artemis yayınlarından çıkan versiyonu insanı sinir edecek şekilde orijinal versiyondan farklıdır. yani beth'in hikayesi farklı bir şekilde sonlanmaktadır. insan kıyısına köşesine yazar, değiştirilmiştir, tam metin değildir vs dir diye. o kadar zaman ayırdım okudum, şimdi kendimi kandırılmış hissediyorum resmen. ayrıca klasikleşmiş bir kitabı ne diye değiştirirsiniz, neyse bu karakteri kurtaralım dersiniz ya? nası bi ukalalıktır. hayır çocuk kitapları bölümünden de almadım, gayet dünya klasikleri arasındaydı.

--- spoiler ---

kitaplar öyle kolay değişiyorsa anna karenina da ölmesin, martin eden intihar etmesin, rhet butler scarlett'i terk etmesin, sineklerin tanrısını da silelim yerine 2 yıl okul tatili'ni kolaylım literatüre olsun bitsin.

--- spoiler ---

(nevrotik pollyanna - 13 Kasım 2007 22:10)

çocukluğumun en keskin virajlarından biridir, çalıkuşu ile birlikte. bi feride olmak isterdim, bi amy march. ve nedense o jo denen kibir kumkumasına sinir olurdum. böyle bilmiş bilmiş bi haller, alıp başını gitmeler falan. tabii özgür hissedebilmenin, ödevlerim bittikten sonra rahat rahat televizyon seyredebilmek anlamına geldigini zannettiğim yaşlardayım o zamanlar. ve zannediyorum ki feride'nin en azından bi sebebi var, jo march'ın ki tamamen şımarıklıktan. - insan en çok kendi çocukluguna tahammül edebiliyor-
sonra, hikayenin kurgusu da ayrı bi kafa karıştırıcıydı benim için. zira biliyordum ve emindim ki esas kişi, illa ölmesi gerekiyorsa, hikayenin sonunda ölürdü. ve asla 17 yaşında değil. 'onyedi yaşında ölmek' büyük haksızlıktı ve dünya o zamanlar pek bi adil görünürdü gözüme.
sonra,
biz büyüdük ve kirlendi dünya...
feride kamurana döndü, amy üç kuruş paraya sattı hayallerimi, josephine çoluk çocuga karıstı. bi gun hepsinin hatırası, kendileriyle alakaları olmayan bi hikayeyle geri döndüler.
yaklaşık 20 entry boyunca soylenen ''hiç olmamış'' ''benzememiş'' yorumları yazmayacagım. bana march kızlarını ve dolaylı olarak kendi çocukluğumu özleten şey bambaşka bişey.

kitapçıdayım. ne aradıgımı hatırlamıyorum. bulamadım zaten. merdivenlerden inerken yolum çocuk kitapları reyonunun önünden geçiyor. muhtemelen okuma alışkanlıgını spiderwick günceleriyle edinmiş minik bi cosmo kızı annesine sesleniyor.
''aaa anne baaaaaak. küçük kadınların kitabı çıkmış''

(poisonblue - 10 Temmuz 2008 03:38)

gerçek sonunu sözlükten öğrenip şok olduğum kitap. güzeldi, beğenmiştim, bir de çocukluğumda bilmeden değiştirilmiş versiyonunu okumasaydım. gerçi hiçbir şekilde anlayamazdım. kitapta herhangi bir uyarı yoktu, kafalarına göre yeniden yazmışlar eşşek herifler.

----- spoiler-----

beth' in öldüğü möldüğü yoktu benim okuduğum versiyonda. burda okuyunca nasıl üzüldüm var ya, içim yandı be. çocuklar üzülmesin diye mi böyle yaptılar anlayamadım henüz ama ne hakkınız var kardeşim sizin kitabı yeniden yazmaya. laurie' nin jo' ya kesik olduğu zaten barizdi de, açılıp evlenme teklif ettiğini de bilmiyordum ne yazık ki. bir de jo onu reddetmiş, iyice şaşırdım. sonra bir de amy ve laurie evlenmiş, yuh diyorum artık. bu kadar olayı nasıl çıkarırsınız yayınlamazsınız salak adamlar.

gece gece iyice sinirlerim zıpladı.

----- spoiler -----

(noxell - 28 Eylül 2010 05:31)

icinden sadece buyuk olan abla'nin kazak dikmeye cali$irken gozlerinin agzina vermesi ve gozu bantli olarak bir sure evde kalmak zorunda olmasi aklimda kalmi$ olan roman.. (bkz: spoil etmek)

(ssg - 30 Ekim 2000 11:05)

elime geçen her baskısını, devamını, önünü arkasını milyon kere okuduğum, gene de okuyacağım kitap. çok küçük çocuklar için çıkarılan bir baskısında, çocuklar üzülmesin diye sanırım, beth ölmüyodu, o versiyonu daha bir zevkle okurdum ben de

(kosimina - 7 Temmuz 2003 11:32)

icinde para etsin diye saclarini satan bir kiz in oldugunu hatirladigim bir cocuk kitabi.
nedne okudum bilmiyorum kucuk kadinlar diye bir eseri cocuk halimde.kucuk erkekler i bekleyememisim.

(otisabi - 8 Şubat 2001 04:30)

louisa may alcott'un ahlak takıntısı ve sinsi duygusallığı yüzünden zaman zaman insanı çileden çıkarsa da çoğu ergen kızın hayatında iz bırakan bir romandır. iç savaş yıllarında, idealize edilmiş bir amerikan ailesinin yaşamını anlatır. baba rahiptir ve savaştadır, anne son derecede özverili ve çalışkan, kızlarının üzerine titreyen, tatlı sert bir hanımefendidir, karakterleri birbirinden farklı dört kız ise hem çok iyi çocuklardır hem de ufak tefek kusurları yüzünden mükemmelikten uzak, bu sebeple de oldukça gerçek tiplerdir. kitabı okuyan kızların yüzde doksanının kendisini, kızlar arasındaki en deli dolu tip olan jo ile özdeşleştirmesi bir küçük kadınlar klasiğidir. louisa may alcott heyecanlı genç okurlarına en büyük kazığı "jo-bay bauer aşkı"yla atar. kendini çoktan jo zannetmeye başlamış genç okur, jo'nun yakışıklı ve zengin çocukluk arkadaşını reddederek kendisinden yirmi yaş büyük, hem de şişko bir dev olan alman profesörle evlenmesini bir türlü hazmedemez. bu tercih artık küçük olmayan bir kadın için ancak yıllar sonra anlam taşıyacaktır. şımarık ama iyi huylu çocukluk aşkındansa, entelektüel ve sevgi dolu orta yaşlı profesörle beraber olmak elbette daha doğru ve daha doyurucu bir seçimdir.
küçük kadınlar'ın filme çekilen en son versiyonunda söz konusu tercihe christian bale ve gabriel byrne malzeme edilmiştir. sonucun tatmin edici olup olmaması izleyicinin zevkine göre şekillenecektir... kanaatimce; christian bale?... gabriel byrne?... gabriel byrne.

(fausta - 18 Ekim 2004 23:29)

bir dönem beni fransızca düşmanı, almanca hayranı yapan kitap. sebebi şudur; o dönemde kendimi özdeşleştirmeye çalıştığım jo karakteri de fransızcadan nefret ederdi, o nefret ediyor diye ben de etmeliyim gibisinden bir kuruntuya kapılmıştım ne de olsa çocuktum. ve bu sebepten az daha francophone olma şansını geri tepecektim.
(bkz: bir gün bir kitap okudum ve bütün hayatım değişti)
neyse ki hayır sahibi bir tanıdğımız anneme gaz verdi.annem özgür eğitim sürecini askıya alarak kafası karışmış çocuğunu tatlı sert biçimde ikna etmesini bildi. ben de fransızca konusundaki önyargılarımı yendim bu sayede.

(flut - 13 Mart 2005 13:05)

"küçük erkekler" den sonra bir de "jo'nun çocukları" vardı ki,burda da erik bagında okuyan cocuklar büyümüştü ve de aşk hayatları konu edilmekteydi.hatta küçük erkeklerdeki zihinsel özürlü genç (billy) ve fiziksel özürlü genç (dick)(kambur) bu kitapta "çoktan ölmüşlerdi" olarak geçmekteydiler ki ben o velet halimle bile oha demiştim.louisa^* ablamız böyle bir temizligi uygun görmüş,4. kitapta bir de özürlülerin aşk hayatıyla ugraşmak istememiş sanırım.

(bitter - 8 Ekim 2001 22:16)

--- spoiler ---
çocuk aklıyla, yakışıklı zengin romantik laurie'nin aşkına kayıtsız kalıp da, yaşlı, şişman ,sakar bir profesörü tercih ettiğini anlayamadığım jo'yu ,aslında bu tercihe sebep olan, kişiliği ve güçlü karakteri yüzünden sevdiğimi daha sonra romanı tekrar okuduğumda farkedebilmiştim.
--- spoiler ---
çocuk romanı deyip geçmemek lazım, küçük yaşta okunduğunda, bir daha okuyup ne kadar analiz etseniz de gözünüzdeki büyüsü yok olmayacaktır.

(huthut - 12 Şubat 2006 18:02)