deep purplein da ayni isimde bir sarkisi vardir.

i see reflections in the water
autumn colours, summer's daughter
and as as the year is growing older
i see winter on my shoulder
i stand in the haze
watching stormy ripples grow on my own
never knew your needed
till i found myself standing here alone

and in the water, such a sad face
slowly drowning, such a sad face
if only i could change the seasons
like a poet, i've my reasons
it started to snow in the middle of july
wonder why
never did understand you
my sorrow is hanging in the grey sky

in the summer days we flew to the sun
on melting wings
but the seasons changed to fast
leave us all behind
blind

but then the stone fell on the water
putting end to summer's daughter
and me, i turn away remembering
all the seasons, such a sad thing
it started to rain in the middle of the sun

winter's begun
never did understand you
my sorrow is hanging in the grey sky

in the summer days we flew to the sun
on melting wings
but the seasons changed to fast
leave us all behind

blind

(satine - 3 Nisan 2002 23:34)

süper bir hercules and love affair şarkısı. vokalde antony hegarty var. çok keyifli kıpır kıpır. süper.
sözleri^*:

as a child, i knew
that the stars could only get brighter
and we would get closer
get closer

as a child, i knew
that the stars could only get brighter
that we would get closer
leaving this darkness
behind

mmmm-mmmm
oooooooh

now that i'm older
the stars should lie upon my face
when i find myself alone
find myself alone

now that i'm older
the stars should lie upon my face
and when i find myself alone
i feel like i
i am blind

feel it
feel it
feel it
feel it
like i am blind

i wish the stars could shine now
for they are closer
they are near
but they will not present my present
they will not present my present

i wish the light could shine now
for it is closer
it is near
but it will not present my present
it makes my past and future painfully clear

to hear you now
to see you now
i can look outside myself
and i must examine my breath and look inside

to see you now
to hear you now
i can look outside myself
and i must examine my breath and look inside
because i feel blind
because i feel blind

i feel it
i feel it
i feel it
i feel it
like i
i'm blind

the movie will (?)
mmmm, and feel it
oooooh, i feel it
feel it

(ashtraygirl - 25 Şubat 2008 00:26)

sözleri de şöyle olan şarkıdır aynı zamanda. henüz kimseler hurts'ün ikinci albümü exile'ı dinlemediği için buralara yazan çıkmamış anlaşılan :

since the day i left you
i hear your voice in every sound
since the day i left you
i see your face in every crowd
it won't go away

but every time i feel you're near
i close my eyes and touch you slow
'cause now the only thing i feel
is seeing you're better off alone

cut out my eyes
and leave me blind
cut out my eyes
and leave me blind

if you walk away from me
i can't hold my head up high
so if you see me on the streets
turn away or walk on by

'cause after the beauty we've destroyed
i'm cascading through the void
i know in time our hearts will mend
i don’t care if i never see again

cut out my eyes
and leave me blind
cut out my eyes
and leave me blind

and i told you
after all we've been through
i don't wanna be by myself!
and i told you that it would tear me in two
if i see you with someone else

cut out my eyes
and leave me blind
cut out my eyes
and leave me blind

cut out my eyes
and leave me blind

(snidget - 4 Nisan 2013 13:31)

jurinin hiç tatava yapmadan altın laleyi bastığı film.

(isli lamba - 19 Nisan 2014 21:08)

çevirisini yaptığım norveçli yönetmen eskil vogt’un ilk uzun metrajlı filmi.
http://divxplanet.com/sub/s/335172/blind.html
filmi indirmek isteyenler:
http://forum.divxplanet.com/…?showtopic=215781&st=0

(cemocem69 - 10 Eylül 2014 23:33)

eskil vogt'u yakın zamana kadar "eskil vogt" olarak değil de, "joachim trier'nin ekürisi eskil vogt" olarak biliyorduk. öyle ya, "reprise" ile "oslo 31. august"un yönetmen koltuğunda joachim trier otururken, vogt kendisine ancak iki kişilik senarist koltuğunda yer bulabilmişti. ve bu filmlerde yönetmen trier olduğundan, senaryo yazım sürecinde vogt'un ister istemez daha çekinik bir pozisyonda kaldığını az çok tahmin edebiliyorduk. fakat "blind"ın öncesinde bildiğimiz bir şey daha vardı: bu film, her ne kadar teknik anlamda vogt'un yönettiği ilk uzun metrajlı film olacak olsa da, vogt, "reprise" ile "oslo 31 august"un doğurduğu beklentilerden bağımsız kalamayacaktı. doğru olan, bir sanat yapıtını yalnızca kendi bağlamında, en olmadı kendi sanatçısı bağlamında incelemektir ama vogt'un en azından ilk filmleri eleştirilirken, akıllar adını andığım iki filme gitmeden de edemeyecekti. hatta bir süre sonra, hali hazırda mevcut olan "trier-vogt sineması" söylemi daha da güçlenecek ve iki sinemacının adlarını birbirlerinin yerine kullanmak dahi düşünülebilecekti.

tabii, yine "blind" öncesinde bir başka ihtimal daha vardı: eskil vogt, senaristliğin yanında zaten 10 yıldır üzerinde çalışmalar yaptığı yönetmenliğini uzun metraja taşırken kendisini trier'nin izlerinden tamamen soyutlamaya çalışacak ve hatta bunu başaracaktı. iki sinemacı arasında norveç'ten ve norveççeden başka bir benzerlik kalmayacaktı belki de.

işte, "blind" tam olarak bu iki ihtimal arasında yer buluyor kendisine.

tıpkı trier yönetiminde çekilen iki filmde olduğu gibi "blind"da da etkileri psikolojik boyuta ulaşan belli bir sorun var. "reprise"da sorun, ikili ilişkilerdeki sıkıntılardan ziyade "yazamamak"tı. anders danielsen lie'nin kelimenin tam anlamıyla can verdiği phillip karakteri mutlu bir ilişkiden öte verimli bir yazarlık kariyeri hedefliyor ve yolun henüz başlarında tökezleyip düşerken, en yakın arkadaşının bu yarışta başarı üzerine başarı kazanmasını da seyretmek durumunda kalıyordu. çok sevdiğim ve sık sık izlediğim bir film olan "reprise"ın böylece özetlenebilecek olan konusu, hem filmi izleyenler hem de izlemeyenler için «bu mu yani? bu kadar psikolojik soruna yol açan sebepler bundan mı ibaret?» gibi bir tepkiye yol açabilir. ki bir yere kadar haklı bir tepkidir bu. hele ki insan bu filme türkiye gibi, değil her gün, her saat başı yeni bir facianın, yeni bir skandalın patlak verebildiği bir ülkeden bakıp "reprise"ın başarılı birer yazar olup ölümsüzleşmeye çalışan norveçli gençlerini görünce «züppelerin zoruna bak ya...» derken buluyor kendisini.

"oslo 31. august"taki sorun ise büyük ölçüde "uyuşturucu"ydu. ki bu, yani uyuşturucu bağımlılığı, insanımızın kati suretle hoş görmediği/göremediği/göremeyeceği bir konu. karşımızdaki insan isterse belli bir süredir arınmaya çalışan biri olsun. biz yine kalkıyor, insanları uyuşturucuya iten sebepleri irdelemek ve böylelikle sonuca yönelik yapıcı bir eylem yapmış olmak yerine insanları salt bugünkü halleriyle ve bugünlerinin koşullarıyla eleştirmeye devam ediyoruz. bu gibi bir konuya değinen "oslo 31. august"u izlediğimizde ise, yine kendimizi «adamlardaki dertlere bak ya...» derken buluyoruz.

nispeten hava-cıva dertleri konu alan bu iki filmin akabinde gözlerimize konuk olan "blind"ın derdi, öyle tahmin ediyorum ki, hemen hemen hiçbir insanın azımsayamayacağı cinsten bir dert: körlük. misal, ben yürüyemiyor olsam, duyamıyor, konuşamıyor olsam, yine de geleceğe umutla bakmayı sürdürebilirdim. ama körlük... kesinlikle kaldıramayacağım, hatta kaldırmayı düşünemeyeceğim bir sorun olurdu. ve yakın çevremdeki insanların körlüğe bakışı da hemen hemen aynı yönde. hatta kör olma ihtimali üzerinden açılan muhabbetlerde «kesinlikle intihar ederdim!» diyen pek çok insan tanıyorum. yani şundan eminiz: eskil vogt, ilk uzun metrajlı film yönetmenliği denemesinde joachim trier gibi ancak bir norveçli için büyük bir sorun olabilecek bir konuya değil, dünyanın tüm insanlarının duyduklarında «aman aman, evlerden ırak!» diyeceği bir konuya eğilmiş. bu sayede trier'nin çizgisinden uzaklaşmayı başarmış.

ne var ki bunu bir ortadoğulunun, bir akdenizlinin yapacağı gibi değil de, gerçek bir iskandinavın yapacağı gibi yapmış ve "körlük" konusunu "kör cinselliği" özelinde hikayeleştirmeyi tercih etmiş. böylelikle "körlük" konusu üzerinden yakaladığı evrensel izleyici kitlesinin büyük bir bölümünü "cinsellik" eklentisi ile —bilinçli olarak— kaybetmiş. bu da "blind"ı, son kertede, "trier-vogt sineması"na dahil edilmeye müsait bir eser haline getirmiş.

fakat bu, yani "blind"daki trier-varilik, bağımsız bir yönetmen olarak eskil vogt için her ne kadar olumsuz bir çıkış olsa da, sinemanın kendisi için gayet başarılı bir deneme. hatta bu başarı, yalnızca benim görüşüm olmasa gerek ki, eskil vogt "blind" ile hatırı sayılır bir ödül vitrinine sahip oldu bile. bu ödüller arasında sundance'te aldığı en iyi senaryo yazarlığı ödülünün ve norveç'te verilen amanda ödüllerinde aldığı en iyi yönetmen ödülünün yanı sıra istanbul film festivali'nin uluslararası yarışma bölümünde kazandığı altın lale ödülü de mevcut.

darısı, tıpkı eski günlerdeki gibi sadece yazımına katkı sağladığı ve 2015'te gösterime gireceği açıklanan joachim trier filmi "louder than bombs"un başına!

(siyah giysili adam - 11 Eylül 2014 23:00)

bu filmi izlerken, ingrid’den çok da farkım olmadığını hissettim derinden. hayır, onun kadar güzel değilim, onun kadar uzun boylu değilim, onun kadar sarışın asla değilim, onun kadar evli değilim, onun kadar norveç'li değilim, ama onun kadar ingrid oldum bu filmde.

çünkü ingrid ile hiç benzemesek de, yaşadığımız körlük çok benziyor. çünkü bizim yaşadığımız körlük; içimize sinen görmeme, görmekten vazgeçme, halini anlatıyor. saklandığımız, gitgide daha çok sığındığımız evlerimizde, manzarasını bir kere bile durup izlemediğimiz cam kenarlarında, saatlerimizi harcağımız ekranların karşısında, her gece uyuyakaldığımız koltuklarda, yüzlerce kez önünden geçtiğimiz halde rengine bir kere bile bakmadığımız bir binada, bizi sevenlerin bakışlarından kaçırdığımız bakışlarımızda... peydah olan bir körlük bu. en önemlisi; adım adım saklanırken tüm detaylardan, ve adım adım karartırken görüşünü, kendine daha çok, daha da çok, acımak bizi kendimize de kör yapıyor sonunda.

gidecek hiçbir yerimiz kalmayınca, koşup koşup hayal gücümüze sığınıyoruz. ilk fırsatta ve her fırsatta. olmayacak dünyalar yaratıyoruz orada, kendimize yakıştıramadığımız açlıkları başka insanların omuzlarına yüklüyoruz, zayıflıkları için onları yargılıyoruz, kendimizi değil başkalarını yalnız ve ilgiye muhtaç bırakıyoruz, kızgın olduğumuz her şey için intikam alıyoruz. bir bakmışsın, kağıt üstünde kalan tüm diyaloglar gerçeğe, hiç tanımadığın insanlar ete kemiğe bürünmüş. bir bakmışsın, olmayacak şeyler görmeye başlamışsın ve tüm bunları gerçek sanmaya başlamışsın.

işte körlük, bu açıdan çok gerçekçi bir film. hayal olan her şeyin gerçeği gibi.

bu da ingrid ve benim şarkım. o da gerçek olamayacak kadar güzel;

https://www.youtube.com/watch?v=vfvqj7jimqi

(dolls - 11 Ocak 2015 23:08)

tam olarak sozleri a$agidaki gibidir;
are you ready?

this place inside my mind, a place i like to hide
you don't know the chances. what if i should die?
a place inside my brain, another kind of pain
you don't know the chances. i'm so blind

another place i find to escape the pain inside
you don't know the chances. what if i should die?
a place inside my brain, another kind of pain
you don't know the chances. i'm so blind

deeper and deeper and deeper as i journey to
live a life that seems to be a lost reality
that can never find a way to reach.
my inner selfesteem is low.
how deep can i go in the ground that i lay?
if i don't find a way to see through the gray that clouds my mind.
this time i look to see what's between the lines

i can see, i can see, i'm going blind...
i'm blind

(bkz: korn)

(annie - 6 Temmuz 2001 09:52)

placebo'nun 2006 mart'ında çıkacak albümü meds'in leziz şarkılarından biri.

if i could tear you from the ceiling,
and guarantee a source divine,
rid you of possessions fleeting,
remain your funny valentine.

don't go and leave me,
and please don't drive me blind,
don't go and leave me,
and please don't drive me blind.

if i could tear you from the ceiling,
i know best have tried,
i'd fill your every breath with meaning,
and find a place we both could hide.

don't go and leave me,
and please don't drive me blind,
don't go and leave me,
and please don't drive me blind.
you don't believe me
but you do this every time,
please don't drive me blind,
please don't drive me blind.

i know you're broken[ x3]

if i could tear you from the ceiling,
i'd freeze us both in time,
and find a brand new way of seeing,
your eyes forever glued to mine.

don't go and leave me,
and please don't drive me blind,
don't go and leave me,
and please don't drive me blind.

and please don't drive me blind. [x4]

i know you're broken [x3]

(marajade - 17 Ocak 2006 10:20)

lifehouse'un müziği kadar sözleriyle de etkileyen bir parçası

sozlerini de yazayim tam olsun:

i was young but i wasn't naive
i watched helpless as he turned around to leave
and still i have the pain i have to carry
a past so deep that even you could not bury if you tried

after all this time
i never thought we'd be here
never thought we'd be here
when my love for you was blind
but i couldn't make you see it
couldn't make you see it
that i loved you more than you'll ever know
a part of me died when i let you go

i would fall asleep
only in hopes of dreaming
that everything would be like is was before
but nights like this it seems are slowly fleeting
they disappear as reality is crashing to the floor

after all this time
i never thought we'd be here
never thought we'd be here
when my love for you was blind
but i couldn't make you see it
couldn't make you see it
that i loved you more than you'll ever know
a part of me died when i let you go

after all this time
would you ever wanna leave it
maybe you could not believe it
that my love for you was blind
but i couldn't make you see it
couldn't make you see it
that i loved you more than you will ever know
a part of me died when i let you go
and i loved you more than you'll ever know
a part of me dies when i let you go

(darkmist - 23 Temmuz 2006 13:49)