the brains in jars he used to see at school, and how he used to wonder if there were still somehow pieces of individuals inside, scattered fragments of partial dreams or lost memories locked deep within that dead tissue. or whether this entire archive is immediately erased the moment that the body fails. he began to think of people in a new light, how everyone’s just little more than that frightened, fragile brain stem surrounded by meat and physics, too terrified to recognize their similar parts, insulated in the shells of their skulls and lower middle class houses, afraid of change, afraid of decisions, afraid of pain, stuck in traffic, listening to terrible music.

--- spoiler ---

(the crank - 9 Şubat 2015 16:06)