ilk üç bölüm itibariyle, uzun süredir izlediğim en iyi dizilerden biri.

bitince tekrar dönmeye çalışacağım, otizmli bir gencin (ki durumu iyi iletişim çok zor da olsa kurabiliyor) sevgili arama bulma çabaları ve ailesinin etrafında dönen olaylar üzerine odaklı. komik, sevecen, müthiş bir şey olmuş.

bu arada 2 nisan'dan beri 5290'a da "tohum" yazıp göndermemiştim, onu da göndermiş oldum, iyi hatırlama oldu bir nevi.

https://www.tohumotizm.org.tr/hemen-bagis

(onuraydin - 12 Ağustos 2017 01:49)

otizmli bir genci ve ailesini anlatan bir netflix dizisi.
otizm, sosyal etkileşim ve iletişim problemleri, sınırlı ilgi alanları ve yineleyen davranışlar ile kendini gösteren bir yaygın gelişimsel bozukluktur.

--- spoiler ---

diziyi alıcı gözle izliyorum ve stereotipik hareketler (mesela sam'in strese girdiğinde yatağın etrafında dönmeye başlaması gibi), sınırlı ilgi alanları (mesela penguenlere gerçekten bayılması ve onlar hakkında konuşmaktan çok hoşlanması ve haklarında birçok insanın bilmediği şeyleri bilmesi gibi), sosyal etkileşim ve iletişimde yaşadığı sıkıntılar (mesela kendisine bakan kıza gülerek bakması söylendiğinde 32 dişini göstererek dik dik bakması ve babasının kendine horoz dediğinde buna karşı çıkıp çok saçma olduğunu, horozların saçının olmadığını söylemesi gibi) ve aşırı hassas/duyarlı olduğu duyu (mesela kız kendisine dokunduğunda onu itmesi, otobüs koltuklarının sırtını çok rahatsız etmesi ve dimdik bir şekilde insanların nasıl o koltuklarda oturduğunu anlamadan oturması gibi) gibi değinilen birçok öge vardı. bu açıdan tatmin edici buldum. ailenin yaşadıklarını yani bu süreçte bulunan her ailenin yaşaması muhtemel durumları da (örneğin, annenin oğlu için aşırı endişeli tutumu, babanın sam ile iletişiminde kopukluk olduğunu düşünmesi ve bu yüzden bunu geliştirmeye çalışması, kız kardeşinin koruyucu ve kollayıcı bir rol üstlenmesi gibi) barındırıyor ve bunu sıkıcı olmadan, sıradan bir çizgide sürdürüyor. evet, güzel.

--- spoiler ---

(a ram zam zam - 4 Eylül 2017 05:05)

yüksek fonksiyonlu otizmlilerin ergenlik ve gençliklerinde neye benzediklerini, neler yaptıklarını merak ediyorum. erkek bir ergenin hayat mücadelesine otizm eklenince sam gibi bir karakter mi çıkıyor gerçekten çok emin değilim.
açık söylemek gerekirse otizmin filmlerde, dizilerde kullanımında hep parlak taraflarını görmekten sıkılmış biriyim. muhtemelen bunu ailelerin umut ışığını kaybettirmemek ve insanlara durumun normalliğini göstermek için yapıyorlar ama dediğim gibi yetişkin otizmlilerin hayatta neler yapabildiğini merak eden biri olarak izlediklerimden tatmin olmuyorum.

atypical'in güzel yanı aileyi merkeze alması. teşhisten sonra anne, baba ve kardeşin hayatının nasıl değiştiğini, her birinin bununla mücadele etme veya kabullenme şeklinin nasıl olduğunu göstermesi, günlük hayatlarındaki görev tanımlarının içine otizmden gelen tuhaflıkların normal bir şekilde yedirilmesi gayet iyi verilmiş.
tabi biz en zor olan kısmı görmüyoruz. yani asıl yıkım olan teşhis anını değil, kabulleniş ve hatta sam karakterinin bağımsızlaşmaya başlamasıyla ailenin rutinlerinin bozulması, görevlerinin azalması ve yeni duruma ayak uydurma çabalarını izliyoruz.

yine de geçmişe yapılan göndermeler nasıl zorlandıkları konusunda ciddi ipuçları veriyor. belki de doğrusu budur. ben dahil kimse o kabus dönemi izlemek istemez. en iyisi, oluşturulan güvenli gelecek ortamından geçmişe bir perde ardından baktırmak. böylece seyirci kendi gerçekliğiyle ailenin teşhis döneminde ne yaşadığını tahmin edebiliyor.

ama izlerken, insanların ne kadar da aynı olduğunu gördüm. üç aşağı beş yukarı benzer durumlarda benzer tepkileri veriyoruz. hani derler ya "insan yarası yarasına denk olanı sever" diye. aslında o sevmek değil, anlamak. o nedenle başımıza bir iş geldiğinde o belayı daha önce tatmış olandan daha iyi bir rehber olamaz diye düşünüyorum.

özetlemek gerekirse eğer içinde otizm faktörü olmasa ortalama bir aile dram komedisi diyebiliriz dizi için. gerçi otizmi çıkar yerine başka bir zorluk koy yine buna benzer bir iş çıkabilirdi. ama ben otizmi merak ediyorum, dur bakalım bu diziden biraz anlamaya çalışayım derseniz çok hafifleştirilmiş bir şey izlemiş olursunuz.

(pul - 2 Ocak 2018 10:38)

netflix türkiye altyazıları nasıl denetliyor bilmiyorum ama 2. sezonunda inanılmaz çeviri hataları var.

(sertori - 15 Eylül 2018 16:15)

otizmle ilgili yapılmış film ve diziler arasında en başarılı ve en gerçeğe yakın bulduklarımdan. aslında biraz young sheldon'la da benzetiyorum. burada da farklı bir sosyal gelişime sahip bir birey ve ailesi var. otizmli her birey, yeni bir otizmi temsil ediyor. spesifik özellikler olarak sıralanacaklar bu yüzden çok az. ama çalıştığım atipik otizmli bireyleri göz önünde bulundurunca sam gardner gerçekten bu profile benzer, çok başarılı çizilmiş bir karakter diyebiliyorum.

sam'in kontrolcü ebeveynlikte çığır açmış annesi elsa gardner ve direksiyonun tüm hakimiyetini aslında iyi niyetli olarak eşinin omuzlarına bırakmış geride duran baba doug gardner, ağabeyinin sahip olduğu özellik nedeniyle istemeden ikinci plana atılmış ve her daim olduğundan daha "normal" görünmek zorunda kalan casey gardner etrafımızda çok sayıda bulunuyor. sadece otizmli bireyler değil bu bağlamda otizmli bireylerin ailelerinin psikolojileri de çok başarılı yansıtılıyor.

ama benim dizide gizliden gizliye çok hayran olduğum bir karakter var ki o da sam'in çalıştığı teknoloji marketinden iş arkadaşı zahid. zahid tam olarak otizm savaşçılarının, farklı gelişime sahip birey ve ailelerinin diğer insanlardan beklediği profil. çünkü zahid, sam'e bulunduğu durumdan dolayı farklı bir muamele yapmıyor. ona acımıyor, onu ciddiye alıyor. belki bunu bir cahillikle yapıyor ama otizmli bir gence nasıl davranmalıyız sorusunun cevabını en güzel zahid veriyor.

örnek vermek gerekirse geçenlerde sanatçı özgün'ün down sendromlu ama gelişim olarak yaşıtlarını yakalamış oğlunu doğa koleji kabul etmemişti. ve ekşide de birçok yazar "özel bir bireyse, özel eğitim veren okullarda eğitim görmeli" görüşünü savunmuştu. işte bunu zahid'e sorsan "özel birey" ne ki der. gerçekten kime göre, neye göre özel? hiç düşündük mü biz "özel" yaftası yapıştırarak bu bireyleri o "normal" hayatlarımızın dışına iyice itiyoruz ve onları soyutlayarak en büyük engeli yaratıyoruz diye. sam gardner, toplum tarafından "özel bir birey" olarak görülmesinin zincirini kırmaya çalışırken, zahid ona yardım eden gerçek iyilerden.

zahid'i ve onunla olan arkadaşlığını sam, ikinci sezonun 4. bölümünde şöyle özetliyor:

"ama bana her daim normal davranan ve doğruyu söyleyen bir kişi var. arkadaşım zahid. zahid'in bir sürü teorisi var. yalan söyleme, kızlar ve mac and cheese yapma konulu teoriler.

teorilerinden bir tanesi de otizmlilerin esas normal olanlar olması çünkü biz dünyanın esas halini görüyoruz. otizmli olmayanlar, esas olanın ötesi anlamlar çıkaranlardır. bu onlara mantıklı gelir.

zahid bilim adamı değil, hatta yatak odası kapısında aşk laboratuvarı yazıyor. ama arkadaşlığımızı düşündüğümde, otizmli olmayanla arkadaş olan otizmli birisini görmüyorum. sadece iki arkadaş görüyorum. ve bana göre esas başarı da bu."

(cok bilmis kanarya - 26 Aralık 2018 19:00)

hem güldüren hem de düşündüren dizi.

--- çevirmeye üşendim ---

hoca: sam, you can't write your college essay about seeing an exotic dancer's boobies.
sam: why not? they asked about my greatest accomplishments. that's one of my greatest accomplishments.
hoca: what about your autism?
sam: what about it?
hoca: well, why don't you write about that? ı mean, you get good grades, you've had the same job for over a year. those are major accomplishments for anyone with asd.
ı mean, half the neurotypicals ı know can't even do that. you're a real success story, sam.
sam: no, autism isn't an accomplishment. ıt's something ı was born with. you wouldn't write an essay about having ten fingers and ten toes, would you? no, because that would be really, really, really, really dumb. so ı'll stick with the boobs.
--- spoiler ---

(tojourus - 4 Şubat 2019 21:29)

mucize doktor'dan 100 kat iyi. izleyin.

(saint marvin - 1 Kasım 2019 23:56)

3.sezon bitmesin diye yavaş yavaş izlettirdi kendini çok iyiydi.
bu arada zahit adamdır.

(generalzombi - 4 Kasım 2019 19:48)

gerçekten bu kadar kısa sezonlar çok can sıkıcı. bir sene diziyi bekliyorsun toplamda bir film uzunluğunda sezon yayınlıyorlar. “tadı damağımda kaldı” bile yetersiz maalesef.

ömür boyu yayınlanması gereken dizilerden biri.

“çıkılan her yolculuk fiziksel olarak zorlu olabilir. ama en yorucu kısım hep zihnimizdedir.”

(oztrink - 5 Kasım 2019 15:14)

hayatında izlediğim en güzel dizi. kimseyi zorlamak istemiyorum izlemesi için ama herkesin izlemesini istiyorum. çok keyifli duygular uyandırıyor bende

(icetag - 6 Kasım 2019 22:46)