tsutomu nihei nin 10 volume lik yaraticilikta sinir tanimayan cyberpunk mangasi

(whc - 23 Mart 2008 22:09)

ing. sucu birine atmak.
korn'un untouchables albumunun 3. sarkisi.

(freak - 13 Ağustos 2002 04:56)

gelmiş geçmiş en karanlık mangadır. diyalogların azlığı, şiddetin çokluğu ve tabi ki davine lu linvega^*.

(nebuch - 7 Şubat 2010 23:45)

oldukça karanlık bir atmosferi olan, killy isimli bir karakterin arayışlarını anlatan ve asıl adı buramu! olan mangadır.

blame!, dolayısıyla killy ile tanışmam üç dört sene öncesini buluyor. çok anime-manga olaylarına takılmadım şimdiye kadar, fakat bu seriyi nereden duydum nereden haberdar oldum hiç hatırlamıyorum. iyi ki olmuşum, o ayrı. nihei'nin yaratıcılığına ve yeteneğine hayran kalmamak elde değil.
akla geldiği zamanlar, şöyle tozlu raflardan çıkarıp okumak en iyisi. yanında bir de post-rock açarak okumak daha da iyisi. okuyun, okutun.
veya vazgeçtim, kimsenin haberi olmasın blame!'den.

(sicak su torbasi - 10 Mayıs 2013 23:27)

yakın zamanda ortalığın amına koyacak calvin harris & john newman düeti.

(14 love - 3 Eylül 2014 01:06)

yayınlanan calvin harris kod adlı iskoç disk jokeyinin yeni güftesi.

şuradan dinleyebilir sevgili sözlükçüler.

(reddediyorum - 4 Eylül 2014 20:29)

(bkz: annotate/@ssg)

(ssg - 11 Ekim 2014 16:08)

(bkz: kafam çok iyiydi ortam karanlıktı)

(kardesin ulan o senin - 13 Mart 2015 05:20)

izleyeli neredeyse bir ay oldu (ve yarım ay daha üzerinden geçti) ve ben ancak üzerine birkaç satır girmek istedim. lakin daha kötüsü de olabilirdi, logan'ı izleyeli bayağı oldu zira. ancak bahsini geçirdiğim filmlerin herhangi bir çürüklüğü bulunduğu için değil. hatta bu arada blame!'i bir iki defa daha izledim yatarken ve yine, yeniden hayran kaldım başardıklarına.

aslında bir yandan da ne yazsam bilemedim blame! hakkında. ilk defa ergo proxy izlemiş gibi hissettim zira kendimi ve bu hissiyatı unuttuğumu fark ettim. uzun süredir beni böyle etkileyen şeyler izlememiştim ve bu duyguyu nasıl özlediğimi anlatmam mümkün değil. hiçbir şart altında blame!'in filmi ile mangası arasında karşılaştırma yapmaya yanaşmıyorum, çünkü fazlasıyla abes bir çaba olurdu; bu hususta yöneltilmesi gereken yegane soru "orjinal materyale uygun kalmışlar mı?" olur ve bu sorunun cevabı da kocaman bir "evet!" olacaktır. kafi. önemli kısım bu.

öncelikle blame! evrenine yabancı olanlar için bir özet geçeyim. hayır, filmi izlemek için çok engin bilgilere sahip olmanız gerekmiyor. korkmadan izlemek mümkün. zaten film, bütün bir manganın hikayesini anlatmaya da çalışmıyor. çok, çok ufak bir bölümünü konu alıyor ama detaylı bir özet çıkarıyor. bu sırada da killy'nin başından onca olay geçerken aslında zamanın nasıl ilerlediğine şahit bırakıyor sizleri. ki filmin sonunda ne demek istediğimi anlayabilirsiniz. lakin şunu da anlatmakta fayda var:

bu evrende, insanlardan geriye kalan envai çeşit insansı varlık, sürekli genişleyen -binlerce yıldan bahsediyoruz- bir şehrin içinde hapsolmuş durumdalar ve geçmişleriyle bağları kopmuş, şehrin güvenlik sistemi tarafından avlanmaktalar. blame! ise killy adında ne idüğü belirsiz bir karakterin eski insanların taşıdığı bir gene sahip insan arayışını konu alıyor.

bunu bilmeniz yeterli her şey için. hatta bana kalırsa biraz zaman ayırıp mangayı okumak için bile yeterli bir sebep, zira müthiş bir fikir bu.

filme dönecek olursak, çizim biçimi (ya da tabir ne ise, aklıma gelmiyor şimdi) ilk bakışta göze garip gelebilir. özellikle de mangayı okumuş birisi için ama blame!'in sunduğu çevre etkenleri ile karşı karşıya kaldığınızda bu seçimin neden yapıldığını çok iyi anlıyorsunuz. arka plan çizimleri bir sanat eseri, karakterlerin bilhassa dramatik sahnelerde bilinçli olarak arka plan efektlerinden daha yavaş bir fps'e sahip olması ise akıllıca bir dokunuş. film boyunca karşı karşıya kaldığımız savaş sahneleri gerilimi yükseltmeyi iyi biliyor, yer yer dokundurulan plot twist'ler sayesinde ekrana yapışıp kalıyorsunuz. killy ve cibo'nun karakterlerinin işlenişi yerinde, ki killy beklenildiği gibi eksantrik davranışlar sergileyen ama çevresinin fazlasıyla bilincinde, içten içe insan bir karakter; cibo, hedef odaklı ve pratik zekasını efektif kullanabilen, becerikli bir dev. o ayaklardan ben de istiyorum!

kısacası blame!, devasa bir hikayeden dört dörtlük bir kesit olarak sunulmuş bizlere. sanat biçimini sevmeyebilirsiniz veya konu ilginizi çekmeyebilir, lakin zevkleriniz ne olursa olsun bir defa deneyin şu filmi. hiç pişman olmayacaksınız. mangayı sevenlerin gönlü olsun diye çekmedikleri belli bu yapıtı. sadece karakterlerin dünyaya bakış açıları dahi ilginizi ekranda tutmaya yetecektir. - tek sevmediğim yanı, silika tabanlı yaşam formları yok! profil fotoğrafımdaki tipi bu filmde görmeyi umuyordum, onun yerine safeguard'dan sanakan'ı yolladılar. sağlık olsun.

ayrıca yugo kanno tarafından bestelenmiş baştan sona mükemmel bir soundtrack'e sahip film. playlist ile birlikte bir parçayı şöyle dinleyebilirsiniz -
demişim ama bütün playlist uçmuş. yine de bulursanız sanakan'ın sahneye balıklama daldığı müziği dinleyin.

(arcticfur ve elem - 4 Temmuz 2017 21:39)

birçok başka hikayeye benzer gibi görünmesine rağmen tam anlamıyla özgün konusu ve sürükleyici atmosferiyle mutlaka seyredilmesi gereken anime. bu zamana göre çizimler zayıf gibi görünüyor belki ama diğer yönleri o kadar kuvvetli ki insan buna takılamıyor.

(prison way - 24 Eylül 2017 18:37)