bir zamanlar bir sözlük yazarıymış efendim kendisi. yad etmiş olalım..

(bkz: böyle bir yazar aslında yok)

(controlemole - 29 Mart 2007 22:31)

siyah beyaz olmasıyla bile doğru bir şeyler ekseninde çekilmiş olduğu belli bi filmdir.üstelik filmin müziklerinde david bowie parmağının olması ian curtis için yapılmış çok büyük bi güzelliktir.her ne kadar bowie ona kelek atmışsa da (bkz: all the young dudes).

hem david bowienin yaklaşmadığı filmlerin nasıl felakete yol açtığını yakın zamanda görmüşken çok çok iyi bi haber.
(bkz: factory girl)

(obscure59 - 11 Eylül 2007 15:40)

filmekiminde koşa koşa gideceğim tek film olsa gerek.
http://www.iksv.org/…i_2005.asp?day=2&fid=15&sid=11

(nightcrawler - 26 Eylül 2007 23:14)

vurucu film.
cidden vurdu yani.ian ın düştüğü berbat durumu izledik.

(poseydon - 21 Ekim 2007 04:11)

oyunculukların çok başarılı olduğu bir filmdi.

fakat, şunu da eklemek istiyorum ki; 24 hour party people'ı önceden izlememiş olsaydım bu film kesinlikle bende çok daha yoğun bir his bırakabilirdi.

(marty mcfly - 23 Ekim 2007 13:49)

beklentilerimi fazlasıyla karşılamış film. ian curtis rothmans içiyormuş bunu öğrendik, j g ballard okuyormuş, zaten atrocity exhibition şarkısı bunun fazlasıyla kanıtı. duvarında da koskaca bir velvet undertaker yazısı varmış. bekledim bekledim bir türlü film boyunca twenty four hours çalmadı ona bozuldum. ama intihar öncesi sözlerinde "so this is permanence, love shattered pride, what once was innocence, turned on its side" bulunması mest etti beni. izleyiciler de genel bir sinema havasından ziyade konsere gelmişiz havası vardı, biraz komiğime gitti. closer albümünün kayıt safhasını hiç göstermemişler garibime gitti, ya da ben kaçırdım bilemeyeceğim. ian curtis'in bir yıldız olmaktan öte aslında romantik tarafı üzerinde durulmuş ve olması gerektiği gibi yansıtılmış, 2 kadın arasındaki gidiş gelişi, evliliğini hata olarak nitelendirmesi ve git gide yükselişe geçen bir grubun üzerinde bıraktığı yükün onu kendi sonuna sürükleyişi çok güzel bir biçimde anlatılmış. kısacası kendisi de sıkı bir joy division hayranı olan anton corbijn müthiş bir iş çıkarmış.

(nightcrawler - 25 Ekim 2007 21:06)

emek gibi güzel bir yerde gömüldüğüm koltuğumda beni yapayalnız bırakan filmdir. karamsarlık denen oluşun o gün bugündür zihnime yapışmasını sağlamış olup,açılmış koca gözlerle evreni siyah beyaz görmeme sebebiyet vermiştir.

(bkz: hep kahır)

(carduelis - 5 Kasım 2007 00:56)

ian curtis ve joy division hayranlığını perçinleyen filmdir.

sam riley, oyunculuğuyla göz doldurur. ama daha önemlisi, yönetmen anton corbijn, kendine özgü klip estetiğiyle bu ilk uzun metraj çalışmasını hem görsel hem özgün anlatım açısından kotarmıştır.

--- spoiler ---
ian curtis'in çocuğunu sevdiği ender sahnelerin sonuncusunda, kamera çocuğun parmaklıklı beşiği içindedir ve ian'ı parmaklıklar arkasında görürüz. içinde bulunduğu duruma güzel bir göndermedir. bir başka detay, ama bu kez eğlenceli olanı, ian curtis'in joy division elemanlarına, hala bir vokale ihtiyacınız var mı, diye sorduğu anda dikkati çeker. eş zamanlı olarak arkadaki ışıklı sex pistols yazısı söner. film boyunca gülümsenebilen ender anlardandır.
--- spoiler ---

(si murg - 14 Kasım 2007 20:13)

filmde ian curtis, bir konser sirasinda epilepsi krizi geciriyor ve arkadaslari tarafindan kulise goturuluyor. orda menajerleri olacak adam ian'a "uzulme, ya the fall'un solisti olsaydin" diyerek moralini duzeltmeye calisiyor. ama bu arada ian curtis'i canlandiran sam riley, 24 hour party people'da the fall'un solisti mark smith'i canlandiran kisinin ta kendisiydi.

(bedsitter - 10 Aralık 2008 23:13)

ian curtis'i bekleyerek izledigim filmdi... tüm film boyunca kontrol grubu ve deney grubu bilmem neleri ile birlikte katilleri placebo etkisini, şunu bunu aklımda tutmaya çalışırken tüm bunların nereden joy division'a baglanacagını beklemiştim. hatta katilin ian curtis oldugunu bile düşünmüş bir zavallıydım yanlış kontrol filmini izledigimde.

(sinemsal - 9 Kasım 2010 20:18)

her şeyiyle şahane bir film, çok etkileyici. özellikle love will tear us apart'ın duyulmasından hemen önceki sahne çok güzeldir.

--- spoiler ---

+do you want to sleep with other men?
-that's a strange question.
+because.. if you did.. it'd be ok. i'd be ok.
-are you being serious? when you say a thing like that it makes me think you don't love me anymore.
+i don't think i do.

ve şarkı başlar..

love will tear us apart again..

--- spoiler ---

(binjip - 7 Mart 2011 11:37)

ian curtis'in varoluş problemlerinin daha doğarken üzerinde ortalama bir insandan birmilyonyüzbin kat daha fazla baskı yaptığını ve bu ağırlığın çok genç sayılabilecek bir yaşta bu genç adamı orta yerinden kırdığını düşünmüşümdür. ama filmde daha çok şan-şöhret-hastalık-iki kadın arasında kalmışlık filan derken o karışıklıkta peydah olmuş bir ruh hali gibi görünmekte. aslında bu kadar basit değil. hep bir bıkkınlık, zihninde hep bir "nerdeyim ben" ve daha da korkunç bir soru olarak "neden?" yankılanan insanlardandı sanki ian, az çok bilinen portresine göre. biraz bu kısmı es geçilmiş. biraz arkada kalmış.

bunun dışında mükemmel bir film, sam riley ne kadar iyi oynamış, konuşmaya gerek yok.

gerçekten bu kadar iyi olabileceğini beklemiyordum filmin. bir joy divison sever olarak. vurucu bir filmdi.

(potidik - 11 Ekim 2011 09:20)

her ne kadar ekşi sözlük hiçbir siki beğenmeme timinde değilsem de bu film olmamış arkadaş. sanki herifin tek sıkıntısı iki hatun arasında kalmak gibi yansıtılmış. hastalığı haricinde diğer bunalımları gözardı edilmiş. yani neymiş, olmamış.

(intylerwetrust - 2 Ekim 2012 14:33)

şu guzelim güneşli cumartesi gününü, karamsar bir hale sokmama yardımcı olmuş siyah beyaz, ian curtis'ı ve joy division oluşumunu anlatan film. sam riley ise oyunculuğuyla ağza sıçmaktadır.^*

(bkz: izlenmesi gereken filmler)

(marianne faithfull - 30 Mart 2013 14:36)

deborah curtisin iyilik meleği vefakar bi kadın olarak gösterilmesi dışında güzel film. e tabiian curtis daha derin anlatılabilirmiş. simdi bakınca pek de güzel gelmedi aslında.

(pipobirpopodur - 25 Temmuz 2013 03:31)

ian curtis'in sam riley tarafından canlandırılacağı film.

http://www.nme.com/news/joy-division/22180

(ron jeremy - 10 Şubat 2006 14:23)

ian curtis'le tanışmamı sağlayan film. filmde ilk önce dikkatimi çeken o ilginç dans hareketleri olmuştu. kendi doğasını yansıtan, yani doğal ruh halini ortaya koyan bir şey bence o sayko dansı. sayko dansı demeyelim şimdi, ayıp olur. epilepsi dansı diyerek düzeltelim. duygusal bir yaklaşımdan uzak olacak belki, ama bu adamı intihara sürükleyen şeyin maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde karşılığı olduğuna inanıyorum. bu hiyerarşiye göre eksik olan şeyler nelerdi? güvenlik ihtiyacı ve ait olma ihtiyacı. kendini güvende hissetmemesi doğal, epilepsi hastası biri kendini ne kadar güvende hissedebilir ki? bu hastalığın nüksettiği anlarda bir şeylere muhtaç kalıyor olması, belki de hiçbir zaman kabul edemediği bir gerçekti. hiyerarşideki basamaklardan biri tam anlamıyla doyurulmadan, bir diğer basamakta doyuma ulaşmanın imkanı yok. e haliyle güven ihtiyacını karşılayamayan biri, hiçbir şekilde kendini tam anlamıyla bir yere ait hissedemez. belki de film boyunca bize ian'la ilgili en çok yansıtılmaya çalışılan his, bu histi. fakat bunun arka planındaki güven hissinin eksikliği pek yansıtılamadı gibi. tabii bu birazcık da ian'ın iç dünyasıyla ilgili bir durum olduğu için, gerçek yaşamı boyunca dışarıya böyle bir eksikliği yansıttığına pek ihtimal vermiyorum.

(amabaskabirnickyapdedi - 8 Mayıs 2014 22:20)

aynı zamanda bir person of interest karakteri.

(gozlerimbirazyorgun - 28 Ocak 2015 11:51)

bu yıl keşfettiğim, hakkında pek bilgi bulamadığım, aquilotto isimli müzisyenin şarkısı. indie, dream-pop ve benzeri müzik tarzlarını dinleyenlerin beğenebileceği şarkı.

edit: imla

(kendi nevrozundan cikamayan - 13 Ağustos 2013 21:36)

ian'in icinde bulundugu ruh halini asagidaki sozlerle yansitan film. bizde payimiza duseni aldik.

soyle bir mevzuu var bir de tabii. (bkz: annik honore)

"i don't want to be in the band anymore. unknown pleasures was it. i was happy. i never meant for it to grow like this. when i'm up there, singing they don't understand how much i give and how it affects me. now they want more. they expect me to give more. and i don't know if i can. it's like it's not happening to me, but... someone pretending to be me, someone dressed in my skin. now we're going to america. i have no control anymore. i don't know what to do."

(july12 - 4 Ekim 2013 13:57)