nine inch nails' in 4 ocak 2007 itibariyle kaydededilmeye baslanmis albumu. cikis tarihi olarak 2007 nisan'i tahmin edilmektedir.

(blackflag - 27 Ocak 2007 01:11)

trent reznor tarafindan dusunulmus, tasarlanmis ve hayata gecirilmis, disutopyan bir gelecekten gunumuze yansiyan bir sound collage calismasi. 17 nisan geldi, biz de albumu aldik ve dinledik. aslinda internet sitesinden uzun zamandir stream edilebildiginden zaten dinlemistik ama bir albumu elime alip evirip cevirip bakmayi, cd kapakcigini incelemeyi, sonra cd calar’in icine yerlestirip dinlemeyi seven biri olarak piyasaya cikacagi gunu bekliyordum.

entry’nin geri kalanini okumaktan sikilacaklar icin bir cumlelik elestiri yapayim: gitarin diger nin albumlerine gore biraz daha geri planda kaldigi, noise ve elektronik sound bitlerinin gayet melodik ve ritmik bir yapi icerisinde harmanlandigi bir album olmus. bir onceki albumleri with teeth’in muzikal havasi bu albume de yansimis ama bir olcude sound olarak belli bir deneyselligi de yakalamaya calismis reznor, bunu yaparken de bir konsept albumu olusturmus. yani “with teeth meets the downward spiral under the shadow of the fragile” diyebilirim year zero icin. kesinlikle kotu bir album degil fakat muzikal acidan the downward spiral‘in tabu yikiciligina, trend belirleyiciligine sahip bir album de degil (bir cumlelik elestiri derken yalan soylemistim).

ilk once sarkilara bir bakalim. albumun acilis sarkisi hyperpower kisa bir enstrumantal prelude. trent’in kompozitorlugunun en sevdigim yani olan “basitten komplekse giden bir cok katmanlilik icersinde sarki insasi” burda kendini gosteriyor. year zero kendi icersinde muzikal olarak bir komplekslige ulasmaya calisan ama buna ragmen album boyunca benzer bir tempo ve dinamigin hakim oldugu bir album. ikinci sarki the beginning of the end’de de albumun genel havasina hemen davet ediliyoruz. albumun en kuvvetli sarkilarindan survivalism guclu bir nakarata sahip, gayet enerjik. oldukca sakin bir tempoda ilerleyen ve egdy gitarlarla zaman zaman desteklenen the good soldier tipik nin karanliginda. hemen ardindan gelen the vessel sarki icersine dagitilmis bombastik synth ve noise unsurlariyla year zero’yu with teeth’den ayiran sonik ozelligin ne oldugunu hemen kulaklariniza kaziyor. arka planda monoton bir synth ve davul ritmi uzerine insa edilen downtempo me i’m not ve hightempo capital g’nin ardindan my violent heart (benim favori sarkim) nakarat bolumunde yakaladigi enerji ile the vessel’in izinden gidiyor. bizde 16 sarkilik bu albumu yarilamis oluyoruz bu arada. gene agir tempoda ilerleyen, oldukca melodik the warning albumun ikinci yarisinin acilisini yaparken, onu takip eden ve gayet ritmik bir sarki olan god given ile albumun muzikal monotonlugunun disina cikiyoruz bir an. meet your master ve the greater good ile (ki bu sarki bana hem ritmik yapisi hem de synth kullanimlari acisindan things falling apart albumunden firlamis gibi geldi) album tekrar bir agirlasiyor. bunu reznor’da farketmis olmali ki bir gitar, noise ve ritm kombinasyonu ornegi sayilabilecek the greater destoyer ile year zero’yu dinledigimizi hatirlatiyor kendisi. asiri sicramalari seven bir de oldugu icin bu sarkinin ardina sakin bir piyano melodisi esliginde enstrumantal another version of truth’a gecis yapiyoruz hemen. albumun sonuna yaklasirken trent’de hikayesini bitirmeye hazirlaniyor. in this twilight (bu sarki with teeth albumunde bonus track olarak yer alan home tarzinda bir sey) ve (bir nin kli$esi olan slow album kapanis sarkisi kuralina uyarak) zero sum ile albumu bitiriyoruz (ama ne yazik ki bir hurt, something i can never have, great below veya right where it belongs dengesinde degil bu sarki).

bu albumden muzikal olarak tatmin olsam da bir noktayi belirteyim: diger nine inch nails albumlerinde oldugu gibi hemen one firlayan, aklimizda yer edecek cok kuvvetli bir sarki yok year zero’da. album gercekten de trent’in dedigi gibi “yapilmamis bir film icin yazilmis bir soundtrack” havasinda. butun olarak oldukca kuvvetli bir ses kolaji bu album.

albume hakim olan disutopyan gelecek temasi orijinal olmasa da year zero’da basariyla ortaya konmus. gunumuzden 15 yil sonra amerika teror korkusu ve sosyal paranoya yuzunden muhafazakar, asiri sag ve totaliter rejimlerin elindedir. kitleleri kontrol edebilmek amaciyla parepin ve opal adli uyusturucular halka devlet tarafindan verilmektedir. bir yandan da underground bir direnis hareketi bu totaliter rejimlere karsi savas vermektedir.

year zero’yu benim gozumde en basarili yapan nokta da bu. trent’in 42 entertainment ile ortak belirledigi albumu tanitma taktigi (konserlerde ortaya cikmis usb sticklerde bulunan mp3 sarkilar, sarkilarin spektrum analizlerinde ortaya cikan resimler, album icerigiyle alakali acilmis web siteleri, cesitli kodlar vs) dijital medya’nin ve internet’in butun olanaklarini kullanarak albumun icerigine de uygun bir yontem belirlemis. year zero dijital ortamda bir virus gibi yayilarak, zamanla “kendi kendini” ortaya cikarip tanitmis bir album. su ana kadar trent’in kendi duygu hezeyanlarini, kizginligini, hayal kirikliklarini, kendi arayisini dinledik, kendi cehenneminde spiral’in dibine yaptigi yolculukta eslik ettik. ama simdi trent, modernizm sonrasi teknolojiye bagimli sistemin kolesi durumundaki insanligi bize gosterek kendi yuvarlandigimiz spiral’i gozumuze sokuyor.

bunu yaparken de muzikal olarak gayet basarili bir album ortaya koymus. albumden zevk alabilmek icin bu siteleri kesfetmenize, aradaki baglantilari kurup butun hikayeyi cozmenize luzum yok ama dinleyiciyi hemen icine cekecek bir album de degil year zero, muzikal olarak hazmi zaman alan bir eser. trent’in kariyerindeki en basarili calisma degil belki ama en ilginci oldugu kesin.

2007’nin en basarili industrial albumu sayilir mi bilemiyorum, onumuzdeki hafta da baska bir industrial muzik devi, the young gods’in son albumu piyasaya cikiyor. bir de onu dinleyelim, sonra yorum yapariz.

(mistaken identity - 19 Nisan 2007 01:31)

albümün bir enteresan yanı ise cd nin ısınınca renk değiştirmesi

http://upload.wikimedia.org/…_year_zero_cd_face.jpg

(ufuk182 - 13 Şubat 2010 21:55)

kambocya'da kizil kmerlerin (khmer rouge) kendi utopyalarina ulasmak icin basvurduklari politika. soyle ki gecmise ait her seyin silinmesi gerekir; aileler, egitim, sehirlesme, para birimi, vs. bu yuzden okullar, kutuphanerler yikilir; kitaplar, defterler yakilir; ogretmenler ve egitimli oldugu dusunulen kimseler (mesela gozlukluler) oldurulur; aileler birbirinden ayrilir; sehirler tamamen (tamamen) bosaltilir; hastaneler yikilir; tum modern tip urunleri yok edilir (ilaclar vs)... diye gider bu boyle

john pilger'in kizil kmerlerin (ve pol pot'un) bu dort yilinin yikimini anlatan iyi bir belgeseli vardir. belgeselin adi da year zero. sadece kizil khmerleri degil onlarin nasil ortaya ciktigini ve onlar gittikten sonraki aci durumu da anlatir.

belgeselde pek cok rahatsiz edici goruntu var. bunu akilda bulundurarak izleyin.

(okuz - 19 Mayıs 2010 12:39)

dubstep sevdalısı dostlarımıza tavsiye ettiğim nine inch nails albümü.

(freakmagnet - 21 Ekim 2011 03:16)

isveçli şahane grup ghost'un henüz çıkmamış ikinci albümü infestissumam'dan yayınlanan ikinci şarkı.

belial, behemoth, beelzebub, asmodeus, satanas, lucifer şeklindeki introsu ile dikkat çekiyor.

albümden yayınlanan ilk şarkı için (bkz: secular haze)

(cinsi kisi - 15 Mart 2013 19:57)

ghost (aka ghost b.c.)'un yeni şarkısı. secular haze'i pek sevmemiştim ama bu şarkı olmuş. klibi de var. klip de süper:

http://www.youtube.com/…v=zwp1id1nt9a&feature=share

(fenriz - 26 Mart 2013 16:32)

(bkz: day zero)
(bkz: t=0)
(bkz: milat)

(kronikduzelmez - 9 Nisan 2013 15:39)

hail santa adında sözleri çok başarılı bir geyik çalışma yapılmış.

(need4metal - 20 Aralık 2014 02:27)

ghost'un en nadide parçalarından biridir. gusülsüz dinlemeyiniz.

(karinca beli - 13 Mart 2015 22:50)