"not yours, pal." his voice was acid -- cold acid.
"perhaps not yours either." my voice was just a voice.

tanistigimiza sevindim mr. marlowe, bundan sonra da gorusecegimize eminim.

(charlie brown - 4 Mart 2010 20:39)

oldboy soundtrack albümünün en vurucu parçası.

(ankalines - 22 Aralık 2010 14:23)

(bkz: murder my sweet)

(dwight - 22 Mart 2011 22:36)

oldboy gibi olağanüstü bir filmin olağanüstü müziklerinden biri. müzik, bir silah sesiyle son bulur ve mırıldanmayla devam eder. cries and whispers'ın değişik bir versiyonudur.

linki: http://www.youtube.com/watch?v=zmmibqly4ls

(sedating - 22 Mart 2011 22:45)

oldboy müzikleri arasındaki favorim.. filmdeki en dokunaklı hikayenin fonudur.

(mismiyav - 17 Mart 2012 22:58)

ana bacı yapacak kuvvetteki soundtrack. sonunda tek el atılan silah hep mi öldürür adamı diye sorarım zalimler.

(visibilia ex invisibilibus - 6 Temmuz 2012 15:35)

oldboy'un soundtrack'inde olanin bazi yerleri hatta en guzel yerleri brahms'in poco allegretto'suna benziyor.
gerci onun kadar duz bi eser degil, daha bi kaotik(?) falan brahms'in olan da, farewell'in unutul(a)mayan kismi ondan esinlenilmis gibi.
-duz'den kastim da duz, siradan degil. duz, bi kere giriyorsun, cikisin 3 dakika sonra.

(bkz: brahms senfoni no 3)

(c non - 12 Temmuz 2012 16:53)

güzel bir philip marlowe macerasi. olaylar epeyce spontane gelisiyor. bu sefer büroya giren seksi bayan filan yok. marlowe yanlis zamanda yanlis yerde bulununca kendini alaka duymadigi islerin icinde buluyor. konu böyle olunca kitap en eglenceli, mizahi en kuvvetli raymond chandler kitaplarindan birisi oluyor. lakin komedi de degil mesele tabii, belki chandler'in pesimizminden belki de dünya hakkaten boktan bir yer oldugundan mizahi bile aci bir kitap bu. misal marlowe'un bir kizilderiliden dayak yedigi sahne gibi. kitabin bir diger olayi, esasen olaylara fazla ilgi duymayan kahramanimizin durmadan isin icine cekilmesi, ve daha kötüsü boyundan epeyce büyük binbir düsmanin hepsinin tek tek marlowe'a agzinin payini vermesidir. hatta sivri dillilikte bile kendisini altedenler oluyor kitap boyunca. sonra marlowe dövüyor hepsini tabii. final biraz melodramatik baglaniyor. ama olsun. yine de catur cutur okunuyor.

(caponsever - 5 Şubat 2004 16:22)

zamaninda crime noir gibi turlerden hoslanmadigini soylemis onca elestirmene laflarini yedirmis bir kitaptir ayriyetten. edmund wilson gibi yuksek sanat sever elestiri sampiyonlari, okuduktan sonra seslerini kisaraktan "iyiymiş" diye mırıldanıvermişlerdir. chandler daha sonra the long goodbye isimli eserinde polisiye edebiyat ile "yüksek" edebiyat arasındaki uçurumu iyice kapamaya girişmiştir, polisiye dozajı düşük, insani boyutu yüksek bir kitap yazmaya çalışarak. gerçi fazla duygusal ve bunalımlı bulunmuştur o kitap kimileri tarafından, amma hiç olmasa bile dibine kadar samimidir, yalansızdır.

(caponsever - 15 Şubat 2004 22:35)