anna mannî'nin film boyunca birbirinden kadirşinas arızalar sergilediği; herkese normal davranmaya kasarken, yediği her haltı psikoloğuna anlattığı film.
bir yerinden sonra sonunun apaçık belli olduğu film.

(iris - 23 Nisan 2002 01:55)

genç thomas kretschmann'ın sapık tecavüzcü rolünde görülebileceği filmdir.

(nickini vermek istemeyen yazar - 2 Haziran 2011 16:56)

gayet başarılı bir tecavüz sahnesi içeren film...

(arsonist - 19 Haziran 2003 12:29)

(bkz: stendhal sendromu)

(ibisile - 7 Ağustos 2016 16:43)

polislerin yakınında, araba içinde tecavüze yeltenecek kadar aptal bir tecavüzcü bir katilin, nasıl olur da bu kadar kurbanını öldürdükten sonra yakalanamamasına hayret edebileceğimiz, kurguda zorlama hissettiğimiz film.

şu çok açık ki; argento'nun sinemasında, daimi bir arayış söz konusudur, opera 'daki müzik, intikamcı kuş; trauma 'daki orjinal adam öldürme aleti [boğaza geçirilen ince cisim ve kesmeye yönelik makine]; suspiria' da daha önce işlenmemiş cadı & şeytan ve mürit ililşkisi, kız yurdu, rest 'de; internet üzerinden poker, v.b. öğeler, hep argento'nun arayışıdır; çok ilginçtir ki; bu adam italyan korku sinemasına bu tarzıyla adını yazmıştır.

bu filmin çok açık gerilim öğesi de; duvardaki asılı yağlı boya resimlerdir, sergilendikleri müzelerdir. ve esas kızın malum sendromu..

hep bir arayış vardır, hep bir masum kızın, insanı deli eden kimi zaman aptalca, kimi zaman da hastalık boyutunda yanlış zamanda yanlış hamlesi vardır. katiller, kötüler, cadılar, filmin sonunda hep aptalca bir hamleyle yakalanırlar, öldürülürler.

hesaplaşma hep "ben manyağım, sonuçtan ziyade sonuca giden yolda bu manyaklığımı gösteririm." zihniyetiyle katil zaten gözümüzün önündekidir.

bu filmde ayrıca; kötü adam filmin başında gösterilir ve bunu da argento'nun diğer filmlerinden ayırabileceğimiz; "vay be katil polismiymiş..?" nidamız açısından eksiklik olarak görebiliriz.

ya da çok sözünü ettiğim argento arayışı olarak.

(jimi the kewl - 27 Eylül 2005 17:30)

ponte vecchia ve davut heykelinin bulunduğu meydan civarında firenze turu yapıp galleria degli uffizi'nin içine kadar sokan filmdir.marie isimli fransız erkeğinin neredeyse bütün italyan rönesansını scooter üzerinde sayması da olayı bitirir.teknik açıdan her ne kadar zamane gençlerine yetersiz gelse de kurşun ve hap sahnelerinde kullanılan bilgisayar efektleriyle sonradan da sıkça karşımıza çıkan bir gerçekçilik öğesi içermektedir film.şahsen 3 adet mavi hapın yemek borusundan geçişinden bize ne ama bu düşüş sürecinin sonradan olacaklara da bir geçiş işlevi görmesinin yanı sıra farkında olmadığımız binlerce şeyin aynı anda süregeldiğine ve bunların gelecekte yapacağı bilinmez etkilere de dikkat çekmektedir değil mi?

(atomunu yesile kaptirmis alelade bi ot - 6 Mart 2006 12:59)