stephen king in ilk okuduğum kitabı, 80 li yılların korku kuşağından bana ilk merhaba diyen eser.
stephen king in mistik maine i, bangor u, salem's lot göndermesini orada görmüş idim.
doktor louis creed in, yaşlı komşusu jud crandall ile dialoglarından, aile içi tabulaşan ölüm temasına kadar çok ince işlenmiş güzl bir roman idi.
ama yazarı amerikalı olduğundan, bestseller olup filme çekildiğinden, "eğlencelik" yaftasından kurtulamamıştır.zira her bestseller, eğlenceliktir.incil de buna dahildir sanırım.

kitaptan unutulmaz bir bölüm;
"o toprak taşlıdır louis, ellerinle kazarken tırnakların kanlar içinde kalır, ama insanın kalbi daha taşlıdır."

(otisabi - 27 Şubat 2000 06:19)

ölümden benim kadar tırsanlara bile, "bazen ölüm daha iyidir" cümlesinin doğruluğunu kabul ettiren stephen king romanı ve romanın 1989 tarihli film uyarlaması. romanı daha çok korkutur ama film de ortalamanın üstünde bir uyarlamadır. 1992'de hayvan mezarlığı 2 diye bir de devam filmi çekilmiştir. ama ilkinin ürkünçlüğünün yanından bile geçemez.

(marajade - 25 Mart 2002 14:58)

"basarili bir korku nasil olmalidir?" sorusuna cevap niteligindeki yapit. bunu yazanla trucks i yazan nasil ayni kisi olabilir hep merak etmisimdir. filmi de neredeyse b tipi bir film olmasina ragmen romanin agir havasini yansitmayi basarmistir. hele micmac topraklari gercekten sinir zorlayici bir dusuncedir.

en derin korkulardan "sevdigini sonsuza kadar kaybetme korkusu"nu isledigi icin cogu diger ucuz yapittan ayrilir. karanlik bir ortamdan "boeeaargghhh" diye firlayarak korkutmaya calisan yapitlara benzemez. uzerinde dusundukce ve empati kurdukca daha derinlerde bir yere dokunur, unutulup gitmez. "sonucu ne olursa olsun eger geri dondurme sansim varsa dener miyim?" sorusunu sordugunuz anda artik icinizde kok salar. sevdigini kaybetme korkusu her insanin icinde bir yerlerde vardir zaten. hep otelenir, uzerinde dusunulmemeye calisilir. cunku hayal etmesi bile insani zorlar, icinde bir yerlere bir yumru oturur. bunun yaninda bir de "geri getirme sansi" ortaya cikinca butun psikolojiyi alt ust eder. kitap da film de bunu cok iyi islemistir. gitgide bozulan, yanlis calismaya baslayan zihni resmeder. bir noktadan sonra mantik sinirini asmanin olasi oldugunu gosterir. "yok ya sacma bu" demek zordur biraz empati kurulunca. cok sevdigi birini kaybetmis kime sorsaniz "geri dondurmek icin herseyi yapardim" der. ama gercekten bazen olmek daha iyidir.

(lemre - 14 Nisan 2008 06:38)

hayvan mezarligi romaninda cocuklarin kendi ingilizceleriyle tahta bir tabelaya kazidiklari kelimedir semetary .

(set - 6 Ocak 2001 02:54)

simdi sen almissin bu guzide korku-gerilim yazarinin bicoklarina gore guzide
korku-gerilim eserini, film cekmeye niyetlenmissin, ama hic iyi etmemissin!!
cocugu chucky ye benzetmisin, oyuncularin rezalet, muzikler bir felaket, gorsel efektler daha bi rezalet, birak korkutmayi bir tane bile kilim yerinden kipirdamadi.
halbuki bi baksaydin it, aka o, filmine, adam ne guzel de geriyor insanlari bir palyaco figuruyle.. yapma boyle seyler mary lambert misin nesin. hiyar.

(havlu - 21 Mayıs 2004 11:10)

nedense kafamda nirvana'nın something in the way adlı muhteşem şarkısıyla bütünleşmiş olan kitap.elimden bırakamadan bir gecede okuyup bitirmiştim.etkisinden çıkmam haftalar almıştı

(days - 21 Temmuz 2001 02:29)

"bazen ölüm daha iyidir" şeklindeki 'hadi len' dedirten sözün doğruluğunu kanıtlayan roman ve film;
filmde cenaze sahnesindeki rahip stephen king'den başkası değildir
(bkz: ben sanki ben değilim)

(16bg - 19 Ağustos 2001 13:56)

kucukken izledigimde gotumu ucbucuk attiran film.

(anakha - 5 Ekim 2001 23:00)

stephen king külliyatının yüzde yetmişini okumuş biriyim. istisnasız en beğendiğim pet sematary. beş kez okudum, üşenmeyip ingilizcesini de okudum hatta. türkçe çevrimi iyiydi ama ben yaydığı uğursuz havayı ilk elden de hissetmek istedim. atmosfer tipik tabii, yine maine eyaleti, orman, sis ve pus. ama bu kitaptaki anlatım ve yazarın kurduğu dünyanın huzursuzluk yayan havası bambaşka. yazarın kokuları, renkleri, fiziksel acıyı sözcüklerle bu kadar güzel anlatan başka bir kitabını okumadım.
89 filmini defalarca izlemiştim, bugüne dek gördüğüm en başarılı kitap uyarlamalarından biriydi, bu yüzden yeni filmi heyecanla bekledim ve 5 nisanda babalara geldim, çünkü rezaletti, ölümden dönme, yamyamlık, zombilik, kuzey kızılderili söylenceleri konularına değinen kitap tamamen değişmiş boktan bir şey olmuş filmde, be dürzüler pascow sarışın, beyaz ırktan bir erkek defalarca belirtiliyor ne demeye zenci yaptınız bir (anladık politik doğruculuk ayağına siyahi tanrı, başkan, kadın yargıç bilmem ne yapıyorsunuz da burası yeri değil ki), ölümden dönen oğlan gage, kız ellie değil kafayı mı üşüttünüz iki, kitabın sonu çok vurucu, ne halt etmeye değiştirip ucuz teen slasher sonunu reva gördünüz üç.
çektiğiniz filme bilmem ne yapayım, ben gidiyorum. puhanım dohuz asla değil. olsa olsa üç.

(snegurochka - 15 Mayıs 2019 10:32)

king romanlarını birkaç saatte su gibi içenlerden değilim ama lise yıllarımda okuduğum pet sematary, the shining, carrie üçlüsü (şimdilerde yeniden okuyorum) onun hakkında bir fikir edinmeyi sağlayabilecek temel romanlardır bana kalırsa. bastırılmışın geri dönüşü, aile yaşamının tekinsiz doğası, amerika'nın muhafazakâr yapılarının deşifresi, yükselen evangelizm ve kötücül etkileri olarak özetleyebileceğimiz bir roman evreni king için vazgeçilmezdir ve dönüp dönüp araştırdığı meselelerdir. elbette tema olarak çok daha çeşitli bir yelpazeye yayılan yapıtları da var. hızla unutulmaya mahkûm romanlarında bile marazi bir hayal gücünün izlerini sürmek mümkündür. hayvan mezarlığı mezkûr marazi hayal gücünün prototipidir. lacan'ın deyişiyle, usulünce gömülmeyenin amansızca dirildiği tekinsiz bir amerikan taşrasında, semavi dinlerin de kutsal metinler vasıtasıyla olumladığı şiddetin patolojisi romanın huzursuz edici atmosferini teşkil eder. en azından mitolojik düzlemde şiddet habil ve kabil'den bu yana mevcutsa king romanların da da olması kaçınılmazdır. habil'i öldüren kabil'in laneti ve kuşaklar boyunca çöreklendiği kötücül ruhlardaki izdüşümü hayvan mezarlığı'nı da ele geçirmiştir. burada yitirilen çocuk imgesi esasen dış tehlikelere, beklenmedik gelişmelere maruz kalan sıradan amerikan ailesinin psikopatolojisinin araştırılmasıyla ilgilidir. tanrının geri çekildiği, dinin aradan sıyrıldığı, bireyin tek başına kaldığı kâbus yüklü kaotik bir evren, king evreni.

sahip olamadıkları ya da yitirdikleri için mutsuz olan aileler (veya bireyler) keşke sahip olduklarıyla yetinebilselerdi. o zaman her şey biraz daha kolay ve katlanılabilir olurdu. king bu insani boşluk duygusunu iyi yakalamış ve diriliş mitini altüst etmeyi başarmıştır. şu yapılan yeni film uyarlaması da her şeyi mahvetmiştir. geçmiş olsun.

(hanging rock - 19 Mayıs 2019 15:17)