1999 yapımı rolf schübel filmi.
"korkak titrer cesur savaşır" diyordu yıllar önce okuduğum bir bulgar romanının adı. korkak kim? cesur kim? bunu yanıtlamaya çalışıyorum şimdi.. genellikle erkeklerin yaşadığı sıradışı gönül ilişkisini bir kadın yaşıyor filmde. bir savaş filmi mi bu? son dörtte biri için belki evet. hatta patlayan silahları göstermeden savaşın yakıcılığını iyi anlattığı bile söylenebilir. hani "geciken adalet adelet değildir" diye bir söz var ya, 60 yıllık gecikme bu anlamda tatmin edici olmadı ve korkak kim cesur kim sorusuna yanıtımı biraz olsun netleştirdi.
mükemmel anlatıma karşın birşeyler eksik kaldı. benimseyemedim filmi...

(ansiedad - 8 Haziran 2011 04:41)

film, ilk yarisinda 'bitse artik' dediginiz noktada bitmesine bir saat daha kaldigini farkettiginizde basliyor. sonuna kadar izlenmesi, insana dair cok sey ogrenilesi budapeste ambiyansli enteresan bir film. savasin yikiciligini romantik-duygusal acidan guzel sekilde islemis. ancak eksik olan bir seyler olduguna ben de katiliyorum zira lafimi tamamlayabilmeme engel bir duygu olusuyor ve dusunduklerimi yazmaktan vazgeciriyor. lafimi bitiremememe, bir yere baglayamamama sebep olan bir eksiklik bu. belki de yonetmenin-senaristin derdinin birden fazla olmasindan kaynaklaniyor, bilemiyorum...

(buralar dutluktu - 24 Mayıs 2013 00:47)

hikayesini kurguladığı meşhur şarkıyı çok iyi kullanmış fakat vurucu bir finalden yoksun, hoş bir müzik filmi. canone inverso'daki duygu yoğunluğu yok ama yine 2. dünya savaşı arka plana alınmış. auschwitz treninde geçen sahne life is beautiful'u anımsatmakta. ayrıca, kabullenilmiş üçlü aşk ilişkisi temasını kullanmışlar -ki bunu layıkıyla hikayeleyebilen azdır- ve bu sayede alışık olmayan seyirciye ilgi çekici bir done daha sunuluyor. gelgelelim her tanıdık tema klişe yaratarak önce özgünlüğe sonra hikayeye zarar veriyor ve zayıf final, buruk bir tatla filmi bitirmenize neden oluyor. filmin arzu nesnesi erika marozsan daha sonra ghetto ile yine nazilere servis edilirken; stefano dionisi, farinelli ile hayal meyal hatırlanacaktı.

bu filmden 7 yıl sonra the kovak box da şarkıyı kullandı, lost'tan the truman show'a, bu film daha fazla klişeyi barındıracaktı bünyesinde.

(kolombre - 13 Ekim 2013 02:11)