izledikten sonra "oha bu montajları 1924'te mi yapmışlar?" dedirten, sembollerle dolu, iki kez izlenmesi gereken; taraflı, ama durduğu tarafı güzel temsil edebilmiş bir eisenstein filmi.

(hooker with a penis - 3 Kasım 2007 16:35)

özellikle kamera açılarıyla sinematografik dil olarak heyecanın hiç azalmaması ve dinamizmin doruklarında ki akış ile hayran bırakır stachka.

yakov strongen'in haksızlığı kaldıramaması ve işçi sınıfındaki uyanış ile direnen yüzlerce emekçinin direnişi, sekanslar arası geçişlerdeki serinin ve kurgudaki ince düşüncenin oluşuyla harika bir yapım ortaya çıkarmıştır.

müziklere de ayrı bir paragraf açmak lazım. grevin ruhuna yakışan eserlerin uyumu ile bu film baştan sona bir ders niteliğindedir.

sergei eisenstein sinemasının en önemli yapıtlarından olan bu film mutlaka izlenmeli ve toplumsal gerçekliğin var oluşu dikkatle düşünülmelidir.

(efelerin efesi - 22 Mayıs 2012 16:00)

eisenstein'ın boğazlanan inek sahnesiyle kör göze parmak değil; el, bacak, kol, kafa soktuğu film.
evet bir propaganda filmi ama sinematografik dili çok vurucu, geçişler, zoomlar, ajitasyon ve müzik; tam bir trance müziği baştan sona, mükemmel bütünlük var. ve sene 1924.
oturup defalarca izledikten sonra tebrik etmekten başka yapılacak başka bir şey yok.

(achtundsiebzug - 3 Aralık 2013 16:04)

adının türkçedeki sözlük anlamı "grev" olan film. ve dikkatsiz okunduğunda einstein filmi olarak sanılabilir.

(geneticallycorrected - 3 Aralık 2013 16:10)

orijinal adi stachka olan, 1924 yapim eisenstein filmi. propaganda ve film teknigi derken, konunun gume gittigi filmlerindendir. bir fabrikada yok yere suclanan bir iscinin kendini asarak intihar etmesi uzerine diger isciler greve giderler. fabrikanin patronlari iscilerin isteklerini kabul etmezler, sonunda ayaklanma silah zoruyla bastirilir, greve giden herkes olur. polisin iscileri kovalayip akabinde kursuna dizmesi, bir mezbahada inek kesilmesi goruntuleriyle beraber parallel editing suretiyle verilir. fakat inek ve mezbahanin, senaryoyla bir alakasi olmayip sadece iscilerin dramini kuvvetlendiren bir metafor niyetine kullanilmasi nazarimda butun etkileyiciligi silip atmistir. inegin bogazindan oluk oluk akan kan, kaslarini kaldira kaldira remember.. the proletarians! diyen bi adam; bu kadar kor gozum parmagina bir anlatim olmaz ki yahu..
-- filmin 1924te cekildigini, eisensteinin sinema adina bildigimiz seylerin en az bi yarisinin babasi oldugunu, hatta rus montaji meselesinin bu filmle basladigini ve "propaganda yapmayip da napsin adam"i gozonunde bulundurmadan yapiyorum bu yorumu, hakkaten cok fena icimi kaldirdi bu kadar grafik bir inek katliami sahnesi. tuhaftir, goz alabildigine ceset dolu acik alan sahnesinden bu kadar kotu etkilenmedim. galiba (bkz: hayvanlara insandan daha cok deger verenler)

(dem - 28 Şubat 2004 15:50)

eisenstein nin ilk uzun metraj filmi. film ayni zamanda yo yo mundi adli italyan folk rock grubunu da etkilemis, filme ozel muzik yazmalarina neden olmustur. cesitli vesilelerle davet edildikleri etkinliklerde, filmin gosterimi yo yo mundi performansi ile renklenir. film 21. yuzyilda yeniden dogar. zira montajin babasi/anasi sayilan filmin ilk seyri gunumuze denk duserse -ki 80 yasinda degilseniz mecburen oyle olacaktir- bir cok sahne kor goze parmak, klise hissi verebilir. ama dusun altinda binlerce kefensiz yatani sayin seyirci. bu filmde gordugun bir cok numara daha ilk kez bu filme yapilmistir. montaj tanim itibariyle normalde iliskilendirilemeyecek iki goruntuyu ard arda koyarak birlikte yeni birsey soylemelerini saglamaksa, grev yapan iscilerin polislerce kovalandigi sahnelerden mezbahaya kesmek o zaman icin son derece goz alici ve sok edici bir butunluk yaratir.
yo yo mundi ise alir bu butunlugu gunumuz izleyicisine sevdirir. hizli kurguya alismis, muthis ses efektlerini normal kabul etmis izleyiciye sessiz filmlerde uyudugu icin kizmayan bu bunye, yo yo mundi ye tesekkurler etmek sarilip opmek istemistir. sesiz film hicbir zaman sessiz degildi, hep bir pianist ya da baska bir ensturman, hic bisey yoksa film makinasinin hor hor hor sesi duyulurdu salonda. yo yo mundi o sesleri duymus, ustune eisenstein 'i, neseyi, kederi, folkloru, herbiseyi duymus, son derece icten bir muzik yapmis filme. hep klasik muzik olacak degil ya sesiz filmlerin muzigi, bangir bagir folk rock bu sefer. enfes de olmus. burdan yetkililere sesleniyorum. bu sefer harbi sesleniyorum, istanbul film festivali sana diyorum, henuz el atmadiysan bu gruba ve filme, bi el ati abi ya. cidden diyorum bak, nefis.

(fitfit - 5 Şubat 2006 22:53)