her sahnesinde amerikan bağımsız sinemasının izlerini taşıyan, çok başarılı ve "sıcacık" bir film. john krasinski'nin türlü türlü şirilikleri ve maya rudolph'la olan uyumu inanılmaz.

--- spoiler ---

- verona.
+ yeah?
- you really are the love of my life.
+ thanks honey.
- will you marry me?
+ no.

--- spoiler ---

harika.

(in case i dont see ya - 30 Kasım 2009 18:29)

sıcak, sakin, güzel, bencil, komik, güzel, romantik, güzel, sıcak film.

evlenme teklifini kabul etmenin yolları da vardır.
kızımızı terk etmeyeceğine söz veriyor musun?
söz veriyorum. ^*
beni seveceğine?
söz ^*

içi boşaltlmamış "söz"leri gösterişi çok güzeldir.

(porco rosso - 18 Aralık 2009 00:18)

aile kurmaya, baba olmaya iten film. sağlıksız zihinler kolonisinin sahip olamayacağı türden, huzurlu bi ilişki.

(oem - 18 Aralık 2009 21:38)

son derece basit bir kurgu nasil filmden cikip gercek olur'un cevabi olmu$ bu.

--- spoiler ---
ziyaret ettikleri ilk ailenin kayitsiz tavirlari, annenin kizindan "dyke" diye bahsetmesi filan, kotu niyetli olmadan rezalet bir aile kurmu$ olmalari. sonraki bebegini emziren continuum-mom, bebek arabasini gorunce kusacak gibi davranmasi, cok ermi$, dogu felsefesini yemi$ yutmu$ gibi davranip icten ice kaltagin teki olmasi hehe, bizim asil hatuna laf sokup durmasi. karikaturize olmaya yatkin, cok "tip" gibi duran karakterler bunlar. ama hic oyle olmami$, burt'un zart diye ayaklanip "you are horrible people" diye bagirmasi mesela, julie delpy otursun bi izlesin bunu bence. kendisi cok merakli ya boyle otantik fanfinfonlara, aha aynen ben de yuzune kar$i boyle bagirmak istiyorum "you are horrible and sooo stupid" diye. neyse. ailenin "ev" arayi$i hicbir zaman "evsizlik, insanin evi neresidir" gibi abuse edilebilecek uclara kacip "mesaj" vermiyor, hakikaten bir ev ariyorlar ve buluyorlar, o kadar. zaten bu yolculugu bu kadar guzel yapan da bu. iyice before sunrise du$mani gibi olucam ama julie delpy ki$isinin yapamadigi da tam bu zaten-- "benim yolculugum boyle felsefik, boyle otantik, boyle icsel" diye bagirmaktan o yolculugu yapamiyor adam gibi. burdaysa yolculugun kendisi on planda, seyirci zaten onun bir parcasi olup "hakkaten ya nereye yerle$seler acaba?" diye onlarla beraber tren vagonunda sallaniyor. verona'nin filmin sonuna dogru bahcede oturup, buyudugu evdeki agaca nasil iple meyveler bagladiklarini ve babasinin bunu gorunce attigi kocaman kahkahayi anlattigi sahnede ben o gulu$u duydum mesela bir saniye de olsa. tamamen kurgusal bir gercekligin tanik olmadigim gecmi$ine gittim karde$im, daha ne diyeyim.

--- spoiler ---

julie delpy, bu film sana ev odevi olsun. haftada bir izle bakalim. bir sonraki filmin belki biraz daha az gerzek olur.

(willow is still blessed - 30 Ocak 2010 00:07)

normalde bir filmi izledikten sonra müzikleri çok güzel, kimdir ki bu şarkıların sahibi gibi bir düşünceye kapılırım. ama bu filmi diğerlerinden ayıran seyrederken alexi murdoch'un işin arkasında olduğunu anlayıp sanatçıyı sevenlere daha büyük bir keyif katması. yani şarkılarını o anda hissedebiliyorsunuz ve bu zaten güzel olan filmi daha da anlamlı kılabiliyor. film kurgusu itibariyle hem cinsleriyle benzer bir yol filmi. filmin başında ve sonunda yol boyu gördüklerinden anlamlar çıkarıp hayatlarını değiştiren bir çift var. bana sanki yolculukları sırasında karşılarına çıkan karakterler az biraz abartı gibi geldi. özellikle çocuklarını bebek arabasına bindirmeyen çiftin olduğu sahneler. onun dışında yine doyurucu dialoglar ve betimlemeleri güzel anlar var filmde. başrolde ki çiftin aralarında geçen dialoglar sıcak fakat en güzel kısmı birbirleriyle resmi olarak evlenmektense, bir trambolinin üzerinde o 'ay du'ları geleceklerinde ki başka olaylara ve kişilere saklıyorlar ki filmin bağımsızlığının ve orjinalliğinin yüzeye vurduğu en kıymetli anlardan biriydi bence. son olarakta maya rudolph'un oynadığı karakterin hamile kıyafetleri karakterine çok uyumlu seçilmiş. hatta gördüğüm en başarılı hamile elbiseleriydi bu filmdekiler.

(phoebe buffay - 30 Ocak 2010 04:01)

sevgisiz bir dünyada sevgili olmanın zor, ancak imkansız olmadığını tatlı tatlı^* anlatirken umut^* aşılayan film.
--- spoiler ---
sadece ikimiz mi birbirimizi seviyoruz bu dünyada?
--- spoiler ---

(koyumavi - 18 Şubat 2010 10:26)

insanın koşuşturmaca içinde unuttuğu, belki kıymetini bilemediği bazı kavramları tekrar hatırlatan bir film. çok samimi anlatımı ve müzikleri insanı mest ediyor. filmde karakterlerin abartı güzel, yakışıklı falan olmamaları çok hoşuma gitti, çok doğal olmuş.

--- spoiler ---
klasik bir film olmadığını verona'nın filmin sonunda da evlenmeyi kabul etmemesiyle gösteriyor.

--- spoiler ---

(nightowl - 30 Mart 2010 09:01)

maggie gyllenhaal abladan hiç ummadığım performansı görmüşümdür, inanamamışımdır. yapay romantik komedilerle zaman öldürmeye değmez kısacık ömür, der, tavsiye ederim.

(ayakabi - 21 Nisan 2010 23:14)

--- spoiler ---

müstakbel baba burt'un tüm halleri süperdi. hiç kızamıyor oluşu, sesini yükseltmeye çalışması filan çok komikti.

film, bana göre "sadece sevgi yeter mi?" gibi birşeyi soruyor aslında. (kadın da zaten bir yerde "bu kadar seven var mıdır bizi birbirimizden başka" filan gibi birşeyler diyordu.) ama sevgi, aşk, tutku harici herşeyin olduğu evlilikleri düşününce "evet, sadece sevgi yeter" dedirtiyor.

birde şu montreal'deki çiftin erkek olanı kimdi kimdi diye düşündüm durdum. sonunda buldum: six feet under'da claire'in kocasıydı kendisi.

--- spoiler ---

(vorfreude - 26 Nisan 2010 20:45)

maggie glyenhall ve filmde kocası roderick ile, çakma oryantalist hippilere de sağlam ayar vermişlerdir hani... kulaktan dolma acaip kitaplarla çocuk yetiştirilemeyeceğini de bize göstermişlerdir;

--- spoiler ---

ellen ve roderick burt ve verona'ya hamilelik dönemlerinde de sevişmelerini, seviştiklerini çocuklarından saklamamaları gerektiğini anlatırlar; daha sonra roderick kalkar "ebeveynler cinsel ilişkilerini çocuklarından saklarsa ne olur bilir misiniz?" der, burt ve verona şaşkın şaşkın ne olur ki? diye sorar, roderick de kalkıp "işte bende bu yüzden elektra kompleksi var." der, oysa elektra kompleksi kız çocuğunun babasına ilgi duyması rahatsızlığıdır. oysa erkekte olabilecek olan ödip kompleksidir. burt ve verona şaşkın şaşkın birbirlerine bakıp sonra sorarlar, "ya seninki ödip kompleksi olmasın?" diye, sonra roderick bir sezen aksu şarkısı ile cevap verir, "beni kategorize etme" adam komplekslere meydan okur yani. beni de kırar geçer bu sahne. ayrıca masada yaprak sarması kendi deyimleriyle dolma yemeleri de güzeldi...

--- spoiler ---

tıpkı kekin içindeki küçük meyve parçacıkları gibi böyle güzel ufak tefek ayrıntılarla bezenmiş, sıcacık bir film.

(in tyler we trust - 3 Mayıs 2010 07:59)

sadelikle içe akan filmerden .

ayrıca çocuklarına nasıl bakacakları konusunda verdiklerli sözler evlilik yemini yerine geçmektedir kanımca.

(purezento - 9 Mayıs 2010 18:42)

nefret ettiğim bir tür olsa da sıkılmadan izlenebilen romantik komedi. izlememek için çok direndim, üfledim püfledim ama mahcup ettirdi beni, izlediğime pişman olmadığım nadir romantik komedilerden. amma da ahkam kestim di mi, neyse.

sevgiliyle izlemelik filmler kuşağında bu hafta: giriş sahnesiyle aklımda kalan film "az gittik uz gittik "

--- çok pis spoiler ---

sevgilisine oral seks yapan esas oğlanın, kızın hamileliğini tadının değişmesinden anlaması sahnesini çok sevdim. hem komik, hem şefkat dolu hem de seksi bir sahneydi, diyalogları çok gerçekçiydi, çok güzel bir başlangıç olmuş.

bir de o bebek arabasından kaçınan, çocuklarını aralarına alıp sevişen gerzek çifte masada çemkirmeleri çok iyiydi, evet manyak çift ve tepkileri abartılı olsa da herkesin böyle birden bire " korkunç insanlarsınız ve sizden tiksiniyorum" diye bağırmak istediği birileri vardır illa ki. o açıdan güzel olmuş, içimin yağları eridi valla, hem komikti de.

ve tabi o güzel ev...

--- spoiler ---

olmuş olmuş.

(bal i shikeste - 20 Ağustos 2010 01:24)

imdb top 250 listesindeki bir çok filme gözüm kapalı tercih edeceğim film. ne kadar sanatsal, ne kadar iyi yazılmış ve çekilmiş olsunlar; ben böyle küçük hikayeli ve insana iğneyi derinden, çaktırmadan saplayan filmleri seviyorum. burt ve verona'ya, hiçbir "büyük" film karakterine bağlanamadığım kadar bağlanabiliyorum, daha o ilk sahneden. imdb puanı 7 küsür olsa bana kaç yazar! zaten en sevdiğim film lars and the real girl de o civarlarda sürünüyor. bazen imdb puanından çok daha öteye gidiyor filmler benim için. finallerinde ağlıyorum. karakterlerin yolculukları içime işliyor, nefes alamıyorum. sonra etrafıma bakıyorum; karakterin o ufacık bakışından , o tek bir göz yaşından hiçbir şey anlamamışlar. onlara "büyük" şeyler lazım, "büyük" filmler... bana değil.

--- spoiler ---
ben beş kere çocuk düşürmüş diye verona'yı kıskanan kadına üzülüyorum. burt'ün, verona'nın karnındaki bebeğin kalp atış hızının artması için yaptığı şeylere ölesiye gülüyorum. filmde away to bilmem nere diye yazarken en sonunda sadece home yazmasına hayran kalıyor ve harika alexi murdoch şarkısıyla verona ile birlikte göz yaşı dökmeye başlıyorum. burt'e yüzde yüz bağlanmak istemeyen ve bu yüzden etrafta daima bir tanıdık barındırmak için oradan oraya yolculuk yapan verona'nın filmin sonunda burt ile yapayalnız kalacağı yeri ev olarak bellemesine bitiyorum. tabii ruhlarının evlilik bağından onyüzbinmilyon kat daha güçlü bir şekilde bağlandığı trampolin üzerindeki söz verme sahnesini en sevdiğim sahnelerden biri olarak listeme ekliyorum.
--- spoiler ---

ve düşünüyorum... şu kısacık hayatımda inception'ı, lord of the rings üçlemesini daha kaç kere izlerim diye. ve sonra away we go, dvd player'ımı daha kaç kere daha şereflendirir diye düşünüyorum. ve bu filmi onlarca kere daha sevgililerimle, annemle, karımla, kızımla, oğlumla, hastanedeki refakatçimle, huzur evindeki oda arkadaşımla izlemek için can atıyorum.

(under rug swept - 27 Eylül 2010 01:34)

bir yerlerde birbirine bu kadar aşık insanların olabilme ihtimalinin gerçekliğinden dolayı insanı mutlu eden, mutluluktan ağlatan film.

(yanik omlet - 28 Kasım 2010 14:53)

mutlu oldum. izlerken. bittiğinde. dondurma yemek gibiydi!

--- spoiler ---

etrafta birileri -ebeveynlerleyseniz mesela- varsa tedirgin edebilecek bi sahneyle başlıyor film: süslenmemiş, fazla abartılmamış, fazla güzel olmayan -birçoklarına göre, yoksa benim için fazlasıyla güzeldiler- çift yataktadırlar, ve biri ötekine göre biraz daha aşağılarda(?) gezinmektedir^*. bu aslında başta tedirgin edici gözüken sahne, o pozisyonda geçebilecek en sevimli en romantik sahne belki de.

trambolin üzerindeki sahneyse damla çikolatalı kurabiye tadındaydı:

- do you promise to let our daughter be fat or skinny or any weight at all? because we want her to be happy, no matter what. being obsessed with weight is just too cliché for our daughter.

- yes, i do. do you promise, when she talks, you'll listen? like, really listen, especially when she's scared? and that her fights will be your fights?

- i do. and do you promise that if i die some embarrassing and boring death that you're gonna tell our daughter that her father was killed by russian soldiers in this intense hand-to-hand combat in an attempt to save the lives of 850 chechnyan orphans?

--- spoiler ---

büyük, şaşalı olduğunu bağıran filmleri sevmiyorum ben, bu kadar sakin ufak seslerle bu kadar çok etkileyebileni varken. hep gitmeyi düşleyenlerin seveceği bi yol filmi away we go. yine uzaklara gidelim; ama sonunda evimiz^* olsun.

(punkreas - 4 Şubat 2011 00:31)

harika film. oyuncularıyla, konusuyla, müzikleriyle...

--- spoiler ---

burt: peki, eğer ben sıkıcı
ve iğrenç bir şekilde ölürsem kızımıza babasının 850
öksüz çeçeni kurtarmak için rus askerleriyle göğüs göğse çarpışırken
öldüğünü söyleyeceğine söz veriyor musun?

verona: söz...

--- spoiler ---

(yum cimih - 17 Nisan 2011 21:23)

--- spoiler ---

film boyunca hayatlarını geçirecekleri evi arayan çiftin son eve girdiklerinde, sanki tamamen kızın çocukluğunun geçtiği ev olmasının büyüsüne kapılmışcasına "burası tam bize göre bir yer." demeleri biraz saçmaydı sanki. çünkü, yani, o ev tam hangimize göre değil ki dostum?

--- spoiler ---

(deinnorra - 25 Eylül 2011 18:33)

uzun zaman sonra kavuştuğum dvdlerimi karıştırdım dün. hepsine baktım teker teker, hatırladım, hasret giderdim.sonra bu filmi seçtim yine, birden bire. izledim ama kaçıncı defa bilmem. çünkü öyle lezzetli bir filmdir ki, her izleyişte ağızda farklı bir tat bırakabilir. bazen ekşi, bazen tatlı...tuzludan tatlıya geçişleri çok yerinde bir filmdir, ve damak tadına düşkün olanların mutlaka tatması tavsiye edilir.

--- spoiler ---

filmi izledikten sonra akılda kalan onlarca sahne var, onlarca diyalog. ama özellikle iki tanesini paylaşmalıyım.

verona filmin başlarında umutsuz hissettiği, yaşamak için başka bir yerlere gitmekten bahsettiği bir anda burt’e sorar;
verona: burt, biz beceriksiz miyiz?
burt: hayır. nereden çıktı ?
verona: yani 34 yaşındayız...
burt: 33.
verona: daha en basit şeylerimizi bile kararlaştıramadık.
burt: basit derken?
verona: nasıl yaşayacağımız kadar basit şeyler.
burt: beceriksiz falan değiliz
verona:mukavvadan bir penceremiz var
burt: (önce pencereye bakar) beceriksiz filan değiliz.

ve yola çıkarlar. amaç bir bağlantı bulmaktır, tanıdıklara ulaşmak, onlara yakın olmak, onların yakınında bir hayat kurmak. amaç sadece “birilerini” bulmaktır. giderler gitmesine, ziyaret ederler o “birilerini”, ama gördükleri karşısında yine umutsuzluğa kapılan verona burt’e bu sefer şunu sorar;

verona: ne yapacağız biz?
burt: ne?
verona: ne yapacağız biz?
burt: ne demek istiyorsun?
verona: kimse bizim gibi aşık değil, değil mi? bu çok garip,ne yapacağız biz?
burt: sanırım çekip gideceğiz

ve tekrar yollara düşerler...

beceriksiz olmalarını çok aşık olmalarına bağlamamak elde değil. bu yüzden aşkı kaybeden insanları görünce hayal kırıklığına uğramaları ve belki yine bu yüzden mukavvadan penceresi olmayan evlerde yaşamanın hayatta bir şeyler becermiş, başarmış olduğunu gösterdiğini sanmaları. ama çıktıkları yolculukla birlikte bu sorgulamalar da azalıyor. huzursuzlukların çıkardığı o can sıkıcı sesler diniyor...filmin sonunda yaşayacakları yere, o güzel eve, yine sadece ikisi varmış oluyorlar. o, oradan oraya giderek, aradıkları bağlantının birbirlerinde olduğunu keşfediyorlar. ve birlikte sakinleştirdikleri bir huzurla, sütliman olarak karşılarında beliren denize bakakalıyorlar.

--- spoiler ---

film müziklerinin ise hepsi ayrı bir tat verir. yemeği tamamlayan o önemli baharatlar gibidirler, hiçbirinden vazgeçemezsiniz. alexi murdoch yine yapmıştır yapacağını size de dinlemesi düşer, film bitse bile şarkılar bitmez.

hadi afiyet olsun...

(dolls - 3 Kasım 2011 16:59)

öyle sakin ve yakın ki...

evet verona kimse sizin gibi aşık değil. kibirsizce söylenen, özlenen bu söz.

içli, tatlı, içten, yakın, yumuşak, sakin, sahici film.

(aksi melek - 21 Aralık 2013 18:49)

(bkz: böyle bir dünyaya çocuk getirmek istemiyorum)

ilk önce yukarıdaki hede'yle başlayalım söze.

filmin açılış sahnesindeki oral sevişmeye dikkatleri çekmek istiyorum.
sadece hamile kaldıklarında meyve aromalı olmuyor kadınların suyu, bazı kadınlar kendiliğinden her zaman doğal aromalı.

(dus curugu - 8 Ocak 2015 19:32)